Φρεγάτες για το ΠΝ: Το ένα και μοναδικό ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί

΄Έχουν ήδη γραφτεί πάρα πολλά, έχουν ειπωθεί περισσότερα για το θέμα των νέων φρεγατών που χρειάζεται το Πολεμικό Ναυτικό. Απόψεις διαφορετικές για τις προτάσεις που υπάρχουν. Όλες προσπαθούν να εξηγήσουν την στάση της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία τον Ιούλιο έβαλε στον “πάγο” τη σχεδόν ολοκληρωμένη συμφωνία για τις φρεγάτες των Γάλλων και ξεκίνησε από το μηδέν για να βάλει στη λίστα των προτάσεων και τις ΗΠΑ.

Οι πολίτες που παρακολουθούν το θέμα -και οι οποίοι  θα αναλάβουν να πληρώσουν το κόστος όποιας επιλογής- έχουν αρχίσει να τροφοδοτούνται από πολλές -τεχνικές κυρίως- πληροφορίες. Τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά και το ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι ένα: πως είναι δυνατόν η Ελλάδα να συζητά έστω την αγορά πλοίων που η αξία τους θα φθάσει τα 5 δις, τα οποία η χώρα που τα ναυπηγεί “τα βάζει στην άκρη” και επιλέγει ευρωπαϊκή λύση! Αναφερόμαστε στην υπόθεση των αμερικανικών φρεγατών αλλά και στην επιλογή της σχεδίασης Fremm για πλοία το αμερικανικού ναυτικού! 

Κάποιος από την κυβέρνηση θα πρέπει να δώσει μια απλή απάντηση σ΄ αυτό το ερώτημα.

Πρέπει να επιλέξουμε δηλαδή σώνει και καλά τη γαλλική πρόταση; Αυτό θα το αποφασίσουν οι ναύαρχοι ,οι οποίοι έχουν κι άλλες προτάσεις να εξετάσουν. Δεν υπάρχουν “μονοπώλια”. Ωστόσο είναι σαφές ότι με την προεργασία τόσων χρόνων οι γαλλικές φρεγάτες Belharra έχουν προβάδισμα.

Όλα τ΄ άλλα σχετικά με τη σύγκριση “γαλλικής και αμερικανικής” λύσης για το ΠΝ είναι μάλλον περιττά.

Κατά τ΄ άλλα: 

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα λεφτά είναι πολλά ,τα συμφέροντα μεγάλα και η ελληνική κυβέρνηση καλείται να διαχειριστεί έναν “ευχάριστο πονοκέφαλο” όπως έχει πει ο ΥΕΘΑ Νίκος Παναγιωτόπουλος. Αλλά κακά τα ψέματα, ευχάριστοι πονοκέφαλοι δεν υπάρχουν. 

Στη ζυγαριά μπαίνουν τα επιχειρησιακά “θέλω” του Πολεμικού Ναυτικού, τα γεωπολιτικά “πρέπει” και φυσικά τα οικονομικά που δεν μπορεί ουδείς αυτή τη περίοδο να αγνοήσει.

Το ΓΕΝ έχει αναλάβει την αποστολή αξιολόγησης των νέων πολεμικών πλοίων που χρειάζεται. Η βασική απαίτηση είναι το νέο πλοίο να έχει δυνατότητες αξιόπιστης αντιαεροπορικής άμυνας περιοχής. Με αυτό το κριτήριο, οι γαλλικές φρεγάτες Belharra προκρίνονται ως η λύση για το Στόλο. Ο εξοπλισμός που ζητά το ΠΝ προσφέρεται από τη Γαλλία.

Αν η απόφαση είχε μόνο επιχειρησιακά κριτήρια δεν θα υπήρχε κανένα δίλημμα για “γαλλικές ή αμερικανικές φρεγάτες”. 

Οι “MMSC” είναι «φρεγάτες γενικών καθηκόντων», οπλισμένες με πυραύλους Επιφανείας – Αέρος “ESSM block 2”, το βεληνεκές των οποίων δεν υπερβαίνει τα 50 χλμ, τη στιγμήν που το αντίστοιχο βεληνεκές των πυραύλων SM – 1, που εξόπλιζαν τα αντιτορπιλικά “Charles F. Adams” του Π.Ν. στη δεκαετία του 90 , υπερέβαινε τα 70 χλμ .

Οι Αμερικανοί εκτός από τον σαφώς υποδεέστερο εξοπλισμό των φρεγατών που προτείνουν ,έχουν να αντιμετωπίσουν πολλά προβλήματα στα πλοία που προσφέρουν και τα οποία δεν αποκαλύφθηκαν από ανταγωνιστές αλλά από έγκυρα αμερικανικά ΜΜΕ.

Το Forbes για παράδειγμα  σε άρθρο του για τις Freedom Class Littoral Combat Ship, που υπογράφει ο  Craig Hooper , γράφει για τα προβλήματα που προέκυψαν στα πλοία και προτείνει …να τις βυθίσουν!