Εξοπλισμοί στην Ελλάδα: Φθάνει πια με τον “στρουθοκαμηλισμό”!

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΘΩΜΑ

Όλα τα τελευταία γεγονότα που συνθέτουν το πλέγμα των προκλήσεων της Τουρκίας και θίγουν τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, το Διεθνές Δίκαιο, αλλά και τις διεθνείς συμφωνίες και συνθήκες, οδηγούν σε ένα και μοναδικό συμπέρασμα, το οποίο κάποιοι λόγω ιδεοληψίας ή και άγνοιας της πραγματικότητας τείνουν να απορρίψουν ή και να ξορκίσουν ως αμάρτημα καθοσιώσεως. Ότι δηλαδή η Ελλάδα και οι ένοπλες δυνάμεις της χρειάζονται ένα νέο, εκτεταμένο και γενναίο πρόγραμμα εξοπλισμών, που θα περιλαμβάνει και τον πλήρη τεχνολογικό εκσυγχρονισμό σε όλα τα επίπεδα του κρατικού και στρατιωτικού μηχανισμού.

Πρωταρχικό μέλημα της εκάστοτε κυβέρνησης οφείλει να είναι η κάλυψη των στρατιωτικών και αμυντικών αναγκών της χώρας σε βάθος πολλών ετών και με προοπτική δεκαετιών, με κύριο στόχο την προστασία των εθνικών συμφερόντων και τη διατήρηση της εδαφικής ακαιραιότητας της, μέσα σε ένα διεθνές περιβάλλον που αλλάζει συνεχώς και είναι ιδιαίτερα ασταθές και επικίνδυνο. Σε αυτό το σημείο αξίζει να σημειωθεί ότι ο Ουίνστον Τσώρτσιλ είχε προβλέψει τη γερμανική επιθετικότητα πολύ πριν τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο και προωθούσε δυναμικά και πεισματικά ένα τεράστιο πρόγραμμα εξοπλισμών και ναυπήγησης νέων πολεμικών πλοίων της Βρετανίας, ώστε να μπορέσει η χώρα του να διατηρήσει την υπεροπλία υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, και να νικήσει αν χρειαζόταν, σε περίπτωση πολέμου με τη Γερμανία, κάτι που έγινε, επιβεβαιώνοντας την ορθότητα των απόψεων του, κατά της πολιτικής του κατευνασμού της Γερμανίας.

H κατάσταση στην Τουρκία δεν επιτρέπει εφησυχασμούς από αιθεροβάμονες που πιστεύουν ότι θα «ξορκίσουν το κακό» βάζοντας το κεφάλι στην άμμο και στρουθοκαμηλίζοντας στην έρημο της ιδεοληψίας. Η Τουρκία παρά τις περί αντιθέτου εκτιμήσεις από μερίδα πολιτικών και αναλυτών της Δύσης, που ήλπιζαν στην επικράτηση εκεί ενός ήπιου, ανοικτού και δημοκρατικού Ισλάμ, εξελίσσεται σε μια χώρα με αυταρχικό ισλαμιστικό καθεστώς, όπου η ώσμωση του στρατιωτικού κατεστημένου με το πολιτικό Ισλάμ, οδηγεί στην καταπίεση και τις απειλές εναντίον γειτονικών χωρών όπως η Ελλάδα και η Συρία. Οι δημοκρατικοί θεσμοί στην Τουρκία λειτουργούν μόνον αλλά – καρτ και έτσι δημιουργείται μια κατ’ επίφαση δημοκρατία, που ουσιαστικά κυριαρχείται από λαϊκιστικά, ισλαμιστικά και αντιδημοκρατικά στοιχεία, που καταπνίγουν κάθε φιλελεύθερη ή αντίθετη προς τις επιταγές του καθεστώτος, φωνής, στη βία και στις φυλακίσεις πολιτικών αντιπάλων και μειονοτικών. Η Ελλάδα δε, δεν έχει να περιμένει κάτι καλύτερο από τα κόμματα της τουρκική αντιπολίτευσης, αφού εκείνα κατηγορούν τον Ερντογάν για ενδοτισμό, και ότι επιτρέπει στην Ελλάδα να κρατά εδάφη που έχασαν οι Τούρκοι σε παλαιότερες εποχές.

Η Τουρκία εντούτοις συνεχίζει εκτεταμένα προγράμματα στρατιωτικών εξοπλισμών, τόσο με την αγορά νέων και πανίσχυρων οπλικών συστημάτων από το εξωτερικό, όσο και με την ενίσχυση της δικής της αμυντικής βιομηχανίας και παραγωγής οπλικών συστημάτων παντός τύπου, αλλά και την προώθηση της παραγωγής πυρηνικής ενέργειας και της οικοδόμησης πυρηνικού αντιδραστήρα, σε συνεργασία μάλιστα με τη Μόσχα, εκτός ορίων δηλαδή Ατλαντικής Συμμαχίας. Σε μερικά χρόνια, η υπεροπλία της Τουρκίας σε όλα τα επίπεδα θα είναι καταφανής, ενώ οι πληθυσμιακή της ανάπτυξη την καθιστά από μόνη της πανίσχυρη περιφερειακή δύναμη. Η τουρκική διπλωματία δεν διστάζει να απευθύνεται σε όλες τις ισχυρές και μεγάλες πρωτεύουσες, ενθυμούμενη πάντοτε το ρόλο του επιτήδειου ουδέτερου, απέναντι μάλιστα στο Χίτλερ, Ουάσινγκτων, Μόσχα, Πεκίνο, Βερολίνο, Λονδίνο, Ριάντ, και να συνάπτει συμφωνίες στρατιωτικής συνεργασίας, που περιλαμβάνουν τεράστιους εξοπλισμούς και εκπαίδευση σε νέα τεχνολογικά και αμυντικά συστήματα. Επιπλέον η αύξηση του πληθυσμού της Τουρκίας, σε συνδυασμό με την ενίσχυση του θρησκευτικού συναισθήματος και του εθνικισμού, δημιουργεί μια τεράστια δεξαμενή ανθρωπίνου δυναμικού, καθ΄ όλα διαθέσιμου σε περίπτωση στρατιωτικής σύγκρουσης, και προσθέτει στην Τουρκία «πληθυσμιακό βάθος» ώστε να αντέχει μεγαλύτερες απώλειες και περισσότερο χρόνο σε περίπτωση πολέμου.

Τούτων δοθέντων, η Ελλάδα δεν μπορεί να πορευθεί στηριζόμενη σε ευχολόγια και αυταπάτες. Όποια και να είναι η κυβέρνηση και η ηγεσία της Τουρκίας, η Άγκυρα διαθέτει μακροπρόθεσμη και διακηρυγμένη εθνική και εξωτερική πολιτική, η οποία προωθείται με αξιοζήλευτη συνέχεια και συνέπεια τις τελευταίες δεκαετίες, κάτι που δεν επιτρέπει στην Ελλάδα την οποιαδήποτε αδράνεια και εφησυχασμό, τόσο σε επίπεδο αμυντικής όσο και σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής. Οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις χρειάζονται ένα γενναίο και εκτεταμένο πρόγραμμα εξοπλισμών και εκσυγχρονισμού σε όλα τα επίπεδα, ώστε να διατηρήσουν το αξιόμαχο και να αντιμετωπίσουν τις μελλοντικές προκλήσεις για τη χώρα μας, οι οποίες έρχονται, είτε κάποιοι τις προβλέπουν, είτε δεν τις προβλέπουν. Την ώρα μάλιστα που διακηρύσσεται ευθαρσώς ότι η χώρα εξέρχεται της οικονομικής επιτροπείας με καθαρούς όρους, η Ελλάδα οφείλει να αξιοποιήσει τη νέα πραγματικότητα, ώστε να αποκατασταθούν οι οικονομικές απώλειες που έχει υποστεί το στρατιωτικό προσωπικό, και να χρηματοδοτηθεί ένα διευρυμένο πρόγραμμα εξοπλισμών και αναβάθμισης των οπλικών και τεχνολογικών συστημάτων του ελληνικού στρατού, που θα μπορεί μάλιστα με τη σωστή και στοχευμένη διαχείριση να δώσει ώθηση και να τονώσει την οικονομική ανάπτυξη που τόσο χρειαζόμαστε.

Η Ελλάδα δεν μπορεί να αγνοήσει την διεθνή πραγματικότητα ιδιαίτερα στον περίγυρο της, και ειδικά τις εξελίξεις και την πολιτική της Τουρκίας. Η εκάστοτε κυβέρνηση οφείλει να ενισχύει με κάθε τρόπο τις ένοπλες δυνάμεις, τόσο το έμψυχο δυναμικό όσο και τα οπλικά συστήματα και τεχνολογικά μέσα, με στόχο τη διατήρηση του αξιόμαχου, την προάσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας και της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας, και την απόκρουση κάθε επιβουλής απ’ όπου κι αν προέρχεται. Η Τουρκία με το εκτεταμένο πρόγραμμα εξοπλισμών και την νέο – οθωμανική εξωτερική πολιτική της, επιθυμεί να κερδίσει θέση ηγεμονικής δύναμης στην ευρύτερη περιοχή της ανατολικής Μεσογείου, κάτι που μπορεί να αποτραπεί μόνο με έργα και τολμηρή εξωτερική πολιτική, και σθεναρή αμυντική πολιτική από μέρους της Αθήνας. Η οποιαδήποτε αδράνεια και δισταγμός μπορεί στο εγγύς μέλλον να κοστίσει πολύ ακριβά στη χώρα μας, και να την καταστήσει «φινλανδοποιημένο δορυφόρο» μιας πανίσχυρης Τουρκίας, που θα διαπραγματεύεται ως ισότιμος εταίρος με όλες τις μεγάλες δυνάμεις.