Τι έγινε με το “εθνικό πλοίο”; Ο Αντιναύαρχος ε.α και πρώην ΓΔΑΕΕ Κ.Κυριακίδης αποκαλύπτει

 Ο Αντιναύαρχος ε.α Κυριάκος Κυριακίδης πρώην διευθυντής της ΓΔΑΕΕ, μιλώντας στο Φόρουμ των Δελφών μίλησε και για την πρόταση ναυπήγησης “εθνικού πλοίου” που υπάρχει από το 2010. Πρόταση που όπως είπε δεν προχώρησε, γιατί επικράτησε η άποψη ότι “δεν μπορούμε να περιμένουμε 10 χρόνια για νέο πλοίο”! “Σήμερα, ύστερα από 12 χρόνια, εξακολουθούμε να συζητάμε για προμήθεια Φρεγατών. Εδώ μπορούμε να σκεφτούμε και την τύχη των ναυπηγείων μας εάν έτρεχε το πρόγραμμα από τότε”, είπε ο κ.Κυριακίδης. 

Όλη η ομιλία του στην οποία λέει μεγάλες αλήθειες για την ελληνική αμυντική βιομηχανία:

Ο άνθρωπος νομοτελειακά πασχίζει να επιβιώσει στο γεωγραφικό του περιβάλλον γι΄ αυτό η ανάπτυξη της άμυνας του αποτελεί πρωταρχικό του στόχο.

 Στην προσπάθεια του αυτή  δημιουργήθηκε  η Αμυντική Βιομηχανία, η οποία βρίσκεται πάντοτε στην κορυφή της τεχνολογίας επιδιώκοντας υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης και καινοτομίας προκειμένου να  προσφέρει έγκαιρα πολυεπιστημονικές λυσεις

 Η χώρα μας σε συνέχεια των ιδιαιτέρων προκλήσεων και διεκδικήσεων τρίτων που δέχεται, επί των ζωτικών ενδιαφερόντων της, μετά από μια μακρά περίοδο αδράνειας έχει κινητοποιηθεί για την ενίσχυση των αμυντικών της δυνατοτήτων. Αυτό γίνεται μέσω της εισαγωγής οπλικών συστημάτων, χωρίς όμως, την ανάλογη εκμετάλλευση της ανάπτυξης ικανοτήτων και δραστηριοτήτων της Αμυντικής μας Βιομηχανίας με σκοπό την βελτιστοποίηση της αυτάρκειας της.

Θεωρώ ότι διαθέτουμε υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης, ανθρώπινο δυναμικό με ιδιαίτερη ευφυία, καινοτόμες ιδέες και παράλληλα επιχειρηματικό δαιμόνιο. 

Όλα αυτά είναι στοιχεία που ενθαρρύνουν την ανάπτυξη αλλά και την συνεργασία, με εταιρείες κολοσσούς, που διαθέτουν τους απαραίτητους πόρους. Για αυτό, αρκεί, να θέτουμε ως αναγκαία προϋπόθεση την μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας σε κάθε προμήθεια από άλλη χώρα.

Επισημαίνω ότι η απαίτηση της Ελληνικής συμμετοχής πρέπει να τίθεται εξ αρχής και όχι να προσπαθούμε να την πετύχουμε όταν έχουμε προαναγγείλει τον προμηθευτή, διότι τότε ελπίζουμε στην καλή, και μόνον, θέληση της άλλης πλευράς καθ΄ όσον  δεν συμπίπτει με τα συμφέροντά της.

Είναι σημαντικό να μην αρκούμεθα στην συμμετοχή μας για προϊόντα που θα προμηθευτούμε αλλά για την μόνιμη συμπαραγωγή όμοιων προϊόντων που ο προμηθευτής προορίζει για την διεθνή αγορά ώστε να υπάρξει διεκδίκηση μεριδίου της καθ’ όσον καμία Αμυντική Βιομηχανία δεν είναι βιώσιμη αποτεινόμενη στο εσωτερικό της χώρας της και μόνον.

Δυστυχώς, αποδεικνύεται τα τελευταία χρόνια, με ελάχιστες εξαιρέσεις, ότι η χώρα μας στον τομέα αυτό υστερεί. Σφάλμα το οποίο φαίνεται ότι επαναλαμβάνεται σε τρέχουσες ή  επικείμενες μεγάλες προμήθειες με κύρια δικαιολογία, το επείγον της κατάστασης. Καταλήγουμε σε εσπευσμένες προμήθειες χωρίς προγραμματισμό και χωρίς τήρηση των διαδικασιών προμήθειας αμυντικού υλικού.

Οι εξοπλισμοί είναι μια πολύ ακριβή υπόθεση και δεν επιδέχονται οιονδήποτε καιροσκοπισμό. Παράλληλα απαιτούν χρόνο για να υλοποιηθούν  και να γίνουν επιχειρησιακά εκμεταλλεύσιμοι. Δεν είναι δυνατόν να γίνονται αγορές οπλικών συστημάτων με συνθήκες πανικού ή εν όψει υφιστάμενης απειλής. 

Ενδεικτικό παράδειγμα αποτελεί η κοινή πρόταση το 2010, του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων για την ανάπτυξη πολεμικού πλοίου. Το πρόγραμμα δεν προχώρησε γιατί η άποψη των ιθυνόντων ήταν ότι εμείς χρειαζόμαστε τώρα τα πλοία και όχι μετά από μια δεκαετία που θα ολοκληρωθούν. Σήμερα, ύστερα από 12 χρόνια, εξακολουθούμε να συζητάμε για προμήθεια Φρεγατών. Εδώ μπορούμε να σκεφτούμε και την τύχη των ναυπηγείων μας εάν έτρεχε το πρόγραμμα από τότε.

Ανάλογη περίπτωση έχουμε με την εγκατάλειψη του αναπτυξιακού προγράμματος του ΤΟΜΑ ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ και την τύχη της ΕΛΒΟ.  

Τελευταία, πολλοί εκφράζουν την θέση, που μεγαλεπήβολα τονίζουν, ότι «εάν χρειαστεί μόνοι μας θα πολεμήσουμε». Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι προϋπόθεση γι΄ αυτό είναι η εξασφάλιση της μεγαλύτερης δυνατής αυτάρκειας της ασφάλειας εφοδιασμού, δηλαδή ύπαρξη ισχυρής Εγχώριας Αμυντικής Βιομηχανίας.

Συνεπώς είναι απαραίτητο τα λόγια μας να συνάδουν με τις πράξεις μας.

Πρόσφατα κατ΄ επανάληψη αναγκαστήκαμε να νομιμοποιήσουμε συμβάσεις, οι οποίες δεν εναρμονίζοντο με τον προ διμήνου επικαιροποιηθέντα νόμο ο οποίος, παρά τις βελτιώσεις, φαίνεται ότι θα διατηρήσει τον τίτλο που η διεθνής εμπορική πρακτική του απέδωσε «νόμος περί ΜΗ προμηθειών». 

Παράλληλα η επικαιροποίηση αυτή ΔΕΝ έλαβε υπ΄ όψιν τις ιδιαιτερότητες των αναπτυξιακών προγραμμάτων τα οποία εξακολουθούν να αντιμετωπίζονται, ουσιαστικά, ως κύριες προμήθειες ανακόπτοντας κάθε σχετική προσπάθεια.

Η όποια προμήθεια πρέπει να συνοδεύεται από μελέτη Κόστους Κύκλου Ζωής. Βλέπουμε μόνο την κορυφή του παγόβουνου και δεν λαμβάνουμε υπ΄ όψη πόσο θα μας κοστίσει η συντήρηση του υλικού και πόσο η απαιτούμενη αποστρατικοποίηση του, δηλαδή ότι μέχρι να απαξιωθεί δαπανούμε τρείς φορές το κόστος απόκτησης του. 

Σε αυτό τον Κύκλο Ζωής, μας είναι άγνωστη η ιδέα της αξιοποίησης του επιχειρησιακά μη αναγκαίου υλικού.

 Υφίσταται υλικό μεγάλης αξίας που δεν είναι εκμεταλλεύσιμο για την χώρα μας αλλά υπάρχει ενδιαφέρον από τρίτους. Θα μπορούσε να πουληθεί ή ακόμη και να παραχωρηθεί δωρεάν με την προυπόθεση συντήρησης ή αναβάθμισης από την Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία συμβάλλοντας στην επιβίωση της. Μια πρακτική που άλλες χώρες επιβάλλουν επ΄ ωφελεία τους και εμείς την ακολουθούμε, χωρίς όμως να διδασκόμεθα.

Δεν είναι δυνατόν, η εκάστοτε Κυβέρνηση, να θέλει να απαλλαγεί από τα υφιστάμενα προβλήματα της κρατικής Αμυντικής Βιομηχανίας και όχι να τα λύσει. Το χειρότερο, για την απαλλαγή των προβλημάτων επιλέγεται η μέθοδος της εκποίησης η οποία για να έχει επιτυχή έκβαση προηγείται η απαξίωση της και ακολουθούν και πανηγυρισμοί την στιγμή μάλιστα που ο αγοραστής είναι ξένων συμφερόντων. 

Η πολιτεία πρέπει με τολμηρές λύσεις να βοηθήσει, τις εναπομείνασες κρατικές βιομηχανίες,  να απαλλαγούν από τις πρακτικές εκείνες που τις οδήγησαν στην παρούσα απαξίωση. Είναι απαραίτητο αυτές να ενδυναμωθούν, ενδεχομένως συγχωνευτούν, σε μία κρατική πολυδιάστατη κρατική βιομηχανία, που θα σύρει το άρμα της αμυντικής βιομηχανίας στο οποίο θα συνδεθούν πολλές μικρές επιχειρήσεις, με την ανάθεση επιμέρους έργου ώστε να εξελιχθούν σε μεσαίες.

Η συναρμοδιότητα υπουργείων εξυπηρετεί την αποποίηση ευθυνών για τα κακώς κείμενα και την διεκδίκηση μόνο δαφνών όταν και εάν συμβεί κάτι καλό. Αυτό σίγουρα δεν είναι δείγμα υπεύθυνης στάσης και έκφραση θέλησης για ανάπτυξη και  καλή λειτουργία. 

Είναι απαραίτητο να κυριαρχήσει ένα νέο μοντέλο επιχειρηματικότητας, αυτό των νεοφυών επιχειρήσεων, οι οποίες θα μετατρέψουν την ευελιξία που τους προσφέρει το μέγεθός τους, σε συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι των καταξιωμένων εταιρειών του χώρου. Εταιρειών που θα δημιουργήσουν μεταξύ τους ένα πλέγμα συνεργιών και συνεργασιών, το οποίο ολοένα θα μετασχηματίζεται, θα εμπλουτίζεται, θα διευρύνεται και θα πυκνώνει.

Παρατηρούμε εταιρείες κολοσσοί να προχωράνε σε συγχωνεύσεις και συνέργειες και μικρές επιχειρήσεις στην χώρα μας να δρουν ανταγωνιστικά στις διεθνείς αγορές.

Το μέλλον είναι στις αμυντικές συμμαχίες τις οποίες η χώρα έχει χτίσει τον τελευταίο καιρό, που πέρα από τις κοινές ασκήσεις, επιβάλλεται να περιλαμβάνουν και κοινή αμυντική βιομηχανική διάσταση. Το μέλλον, επίσης, βρίσκεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία αποδίδει, τελευταία, έμφαση στην άμυνα και την ασφάλεια. 

Η χώρα μας είναι η περισσότερο αποδεκτή στις χώρες της Μέσης Ανατολής, και των Βαλκανίων λόγω της ιστορίας, της κουλτούρας και των αρχών της, έναντι πολλών άλλων, που συμμετέχουν στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Αυτό το ξέρουμε και το διατυμπανίζουμε, αλλά δεν το εκμεταλλευόμαστε αρκούντως. Να η ευκαιρία να καταστήσουμε την αμυντική μας βιομηχανία γέφυρα μεταξύ των χωρών αυτών και των δύο μεγάλων συνασπισμών που ανήκουμε.

Η παρούσα διεθνής συγκυρία, με την αύξηση των αμυντικών δαπανών, προσφέρει μια ευκαιρία στην Ελληνική αμυντική βιομηχανία η οποία δεν πρέπει να χαθεί

Για να υλοποιηθούν όλα αυτά επιβάλλεται να υπάρξει μια ανεξάρτητη κρατική αρχή η οποία θα έχει ως ίση προτεραιότητα τον εξοπλισμό των Ενόπλων Δυνάμεων και την ανάπτυξη της Εγχώριας Αμυντικής Βιομηχανίας, αφού κάποιοι δεν αντιλαμβάνονται ότι οι δύο αυτές έννοιες είναι ταυτόσημες καθ΄ όσον ισχυρή αμυντική βιομηχανία σημαίνει ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις. 

Σας ευχαριστώ”