Ελληνοτουρκικά: Το “φιλικό χτύπημα στην πλάτη” από τον Πομπέο και οι κίνδυνοι για τα κυριαρχικά μας δικαιώματα

Του Αντιναυάρχου (εα) Νίκου Κρυονερίτη

Hydrograrher MD

Physical Oceanographer MD

Η Ελληνοτουρκική κρίση οδηγείται στο περιθώριο της επικαιρότητας και ξεκινούν οι ατέρμονες συζητήσεις των διερευνητικών επαφών. Μένει να δούμε την συνέχεια. Παρατηρώ όμως ότι παράλληλα, ειδικά μετά την επίσκεψη Πομπέο, άρχισε μια θριαμβολογία που δεν στηρίζεται σε δομημένα θεμέλια, αλλά σε συμβολισμούς και ερμηνείες.

Ερμηνεύουμε ότι στόχος της Τουρκίας ήταν η αναθεώρηση της συνθήκης της Λωζάνης, όπως τονίζει και ο Ναύαρχος (εα) Α. Διακόπουλος, μέσα από την εμπειρία που απέκτησε στη θέση του Συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας.

Ανησυχούμε γιατί όλοι όσοι ανήκουν στην «οικογένεια Μητσοτάκη», έχουν κάνει δηλώσεις για παραχωρήσεις και συμβιβασμούς. Ανησυχούμε ακόμη περισσότερο επειδή επικεφαλής των επαφών τέθηκε ένας … Σημιτικός, παλιός γνώριμος της πολιτικής σκηνής, κινούμενος στα πολιτικά παρασκήνια.

Αγανακτούμε επειδή η Ευρώπη συνεχίζει να χαϊδεύει την Τουρκία και η χώρα μας αδυνατεί να χρησιμοποιήσει αρνησικυρία παίρνοντας αποστάσεις ακόμη και από τη γενναία στάση της Κύπρου.

Σε ότι αφορά στη διαχείριση της κρίσης, είναι ιδιαίτερα σημαντικό ότι αποφύγαμε ένα θερμό επεισόδιο που δεν γνωρίζουμε πού θα οδηγούσε, απλά επειδή δεν είμασταν έτοιμοι για κάτι ανάλογο. Όμως θα πρέπει να μετρήσουμε και τις πληγές μας, δηλαδή τι κέρδισε η Τουρκία μακροπρόθεσμα. Ας μην ξεχνάμε ότι η Τουρκία διεθνοποιεί ένα ζήτημα (την γεωοικονομική ασφυξία) και η κρίση της έδωσε την ευκαιρία να το προβάλλει με επάρκεια! Παράλληλα δημιούργησε κάποια επιπλέον πλεονεκτήματα στο θέμα της μειωμένης επήρειας των νησιών στην προσμέτρηση της ΑΟΖ, λόγω της βιαστικής σύναψης των συμφωνιών με Ιταλία και Αίγυπτο!

Στο σημείο αυτό θέλω να επισημάνω κάτι που έγραψα κατά την διάρκεια της κρίσης. «Να αφήσουμε την κυβέρνηση να χειριστεί την κατάσταση και έχουμε τον χρόνο να την τιμωρήσουμε ή να την επιβραβεύσουμε» και αυτό συνεχίζει να ισχύει επειδή ακόμη δεν έχει έρθει ο χρόνος για την απόδοση ευθυνών, καθόσον τίποτα δεν έχει τελειώσει.  Γι’ αυτό η παρέμβαση έχει χαρακτήρα επισήμανσης και όχι αποδοκιμασίας.

Οι συνομιλίες εφόσον περιοριστούν στην ΑΟΖ της Ανατολικής Μεσογείου και τελεσφορήσουν, είναι βέβαιο ότι θα εμπεριέχουν παραχωρήσεις! Η Αμερικανική στάση (το φιλικό κτύπημα στην πλάτη), με την επίσκεψη Πομπέο, αλλά η σαφής άρνηση του χάρτη της Ευρωπαϊκής ΑΟΖ, μας δείχνει την θέση του παράγοντα. Σε ότι αφορά την Γερμανία, εκτιμώ ότι κανένας δεν χρειάζεται  να ερμηνεύσει τη στάση της. Είναι ιδιαίτερα βαρύ  να οδηγηθούμε σε οποιαδήποτε συμφωνία με την Τουρκία που αφορά παραχωρήσεις αποκλειστικά από την πλευρά μας ή ετεροβαρείς παραχωρήσεις στα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να σηκώσει το πολιτικό και ηθικό βάρος των παραχωρήσεων κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας, που προβλέπονται σαφώς από το ΔΔτΘ. Και εκεί θα κληθούν όλοι όσοι στηρίζουν το γερμανόφιλο, νεοφιλελεύθερο οικοδόμημα Μητσοτάκη, να άρουν την εμπιστοσύνη τους και να αποδώσουν τις ευθύνες όπως πρέπει!!

Είναι όμως πολύ πιθανή η προσφυγή στη Χάγη. Το νομικό πλαίσιο που θα συμφωνηθεί είναι το διακύβευμα. Γι’ αυτό προσπαθώ να  τονίσω τη βασική διαφορά μεταξύ Διεθνούς Δικαίου και Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας, επειδή ορισμένοι (έντεχνα ή από άγνοια) χρησιμοποιούν τον Πρώτο όρο αποφεύγοντας να αναφερθούν στον Δεύτερο!!!

Σε περίπτωση οποιασδήποτε συμφωνίας όμως, θα πρέπει να διασφαλιστούν τα δικαιώματα μελλοντικής επέκτασης των χωρικών υδάτων στα  12 ν.μ. Και δεν εννοώ  θεωρητικά, αλλά στην πράξη καθόσον η μείωση της επήρειας των νησιών στην χάραξη της ΑΟΖ, μπορεί να εμπεριέχει και παραχωρήσεις περιοχών που (δυνητικά) ανήκουν στα χωρικά μας ύδατα, εφόσον αυτά επεκταθούν κάποια στιγμή!!! ΠΡΟΣΟΧΗ αν παραχωρηθούν ανάλογα δικαιώματα αντιλαμβάνεστε ότι μιλάμε για παραχωρήσεις κυριαρχικών πλέον δικαιωμάτων!!!

Εκτιμώ ότι όλοι αντιλαμβάνονται ότι η χάραξη ΑΟΖ στο Αιγαίο δεν μπορεί να χαραχθεί εύκολα, λόγω των αξιώσεων της Τουρκίας στα Ελληνικά νησιά (γκρίζες ζώνες). Η προσφυγή στη Χάγη (που θα μας δικαιώσει, ως προς την ερμηνεία της Λωζάνης) σε συνδυασμό με την πιθανότητα μειωμένης επήρειας των νησιών στην ΑΟΖ, επίσης δεν θα πρέπει στο αποτέλεσμα να εμπεριέχει και παραχωρήσεις αντίστοιχων περιοχών που δυνητικά ανήκουν στα χωρικά μας ύδατα, δηλαδή  στα 12 ν.μ. από τις ακτές των  νησιών μας.

Όλοι ελπίζουμε η χώρα μας να δικαιωθεί και η επιτυχία να χειροκροτηθεί από όλο τον Ελληνικό λαό, χωρίς εξαιρέσεις!

Αν όμως διολισθήσουμε σε παραχωρήσεις κυριαρχικών μας δικαιωμάτων (ΑΟΖ), τουλάχιστον ας διασφαλίσουμε τα κυριαρχικά δικαιώματα (ΧΩΡΙΚΗ ΘΑΛΑΣΣΑ) της επόμενης γενιάς, διαφορετικά θα μιλάμε για το ξεπούλημα του αιώνα!!