Ελληνοτουρκικά: “Κάτι πρέπει να αλλάξει πριν μας βαρεθεί ο από μηχανής Θεός της Ελλάδος   

Γράφει ο Αντιναύαρχος ε.α. Β. Μαρτζούκος ΠΝ*

Όλα δείχνουν ότι στο εξής και για το ορατό μέλλον η Αγ. Σοφία θα λειτουργεί ως τζαμί. Ο Πρόεδρος Ερντογάν χρησιμοποιεί το θρησκευτικό συναίσθημα τόσο των Τούρκων όσο και των απανταχού Μουσουλμάνων, για οφέλη που υπηρετούν το κόμμα του αλλά κυρίως τις αναθεωρητικές, περιφερειακές τουρκικές φιλοδοξίες. Η σχετική απόφαση και η όλη μεθόδευση ήταν καλά σχεδιασμένη, με υψηλούς συμβολισμούς και πολλούς αποδέκτες. Οι χριστιανικές διαμαρτυρίες και οι πολιτικές χλιαρές αντιδράσεις της Δύσεως αλλά της ορθόδοξης Ρωσίας δεν πρόκειται να αναιρέσουν το γεγονός αυτό. Όταν τίθεται θέμα κρισίμων επιλογών τα γεωπολιτικά κριτήρια υπερισχύουν των θρησκευτικών και πολιτισμικών αντιστοίχων. Μοναδική ίσως περίπτωση αλλαγής πολιτικής συμπεριφοράς κυβερνήσεων αποτελεί η συμπαγής πίεση της κοινής γνώμης (ψηφοφόροι) μετά από κατάλληλη μεταστροφή της.

Η αντιμετώπιση της τουρκικής απειλής απαιτεί συνολική και συντεταγμένη ανάληψη ενεργειών. Ελλείψει διαχρονικής, διακομματικής, ίσως δε και αυτόφωτης Εθνικής Στρατηγικής, η Ελλάς συνήθως αντιδρά ανακλαστικά, σπασμωδικά και βραχύβια  σε κάθε τουρκική πρωτοβουλία αναλώνοντας  σημαντικό πολιτικό και διπλωματικό κεφάλαιο σε μεμονωμένα γεγονότα. Η πρόκληση της μετατροπής της Αγ. Σοφίας σε τέμενος, θα πρέπει να ενταχθεί στην συνολική αντιμετώπιση της τουρκικής απειλής και ως θέμα με διεθνείς διαστάσεις ενδεχομένως να δημιουργεί μία στρατηγική ευκαιρία προς αξιοποίηση.

Στις διεθνείς σχέσεις, η αποτελεσματικότητα της διπλωματίας μας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το ειδικό βάρος της χώρας (εθνική ισχύς, αξιοπιστία, αυτονομία κ.λπ.). Απαιτείται ακόμη οργανωμένη κρατική στρατηγική επικοινωνία ικανή να απευθύνεται μεθοδικά, έγκαιρα και πειστικά προς τους εκάστοτε αποδέκτες (target groups) με αφηγήματα βασισμένα σε επιλεγμένα επιχειρήματα και με ταυτόχρονες υποστηρικτικές ενέργειες. Αποδέκτες των εθνικών αφηγημάτων δυνατόν να είναι Κυβερνήσεις, Διεθνείς Οργανισμοί, μη κρατικά κέντρα σκοπιμότητος, καθώς και η κοινή γνώμη (π.χ. Δυτική, Ρωσική, Αραβική, Τουρκική, Ελληνική).

Το οπλοστάσιο επιχειρημάτων κατά της Τουρκίας είναι πλούσιο, ανεξάντλητο και πραγματικό (όχι αποτέλεσμα μαύρης προπαγάνδας), εστιαζόμενο ενδεικτικά στα ακόλουθα:

• Επεκτατική πηγή αστάθειας στην Α. Μεσόγειο που απειλεί την διεθνή ειρήνη, την συνοχή του ΝΑΤΟ καθώς και κράτη της περιοχής.
• Παραβιάζει διαρκώς το Διεθνές Δίκαιο (εισβολή σε Κύπρο, Συρία, Ιράκ, Λιβύη, συμφωνία θαλασσίων ζωνών με Κυβέρνηση Σάραζ, διεκδικήσεις κατά Ελλάδος και Κύπρου κ.λπ.).
• Ο υπερεξοπλισμός της (συμβατικός προς το παρόν και εν δυνάμει πυρηνικός) προκαλεί διλήμματα ασφαλείας σε γειτονικά  κράτη.
• Τυχόν τουρκικός έλεγχος της Κύπρου δεν ακρωτηριάζει μόνο την Ελλάδα αλλά ελέγχει και αποκόπτει την μοναδική κατεύθυνση επικοινωνίας του Ισραήλ με την Δύση.
• Επιλέγει να διαχωρισθεί από την Δύση και να ηγηθεί του Ισλάμ (Χαλιφάτο) με ότι αυτό αντιπροσωπεύει. Η βεβήλωση του εμβληματικού χριστιανικού ναού της Αγ. Σοφίας αποτελεί ένα ακόμη μήνυμα της εν λόγω επιλογής (Οι Ρεπουμπλικάνοι Αμερικανοί συντηρητικοί χριστιανοί ψηφοφόροι θα πρέπει να τύχουν ιδιαιτέρας ενημερώσεως επί του θέματος αυτού).
• Χρησιμοποιεί τους Μουσουλμάνους μετανάστες καθώς και τις τουρκικές μειονότητες στην Ευρώπη εκβιαστικά προς διείσδυση στην Δύση και αποκόμιση οφέλους.
• Προσπαθεί να αποκτήσει επιρροή, πρόσβαση και βάσεις στην Β. Αφρική (μαλακό ευρωπαϊκό υπογάστριο) με αντίστοιχο εκτοπισμό παραδοσιακών ευρωπαϊκών κρατών.
• Αν και μέλος του ΝΑΤΟ, η πολιτική της αποπνέει αναξιοπιστία (επιτήδειος ουδέτερος) αφού συνεργάζεται με την Ρωσία από την οποία αγοράζει στρατιωτικό υλικό αιχμής.
• Προσπαθεί να ηγηθεί του κινήματος των Αδελφών Μουσουλμάνων. Υποθάλπει και χρησιμοποιεί την ισλαμική τρομοκρατία στην Μ. Ανατολή, την Αφρική και την Δύση.
• Στο εσωτερικό, ο εξισλαμισμός της χώρας, τα  οικονομικά προβλήματα, η έλλειψη κράτους δικαίου και ο αυταρχισμός καθιστούν επισφαλείς τις εμπορικές επενδύσεις.
• Αποδεικνύεται περίτρανα ότι ουδέποτε υπήρξε Δημοκρατία, καθ’ όσον οι Δημοκρατίες αποτελούν λαϊκές κατακτήσεις και δεν ιδρύονται με Προεδρικά διατάγματα.
• Αποτελεί ιστορικά ξένο σώμα στην ευρύτερη περιοχή αφού το κράτος αυτό έχει κτισθεί επάνω στα ερείπια γηγενών πολιτισμών, πληθυσμών και μνημείων (π.χ. Έλληνες, Αρμένιοι, Άραβες, Κούρδοι κ.λπ.).
• Η ευρωπαϊκή προάσπιση των ελληνικών και κυπριακών ζωτικών συμφερόντων από την τουρκική απειλή υπηρετεί ευρωπαϊκά ζωτικά συμφέροντα.
• Αποτελεί θέμα κύρους για την υπερδύναμη των ΗΠΑ όπως μην απειλείται, γελοιοποιείται και εκβιάζεται από την Τουρκία, άνευ σχετικών επιπτώσεων.
• Βαρύνεται ιστορικά με εγκλήματα κατά της ανθρωπότητος.
• Στο εσωτερικό υπάρχουν πλέον των 70 εθνικών και θρησκευτικών μειονοτήτων οι οποίες ίσως αποτελούν το πλέον αξιόλογο έμψυχο δυναμικό του κράτους αυτού. Οι βιαίως εξισλαμισθείσες αυτές μειονότητες θα πρέπει να γνωρίσουν τις ιστορικές ρίζες τους και σταδιακά να καταστούν υπερήφανες για αυτό που ήταν και όχι για αυτό που είναι.   
• Η βιαιότητα και βαρβαρότητα της Τουρκίας είναι δεδομένη, ανεξάρτητη κυβερνήσεων, ιστορικά τεκμηριωμένη και αποτυπώνεται διαχρονικά σε ατέλειωτη σειρά σχετικών εντυπώσεων και περιγραφών επιφανών προσωπικοτήτων της Δύσεως όλων των εποχών.
• Υπάρχει πολιτισμικό χάσμα με την Δύση. Είναι αξιοσημείωτο ότι λαός δεκάδων εκατομμυρίων δεν έχει να επιδείξει επιτεύγματα στην τέχνη και τον πολιτισμό (έργα τέχνης, βραβεία Νόμπελ κ.λπ.).  Οι ξεναγοί στην Τουρκία επιδεικνύουν αριστουργήματα άλλων πολιτισμών (κυρίως του ελληνικού) και τζαμιά.

Δυστυχώς στην Ελλάδα της προχειρότητος, αντί παγίας πολιτικής εθνικής συγκλίσεως, καταγράφονται απόψεις και ενέργειες σχιζοφρενικού τύπου, αναλόγως της ιδεολογικής και κομματικής προελεύσεως. Διαπνεόμενοι από το «σύνδρομο της Στοκχόλμης» και την ουτοπική ιδεοληψία «κατευνασμού του θηρίου» προσπαθούσαμε σκληρά, επί δεκαετίες, να πείσουμε τους σκεπτικούς Ευρωπαίους για το αναγκαίο της εντάξεως της Τουρκίας στην ΕΕ. Αποτρέπουμε φραστικά την Τουρκία δίχως να αυξάνουμε τις αμυντικές δαπάνες στο ελάχιστο. Οι διεθνιστές αριστεροί πολιτικοί μας ισχυρίζονται ότι Έλληνες και Τούρκοι εργάτες είναι αδέλφια που καταπιέζονται και διχάζονται από το Δυτικό ιμπεριαλιστικό κεφάλαιο. Οι παγκοσμιοποιημένοι κοσμοπολίτες πολιτικοί αφαιρούν ή αλλοιώνουν κάθε επίμαχο στοιχείο τουρκικής φρικαλεότητος ή προγονικής δικαιολογημένης απέχθειας, από τα βιβλία της Ιστορίας που θα έθιγε την «ειρηνική συνύπαρξη» των δύο λαών» και με τηλεοπτικές σειρές περιγράφουν την μεγαλοψυχία και την δικαιοσύνη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έναντι των υπηκόων της. Η «ελληνοτουρκική φιλία» και τα «ζωτικά τουρκικά συμφέροντα» αναδύονται εμβόλιμα, υποστηριζόμενα από εγχώριους διανοουμένους, Ινστιτούτα, συμβούλους, αναλυτές και ενισχυόμενα  με απονομές βραβείων «Ιπεκτσί». Ο «κοινός πολιτισμός» του Καραγκιόζη, του μπακλαβά, του σαλεπιτζή και του τσιφτετελιού, τονίζεται με πάθος. Θρησκευόμενοι κύκλοι διαλαλούν την «καθ’ ημάς Ανατολή» στην οποία ανήκει το γένος (και όχι έθνος) των Ελλήνων και εστιάζουν τα βέλη τους  προς την «μοχθηρή», «διεφθαρμένη» και «αιρετική» Δύση που υπονομεύει τους δύο λαούς. Οι Δήμαρχοι διαγκωνίζονται προκειμένου οι πόλεις τους να «αδελφοποιηθούν» ή να συνδιοργανώσουν πολιτιστικές παραστάσεις με Γενιτσάρους ή και  να δώσουν ονόματα σφαγέων Τούρκων ηγετών σε κεντρικούς δρόμους. Απαραίτητη πολιτική προεκλογική κίνηση πολιτικών του Βορρά αποτελεί η φωτογράφηση με τον Τούρκο Πρόξενο της Κομοτηνής. Τέλος δε πολλοί ανενημέρωτοι συμπολίτες μας αφού σκουπίσουν τα δάκρυά τους για την Αγ. Σοφία και συντετριμμένοι μαζέψουν τα κομμάτια τους, σύντομα θα μεταβούν εκ νέου για διακοπές και φθηνά ψώνια στην Πόλη.

Κύριοι ας συνέλθουμε. Είμαστε έθνος ανάδελφο και η διεθνής κοινότητα μας πιέζει να εκχωρήσουμε κυριαρχία διαπραγματευόμενοι. Οι επώδυνες ή επαχθείς Συμφωνίες υπό καθεστώς πειθαναγκασμού αποφεύγονται μόνον όταν υπάρχει ισορροπία στον συσχετισμό ισχύος και έχει εκδηλωθεί πειστική πολιτική πρόθεση χρήσεως της ισχύος αυτής. Οι πολιτικοί μας εγκατέλειψαν δυστυχώς τις ένοπλες δυνάμεις επί 20 έτη. Εάν μεταμελούνται, έστω και τώρα, ας τις ενισχύσουν με άμεσες διαδικασίες (αρχή από την θητεία, εφεδρεία, πλήρη διαθεσιμότητα υφισταμένων μέσων, όπλων και υλικού, απόκτηση ασυμμέτρων δυνατοτήτων κ.λπ.). Κάτι πρέπει να αλλάξει πριν είναι αργά και μας βαρεθεί ο από μηχανής Θεός της Ελλάδος.    

*Επίτιμος Διοικητής Σχολής Ναυτικών Δοκίμων

             Αντιπρόεδρος ΕΛ.Ι.Σ.ΜΕ.