Ελληνοτουρκικά: “Εμμονή στο αδιέξοδο ή «ας το δούμε κάτω από άλλες συνθήκες”;

Ο Επίτιμος Α/ΓΕΝ Αντώνης Αντωνιάδης με άρθρο του στην Εφημερίδα των Συντακτών για τα ελληνοτουρκικά μεταξύ άλλων αναφέρει: “Ας ανοίξουμε τα μάτια μας μπροστά σε έναν χάρτη και ας αναγνωρίσουμε, με ρεαλισμό, ότι η Τουρκία είναι μια χερσόνησος χώρα με πάνω από 900 χιλιόμετρα ακτογραμμής στη λεκάνη της Ανατ. Μεσογείου και δεν είναι παράλογο να επιδιώκει σχετική ΑΟΖ”.

Το άρθρο όπως ήταν φυσικό προκάλεσε αντιδράσεις. Μία απ΄ αυτές αποτυπώνεται στο κείμενο που ακολουθεί. Προέρχεται από απόστρατο αξιωματικό:

Διαβάζοντας το άρθρο του επίτιμου ΑΓΕΝ κου Αντωνιάδη με τίτλο «Εμμονή στο αδιέξοδο», θα ήθελα να κάνω κάποιες επισημάνσεις, χωρίς πρόθεση και κυρίως χωρίς προκατάληψη  σε οποιαδήποτε άποψη!

Οι αδυναμίες της εξωτερικής μας πολιτικής, είναι όντως και ορατές και διαχρονικές. Παρατηρώ όμως ότι δεν είναι αποδεκτή μια αλήθεια από  το άρθρο. Το ότι η προσέγγιση των διμερών θεμάτων γίνεται και από την πλευρά της Τουρκίας, αλλά και από την πλευρά της Ελλάδας, με κανόνα την εσωστρέφεια. Ο Μητσοτάκης σπεύδει να δικαιολογήσει τη στάση της Γερμανίας στο εσωτερικό του ακροατήριο και προσπαθεί να δηλώσει ως επιτυχία μια προδιαγεγραμμένη αποτυχία! Αυτό είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα, «δεν ήξερε, δε ρώταγε; ».

Αναφέρεται ότι οι Ελληνικές θέσεις είναι μαξιμαλιστικές!! Δεν δέχομαι ως μαξιμαλιστικές τις θέσεις που απορρέουν από το Διεθνές Δίκαιο της θάλασσας! Έχουμε νόμιμα δικαιώματα και έχουμε υποχρέωση να τα στηρίξουμε. Δεν διεκδικούμε τίποτε παραπάνω από αυτά που προβλέπονται! Αυτά που ακόμη και ο Αμερικανός Πρέσβης δέχθηκε και στήριξε! 

Συμφωνώ ότι η συζήτηση δεν είναι απλά αποδεκτή, αλλά επιβάλλεται να γίνει ως ίσος προς ίσο! Με ποιο αντικείμενο όμως; «Εφ’  όλης της ύλης;», «ανοιχτόμυαλά;». Και γιατί τώρα;  

Αυτό που διαβάζω στο άρθρο είναι «παιδιά εγώ είμαι απέναντι», και εκτιμώ ότι είναι μια θέση απλοϊκή και επιφανειακή. Εξηγούμαι μέσα από κοινά αποδεκτές διαπιστώσεις για να γίνει αντιληπτό, ότι είναι λάθος να μπούμε σε μια συζήτηση  με την Τουρκία του Ερντογάν, ειδικά σήμερα.

• Η Τουρκία του Ερντογάν έχει εξελιχθεί σε μια σκληρή, μη ως δημοκρατική χώρα που καταπιέζει το λαό της.
• Παρεμβαίνει στρατιωτικά στην ευρύτερη περιοχή, λειτουργώντας ακόμη και εκτός συμμαχικού θεσμικού πλαισίου.
• Απαιτεί  συζήτηση ακόμη και επί κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας (νησίδες)
• Λειτουργεί χωρίς να λαμβάνει υπόψη τις διεθνείς συνθήκες στη βάση των οποίων θεμελιώνεται η Ελληνική κυριαρχία.
• Χρησιμοποιεί ως όπλο τους πρόσφυγες και τους μετανάστες

Σήμερα επειδή η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι αιχμάλωτη των τραπεζικών συμφερόντων και του επενδυτικού πεδίου των μεγάλων χωρών, δεν έχουμε κανένα λόγο να βάλουμε τη θηλειά στο λαιμό μας. Η Γερμανία στηρίζει την Τουρκία με κάθε τρόπο και η όποια «μεσολάβηση» είναι απευκταία. 

Δεν είμαι εγώ αυτός που θα προτείνει τρόπους διαχείρισης, αλλά προφανώς με βρίσκει απέναντι η πρακτική της σημερινής κυβέρνησης να προσπαθεί να αιτιολογήσει θετικά την Ευρωπαϊκή Πολιτική. Άλλωστε η πολιτική του «Money is the God», αντιπροσωπεύει εκτός από την απρόσωπη Ευρώπη και τον Μητσοτάκη προσωπικά. Όσο για τον αρθρογράφο στην ατυχή προσπάθειά του να γίνει περισσότερο «προοδευτικός», γίνεται «λαγός» του νεοφιλελευθερισμού!