Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία: Σχέδιο ή κουβέντα να γίνεται;

Γράφει ο Χρήστος Ν. Πετράκος
τ. Αντιπρόεδρος των ΕΑΣ

Όσοι έχουμε γνωρίσει τα ΕΑΣ και αντιλαμβανόμαστε το μέγεθος, την αξία τους και τον ρόλο που μπορούν, και όφειλαν, να παίζουν για την Πατρίδα και την Εθνική Οικονομία, παρακολουθούμε με ενδιαφέρον κάθε συζήτηση που ανοίγει γύρω από αυτά.
Έτσι, λοιπόν, τις τελευταίες ημέρες τα ΕΑΣ ξαναβρίσκονται στο προσκήνιο μέσα από τους διαλόγους, και τις ερμηνείες τους, μεταξύ του ΠΘ, Κυριάκου Μητσοτάκη, και της Προέδρου του ΚΙΝΑΛ, Φώφης Γεννηματά. Η κάθε πλευρά προσπαθεί να συμπεράνει το, κακό, σχέδιο της άλλης για τα ΕΑΣ, σε μία προσπάθεια να εξηγήσει, αποσείοντας από πάνω της τις ευθύνες, την πολύ κακή κατάσταση στην οποία ξαναβρίσκονται τα ΕΑΣ.
Αυτή η συζήτηση δεν μπορεί και δεν πρόκειται να καταλήξει πουθενά αφού πραγματικό σχέδιο ούτε υπήρξε ούτε υπάρχει για την Δημόσια Αμυντική Βιομηχανία και συνεπώς και τα ΕΑΣ.
Και πως να υπάρξει άλλωστε αφού όλοι, και ειδικά οι Ένοπλες Δυνάμεις, δεν κρύβουν την απαξία τους για αυτά και με βάση αυτή την απαξία σχεδιάζουν ότι τους αφορά. Πρόκειται για μια αυτοεκπληρούμενη Προφητεία. Τα ΕΑΣ δεν είναι ικανά να ολοκληρώσουν τις συμβάσεις και να παραδώσουν προϊόν και γι’ αυτό δεν παραγγέλνουμε από τα ΕΑΣ. Αφού δεν παραγγέλνουμε από τα ΕΑΣ αυτά απαξιώνονται και έχουν μόνιμα απλωμένο το χέρι επαιτώντας από την Κυβέρνηση για να επιβιώνουν και να συντηρούν ότι μπορούν. Και κάποιοι σκέφτονται να τα κλείσουν αφού δεν μπορούν. Ας σημειωθεί εδώ πως το σημαντικότερο τους κεφάλαιο, τους ανθρώπους και την τεχνογνωσία που αυτοί διαθέτουν δεν είναι σε θέση να την προστατεύσουν και να την διαιωνίσουν αφού δεν μπορούν να κάνουν προσλήψεις. Για να είμαστε πάντως ακριβείς αν και είναι ως σύνολο μια από τις μεγαλύτερες ελληνικές βιομηχανίες, τίποτα δεν μπορούν να κάνουν ως βιομηχανία αλλά μπορούν να λειτουργούν σαν την εφορία ή τον ΕΦΚΑ. Πάντως σαν βιομηχανία, όχι.
Σχέδιο για τα ΕΑΣ δεν μπορεί να διαμορφωθεί από τον έναν ή τον άλλον γιατί πάντοτε θα είναι ένα σχέδιο ύποπτο και γι’ αυτό καταδικασμένο.
Το σχέδιο για τα ΕΑΣ και την Ελληνική Δημόσια Αμυντική Βιομηχανία μπορεί να διαμορφωθεί μόνο με την συνεργασία του Πολιτικού Συστήματος και την ενεργό σύμπραξη και των Ιδιωτών της Αμυντικής Βιομηχανίας αφού αντιληφθούν πως και για το δικό τους μέλλον είναι απαραίτητα τα ΕΑΣ ως πυλώνας.
Τα ΕΑΣ δεν είναι κάτι λίγο, κάτι αμελητέο για τον Τόπο. Μπορεί σήμερα να απασχολούν λιγότερους από 500 μόνιμους υπαλλήλους αλλά οι υποδομές τους με τέσσερα μεγάλα εργοστάσια σε Υμηττό, Λαύριο, Μάντρα και Αίγιο είναι σε θέση να απασχολούν αρκετές χιλιάδες εργαζόμενους παράγοντας προϊόντα που ούτως ή άλλως θα αγοραστούν από τις Ένοπλες Δυνάμεις. Προϊόντα πολύ υψηλής ποιότητας που ζητώνται και στην διεθνή αγορά.
Το μόνο που λείπει για να ευδοκιμήσουν τα ΕΑΣ και η Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία είναι η συνεννόηση του Πολιτικού Συστήματος ώστε να εκπονηθεί ένα σχέδιο που θα περιλαμβάνει την διοίκηση, την κοστολόγηση, την εμπορική πολιτική της εταιρείας άλλα και τον σχεδιασμό των προμηθειών των Ενόπλων Δυνάμεων και τις επενδύσεις σε ανανέωση του βιομηχανικού εξοπλισμού και νέες τεχνολογίες. Αυτός ο διάλογος χρειάζεται και όχι κουβέντες για να έχουμε να λέμε