Υποστηριξε το militaire
Breaking News Αμυντική Βιομηχανία
06/02/2020 | 06:56 (ενημερώθηκε 4 έτη πριν)
Militaire News

Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία, ας κάνουμε επιτέλους την ανάγκη Ευκαιρία !

Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία, ας κάνουμε επιτέλους την ανάγκη Ευκαιρία !

Γράφει ο

Αναστάσιος ΡΟΖΟΛΗΣ

Πρόεδρος ΣΕΚΠΥ

Επειδή το τελευταίο διάστημα ακούστηκαν αρκετά και γράφτηκαν ακόμα περισσότερα σχετικά με την Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία (ΕΑΒΙ) θα ήθελα να λάβουμε υπόψη βασικούς όρους που αφορούν στην Αμυντική Βιομηχανία (ΑΒΙ) και ενώ ακολουθούνται απαρέγκλιτα σε όλη την υφήλιο, μόνο στην Ελλάδα κάποιοι δεν τους γνωρίζουν ή κάνουν ότι δεν τους γνωρίζουν.

Α. Ισχυρές Ε.Δ. και αναπτυγμένη ΕΑΒΙ είναι απόλυτα συνδεδεμένες.                        

Δεν υπάρχει Χώρα στον πλανήτη όπου να μην συμβαδίζουν. Αν θέλεις να έχεις ισχυρές και αποτελεσματικές Ε.Δ.  χρειάζεται μια σοβαρή και αξιόπιστη ΕΑΒΙ ( και το αντίθετο).

Β.  Η Αμυντική Βιομηχανία είναι απόλυτα εξαρτημένη από το Κράτος που ανήκει. Ποσοστό μεγαλύτερο του 70% των πωλήσεων των αμυντικών βιομηχανιών απορροφάται από τις Ε.Δ. της ίδιας τους της χώρας, ακόμα και στις χώρες μεγαλύτερους εξαγωγείς οπλικών συστημάτων  (πχ ΗΠΑ, ΡΩΣΙΑ, ΚΙΝΑ, ΓΑΛΛΙΑ, ΓΕΡΜΑΝΙΑ, ΙΣΡΑΗΛ κ.λ.π.). Επιπλέον δε, η αμυντική έρευνα και ανάπτυξη  (R & D), χρηματοδοτείται σχεδόν εξολοκλήρου από τον κρατικό προϋπολογισμό. Οι δε πωλήσεις στο εξωτερικό δεν γίνονται βάσει ελευθέρου ανταγωνισμού αλλά κυρίως με την κρατική υποστήριξη (& πίεση όπως καλά γνωρίζουμε και στη Χώρα μας).

– Ας δούμε τώρα τι έχει συμβεί στην Ελλάδα την τελευταία δεκαετία σχετικά με την Αμυντική Βιομηχανία :

α.΄ Έχουν παγώσει σχεδόν πλήρως οι προμήθειες των Ε.Δ., εξαιρουμένων της αναβάθμισης των ΑΦΝΣ Ρ3 και την πρόσφατη απόφαση για αναβάθμιση των F16 (η οποία ως πολύ πρόσφατη δεν έχει συνεισφέρει ακόμα στην ΕΑΒΙ).

β. Η Ελλάδα δεν παράγει πλήρη αμυντικά προϊόντα [οχήματα, αεροσκάφη κ.λ.π.] αλλά ακόμα και αν το έκανε, δύσκολα θα μπορούσε να τα προωθήσει σε τρίτους χρησιμοποιώντας το γεωπολιτικό της βάρος ανταγωνιζόμενη τις κυρίαρχες χώρες.

-Άρα, αν θέλουμε να συνεχίσουμε να έχουμε Αμυντική Βιομηχανία, είναι μονόδρομος να εμπλακεί στα Εξοπλιστικά Προγράμματα των Ε.Δ. παρέχοντας υποκατασκευαστικό έργο αλλά και το κύριο μέρος της συντήρησης και υποστήριξης των οπλικών συστημάτων.

Αυτός όπως αναλύσαμε παραπάνω, είναι ο μοναδικός κανόνας διεθνώς.

Βέβαια στην Χώρα μας  λόγω κυρίως της  προϊστορίας και των επιδόσεων της κρατικής ΑΒΙ (για το οποία όμως το κύριο βάρος φέρου οι εκάστοτε κυβερνώντες και όχι οι εταιρείες και οι εργαζόμενοι), υπάρχει μια άρνηση να αποδεχθούμε το προφανές : ΄Ότι αν δεν απαιτηθεί και δεν επιτευχθεί ικανό ποσοστό (τουλάχιστον ίσο με το 30% της αξίας της προμήθειας) βιομηχανικών επιστροφών (υποκατασκευαστικό έργο, βιομηχανικές αμυντικές συμφωνίες ] στα εξοπλιστικά προγράμματα που έρχονται, η ΕΑΒΙ θα καταρρεύσει ( μετά τα ναυπηγεία, πρόσφατο παράδειγμα η ΕΛΒΟ ).

Η κατάρρευση της ΕΑΒΙ , δεν θα είναι καταστροφική μόνο για τις αμυντικές εταιρείες και τους εργαζόμενους σε αυτές, αλλά το αποτέλεσμα θα είναι καταστροφικό για τις Ε.Δ. της χώρας .

Και αυτό γιατί όχι μόνο γιατί δεν θα υπάρχει ασφάλεια εφοδιασμού και εγχώρια υποστήριξη, αλλά κυρίως, γιατί η διατήρηση/συντήρηση των οπλικών συστημάτων των ΕΔ θα καταστεί υπερβολικά ακριβή και ως εκ τούτου η κοινωνία αργά ή γρήγορα  θα απαιτήσει την μείωση του μεγέθους και της ισχύος των ΕΔ. Όταν έχεις μια ΑΒΙ 30.000-40.000 εργαζομένων(όπως θα έπρεπε να έχει η Ελλάδα σύμφωνα με τις αμυντικές δαπάνες της), το κοινωνικό μέρισμα είναι υψηλό και η κοινωνία αποδέχεται ευκολότερα να υποστεί στερήσεις για να χρηματοδοτεί τις Ε.Δ. της Χώρας. Όταν σήμερα η ΑΒΙ έχει μειωθεί σε  10-12.000 άτομα και βαίνει συνεχώς συρρικνούμενη το αποτέλεσμα θα είναι αρνητικό .

Αν θέλουμε ισχυρές Ε.Δ. ικανές να προασπίσουν τα Εθνικά Δίκαια, απαιτείται να εξασφαλίσουμε ότι θα υπάρχει ισχυρή ΕΑΒΙ.

Ο μοναδικός τρόπος για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, είναι να υπάρξει κατοχυρωμένη θεσμικά απαίτηση συμπαραγωγής ή /και ευρυτέρων αμυντικών συνεργασιών ύψους τουλάχιστον 30% της αξίας των αμυντικών προμηθειών.

Στην Τουρκία πριν 20 χρόνια! , το απαιτούμενο ποσοστό ήταν 40% και σήμερα απαιτείται στις περισσότερες περιπτώσεις η πλήρης παροχή της σχετικής τεχνογνωσίας (περίπτωση PATRIOT), ενώ ακόμα και σε ανεπτυγμένες βιομηχανικά και πλούσιες χώρες όπως η Ελβετία, το ποσοστό της συμπαραγωγής ή/και αντισταθμιστικών, φτάνει το 100% .

Ας δούμε επιτέλους τη πραγματικότητα και ας προσπαθήσουμε να επωφεληθούμε από τις κοινωνικά επώδυνες αλλά Εθνικά αναγκαίες εξοπλιστικές δαπάνες.

Μόνο τα προγράμματα που έχουν εξαγγελθεί το τελευταίο διάστημα υπερβαίνουν σε βάθος 5ετίας τα 5 δις € ( Φρεγάτες BEL@ARRA, ΑΦΗ F-35, ΑΜΖ Φρεγατών ΜΕΚΟ, Νέες Τορπίλλες βαρέως τύπου, Ελικόπτερα Ναυτικού, UAV, κλπ).

Εφόσον απαιτήσουμε όπως κάνουν όλες οι χώρες του κόσμου, ένα ελάχιστο ποσοστό εγχώριας βιομηχανικής συμμετοχής 30%, αυτό σημαίνει ότι το λιγότερο to κολοσσιαίο για τα Ελληνικά δεδομένα, ποσό του 1.500.000.000 € θα επανεπενδυθεί στη Χώρα μας, στην Αμυντική Βιομηχανία και θα αποτελέσει ένα καταλύτη για αναπτυξιακή έκρηξη και τουλάχιστον 25.000 επιπλέον θέσεις εργασίας.

Μέσα από αυτό το έργο δε θα προωθηθεί συγχρόνως και η ανάπτυξη νέων προϊόντων, όπου η ΕΑΒΙ έχει συγκριτικό πλεονέκτημα και θα επιτευχθεί η επιστροφή και απασχόληση σε θέσεις υψηλής επιστημονικής και τεχνολογικής αξίας νέων επιστημόνων.

Με γείτονα την διαχρονικά αναθεωρητική Τουρκία, οι εξοπλιστικές δαπάνες είναι επώδυνες αλλά απαραίτητες προκειμένου οι Ένοπλες Δυνάμεις της Χώρας μας να είναι ικανές να προασπίσουν τα Εθνικά Δίκαια. Οι δαπάνες αυτές αντί να αποτελέσουν για μια ακόμα φορά πηγή διαφθοράς και εσωτερικής πολιτικής διχόνοιας ας γίνουν επιτέλους η ευκαιρία για ανάπτυξη και απασχόληση.

Μοιραστείτε αυτό το άρθρο Facebook Twitter LinkedIn Email Pinterest
booksandtoys

Δείτε επίσης