Εκλογές ΕΑΑΣ: «Ένα λάθος γίνεται σφάλμα μόνο όταν προτιμήσουμε να μην το διορθώσουμε»

Γράφει ο

Αναστάσιος Φαραντάτος, Σχης ε.α.

«Ένα λάθος γίνεται σφάλμα μόνο όταν προτιμήσουμε να μην το διορθώσουμε»
(Τζόν Φιτζέραλντ Κέννεντι)

Σε δυο ημέρες 23.000 και πλέον εγγεγραμμένα μέλη της Ενώσεως Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού θα κληθούν να ψηφίσουν για το νέο Διοικητικό Συμβούλιο της Ενώσεως.
Η ΕΑΑΣ μέχρι και τις προηγούμενες εκλογές παρουσίαζε μια ξεχωριστή ομοιογένεια σε σύγκριση με τα συνδικαλιστικά όργανα άλλων κλάδων και επαγγελμάτων. Η ομοιογένεια αυτή οφειλόταν κυρίως στη συλλογική αντίληψη της κοινής προέλευσης των μελών της, από τον Στρατό Ξηράς. Ως εκ τούτου η οποιαδήποτε εκλογική αναμέτρηση αφορούσε μόνο στην επιλογή προσώπων μεταξύ υποψηφίων για τις θέσεις του προέδρου, αντιπροέδρου και μελών ΔΣ, σε ένα ενιαίο ψηφοδέλτιο.
Εν ολίγοις οι ψηφοφόροι που συνήθως δεν ξεπερνούν τις 7000, έπρεπε να επιλέξουν τον εκλεκτό τους, σε επίπεδο προσωπικοτήτων. Είναι λογικό μεταξύ των υποψηφίων να διαμορφώνονται συμπάθειες και ιδιαίτερες σχέσεις που κρατούν από την περίοδο που ήταν εν ενεργεία, ακόμη και από τότε που ήταν μαθητές στις στρατιωτικές σχολές. Έτσι π.χ. πολύ συχνά συνέβαινε οι συμμαθητές να στηρίζουν τον συμμαθητή, οι φίλοι τον φίλο, οι μικρότεροι τον παλιό τους διοικητή κλπ
Εκείνο που είχε αξία για την ΕΑΑΣ ήταν ακριβώς αυτό που αναγράφεται στο έμβλημά της, «ΙΣΧΥΣ ΕΝ ΤΗ ΕΝΩΣΕΙ». Στον χώρο των αποστράτων, όπως συμβαίνει και στην κοινωνία, πάντα υπήρχαν οι διαφορετικές απόψεις, διαφορετικοί τρόποι προσέγγισης στα υφιστάμενα προβλήματα, διαφορετικές ιδιοσυγκρασίες, αντιθέσεις, ακόμη και αντιπαλότητες. Όμως όλα αυτά αφορούσαν τον κάθε υποψήφιο ξεχωριστά.
Ποτέ μα ποτέ πριν δεν υπήρξε περίπτωση συγκρότησης παρατάξεων ή φατριών. Τώρα για πρώτη φορά στην ιστορία των εκλογών της ΕΑΑΣ, τουλάχιστον για όσα χρόνια έχω ασχοληθεί με τα θέματα του κλάδου μας, συνέβη το μεγάλο σφάλμα της συγκρότησης εκλογικής παρατάξεως, η οποία έχει υποψηφίους ως μέλη της, αρχηγό τον υποψήφιο πρόεδρο και υπαρχηγό τον υποψήφιο αντιπρόεδρο. Η παράταξη αυτή δεν διαφέρει σε τίποτε από τους κομματικούς συνδυασμούς που συμμετέχουν στις αυτοδιοικητικές και βουλευτικές εκλογές.
Και δεν διαφέρει διότι παρουσιάζει συγκεκριμένα οργανωτικά χαρακτηριστικά, όπως πχ:
α. Έχουν ιεραρχική δομή, πρόεδρο, αντιπρόεδρο, μέλη
β. Έχουν κοινό πρόγραμμα θέσεων που όλοι το συνυπογράφουν
γ. Περιοδεύουν προς ενημέρωση των ψηφοφόρων ως σώμα
δ. Προσκαλούν τους ψηφοφόρους προς συζήτηση στην κεντρική τους ομιλία, ως ομάδα αφού όλοι προσυπογράφουν κοινή πρόσκληση.
ε. Σε κάθε περίπτωση που ο πρόεδρος ή μέλος της παράταξης αντιδικεί με τρίτο, όλοι μαζί οργανώνουν την επίθεσή τους προς εκείνον που αντιτίθεται στην παράταξή τους.
Ενδεχομένως κάποιοι αφελείς να χαίρονται για αυτήν την κατάσταση διότι πιστεύουν ότι φέρνει και κάποιον αέρα νίκης, όμως όσοι σχεδίασαν και υλοποίησαν αυτό τον τρόπο εκλογικής αντιπαράθεσης έχουν κάνει σοβαρό λάθος και έχουν θέσει τα θεμέλια για τη διασάλευση της ομοψυχίας των αποστράτων και την πλήρη απαξίωση του θεσμού στο μέλλον και εξηγώ γιατί:
α. Η παραταξιακή λογική και η μεθοδολογία της καθόδου στις εκλογές με μορφή παρατάξεως, υπό το πρόσχημα της συνεργασίας ικανών στελεχών με υποκειμενικά κριτήρια, δημιουργεί πόλωση της μορφής «εμείς οι ικανοί» και «οι άλλοι οι λιγότερο ικανοί». Και πως μετράται η ικανότης κάποιου στο να διαχειριστεί τα θέματα που εκκρεμούν στην ΕΑΑΣ; Και κυρίως όταν οι εκκρεμότητες αφορούν στην προσφυγή της ΕΑΑΣ στο Σ.τ.Ε. κατά των προνομίων που παραχωρήθηκαν επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ στην ΠΟΣ;
β. Η παράταξη που έχει συνασπισθεί από άτομα που αμέσως ή εμμέσως έχουν σχέση με την ΠΟΣ, αμφισβητεί τον αντίπαλο πρόεδρο της ΕΑΑΣ, που εκτός από την, κατά γενική ομολογία, επιτυχή θητεία του, τα έχει βάλει με τις ενώσεις των άλλων κλάδων των ΕΔ και την ΠΟΣ, στην προσπάθειά του να διεκδικήσει την ίση κατανομή των πόρων από τις δαπάνες Στρατού, Ναυτικού και Αεροπορίας στα τρία μετοχικά ταμεία, ώστε κάθε απόστρατος να λαμβάνει το ίδιο μέρισμα. Διάβασα κάπου και την πρωτοφανή άποψη ότι οι κρατήσεις στις δαπάνες καταβάλλονται από τους προμηθευτές, ενώ και ο τελευταίος έμπορος και οι αξιωματικοί δαπανών γνωρίζουν καλώς ότι όταν οι εταιρίες πωλούν στις ΕΔ, προσαρμόζουν τις τιμές έτσι ώστε αφαιρουμένων των κρατήσεων, να μην έχουν απώλεια κέρδους, οπότε στην πραγματικότητα οι κρατήσεις έχουν ήδη προστεθεί στην αξία των προς πώληση αγαθών από τους προμηθευτές. Εν ολίγοις αν δεν υπήρχαν κρατήσεις η τιμή πώλησης θα ήταν χαμηλότερη. Η παράταξη λοιπόν αυτή που διεκδικεί αναφανδόν να διοικήσει την ΕΑΑΣ τα προσεχή τρία έτη όχι μόνον δεν επιθυμεί να διεκδικήσει την ίση κατανομή των πόρων υπέρ του ΜΤΣ αλλά μέμφεται και αυτόν που τόλμησε να τα βάλει με τους «έχοντες και κατέχοντες». Φυσικά σε όλη αυτήν τη διαμάχη η ΠΟΣ, ο πρόεδρος της οποίας διεκδικεί μια θέση στο επόμενο ΔΣ, υπό την σκέπη της παρατάξεως του κ. Κουτρή, στηρίζει τις θέσεις που είναι εναντίον των συμφερόντων των μελών της ΕΑΑΣ, αφού στην ΠΟΣ έχουν εγγραφεί ως μέλη και σύνδεσμοι των άλλων κλάδων των ΕΔ.
γ. Θλιβερή συνέπεια εκ της δημιουργίας παρατάξεως είναι η ανταλλαγή σκληρών χαρακτηρισμών και οι φραστικές επιθέσεις, όχι επί της ουσίας αλλά για δημιουργία εντυπώσεων και μάλιστα με δημόσιες αναρτήσεις σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Και όχι μόνον αυτό! Κάποιοι έχουν επιστρατεύσει και δημοσιογραφίσκους ή αποστράτους που φαντάζονται εαυτόν ως επιτυχημένο δημοσιογράφο, που αναδημοσιεύουν σε ιστοχώρους τους θέσεις και απόψεις των μελών της παράταξης.
δ. Η νοοτροπία της δημιουργίας παρατάξεων, αν επικρατήσει, κάτι που απεύχομαι, εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους στο μέλλον να διαμορφώνονται διαφορετικά κίνητρα και κριτήρια σύστασης της κάθε παράταξης, με πιθανότερα την πολιτική τους τοποθέτηση, δηλαδή θα συμβεί και στην ΕΑΑΣ αυτό που συμβαίνει στα άλλα διεκδικητικά σωματεία εργαζομένων, όπου οι μεν τσακώνονται με τους δε για να νικήσει το κόμμα του καθενός, αφού οι παρατάξεις υποκινούνται από κομματικούς μηχανισμούς.
ε. Το επιχείρημα «κάνω παράταξη και κατεβαίνω στις εκλογές επιδιώκοντας τη συνεργασία» μόνο ως σοφιστεία μπορεί να εκληφθεί, διότι ποια θα είναι η στάση όσων εκλεγούν στο επόμενο ΔΣ και δεν ανήκουν στην υπάρχουσα μία παράταξη και ποια θα είναι η στάση των μελών της παράταξης που θα εκλεγούν έναντι των πρώτων; Θα υπάρχει συνεργασία; Δεν θα υπάρχει μια συνεχής αντιπαλότητα; Διότι η παράταξη νομοτελειακώς γεννά και την αντιπαράταξη!
Όλη αυτή η ατυχής κατάσταση μου δημιούργησε τις εξής απορίες και καλό είναι να τις λάβουν οι ψηφοφόροι υπ’ όψιν τους στις εκλογές της Κυριακής:
α. Θέλουν οι απόστρατοι μέλη της ΕΑΑΣ να διοικείται η ΕΑΑΣ από μια παράταξη; Επικροτούν την φαεινή ιδέα που είχαν κάποιοι, να διεξάγονται οι εκλογές στην ΕΑΑΣ με παρατάξεις; Δηλαδή οι «δικοί μας» και οι «άλλοι»;
β. Όσοι πρόεδροι έχουν εκλεγεί μέχρι σήμερα, από τότε που ασχολήθηκα με αυτά τα θέματα, όπως οι κ. Μαυροδόπουλος, Δανιάς, Ροζής εκλέχθηκαν με κάποια παράταξη; Γιατί εκείνοι δεν έκαναν παρατάξεις ή φατρίες;
γ. Ποια επομένως ήταν η μεγάλη ανάγκη σύλληψης και υλοποίησης της τακτικής των παρατάξεων; Μήπως επειδή ατομικά κάποια μέλη της παρατάξεως γνώριζαν ότι είναι ετερόφωτοι και ως εκ τούτου είχαν την αγωνία της αδυναμίας εκλογής τους οπότε έψαξαν για ένα ηχηρό όνομα για να αντλήσουν φως και κύρος ή μήπως επειδή θέλουν μέσα από την παράταξη να αποκρύψουν τον επιδιωκόμενο σκοπό τους, που έχει σχέση με τον ρόλο που θέλει να διεκδικήσει η ΠΟΣ στον χώρο μας, παραγκωνίζοντας μια για πάντα την ΕΑΑΣ;
δ. Αν εκλεγεί ο κύριος Ροζής για πρόεδρος ποια θα είναι η θέση των «παραταξιακών» που θα εκλεγούν εντός του επομένου ΔΣ; Θα βοηθήσουν τον πρόεδρο στο έργο του; Θα υπάρχει παραγωγικότης ή συνεχής αντιπαλότης; Και το αντίστροφο, αν εκλεγεί ο κ. Κουτρής, πώς φαντάζεται ότι θα λειτουργήσουν εκείνοι που τους έθεσε εκτός παρατάξεως από την πρώτη στιγμή; Θα τους έχει συμπαραστάτες στη θητεία του ή θα τους βρει απέναντι;
Τελειώνοντας θεωρώ ότι η δημιουργία παρατάξεων μόνο κακό μπορεί να κάνει στον πολύπαθο χώρο των αποστράτων, που αντί να συσστρατεύει όλες τις δυνάμεις, δημιουργεί πόλωση και αναποτελεσματικότητα, προς όφελος όσων θέλουν να παίξουν τον ελιτίστικο ρόλο του μοναδικού εκπροσώπου μας. Και το χείριστο όλων είναι ότι υποκαθιστά την ατομική αξία με την παραταξιακή δυναμική, στην ίδια λογική της κομματοκρατίας.