«Είναι τελικά στόχος της Μόσχας η Ουκρανία ή η αυτονόμηση της Ευρώπης από τις ΗΠΑ;»

Για χρόνια, η Ρωσία προειδοποιεί τη Δύση, ότι βλέπει την επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα σύνορά της ως απειλή για την εθνική της ασφάλεια. Αν και η ύφεση των σχέσεων μετά τον Ψυχρό Πόλεμο θα έπρεπε να είχε οδηγήσει στην ειρήνευση των παθών, το ΝΑΤΟ χρησιμοποίησε αυτή την κατάσταση για να εξαπολύσει μια “εισβολή” προς Ανατολάς. Σε σύντομο χρονικό διάστημα επεκτάθηκε και ενσωμάτωσε ακόμη και πρώην δημοκρατίες της Σοβιετικής Ένωσης.

Γράφει ο

ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΤΖΗΒΑΛΑΣΗΣ

Τώρα η Δύση κατηγορεί τη Ρωσία για επιθετική συμπεριφορά, αλλά είναι δύσκολο να κατηγορηθεί η πλευρά που υποχώρησε οικειοθελώς 2.000 χιλιόμετρα προς τα ανατολικά χωρίς να ρίξει ούτε μία τουφεκιά!

Κατά τη γνώμη μου, η Ρωσία έχει κάνει τεράστιες διπλωματικές προσπάθειες να συνεργαστεί με τη Δύση τις τελευταίες δεκαετίες, αλλά δεν είδε κανένα αποτέλεσμα, επειδή η Δύση την αγνόησε και υποβάθμισε το δικαίωμά της να προασπίσει τα δικά της συμφέροντα. Έτσι φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση που κινδυνεύει να μετατραπεί από «Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση» σε ανοιχτό πόλεμο.

Η σημασία των δημοψηφισμάτων στο Donbas, Kherson και Zaporozhie

Η μερική επιστράτευση των εφέδρων του ρωσικού στρατού για την προσθήκη συνολικά 300.000 ανδρών στη στρατιωτική εκστρατεία στην Ουκρανία- δεν έχουν εκτιμηθεί ευρέως στον δυτικό Τύπο. Η διεξαγωγή δημοψηφισμάτων στις περιφέρειες του Donbas, Kherson και Zaporozhie για την ένταξη τους στη Ρωσική Ομοσπονδία δεν έχει αναλυθεί στο ευρύ κοινό. 

Η ίδια η ιδέα των δημοψηφισμάτων έχει γελοιοποιηθεί από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη. Καταγγέλλονται ως «ψεύτικα» και μας λένε ότι τα αποτελέσματα δεν θα αναγνωριστούν. Στην πραγματικότητα, το Κρεμλίνο δεν ενδιαφέρεται καθόλου αν τα αποτελέσματα θα αναγνωριστούν ως έγκυρα ή μη στη Δύση. Η λογική τους βρίσκεται αλλού. 

Είναι δεδομένο ότι οι δημοκρατίες του Donbas (και άλλα εδάφη της Ουκρανίας που βρίσκονται τώρα υπό ρωσική κατοχή) θα ψηφίσουν υπέρ της προσχώρησης στη Ρωσική Ομοσπονδία. Στην περίπτωση του Donetsk και του Luhansk, μόνο υπό την πίεση της Μόσχας τα δημοψηφίσματα του 2014 περιορίστηκαν στη δήλωση κυριαρχίας και όχι στο να γίνουν μέρος της Ρωσίας. Μια τέτοια προσάρτηση ή συγχώνευση δεν ήταν ευπρόσδεκτη από το Κρεμλίνο τότε, επειδή η Ρωσία δεν ήταν έτοιμη να αντιμετωπίσει την αναμενόμενη μαζική οικονομική, πολιτική και στρατιωτική επίθεση από τη Δύση, που θα ακολουθούσε. Σήμερα, η Μόσχα είναι κάτι παραπάνω από έτοιμη: πράγματι, έχει επιβιώσει πολύ καλά από όλες τις οικονομικές κυρώσεις που επιβλήθηκαν από τη Δύση καθώς και από την συνεχώς αυξανόμενη προσφορά στρατιωτικού υλικού και «συμβούλων» στην Ουκρανία από τις χώρες του ΝΑΤΟ.

Τα δημοψηφίσματα για την ένταξη των περιοχών αυτών στη Ρωσία πιθανότατα θα φτάσουν –αν δεν ξεπεράσουν- το 90%. Το τι θα ακολουθήσει αμέσως από τη ρωσική πλευρά είναι επίσης απολύτως σαφές. Εντός ωρών από την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων του δημοψηφίσματος, η Ρωσική Δούμα θα εγκρίνει νομοσχέδιο για την «επανένωση» αυτών των εδαφών με τη Ρωσία και εντός περίπου μιας ημέρας θα εγκριθεί από την Άνω Βουλή (Ομοσπονδιακό Συμβούλιο) και αμέσως μετά το νομοσχέδιο θα υπογραφεί από τον Πρόεδρο Πούτιν.

Κοιτώντας πέρα από την υπηρεσία του ως πράκτορας πληροφοριών της KGB –που προβάλλεται έντονα από τα δυτικά ΜΜΕ- ας θυμηθούμε επίσης το πτυχίο νομικής που κατέχει ο Βλαντιμίρ Πούτιν. Ως Πρόεδρος, παρέμεινε συστηματικά εντός του εσωτερικού και του διεθνούς δικαίου. Σε αντίθεση με τον προκάτοχό του (Μπόρις Γέλτσιν) ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν έχει κυβερνήσει με προεδρικά διατάγματα. Έχει κυβερνήσει με νόμους που εκδόθηκαν από ένα διμερές κοινοβούλιο (Δούμα και Ομοσπονδιακό Συμβούλιο) που αποτελείται από πολλά κόμματα. Έχει πορευθεί σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο. Η νομοθεσία του ΟΗΕ μιλά για την ιερότητα της εδαφικής ακεραιότητας των κρατών μελών, αλλά μιλάει επίσης και για την ιερότητα της αυτοδιάθεσης των λαών.

Τι προκύπτει από την επίσημη συγχώνευση αυτών των εδαφών με τη Ρωσία; Αυτό είναι επίσης απολύτως σαφές. Ως αναπόσπαστα μέρη της Ρωσίας, οποιαδήποτε επίθεση εναντίον τους είναι αιτία πολέμου (casus belli). Η συγχώνευση των κατεχόμενων ουκρανικών εδαφών με τη Ρωσική Ομοσπονδία θα σηματοδοτήσει το τέλος της «Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης» και την έναρξη του ανοιχτού πολέμου στην Ουκρανία, με στόχο την άνευ όρων συνθηκολόγηση του εχθρού. Αυτό πιθανότατα θα συνεπάγεται την απομάκρυνση της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας και, πολύ πιθανό, τον διαμελισμό της Ουκρανίας. Άλλωστε, το Κρεμλίνο προειδοποίησε πριν από περισσότερο από ένα χρόνο ότι η πορεία της Ουκρανίας για ένταξη στο ΝΑΤΟ -που υπαγορεύουν οι ΗΠΑ- θα έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια του κράτους της. 

Η προσθήκη άλλων 300.000 ανδρών στη δύναμη που έχει αναπτυχθεί από τη Ρωσία αντιπροσωπεύει σχεδόν διπλασιασμό των δυνάμεων της στο μέτωπο της Ουκρανίας για να αντιμετωπίσει τις ελλείψεις σε αριθμό του πεζικού, που την οδήγησε στην οδυνηρή και ντροπιαστική απόσυρσή της από την περιοχή του Kharkov τις τελευταίες δύο εβδομάδες. Το Κρεμλίνο δεν μπορούσε να το αγνοήσει αυτό.

Καθώς η Ρωσία περνά από την «Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση» σε ανοιχτό πόλεμο, μπορεί να περιμένουμε μαζική καταστροφή της ουκρανικής πολιτικής και στρατιωτικής υποδομής, για να εμποδιστεί πλήρως κάθε κίνηση των δυτικών να συνεχίσουν την προμήθεια όπλων. 

Όσον αφορά την περαιτέρω δυτική παρέμβαση, τα δυτικά μέσα ενημέρωσης δεν έχουν συλλάβει την πυρηνική απειλή του Προέδρου Πούτιν για τους πιθανούς συμπολεμιστές με τους εχθρούς του.  Η Ρωσία έχει δηλώσει ρητά ότι οποιαδήποτε επίθεση κατά της δικής της ασφάλειας και εδαφικής ακεραιότητας –στην οποία θα περιλαμβάνονται πλέον και οι προσαρτηθείσες περιοχές- θα αντιμετωπιστεί με πυρηνική απάντηση.

Όταν η πυρηνική απειλή της Ρωσίας στρέφεται στην Ουάσιγκτον και όχι στο Κίεβο, όπως γίνεται μέχρι τώρα, είναι απίθανο οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής στο Καπιτώλιο να επιδιώξουν περαιτέρω κλιμάκωση. Το πιθανότερο είναι να εγκαταλειφθεί η Ουκρανία στις ορέξεις της “Aρκούδας”.

Κοιτάζοντας πέρα από μια πιθανή ήττα της Ουκρανίας, μια ρωσική νίκη θα αποκαλύψει τη χαμηλή αξία της στρατιωτικής ομπρέλας των ΗΠΑ για τα κράτη μέλη της ΕΕ και θα οδηγήσει αναγκαστικά σε επαναξιολόγηση της αρχιτεκτονικής ασφάλειας της Ευρώπης, κάτι που ζητούσαν οι Ρώσοι πολλά χρόνια πριν ξεκινήσει η εισβολή τους στην Ουκρανία. 

Ξεχάσαμε να αναφέρουμε ότι εκτός από πτυχιούχος της Νομικής ο Πούτιν είναι και πολύ καλός παίχτης στο σκάκι…