Deutsche Bank: Η τράπεζα που χρηματοδότησε το Άουσβιτς και η σχέση της με την Γκεστάπο

Γράφει ο Δημήτρης Σταυρόπουλος

(πρώτο μέρος)

Η  Deutsche Bank, είναι η ναυαρχίδα των γερμανικών τραπεζών και ένα από τα μεγαλύτερα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα στον κόσμο.

Ωστόσο όσοι έχουν μελετήσει έστω και στοιχειωδώς, την αμαρτωλή ιστορία της , αναγνωρίζουν πως το συγκεκριμένο ίδρυμα υπήρξε από την πρώτη μέρα της λειτουργίας του ένα κορυφαίο εργαλείο του γερμανικού ιμπεριαλισμού.

Κορυφαίοι οικονομικοί αναλυτές και ερευνητές, έχουν αποκαλύψει δημόσια ότι τα οικονομικά σκάνδαλα στα οποία εμπλέκεται, αλλά και το υπέρογκο χρέος που κρύβει στα υπόγειά της, και σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, ξεπερνά τα 60 τρισεκατομμύρια ευρώ! (κάπου είκοσι φορές το γερμανικό ΑΕΠ και σχεδόν τετρακόσιες φορές μεγαλύτερο από το ελληνικό δημόσιο χρέος!)

Η DB ιδρύθηκε πριν από 151 χρόνια , και στην πορεία της έχει συνδέσει το όνομα της με σκοτεινές και θλιβερές στιγμές της ιστορία με κυρίαρχη εκείνη του Β Παγκοσμίου Πολέμου, όταν με δικά της χρήματα και με μορφή… δανεισμού δημιουργήθηκαν τα κολαστήρια των ναζί με πρώτο και… καλύτερο εκείνο του Άουσβιτς! 

Τραπεζίτες εκείνης της εποχής που βρίσκονταν στο τιμόνι της DB, όχι μόνο δεν τιμωρήθηκαν με τα το τέλος του πολέμου, αλλά αναρριχήθηκαν σε κορυφαίες κυβερνητικές θέσεις και ήταν εκείνοι που μοίρασαν τα χρήματα του σχεδίου Μάρσαλ, τα οποία προορίζονταν για την ανασυγκρότηση του κατεστραμμένου κράτους, στον γερμανικό λαό.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΠΙΣΜΑΡΚ ΣΤΟΝ ΧΙΤΛΕΡ

H τράπεζα ιδρύθηκε με απόφαση του Πρώσου, τότε καγκελάριου, Μπίσμαρκ το 1870, παραμονές του γαλλο-γερμανικού πολέμου του ‘70-71, προκειμένου να σπάσει το ολιγοπώλιο των μεγάλων βρετανικών και γαλλικών τραπεζών, που εκείνη την εποχή κυριαρχούσαν στην παγκόσμια επενδυτική «σκακιέρα», πριμοδοτώντας φυσικά τις δικές τους αυτοκρατορικές φιλοδοξίες και «θάβοντας» αυτές των αναδυόμενων ανταγωνιστών, όπως η Γερμανία και οι ΗΠΑ. 

Από την πρώτη στιγμή η DB εξειδικεύτηκε στο εξωτερικό εμπόριο –την «προώθηση και διευκόλυνση» των γερμανικών εμπορικών σχέσεων, επενδύσεων και εξαγωγών σε ξένες χώρες, και άρα εμμέσως την παγίωση της γερμανικής οικονομικής ηγεμονίας σε μια σειρά από ευρωπαϊκές αλλά και πιο μακρινές σφαίρες επιρροής –με εντυπωσιακή αποτελεσματικότητα.

Γι’ αυτό άλλωστε άνοιξε τα πρώτα της ξένα υποκαταστήματα στη Σαγκάη, το Λονδίνο και τη Νότια Αμερική και χρηματοδότησε, μεταξύ άλλων, μεγάλα έργα υποδομών στις ΗΠΑ και την τότε οθωμανική αυτοκρατορία, ενώ ταυτόχρονα συμμετείχε στη δημιουργία και γιγάντωση των γερμανικών βιομηχανικών κολοσσών– εξαγωγικών «αιχμών του δόρατος», όπως η χαλυβουργία Krupp και η χημική-φαρμακευτική Bayer, και αργότερα η Daimler-Benz, η Volkswagen- Audi κ.ά.

Όπως και οι παραπάνω γιγαντιαίοι πελάτες της, όμως, έτσι και η DB έγραψε τις μελανότερες σελίδες της πρωταγωνιστώντας με ενθουσιασμό στο τερατώδες «Πρότζεκτ Χίτλερ» και το αιματοκύλισμα της Ευρώπης και ολόκληρου του κόσμου, στις δεκαετίες του ‘30 και ‘40.

ΟΙ ΣΚΛΑΒΟΙ ΤΟΥ ΑΟΥΣΒΙΤΣ

Η κύρια δραστηριότητά της ήταν η «αρειοποίηση» (aryanization) και ενθυλάκωση τουλάχιστον 370 γερμανο-εβραϊκών επιχειρήσεων και η ενσωμάτωση τουλάχιστον άλλων 40 εμπορικών τραπεζών από όλη την Ευρώπη, παράλληλα με την κατάκτηση των κρατών-εδρών τους.

Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η «Deutsche Bank» ήταν υπεύθυνη για τη διοίκηση της τράπεζας της Βοημίας στην Πράγα, με υποκαταστήματα στο προτεκτοράτο και στη Σλοβακία, στο χρηματοπιστωτικό ίδρυμα «Bankverein» στη Γιουγκοσλαβία (το οποίο έχει πλέον χωριστεί σε δύο χρηματοπιστωτικές εταιρείες, μία στη Σερβία και μία στην Κροατία ) την «Albert de Barry» τράπεζα στο Άμστερνταμ, την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας στην Αθήνα, την «Creditanstalt-Bankverein» στην Αυστρία και στην Ουγγαρία, την «Deutsch-Bulgarische Kreditbank» στη Βουλγαρία και την «Banca Comerciala Română» (η ρουμανική Εμπορική Τράπεζα) στο Βουκουρέστι. 

Διατηρούσε επίσης ένα υποκατάστημα στην Κωνσταντινούπολη, Τουρκία.

Με δικά της δάνεια χρηματοδοτήθηκαν, μεταξύ άλλων, το κολαστήριο του Άουσβιτς και τα τεράστια στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας της IG Farben και άλλων γερμανικών πολεμικών βιομηχανιών, όπου δούλεψαν μέχρι θανάτου εκατοντάδες χιλιάδες αιχμάλωτοι-σκλάβοι.

Η «Deutsche Bank» παρείχε επισης τραπεζικές εγκαταστάσεις στην «Gestapo».

Εκείνη την εποχη ισχυρός άνδρας του διοικητικού της συμβουλίου, ήταν  ο πάντα καλοντυμένος και αριστοκρατικός στους τρόπους Χέρμαν Αμπς ,που υπήρξε ένα από τα «πολιτισμένα τέρατα» που έχτισαν το Τρίτο Ράιχ.

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΧΟΥΣ

Το 1942, ο συγκεκριμένος τραπεζίτης συμμετείχε ως εκπρόσωπος της DB στα Δ.Σ. 40 «κατακτημένων» τραπεζών και βιομηχανιών, η πλειονότητα των οποίων χρησιμοποιούσαν αιχμαλώτους εργάτες: όταν οι σκλάβοι «εξαντλούνταν» (verbraucht, στην ψυχρή γερμανική ορολογία), απλά μεταφέρονταν στα κοντινότερα στρατόπεδα θανάτου, όπως το Μπιρκενάου.

Τι του συνέβη μετά τον πόλεμο; Εκτελέστηκε ως εγκληματίας; 

Πήγε φυλακή;

 Όχι βέβαια!

 Όπως και οι περισσότεροι άλλοι εκατομμυριούχοι «σπόνσορες» των ναζί, ο Αμπς έμεινε για ελάχιστο χρόνο στο περιθώριο και στη συνέχεια η… τεχνογνωσία του «αξιοποιήθηκε» ξανά στο πλαίσιο του μεταπολεμικού γερμανικού «οικονομικού θαύματος».

Για την ακρίβεια, παρέμεινε στην Deutsche μέχρι την «τιμωρητική» διάσπασή της σε δέκα μικρότερες τράπεζες από τους Συμμάχους το 1948, και αμέσως τοποθετήθηκε στο κρατικό Kreditanstalt für Wiederaufbau (Πιστωτικό Ινστιτούτο Ανασυγκρότησης), που επιφορτίστηκε με τη μοιρασιά των δισεκατομμυρίων του Σχεδίου Μάρσαλ στις επιχειρήσεις-επιγόνους των παλιών πελατών του.

Και, βέβαια, το 1951-53 αυτός ο στυλοβάτης των ναζί ανέλαβε επικεφαλής της δυτικογερμανικής αντιπροσωπείας που έπειτα από δύο χρόνια διαβουλεύσεων πέτυχε το κούρεμα του γερμανικού πολεμικού χρέους κατά 70%! Και, σαν επιβράβευση για τις υπηρεσίες του, όταν το 1957 η Deutsche Bank ξανάνοιξε στη Φρανκφούρτη, ο Αμπς επέστρεψε ως πρόεδρος του Δ.Σ. και ουσιαστικός διευθυντής της, θέση που κράτησε ουσιαστικά ως το 1976! 

Πέθανε τελικά στο σπίτι του το 1994, σε ηλικία 93 ετών…

Το 1999, η «Deutsche Bank» επιβεβαίωσε επίσημα ότι συμμετείχε στα εγκλήματα του  Άουσβιτς. Τον Δεκέμβριο του 1999, η «Deutsche», μαζί με άλλες μεγάλες γερμανικές εταιρείες, συνέβαλαν σε ταμείο αποζημιώσεων ύψους 5,2 δισ. δολαρίων ΗΠΑ κατόπιν αγωγών που κατέθεσαν οι επιζώντες του Ολοκαυτώματος.

Η ιστορία της «Deutsche Bank» κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου έχει «τεκμηριωθεί» από ανεξάρτητους ιστορικούς που ανέθεσε η Τράπεζα.

Πληροφορίες

Athamastos blogspot

Forοlin ευ ζην

(Αύριο οι γερμανικοί εμπορικοί κολοσσοί που πλούτισαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και εξόντωσης)

Όλες οι ειδήσεις

Τι δεν είπε για την Πολεμική Αεροπορία στην εορταστική του ομιλία ο ΥΕΘΑ; Οι πραγματικές ανάγκες της

Τι πάει λάθος με τον κορονοϊό στην Ελλάδα; Αλήθειες από έναν μάχιμο ιατρό-Π.Παπανικολάου

Η Τουρκία έτοιμη να εμπλακεί στην εμπόλεμη διαμάχη στην Αιθιοπία με UAV Bayraktar

Η ταύτιση του τουρκικού λαού με ένα σήριαλ: “La Casa De Papel”

Τα απόνερα της επίσκεψης Μέρκελ και οι κίνδυνοι για την Ελλάδα

Φρεγάτα ΕΛΛΗ, 40 χρόνια στο Στόλο! Το πλήρωμα της παραλαβής της ξανά επί του πλοίου