21 Απριλίου 1967: Οι Στρατιωτικοί που είπαν ΟΧΙ στη χούντα! Όλα τα ονόματα

ΤΟ ΑΝΤΙΤΟΡΠΙΛΙΚΟ ΄΄ΒΕΛΟΣ΄΄

Η υπόθεση του Α/Τ ΒΕΛΟΣ αποτελεί τμήμα και μάλιστα το δυναμικό μέρος του αποκαλούμενου ΄΄ΚΙΝΗΜΑ ΤΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΜΑΙΟΥ 1973΄΄. Είναι η ΄΄ανταρσία΄΄ του πληρώματός του υπό τον Κυβερνήτη αντιπλοίαρχο Ν.Παππά, που αφήρεσε από τις ανακοινώσεις του Απριλιανού καθεστώτος την έκφραση ΄΄οπερετικό΄΄. Έτσι είχαν αποκαλέσει το σχεδιαζόμενο κίνημα τις πρώτες ώρες της εξάρθρωσης της οργάνωσης των στελεχών, που θα απέπλεαν στις 23 Μαίου με το μεγαλύτερο μέρος του στόλου ενάντια της δικτατορίας. Το εγχείρημα του Παππά και όσων είχαν επιλεγεί να τον ακολουθήσουν (όλοι άγαμοι, χωρίς οικογενειακές υποχρεώσεις, νεαρής ηλικίας και μόνιμοι αξιωματικοί και υπαξιωματικοί) είχε τα εξής αποτελέσματα:

• να ακουστούν σε όλο τον κόσμο οι καταγγελίες τους για τις συλλήψεις και τους βασανισμούς των συναδέλφων τους,

• να καταδειχτεί πως, το καθεστώς των Αθηνών δεν στηριζόταν σε όλες τις Ένοπλες Δυνάμεις,

• να προβληματιστούν οι σύμμαχοι και κυρίως οι ΗΠΑ στα πλαίσια του ΝΑΤΟ, για την ικανότητα του καθεστώτος να κρατά την ενότητα της Ν/Α πτέρυγας συμπαγή,

• να καταλάβουν οι έχοντες συμφέροντα από την κρατούσα πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα, πως ούτε ηρεμία επικρατεί, ούτε ελέγχεται η αντικαθεστωτική μερίδα των ΕΔ και της κοινωνίας γενικότερα,

• να συντηρηθεί το αντιδικτατορικό κλίμα και οι ελπίδες στην αντίστοιχη μερίδα των ΕΔ και του ελληνικού λαού,

• να συμπράξουν με τους αντιχουντικούς του εξωτερικού ως ομάδα με χαρακτηριστικά, που δεν αλλοιώνονται από τις επικρατούσες συνθήκες εκτός Ελλάδας,

• να γίνει αντιληπτή η ταυτότητά τους ως στελεχών των ΕΔ της Ελλάδας, πιστών στις προδικτατορικές δεσμεύσεις και πεποιθήσεις τους

Διαφαίνεται πως ο τελευταίος αυτός στόχος απασχόλησε την ομάδα, όπως και η απόφασή τους να εμφανίζονται συνεχώς ως ομάδα αδιατάρακτη και συμπαγής ιδεολογικά και πολιτικά. Δεν ήταν δύσκολο αυτό λόγω της ηλικίας τους. Όλοι εκτός του Παππά ήταν κάτω των τριάντα ετών και οι περισσότεροι κάτω και των είκοσι πέντε. Σε συνδυασμό και με τις συνθήκες κάτω απ’ τις οποίες είχαν ανδρωθεί μέσα στις παραγωγικές σχολές του ναυτικού, είναι εύπλαστοι, ήδη προσανατολισμένοι στη νομιμότητα, που την εξέφραζε το προδικτατορικό καθεστώς άρα και η βασιλεία υπό κοινοβουλευτικό μανδύα χωρίς περίπλοκες εκφάνσεις και κύρια παρεκκλίσεις προς την αριστερά.

΄΄ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ SAINT RAFAEL΄΄

Η προσπάθεια για ΄΄ρεσάλτο΄΄ της ομάδας Παππά στις 12 Ιουλίου 1973 και κατάληψη δύο αντιτορπιλικών, βγάζουν στην επιφάνεια ΄΄πειρατικές΄΄ ιδιότητες και θυμίζουν δραστηριότητες περασμένων γενεών Ελλήνων ναυτικών. Αλλά και το εγχείρημα του Α/Τ ΒΕΛΟΣ παρόμοιο είναι από την αντίστροφη πλευρά.

Η προσπάθεια αφορούσε στο να καταλάβουν τα Α/Τ ΙΕΡΑΞ και ΑΕΤΟΣ, που ήταν τα δύο μικρά αντιτορπιλικά που μετέφεραν τους ναυτικούς δοκίμους στο καλοκαιρινό τους ταξίδι. Δεν πέτυχε όσον αφορά τον αντικειμενικό σκοπό, αλλά δημιούργησε πρόβλημα στη χούντα.

ΠΑΡΑΙΤΗΣΕΙΣ- ΛΙΠΟΤΑΞΙΕΣ ΣΤΕΛΕΧΩΝ ΕΔ ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ

Η υποβολή παραίτησης από στέλεχος των ΕΔ, είναι περίπλοκη υπόθεση. Ειδικά στη διάρκεια της δικτατορίας. Οι συνήθεις γραπτές παραιτήσεις με προβολή άλλων λόγων γίνονταν δεκτές, εφ’ όσον πληρούνταν οι προϋποθέσεις του νόμου για προβλεπόμενο ελάχιστο χρόνο υπηρεσίας. Διαφορετικά η απάντηση ήταν αρνητική. Κάποιοι από τα στελέχη των ΕΔ που δεν ήθελαν να συνδέεται η άσκηση εξουσίας της χούντας με τους ίδιους, υπέβαλλαν τις παραιτήσεις τους προβάλλοντας και τους λόγους.

Η αντίδραση της ηγεσίας των ΕΔ, δηλαδή του καθεστώτος, ήταν ανάλογη με το περιεχόμενο των αναφορών παραίτησης και του τρόπου με τον οποίο ο καθένας ανέπτυσσε τους λόγους του.

Υπήρξαν και περιπτώσεις, που προτίμησαν το σίγουρο τρόπο της φυγής στο εξωτερικό και της αίτησης πολιτικού ασύλου. Τα στελέχη αυτά κηρύχθηκαν λιποτάκτες με διάφορες συνέπειες. Μέχρι και αφαίρεση της ιθαγένειας, εκτός της άσκησης πειθαρχικής (δηλαδή απόταξης) και ποινικής δίωξης ήτοι παραπομπής στο ακροατήριο και καταδίκης. Εξετάζονται παρακάτω αυτές οι περιπτώσεις.

Κάποιες από τις παραιτήσεις ήταν απλές δηλώσεις πως δεν συμπράττουν, επομένως αποχωρούν, όπως π.χ. του αρχηγού του ναυτικού Εγκολφόπουλου, αργότερα του Σούτσου, του Κονοφάου ή προφορικές (Τζανετάκης που δεν ολοκληρώθηκε).

Η ουσία είναι πως τα γραπτά κείμενα, οι δηλώσεις των ίδιων, οι συνέπειες, η απήχηση στα μέσα ενημέρωσης και στην κοινή γνώμη, έφερε αυτά τα στελέχη (για οποιονδήποτε λόγο και εάν έδρασαν), αντίθετα στο καθεστώς. Και επέφεραν και πλήγμα σ’ αυτό αφού, με τις ενέργειές τους απέδειχναν πως υπήρχαν και διαφωνούντες στρατιωτικοί μέσα στις ΕΔ. Υπήρξαν και στα τρία όπλα τέτοιες περιπτώσεις, αλλά μόνον για το ναυτικό διατίθενται στοιχεία και παρουσιάζονται. εδώ μόνον τα ονόματα των παραιτηθέντων που είναι οι, Αντιναύαρχος Εγκολφόπουλος Κ, ο Πλωτάρχης Τζανετάκης Τζανήμπεης, ο Υποπλοίαρχος (Μ) Ι. Κάντας, ο Αντιπλοίαρχος Μ.Βερροιόπουλος και ο Υποπλοίαρχος Δ. Βασιλομανώλης.

Οι κηρυχθέντες ως ΄΄λιποτάκτες΄΄ που ζήτησαν και πολιτικό άσυλο σε χώρες του εξωτερικού είναι οι εξής πάλι από το ΠΝ: Η περίπτωση του πληρώματος του Α/Τ.ΒΕΛΟΣ είναι η μόνη ομαδική. Οι άλλες περιπτώσεις ΄΄λιποταξίας΄΄ αφορούν μεμονωμένα άτομα και συγκεκριμένα τον ανθυποπλοίαρχο Κ. Μαρώτη – Λάνα, τον κελευστής (Διαχ.)Κ. Κωστάκη, τον πλωτάρχη Κ. Βάρφη, τον επικελευστή (ΜΗΧ) Γ. Ράνο, τον ανθυποπλοίαρχο (Μ) Δ. Καλούλη, τον πλωτάρχης Κ. Βλαχοδήμο, τον ανθυποπλοίαρχο Κ. Τριανταφυλλίδη και τον ανθυποπλοίαρχο (Μ) Ν. Μπάρδη.