Χαράλαμπος Λαλούσης Επίτιμος Α/ΓΕΣ: Κύριος ήρθε, κύριος -και παρακολουθούμενος- έφυγε

Η κοινή λογική λέει ότι ένας Αξιωματικός που φθάνει να γίνει Αρχηγός «τα ΄ χει πάρει όλα» και το μόνο που του απομένει για να παλέψει είναι η υστεροφημία του. Πως θα τον θυμάται το προσωπικό που είχε την τιμή να διοικήσει…

Η λογική δεν έχει επικρατήσει σε πολλές περιπτώσεις Αρχηγών ,οι οποίοι κατάλαβαν το λάθος τους πολλά χρόνια μετά από την αποστρατεία τους. Όταν μάταια περίμεναν ένα τηλέφωνο να χτυπήσει ,όχι από κάποιο κομματικό γραφείο για να τους προτείνουν υποψηφιότητα. Αυτό το κατάλαβαν σχετικά σύντομα. Τηλεφώνημα από κάποιους απ ΄  αυτούς που συνυπηρέτησαν και υπηρέτησαν από τις διαταγές τους ανέμεναν.

Ο Επίτιμος Α/ΓΕΣ Χαράλαμπος Λαλούσης δεν ανήκει σ ΄ αυτή την κατηγορία.

Οι παλαιότεροι στρατιωτικοί συντάκτες τον γνωρίσαμε όταν τοποθετήθηκε Εκπρόσωπος Τύπου στο ΓΕΣ το 2006. Τον ξανασυναντήσαμε Α/ΓΕΣ και ο Χαράλαμπος Λαλούσης δεν είχε αλλάξει καθόλου.

Πέρασε τρία δύσκολα χρόνια στη θέση του Α/ΓΕΣ. Με «προϊσταμένους» ιδιότροπους. Επέλεξε να παραμείνει ο Αξιωματικός που είχαμε γνωρίσει. Χαμηλών τόνων Αξιωματικός αλλά ικανός.

Κατηγορήθηκε γι ΄ αυτή του την επιλογή. Και από το militaire.gr . Θεωρήθηκε ότι η αποφυγή συγκρούσεων με όποιους επιχείρησαν ή παρενέβησαν στο έργο του έπρεπε να γίνει. Ο κ. Λαλούσης είχε διαφορετική άποψη και τελικά «κάνοντας ταμείο» , ουδείς μπορεί να τον ψέξει γι ΄ αυτό.

Παρέμεινε στη θέση του Α/ΓΕΣ τρία χρόνια και αποχωρεί όπως ήρθε: Κύριος!

Επί των ημερών του μπορεί να μην έγιναν «θαύματα» στον Στρατό ,αλλά δεν έγιναν και «εγκλήματα». Δεν «πήρε την Πόλη» όπως κάποιοι άλλοι αλλά δεν έχασε απολύτως τίποτα . Ο ΣΞ λειτούργησε σε συνθήκες δύσκολες, αβοήθητος και παραμελημένος από «του πιο πάνω». Νομίζουμε ότι ο κ.Λαλούσης αποδείχτηκε ιδιαίτερα ανθεκτικός μέσα σε ένα τοξικό κλίμα όπως αυτό που υπάρχει στο ΥΠΕΘΑ και στα Γενικά Επιτελεία τα τελευταία τρία χρόνια.

Μπορεί να έχουμε άδικο αλλά νομίζουμε ότι αποχώρησε από τη θέση του με κυρίαρχο συναίσθημα την ανακούφιση. Ειδικά μετά από την αποκάλυψη της παρακολούθησης του από την ΕΥΠ, την αιτία της οποίας όλοι ψάχνουμε, αλλά και δεν την έχουμε βρει και δεν μπορούμε να την υποθέσουμε.