Αμυντική Βιομηχανία: 9 ερωτήματα που η κυβέρνηση ΔΕΝ θα απαντήσει από τη ΝΙΚΗ στη Βουλή

Ο Πρόεδρος της ΝΙΚΗΣ, Δημήτριος Νατσιός, και οι Βουλευτές Οικονομόπουλος και Ρούντας, κατέθεσαν στην Βουλή ερώτηση που αφορά στην στήριξη της εγχώριας ιδιωτικής και κρατικής αμυντικής βιομηχανίας.

Στην Ερώτηση γίνεται αναφορά στην πολεμική σύρραξη στην Ουκρανία και στην Γάζα, όπου επιβεβαιώνεται για άλλη μία φορά το πόσο σημαντικό είναι μία χώρα να διαθέτει αμυντική αυτάρκεια και να βασίζεται στην δική της εγχώρια παραγωγή και υποστήριξη. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι η εθνική ανεξαρτησία είναι συνυφασμένη με την αμυντική αυτάρκεια.

Η Ελλάδα παρά τα σημαντικά ποσά που δαπανά για εξοπλισμούς δεν έχει καταφέρει να εξασφαλίσει την μεταφορά τεχνογνωσίας από τα υψηλής τεχνολογίας συστήματα που προμηθεύεται, ούτε να αναλαμβάνει κάποιο υποκατασκευαστικό έργο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πρόσφατη αγορά των Α/Φ RAFALE και των φρεγατών BELHARA για τα οποία η Γαλλία θα εισπράξει πολλά δισ. και δεν επιστρέψει ούτε ένα ευρώ στην ελληνική αμυντική βιομηχανία. Το ίδιο συμβαίνει και στην συντήρηση-υποστήριξη των οπλικών συστημάτων, όπου δεν λαμβάνεται καμία μέριμνα για την υλοποίηση τους στην Ελλάδα, προκειμένου να υπάρχει υψηλό ποσοστό διαθεσιμότητας των συστημάτων.

Και ενώ υπάρχει ο Ν.4782/2021, που αναφέρει ότι «…για την ασφάλεια εφοδιασμού και την επιχειρησιακή αυτονομία των Ενόπλων Δυνάμεων, καθώς και για την κάλυψη των αναγκών που υπάρχουν σε περιόδους κρίσης, επιστράτευσης ή πολέμου, το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας λαμβάνει όλα τα αναγκαία μέτρα για την εγκαθίδρυση και διατήρηση μίας εγχώριας τεχνολογικής- βιομηχανικής βάσης, συμπεριλαμβανομένων μέτρων που αφορούν σε έρευνα και ανάπτυξη, …», η πολιτική της Κυβέρνησης δίνει την εντύπωση πως έχει στόχο την απαξίωση της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας και το κλείσιμο κάθε παραγωγικής μονάδος. Οι υπάρχουσες ελληνικές εταιρίες και υποδομές παραγωγής αμυντικού υλικού εκποιούνται ή απαξιώνονται, με κίνδυνο να μην μπορούμε στο άμεσο μέλλον να παράγουμε ούτε τα απολύτως αναγκαία για τις αμυντικές μας ανάγκες.

Αναφέρονται δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα.

α.Η ΕΑΒ κάποτε διέθετε εξιδεικευμένο προσωπικό που αναλάμβανε τη συντήρηση όλων των πτητικών μέσων. Σήμερα, όπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι, σημαντικό μέρος της συντήρησης των πτητικών μέσων, όπως των Α/Φ C-130, CL-215, CL-415, EMBRAER 135 και Ε/Π Super Puma, εκτελείται στο εξωτερικό και μάλιστα με πολύ μεγαλύτερο κόστος από αυτό που κοστίζει στην ΕΑΒ. Επίσης παρατηρείται ότι λόγω της πολιτικής των μνημονίων, εξειδικευμένο προσωπικό της ΕΑΒ έχει προσληφθεί σε ιδιωτικές εταιρίες που αναλαμβάνουν το έργο της συντήρησης ελληνικών Α/Φ και Ε/Π.

β. Τα ΕΑΣ, μετά την εξαγγελία για μετατροπή του εργοστασίου στον Υμηττό σε «χώρο πρασίνου και μετεγκατάστασης Υπηρεσιών», δεν έχουν σχέδιο μεταφοράς της παραγωγικής δυνατότητας στο Λαύριο. Και ενώ παγκοσμίως υπάρχει τεράστια ζήτηση σε πυρομαχικά πυροβολικού, τα ΕΑΣ μέχρι και σήμερα δεν εκμεταλλεύονται την συγκυρία, για να μπούν ξανά σε τροχιά δυναμικής ανάπτυξης, ενώ έχουν τέτοιες δυνατότητες.  Μπορεί  βέβαια ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Νίκος Δένδιας να δήλωσε στην Βουλή (15 Δεκ 23) ότι έχει πρόθεση για «νοικοκύρεμα» της κρατικά ελεγχόμενης βιομηχανίας και ότι «κηρύσσει έκπτωτα τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα, για παραγγελία πυρομαχικών, η οποία είχε δοθεί το 2006 και με σωρεία παρατάσεων, αλλά δεν κάνει το ίδιο για περιπτώσεις που ξένες εταιρίες καθυστερούν για πολλά χρόνια να υλοποιήσουν τις συμβατικές τους υποχρεώσεις για παράδοση σύγχρονων πυρομαχικών. Και αναφερόμαστε σε σχετικό δημοσίευμα για την περίπτωση της Γερμανικής KMW, η οποία 18 χρόνια μετά την σχετική σύμβαση προμήθειας των πυροβόλων PzH δεν έχει ακόμη παραδώσει πιστοποιημένα πυρομαχικά που προέβλεπε η σχετική Σύμβαση αγοράς.

Επίσης στον τομέα έρευνας και ανάπτυξης στην αμυντική τεχνολογία, η Ελλάδα βρίσκεται σε νηπιακή κατάσταση και αυτό το δείχνουν διεθνείς δείκτες καινοτομίας και ανταγωνιστικότητας. Διαθέτει ελάχιστες δαπάνες σε Έρευνα & Ανάπτυξη, παρόλο που υπάρχουν αξιόλογες ελληνικές εταιρείες που αναπτύσσουν πρωτοποριακά προϊόντα σε τεχνολογίες αιχμής. Απλά δεν υπάρχει ούτε η πολιτική βούληση, αλλά και ούτε και ένας οργανωμένος και ανεξάρτητος φορέας για να τους συντονίσει.

Τελικά μήπως και στον ευαίσθητο τομέα της Αμυντικής βιομηχανίας, έχουν επιβληθεί οδηγίες από τους Δανειστές μας για την αποκόμιση πρόσκαιρων εσόδων, παραγνωρίζοντας το Εθνικό συμφέρον και την εξασφάλιση της Εθνικής μας Άμυνας; Γιατί δεν ακολουθούμε παραδείγματα άλλων χωρών της περιοχής μας που με όχημα την αμυντική τεχνολογία έχουν πετύχει σημαντική οικονομική ανάπτυξη αλλά και εθνική ανεξαρτησία;

Ερωτάται ο κύριος Υπουργός

1. Ποια είναι τα μέτρα που έχει πάρει η Κυβέρνηση τα τελευταία 5 χρόνια για την στήριξη της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας;

2. Ποια είναι τα σχέδια της Κυβέρνησης για την λειτουργία των ΕΑΣ και ποιο κατασκευαστικό έργο έχουν αναλάβει για το επόμενο διάστημα;

3. Ποια είναι τα σχέδια της Κυβέρνησης για την λειτουργία της ΕΑΒ και γιατί δεν υπάρχει μέριμνα για την ανάληψη του έργου συντήρησης όλων των ελληνικών πτητικών μέσων;

4. Με ποιο τρόπο και πότε θα αντικατασταθούν τα πυρομαχικά που διαθέσαμε στην Ουκρανία, από τα πολεμικά μας αποθέματα;

5. Θα επιβάλλει τις προβλεπόμενες ρήτρες για επιβολή προστίμων ή θα κηρύξει έκπτωτες τις εταιρίες που δεν υλοποίησαν μετά από πολλά χρόνια τις συμβατικές τους υποχρεώσεις στον Ελληνικό Στρατό, αποστερώντας πολύ σημαντικές επιχειρησιακές δυνατότητες.

6. Ποιες Υπηρεσίες και με ποιο τρόπο έχουν αναλάβει την έρευνα και ανάπτυξη σε θέματα αμυντικής τεχνολογίας; Τι προϋπολογισμό έχουν για την εκτέλεση του έργου τους; Τι αποτελέσματα έχουν μέχρι σήμερα;

7. Είναι στις προθέσεις της Κυβέρνησης να θεσμοθετήσει την υποχρεωτική «βιομηχανική  επιστροφή» σε κάθε προμήθεια από το εξωτερικό σε ποσοστό 20-30%, για την ανάληψη υποκατασκευαστικού έργου από εγχώριες αμυντικές βιομηχανίες;

8. Γιατί η Κυβέρνηση δεν προβαίνει στην σύσταση ενός Κρατικού φορέα, κατά τα διεθνή πρότυπα, για τον βέλτιστο χειρισμό και ανάπτυξη της εγχωρίας αμυντικής βιομηχανίας, κρατικής και ιδιωτικής;

9. Υπάρχει κάποια σχετική οδηγία από τους δανειστές μας (ΕΕ και ΕΚΤ) ή άλλη άτυπη «απαγόρευση» στο να μην υποστηρίζουμε την εγχωρία βιομηχανία; Μήπως όλα τα αμυντικά μας υλικά θα πρέπει να τα προμηθευόμαστε από τους Συμμάχους μας;