Υποστηριξε το militaire
ΠΝ
07/06/2021 | 06:30 (ενημερώθηκε 3 έτη πριν)
Militaire News

Τα παράδοξα της αμερικανικής πρότασης για φρεγάτες, οι “λεπτομέρειες” και τα “καθρεφτάκια”

Τα παράδοξα της αμερικανικής πρότασης για φρεγάτες, οι

Δεν αποτελεί πλέον μυστικό ότι το πρόβλημα για την λήψη τελικής απόφασης, ως το ποια θα είναι η νέα φρεγάτα του Στόλου μας, είναι η “αμερικανική πρόταση”, που αν και ξεκάθαρα δεν “κάνει” στο Πολεμικό Ναυτικό, παραμένει “ζωντανή”. Και αυτό γιατί η αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα είναι εξαιρετικά δραστήρια. Αυτή είναι άλλωστε η δουλειά της και είναι γεγονός ότι ο πρέσβης Τ. Πάιατ είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικός στην προώθηση των εμπορικών αμερικανικών συμφερόντων.

Η αμερικανική πρεσβεία, όπως και κάθε άλλη πρεσβεία χώρας που προωθεί εξοπλισμούς, κάνει το αυτονόητο. Το ζητούμενο είναι οι δικοί μας κυβερνώντες να κάνουν τη δουλειά τους, που δεν είναι δα και δύσκολη!!!  Αρκεί μόνο να συμπεριφερθούν ως περιζήτητοι πελάτες της τάξεως των 5 δις και να βάλουν πάνω και πρώτα απ΄ όλα το συμφέρον της χώρας μας. Με λίγα λόγια να αποφασίσουν με βάση τι εμείς θέλουμε να αγοράσουμε κι όχι τι θέλουν οι άλλοι να μας πουλήσουν!

Σ΄ ότι αφορά στους Αμερικανούς, είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι  αν και υπάρχουν δύο προτάσεις για φρεγάτες από τις ΗΠΑ, προωθούν και συζητούν μόνο τη μία, αυτή της Lockheed Martin, η οποία κι έχει προκαλέσει την καθυστέρηση στη λήψη απόφασης. 

Η δεύτερη πρόταση των ΗΠΑ, την έχουμε παρουσιάσει στο Militaire, όπως εκτιμούν  απόστρατοι ναύαρχοι που την έχουν μελετήσει, “είναι πολύ ενδιαφέρουσα”. Για ποιο λόγο τώρα η πρεσβεία των ΗΠΑ σε όλες τις ενημερώσεις που κάνει, αναφέρεται μόνο στην πρόταση της Lockheed Martin, είναι άξιο απορίας! Όμως δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Παρόμοια τακτική είχε ακολουθηθεί και στον εκσυγχρονισμό των F-16, όπου κι εκεί υπήρχε δεύτερη πρόταση, ενώ μόνο εκείνη της Lockheed Martin, προωθήθηκε. 

Η επίκληση της LOR του Πολεμικού Ναυτικού -για την οποία πολλοί λένε ότι επιβλήθηκε από την αμερικανική πλευρά- δεν αποτελεί πλέον πειστική δικαιολογία. Απ΄ ότι φάνηκε το ΥΠΕΘΑ μάλλον παραπλανήθηκε, πιστεύοντας στις διαβεβαιώσεις των Αμερικανών που έλεγαν «στείλτε μια τυπική LOR» και σε 60 μέρες θα έχετε την προσφορά μας, υπό μορφή Letter of Offer. 

Παρόλα αυτά καμιά επίσημη απάντηση δεν πήραμε, γεγονός απόλυτα φυσιολογικό, αφού όπως αναφέρουν πηγές που γνωρίζουν καλά τις Αμερικανικές διαδικασίες, ο απαιτούμενος χρόνος για απάντηση σε LOR είναι 150 μέρες (εξ’ ου και η δέσμευση κατά τη συνάντηση της περασμένης εβδομάδος για τελική απάντηση το Σεπτέμβριο). 

Μάλιστα επειδή η Αμερική είναι πολύ τυπική στην τήρηση των διαδικασιών όπως πληροφορούμαστε, όταν  προτείνεται η χρηματοδότηση με διακρατικές συμφωνίες (FMS), απαιτείται πέραν κάποιου ποσού, να γίνει και ανάλογη ενημέρωση του Κογκρέσου (Congressional Notification and Approval), κάτι που ισχύει και στην περίπτωση της Ελλάδας λόγω του κόστους του προγράμματος. Συνεπώς αναπόφευκτα απαιτείται σύμφωνα με τον Αμερικανικό νόμο, ο χρόνος των 150 ημερών.

Το ερώτημα που προκύπτει είναι, γνώριζε αυτήν την παράμετρο ο ΥΕΘΑ κ. Παναγιωτόπουλος, η ΓΔΑΕΕ και η ηγεσία του ΓΕΝ, ή απλώς έχουν πέσει θύματα παραπληροφόρησης; 

Γιατί όπως αποδεικνύεται, ένα ταξίδι του ναυάρχου του Navy IPO, ήταν αρκετό για να «ξεγελάσει» τους ιθαγενείς με λόγια κι αοριστίες, δίνοντας τους «καθρεφτάκια και χάντρες». Γιατί δεν υπήρξε δέσμευση, ούτε προς ικανοποίηση των απαιτήσεων του ΠΝ για το νέο πλοίο, ούτε για το πλοίο ενδιάμεσης λύσης.

Φαίνεται ότι το τιτίβισμα του πρώην Ναυτικού Ακολούθου περί «beggars who can’t be choosers», αντικατοπτρίζει το πνεύμα που επικρατεί στην Πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα, που όμως δεν πιστεύουμε ότι ενστερνίζεται η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ.

Και πάμε στις “λεπτομέρειες” που ως γνωστόν πάντα “κρύβεται ο διάβολος”…

Στις 27 Μαΐου λοιπόν, ο Πρέσβης των ΗΠΑ, που  πριν καιρό  διαβεβαίωνε για την χρηματοδότηση συγκεκριμένων επιχειρηματικών προσπαθειών από την DFC (είναι αλήθεια η διαφημιζόμενη και από κυβερνητικά χείλη εξασφαλισμένη επένδυση εκατοντάδων εκατομμυρίων από αυτήν;) δήλωσε ότι εφόσον η Ελληνική κυβέρνηση επιλέξει την Αμερικανική πρόταση (δεν ανέφερε ποια από τις δύο), η κατασκευή τους θα γίνει στην Ελευσίνα και στο Σκαραμαγκά. Δηλαδή αφενός σε ένα ναυπηγείο που έχει κατά βάση χρεοκοπήσει, ενώ ο ιδιοκτήτης του δηλώνει ότι είναι πολλά τα χρέη ώστε να προχωρήσει χωρίς βοήθεια από την κυβέρνηση, αφετέρου σε ένα ναυπηγείο που μέσω νέου διαγωνισμού ψάχνει για ιδιοκτήτη. Μήπως η Αμερικανική πρεσβεία γνωρίζει κάτι που εμείς αγνοούμε; 

Επίσης από ότι φαίνεται, η Lockheed Martin με βάση τη συνέντευξη που έδωσε ο Αντιπρόεδρος της και υπεύθυνος για την διεθνή στρατηγική ανάπτυξη της, απόστρατος Αμερικανός Ναύαρχος Tom Rowden στις 29 Μαΐου στο Πρώτο Θέμα, σχεδιάζει την κατασκευή του πρώτου από τα πλοία στην Ιταλία από την Fincantieri, καταρρίπτοντας έτσι τον καλλιεργηθέντα επί καιρό μύθο κατασκευής του στις ΗΠΑ.

Το γεγονός ότι τα ναυπηγεία της Marine Marietta στο Wisconsin, ανήκουν στην θυγατρική της Fincantieri στις ΗΠΑ, όπου κατασκευάζονται οι LCS και πρόκειται να κατασκευασθεί και η πρώτη Σαουδαραβική MMSC, δεν αποτελεί εχέγγυο αξιοπιστίας για τα Ιταλικά ναυπηγεία της Fincantieri που δεν έχουν φτιάξει ποτέ τέτοια πλοία. Ουσιαστικά πρόκειται για μία εντελώς καινούργια γραμμή παραγωγής με τεράστιο κόστος για την Ελλάδα.

Εάν τα παραπάνω έχουν βάση, τότε τίθεται το ερώτημα, γιατί ένα πλοίο στην Ιταλία και τρία στην Ελλάδα και όχι και τα τέσσερα εδώ, αφού έτσι αποφεύγουμε να πληρώσουμε διπλά για το στήσιμο της γραμμής παραγωγής (production set-up costs), μια φορά στην Ιταλία και μια στην Ελλάδα;

Μας περισσεύουν χρήματα και δεν το ξέρουμε ή μήπως οι της Lockheed Martin «ποντάρουν» στη μη ύπαρξη ναυπηγείων για να τα φτιάξουν όλα εκτός Ελλάδος; Εν τέλει η Lockheed Martin έχει ήδη αποφασίσει;

Τι λένε για τον προβληματισμό μας αυτό ο ΥΕΘΑ και η Κυβέρνηση;

Στην ίδια συνέντευξη μάλιστα ο Ναύαρχος Rowden διαφημίζει την κατασκευή των πλοίων μέσω FMS, αφού όπως είπε η προσφορά είναι της Αμερικανικής κυβέρνησης και όχι της Lockheed Martin, γεγονός που σημαίνει ότι η Ελλάδα έχει υποβάλλει  επίσημο αίτημα στις ΗΠΑ είτε προς απευθείας ανάθεση στην Lockheed Martin, είτε προς διερεύνηση για προκήρυξη διαγωνισμού σύμφωνα με τον Αμερικανικό νόμο προμηθειών (D-FAR) με γνώμονα την εξεύρεση και επιλογή του κατάλληλου κατασκευαστή που να ικανοποιεί τις ανάγκες του ΠΝ. 

Και εάν τα παραπάνω λογικά εξαχθέντα συμπεράσματα ισχύουν, εύλογα διερωτάται κανείς: “Πότε δόθηκε η απαιτούμενη από τη ΒτΕ σχετική έγκριση ;”

Αποτελεί πράγματι οξύμωρο ο Ναύαρχος Rowden αφενός να μιλάει για συμφωνία κυβερνήσεων και χρηματοδότηση FMS, αφετέρου να αναφέρει για κατασκευή εκτός ΗΠΑ (Ιταλία και Ελλάδα). 

Σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ότι επειδή τα κονδύλια των FMS θεωρούνται από το νόμο τους ως «Αμερικανικό χρήμα», απαιτείται ειδική εξαίρεση (waiver) για να δαπανηθούν για κατασκευές ή ακόμα και επισκευές του Αμερικανικού Υπουργείου Αμύνης (DOD) εκτός ΗΠΑ (οι διακρατικές συμφωνίες αφορούν σε συμβόλαια του DOD με εταιρείες), μια εξαίρεση που απαιτείται να εγκριθεί σε κάθε περίπτωση από τον ένοικο του Λευκού οίκου. 

Έχουν πάρει την απαιτούμενη έγκριση προς εξαίρεση οι Αμερικανοί ή μας οδηγούν κάπου αλλού;

Πάνω όμως απ΄ όλα το ΠΝ, το οποίο έχει υποστεί πολλά… 

Το ΠΝ έχει στο παρελθόν υποστεί τις συνέπειες αρκετών κακών επιλογών με βάση τις εκάστοτε πολιτικές αποφάσεις, που τελικά κόστισαν ακριβά, χωρίς όμως να έχουν  το επιδιωκόμενο επιχειρησιακό αποτέλεσμα.

Τα καταπληκτικά αερόστρωμνα (Hover Crafts) Ρώσο-Ουκρανικά ZUMBR, με τις εξαιρετικές τους επιδόσεις στις εκεί κλιματολογικές συνθήκες, στα ήρεμα νερά των λιμνών και της Μαύρης θάλασσας, είχαν διαφορετική συμπεριφορά στις θερμοκρασίες και «τους καιρούς» που βγάζει το Αιγαίο, με αποτέλεσμα την καταπόνηση του υλικού, αλλά και διαφορετικό επιχειρησιακό αποτύπωμα σε σχέση με τις προδιαγραφές του κατασκευαστή τους.

Οι Πρεσβείες τη δουλειά τους κάνουν! Ας κάνει και το Ναυτικό τη δική του δουλειά όπως ξέρει και μπορεί. Είναι πάρα πολλά τα χρήματα που από το υστέρημα του θα δώσει ο ελληνικός λαός, για να ανεχόμαστε να μας αντιμετωπίζουν ως ιθαγενείς ή ζητιάνους.

Ήρθε η ώρα να επιλέξει το ΠΝ με βάση τα δικά του θέλω και όχι τα θέλω των «φίλων και συμμάχων». 

Επιτέλους ας αφήσουμε να ασχοληθεί σοβαρά και απερίσπαστα το “ναυαρχείο μας” στο ΓΕΝ, επιλέγοντας με «σοφία και σύνεση» το τι ακριβώς χρειάζεται το ναυτικό μας, συνεκτιμώντας παράλληλα ποιος τους το προσφέρει με τους καλύτερους όρους (όχι μόνον οικονομικούς). 

Αναμένουμε με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον την επιλογή τους αυτή, ευχόμενοι μόνο να μην επιβεβαιωθούν οι φόβοι μας περί ήδη τετελεσμένων αποφάσεων.

Μοιραστείτε αυτό το άρθρο Facebook Twitter LinkedIn Email Pinterest
booksandtoys

Δείτε επίσης