ΑΕΚ-ΠΑΟ στο “μηδέν” αλλά νικητής υπήρξε

Ο Γιώργος Δώνης επέστρεψε στα στάνταρτς που μας έχει συνηθίσει. Διάβασε τον αντίπαλο, είχε να αντιμετωπίσει την απουσία του Κολοβέτσιου και μία ομάδα που στην πράξη παίζει με δύο φορ και έχει τους δημιουργούς της στο πλάι.

ΚΟΥΜΠΩΣΕ ΣΤΗΝ ΤΑΚΤΙΚΗ ΤΗΣ ΑΕΚ

Χρησιμοποίησε μία σύγχρονη λογική τριών κεντρικών αμυντικών, είχε την ευφυΐα να βάλει στα δεξιά της τριάδας της άμυνας τον σαφώς πιο δυνατό Κουλιμπαλί, από τον Γιόχανσον και είδε τους παίκτες του να λειτουργούν τακτικά άψογα. Άλλωστε σε αυτήν την λογική είχαν εκπαιδευτεί όλο το καλοκαίρι και το δουλεμένο 3-4-2-1 κούμπωνε ιδανικά στο παιχνίδι της ΑΕΚ.

Με την πίεση ψηλά και έχοντας πάντοτε, επιθετική συμπεριφορά και ένταση στο μαρκάρισμα, δεν επέτρεψαν στους αντιπάλους τους να κερδίσουν μέτρα.

Ο Παναθηναϊκός, σε αντίθεση με το παιχνίδι στην Τούμπα, είχε συνοχή, μεγαλύτερη ασφάλεια, οι γραμμές ήταν πιο κοντά και υπήρχε ένταση στις αμυντικές προσπάθειες και ένας λογικός τρόπος προσέγγισης που αυτήν την φορά τους επέτρεπε να μην αφήνουν τους αντιπάλους να έχουν ασφαλή κυκλοφορία μπάλας, να παίζουν ανάμεσα στις γραμμές και να κερδίζουν μέτρα.

Επίσης η επιθετικότητα στο μαρκάρισμα που την ακολουθούσαν και οι πίσω γραμμές έφερε κερδισμένες μπάλες σε χώρους που επέτρεπαν στον Παναθηναϊκό να απειλεί.

ΑΘΛΙΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ Η ΑΕΚ

Η εικόνα του παιχνιδιού ήταν για να κερδίσει τον αγώνα η ομάδα του Δώνη 1-0. Δεν δέχθηκαν ούτε μία επίθεση από συνεργασία των αντιπάλων τους και η μοναδική φάση της ΑΕΚ ήταν από μια ατομική ενέργεια κλάσης του Λιβάγια, που ολοκληρώθηκε με σουτ εκτός περιοχής στο 61ο λεπτό.

Αντιμετωπίσθηκαν αποτελεσματικά όλα τα όπλα της ΑΕΚ, ο Μάνταλος βρέθηκε σε κακή ημέρα, ήταν απογοητευτικός και δεν μπόρεσε να βοηθήσει. Ούτε στον ρόλο που τον χρησιμοποιεί φέτος ο Ουζουνίδης σαν εσωτερικός από τα αριστερά, ούτε κατάφερε να αλλάξει την εικόνα του στο διάστημα που μεταφέρθηκε στα δεξιά. Ο έτερος δημιουργός Μπογιέ έπαιζε βασανιστικά αργά και η μπάλα δεν έφευγε από τα πόδια του, ενώ ο Πόνσε σε ακόμα ένα υψηλών απαιτήσεων παιχνίδι ήταν άγραφος.

ΑΓΡΑΦΟΣ ΞΑΝΑ ΣΕ ΜΕΓΑΛΟ ΜΑΤΣ

Διάβασα και απόρησα όλη την περασμένη εβδομάδα απίστευτες υπερβολές για τον Πόνσε. Πράγματι έχει πετύχει 5 τέρματα σε παιχνίδια που η ΑΕΚ όμως έχει κυριαρχήσει με μεγάλη ευκολία, σε ομάδες που δεν μπόρεσαν να την προβληματίσουν, υπάρχει μία πραγματικότητα που δεν γίνεται να μην την μετράμε.

Ο Πόνσε σε κανένα παιχνίδι υψηλών απαιτήσεων μέχρι σήμερα δεν έχει καταφέρει να κάνει την διαφορά. Για την ακρίβεια τόσο στους αγώνες του Τσάμπιονς Λιγκ, όσο και στα ντέρμπι, ήταν εντελώς άγραφος.

Στο γήπεδο είδαμε τους παίκτες του Δώνη να βγάζουν μεγαλύτερη ένταση, να πηγαίνουν πιο δυνατά στην μπάλα και την ίδια ώρα οι ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ να είναι πιο νωθροί. Μόνο ο Χουλτ είχε την ένταση που χρειαζόταν και έδωσε πολλές μάχες με τον εξίσου μαχητικό Γιόχανσον.

ΝΙΚΗΤΗΣ Ο ΔΩΝΗΣ ΣΤΗΝ ΣΚΑΚΙΕΡΑ

Ο Δώνης εφάρμοσε με σύγχρονο τρόπο την χρησιμοποίηση τριάδας στην άμυνα. Έχοντας παραπάνω στόπερ κατάφερε να κρατά μόνιμα την τελευταία γραμμή άμυνάς του έξω από την περιοχή με ασφάλεια. Έδωσε βάθος στον Πούγγουρα, χρησιμοποίησε μπακ στην δεξιά πλευρά και συνέχεια ζήταγε από τον Κουλιμπαλί να ανεβαίνει, ώστε να μην χάνει ποδοσφαιριστή ο Παναθηναϊκός στην ανάπτυξη και να βγάζει και παραπάνω παίκτη από την μία πλευρά.

Πέτυχε ξεκάθαρη τακτική νίκη, καταφέρνοντας να μην έχει πρόβλημα με τους Λιβάγια, Πόνσε, με τον τρόπο που ανταποκρίθηκαν οι Κουλιμπαλί – Γιόχανσον στους ρόλους τους, να έχει παραπάνω παίκτη στην πλευρά τους από τον αντίπαλο και φυσικά να κερδηθεί η μάχη του άξονα.

Δικαιώθηκε απόλυτα από την τακτική επιλογή, δεν έδωσε το δικαίωμα στην ΑΕΚ να βγάλει παίκτη παραπάνω στην τελευταία γραμμή άμυνας των πρασίνων, κατάφερε να μην της επιτρέψει σε κανένα κομμάτι του παιχνιδιού να γεμίσει με παίκτες την περιοχή του Παναθηναϊκού και να βρει διαστήματα που θα ασκήσει πίεση.

Τα μόνα λάθη που έγιναν αμυντικά ήταν τρία ατομικά απειρίας του Μαυρομάτη στο 35′, το 36′ και στο 46′. Ο μικρός βέβαια έχει την απίστευτη ικανότητα για την ηλικία του, να παίζει άμυνα σε πολύ υψηλά μέτρα και έχει την αυτοπεποίθηση να συμμετέχει σε μεγάλο βαθμό στην ανάπτυξη του Παναθηναϊκού.

ΠΕΤΑΞΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ

Η εικόνα του αγώνα, αλλά και συνολικά οι στόχοι και η αφετηρία που ξεκίνησαν την σεζόν οι δύο ομάδες, κάνει την ισοπαλία να μοιάζει σαν ήττα για την ΑΕΚ και σαν νίκη για τον Παναθηναϊκό.

Στο τέλος όπως συνηθίζει άλλωστε ο Ουζουνίδης, έδωσε την πραγματική διάσταση στο τι είδαμε από το παιχνίδι, δείχνοντας την απογοήτευσή του για την εικόνα της ομάδας του, δηλώνοντας “χωρίς να μπούμε στο γήπεδο, πήραμε έναν βαθμό, οπότε είμαι ευχαριστημένος“.

Έπαιξε υπερβολικά κρατημένη η ΑΕΚ και στην πραγματικότητα δεν πάλεψε για να εκμεταλλευτεί το δικαίωμα που της δόθηκε με το αποτέλεσμα στο Περιστέρι, για να μειώσει την διαφορά από τον ΠΑΟΚ.

Με την ομάδα του Λουτσέσκου να έχει μπροστά της 4 βατά παιχνίδι στην Τούμπα και δύο εξόδους σε Λαμία και Λιβαδειά μέχρι να τελειώσει ο πρώτος γύρος, γίνεται αντιληπτό πως σήμερα χάθηκε πολύτιμο έδαφος στην μάχη του τίτλου.

ΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΛΕΕΙ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

Για την ομάδα του Δώνη η κυριαρχία που είχε συνολικά απέναντι στην ΑΕΚ, είναι ακόμα μία απόδειξη πως αυτά τα παιδιά δουλεύονται και δουλεύουν καλά και έχουν μπροστά τους πολύ μέλλον. Το γήπεδο δίνει πάντοτε τις απαντήσεις του και αν διαβάσεις τα σημάδια του, τα ακολουθήσεις και δουλεύεις σκληρά, θα πετύχεις.

Το γήπεδο φώναξε πως δεν βοηθά την ομάδα, να παίζουν μαζί οι Καμπετσής, Μακέντα, ο τεχνικός του Παναθηναϊκού το είδε διόρθωσε το λάθος του, διάβασε πολύ σωστά τον αντίπαλο του, την τακτική του και βρήκε το σωστό σχέδιο.

Επίσης, φάνηκε στο β΄μέρος πως πήρε σημαντική βοήθεια από την είσοδο του Κάτσε ενώ είχε έτσι κι αλλιώς σε μεγάλη ημέρα τον Κουρμπέλη που καθάριζε τα πάντα και έκανε ένα ηγετικό παιχνίδι. Μόλις μπήκε και ο Κάτσε υπήρξε ο απόλυτος έλεγχος και αποκτήθηκε το δικαίωμα ο Παναθηναϊκός να ψάξει με ασφάλεια για την νίκη, έχοντας απόλυτη ισορροπία στο κέντρο.

ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΚΑΤΣΕ

Δεν ανήκω σε αυτούς που κάνουν το λάθος να κατηγορούν τον ποδοσφαιριστή Δώνη. Ίσα ίσα που θεωρώ δεδομένος πως έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά από τους υπόλοιπους κεντρικούς χαφ, είναι πιο κάθετος και για αυτό προτιμάται από τους Κάτσε, Τζανδάρη πλάι στον Κουρμπέλη.

Μόνο που στην πραγματικότητα, παίρνει έναν πολύ σύνθετο ρόλο, που δεν έχει φθάσει στο επίπεδο να τον ακολουθήσει και να προσφέρει σε όλα τα κομμάτια του παιχνιδιού και συχνά εκτίθεται. Η είσοδος του Κάτσε βοήθησε σημαντικά τον Παναθηναϊκό στο δεύτερο ημίχρονο, όπως και έξτρα ώθηση ήρθε και από τις αλλαγές των Χατηθεοδωρίδη, Μουνιέ.

Το γήπεδο αρχίζει να φωνάζει πως ο Παναθηναϊκός χρειάζεται περισσότερο Κάτσε. Σημαντικό στοιχείο πως κατάφερε να βρει περισσότερες λύσεις από τον πάγκο του ο Παναθηναϊκός και αποδεικνύει το πόσο καλή δουλειά γίνεται.

Την περασμένη Δευτέρα στην Τούμπα δόθηκε ένα μάθημα που έπρεπε να το πάρει η ομάδα, τιμωρήθηκε η αλαζονεία και το αίσθημα που μπορεί να σου δημιουργήσει η γρήγορη επιτυχία, πως καμία φορά μπορείς να τρέξεις τον χρόνο και να γίνουν όλα πολύ πιο εύκολα.

Μετά την σφαλιάρα, χρειαζόταν ένα πειστικό μεγάλο παιχνίδι, ώστε να μην χάσει το γκρουπ την αυτοπεποίθηση του, αλλά και οι φίλοι της ομάδας την πίστη τους σε αυτά τα παιδιά. Είναι άλλο πράγμα να βλέπεις τους Πούγγουρα, Μαυρομάτη, Μπουζούκη, Χατζηγιοβάννη, Χατζηθεοδωρίδη να μπορούν να κερδίζουν τον ΠΑΣ, την Λαμία και τον Πανιώνιο και τελείως διαφορετικό να κυριαρχούν σε ντέρμπι με την πρωταθλήτρια ΑΕΚ.

Σήμερα στο ΟΑΚΑ μπήκε η πρώτη σφραγίδα και αυτή η προσπάθεια έχει πολύ δρόμο μπροστά της, πλησιάζει η ώρα που ο κόσμος του Παναθηναϊκού θα γεμίζει το ΟΑΚΑ για να πανηγυρίζει μεγάλες νίκες.