“Δημοψήφισμα τώρα” για το Σκοπιανό ζητά με άρθρο του ο αναπληρωτής ΓΓ της Νέας Δεξιάς

Του Σχη ε.α Αναστασίου Φαραντάτου

Αναπληρωτή ΓΓ της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ

Θεοφάνια 1899. Αθήνα. Σαν σήμερα θα γιόρταζε τη γιορτή του ο Φάνης, που έπεσε στη Μάχη του Γριμπόβου, την μοναδική μας νίκη, κατά τη διάρκεια του ατυχούς Ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897.

Οι δυο φίλοι και συμμαθητές του από το δημοτικό, βρέθηκαν και πάλι για το καθιερωμένο ταβλάκι τους. Ο Αλέξανδρος πριν δυο χρόνια έζησε τον Ελληνοτουρκικό πόλεμο όταν η κλάση του κλήθηκε στα όπλα. Υπηρέτησε στο Σύνταγμα του Μπαϊρακτάρη και καυχιόταν για τη μάχη του Γριμπόβου. Όμως δάκρυα κυλούσαν στα μάτια του όταν αναφερόταν στον Φάνη. Ο Πέτρος δεν είχε στρατευθεί διότι είχε μόνιμη αναπηρία στο αριστερό του πόδι. Η χώρα, οικονομικά χρεοκοπημένη από την περίοδο της πρωθυπουργίας Τρικούπη (1893) και από το 1898 υπό τον Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο (ΔΟΕ), που επιβλήθηκε στην Ελλάδα από τις ευρωπαϊκές χώρες που της δάνεισαν τον φθινόπωρο του 1897.

Στην Ελλάδα είχε εκχωρηθεί δάνειο 151,3 εκατ. φράγκων, από τις Μεγάλες Δυνάμεις για να καταβληθούν πολεμικές αποζημιώσεις στην Τουρκία, λόγω του πολέμου του 1897 και επιπλέον για να αντιμετωπισθεί το υφιστάμενο εξωτερικό μας χρέος και το έλλειμμα του δημοσίου. Για να επιτευχθεί η εξυπηρέτηση του χρέους ο ΔΟΕ απέκτησε τακτικές πηγές εσόδων και αξιολογούσε τις κρατικές υπηρεσίες για την αποδοτικότητα και την φοροεισπρακτική τους ικανότητα. Έτσι στον ΔΟΕ αποδίδονταν τα έσοδα των μονοπωλίων αλατιού, πετρελαίου, σπίρτων, τραπουλόχαρτων, τσιγαροχάρτων και σμυρίδας Νάξου, ο φόρος καπνού, τα τέλη χαρτοσήμου και οι δασμοί του τελωνείου Πειραιά.

Το θέμα συζήτησης των δυο φίλων είναι η Μακεδονία. Ο Αλέξανδρος υποστηρίζει ότι η Μακεδονία θα πρέπει πάση θυσία να απελευθερωθεί και να μεγαλώσει έτσι η Ελλάδα μας. Είναι πρόθυμος στο κάλεσμα της Πατρίδας να ανταποκριθεί και να δώσει και τη ζωή του ακόμη για τέτοιον ιερό σκοπό. Ο Πέτρος που είναι από τη φύση του απαισιόδοξος, θεωρεί άσκοπη και ουτοπική έστω και σαν σκέψη την απελευθέρωση της Μακεδονίας. Ειδικά τώρα που είμαστε ένα πτωχευμένο κράτος και οι Έλληνες φόρου υποτελείς στις Μεγάλες Δυνάμεις που ασκούν τον έλεγχο και την  εποπτεία των δημοσίων οικονομικών μας. Ο Αλέξανδρος επιμένει και ρίχνοντας τα ζάρια φέρνει τις επιθυμητές εξάρες για να κερδίσει το παιχνίδι διπλό! «Πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θά’ ναι» αναφωνεί χαρούμενος.

Μετά από 13 χρόνια, τον Οκτώβριο του 1912 ο Αλέξανδρος θα άφηνε την τελευταία του πνοή στο Σαραντάπορο. Δεν πρόλαβε να δει τη Μακεδονία ελεύθερη.

Σήμερα ανίκανοι πολιτικοί διαχειρίζονται την παραχώρηση του ιερού ονόματος της Μακεδονίας μας σε ένα συνοθύλευμα λαών, τουρκαλβανών, σλάβων, γύφτων κ.α. Με ποιο δικαίωμα αυτοί οι αστράτευτοι διαπραγματεύονται τέτοιο σημαντικό θέμα; Με ποιο δικαίωμα θα αποφασίσουν αυτοί οι περαστικοί να παραχωρήσουν έστω και τη ρίζα ΜΑΚ σε αλλοεθνείς; Δεν γνωρίζουν ότι το όνομα «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» είναι ελληνικό και ανήκει στην ελληνική φυλή; Δεν γνωρίζουν ότι μαζί με το όνομα θα παραχωρήσουν και μέρος της ιστορίας μας, τον εθνάρχη Μέγα Αλέξανδρο και θα διαγράψουν όσο αίμα έχει χυθεί από τις εκατόμβες των νεκρών μας, της ελληνικής νεολαίας μας που ξεκίνησε πεζή από τον Σαραντάπορο και έφθασε στο Μοναστήρι; Άραγε ποια πουλημένα τομάρια θα το πράξουν αυτό;

Θα δίνατε ποτέ το επώνυμό σας σε κάποιον που θα ισχυριζόταν αυθαιρέτως ότι είναι παιδί σας; Τότε πως συζητάτε να παραχωρήσετε το όνομά μας σε ξένο παιδί;

ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΤΩΡΑ!!