Γιατί ο κ.Μητσοτάκης «παίζει τα ρέστα του» στα πεδία των μαχών της Ουκρανίας

Του Σωτήρη Σιδέρη

από το Omegapress

Δίνει τα ρέστα του ο Κυριάκος Μητσοτάκης για να είναι αρεστός και αποδεκτός από τις μεγάλες χώρες της Δύσης. Η ομιλία του στη σύνοδο του ΕΛΚ στο Βουκουρέστι παραπέμπει σε ψυχροπολεμικές φαντασιώσεις του 20ου αιώνα και εγείρει ερωτήματα για τις προσωπικές του επιδιώξεις.  Δεκτή και σεβαστή η ευαισθησία του για την Ουκρανία, αποκρουστική και βάρβαρη όμως η αδιαφορία του ιδίου και του Ευρωπαικού Λαικού Κόμματος, όπως και όλης της Δύσης για την γενοκτονία των Παλαιστινίων.Η επίσκεψη του πρωθυπουργού στην Οδησσό και η συνάντησή του με τον Ζελένσκι έγινε  και για λόγους προσωπικής προβολής του Μητσοτάκη στα δυτικά ΜΜΕ, αλλά και για να διευκρινιστεί το νέο πακέτο στρατιωτικής και οικονομικής βοήθειας στο Κίεβο, το οποίο δεν γνωρίζουμε.

Ως προς το μήνυμα του πρωθυπουργού είναι σαφές, πως υπάρχει διεθνές δίκαιο δύο ταχυτήτων. Επίκληση του διεθνούς δικαίου και καταγγελία της Μόσχας, στο ράφι το διεθνές δίκαιο και στήριξη του Ισραήλ.  Για πρώτη φορά μάλιστα ο πρωθυπουργός χαρακτήρισε “εχθρό” τη Ρωσία. Γιατί; άλλο πράγμα μια συμμαχική πολιτική και διαφωνία, άλλο πράγμα ο εχθρός, λέξη που δεν έχει χρησιμοποιήσει ποτέ για την Τουρκία που απειλεί την Ελλάδα. Ο Μητσοτάκης ανέτρεψε μια διακριτή πολιτική σχέση της Ελλάδας με τη Μόσχα, με αποκλειστικό στόχο να υπηρετήσει την αμερικανική πολιτική. Η Ρωσία όμως παραμένει παγκόσμιος παίχτης…

Ηττοπάθεια και μηχανισμοί διαβούλευσης

Πριν δύο χρόνια και μέχρι πρόσφατα οι ιαχές για νίκη της Ουκρανίας ακούγονταν από την Ουάσιγκτον και το Κίεβο , μέχρι την Αθήνα. Τώρα, τη μόνη λέξη που δεν είπαν οι Ζελένσκι και Μητσοτάκης ήταν η “νίκη”. Η Ουκρανία μετατρέπεται σε ερείπια και το 20% του εδάφους της είναι υπό κατοχή. Ο  Έλληνας πρωθυπουργός άριστα μυημένος στην επιχειρηματική κουλτούρα μίλησε για ανοικοδόμηση της Οδησσού με συμμετοχή της χώρας μας. Ο δε Ζελένσκι μίλησε για τον τομέα της ασφάλειας, κυρίως από αέρος, προφανώς έγινε συζήτηση για τους S-300.

Πέραν αυτού προκαλεί αλγεινή εντύπωση η αποσιώπηση των εγκλημάτων του Ισραήλ στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη  από το ΕΛΚ και οι ψίθυροι κατά του Ισραήλ, απλά επιβεβαιώνουν το πρόβλημα απουσίας  ηθικών αρχών στην πολιτική της Δύσης.  Όχι ότι δεν πρέπει να καταδικαστεί η Ρωσία, αλλά η μονομερής θέση συνιστά διπλωματική βαρβαρότητα, κυρίως όταν στη Γάζα έχουν δολοφονηθεί χιλιάδες γυναίκες και παιδιά. Ως προς την πολιτική σημασία της επίσκεψης , αυτή έγινε μάλλον σε κακή εποχή. Η Βικτόρια Νούλαντ , που ενορχήστρωσε την αμερικανική πολιτική στην Ουκρανία από το το 2014 πηγαίνει σπίτι της, οι ΗΠΑ πλέον έχουν εσωτερικό πρόβλημα , καθώς ο Τραμπ έχει άλλη προσέγγιση του πολέμου, η κόπωση είναι ορατή,  ενώ η ΕΕ χωρίς τις ΗΠΑ είναι θέμα χρόνου να εγκαταλείψει το μέτωπο, ή απλά θα το συντηρεί με ελλείψεις και θα στραφεί προς την ανοικοδόμηση και την οικονομική στήριξη.  Άλλωστε η αλλαγή ρητορικής, από την πολεμοχαρή στην οικονομική , σημαίνει πολλά.

Η επίσκεψη του Μητσοτάκη στην Οδησσό, η συνάντηση με τον Ζελένσκι και οι ψυχροπολεμικές δηλώσεις του έχουν δύο όψεις. Μία ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός κάνει όλα τα θελήματα του δυτικού κόσμου, χωρίς το παραμικρό όφελος για την ελληνική εξωτερική πολιτική. Δεύτερη ότι η Ελλάδα δεν έχει κανέναν ρόλο σε διπλωματικό επίπεδο καθώς  τον ρόλο αυτό τον έχει αναλάβει η Τουρκία με τη σύμφωνη γνώμη της Δύσης και ήδη η στάση αυτή εξελίσσεται.  Ταυτόχρονα όμως , ούτε στην μετά πόλεμο εποχή θα έχει η Ελλάδα το παραμικρό όφελος παρά μόνο θα δίνει σε μια Ουκρανία που έχει στρατηγική σχέση με την Τουρκία στην ανάπτυξη της πολεμικής βιομηχανίας , μια σχέση που αναπτύσσεται ραγδαία.

Στην ομιλία του στο Βουκουρέστι, ο Έλληνας πρωθυπουργός είπε ότι  «πρέπει να διασφαλίσουμε ότι τίποτα δεν θα γίνει στην Ευρώπη χωρίς την ενεργό συμμετοχή του ΕΛΚ, γι’ αυτό είναι σημαντικό το κόμμα μας να είναι η κυρίαρχη δύναμη στην Ευρώπη», αναφερόμενος προφανώς στο μοίρασμα των θέσεων για τα αξιώματα της ΕΕ που θα γίνουν μετά τις ευρωεκλογές. Ο Μητσοτάκης είναι γνωστό ότι καίγεται για τη θέση του προέδρου του Ευρωπαικού Συμβουλίου , του Σαρλ Μισέλ ή  του προέδρου της Επιτροπής,  αλλά με καταρρακωμένο το κράτος δικαίου στην Ελλάδα και με καταδίκη από το ευρωκοινοβούλιο οι ελπίδες είναι πλέον μηδαμινές.
Ο πύρινος αντιρωσικός λόγος προκαλεί αίσθηση υπό αυτό το πρίσμα.  Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι μεταξύ άλλων είπε ότι “δείξαμε τη στήριξη μας στην Ουκρανία με αναπάντεχο για ορισμένους εχθρούς μας τρόπο». Από πότε η Ελλάδα είναι εχθρός της Ρωσίας; της Ουκρανίας ναι, αλλά της Ελλάδας γιατί;. Άλλο πράγμα η πολιτική διαφωνία και φυσικά η αντίθεση στον πόλεμο, άλλο πράγμα όμως η μετατροπή της σε διμερή εχθρότητα. Είναι άλλη μια επίδειξη υποταγής στην ρητορική του μίσους, που δεν έχει καμία σχέση με άσκηση εξωτερικής πολιτικής.

«Καμία παραβίαση του διεθνούς δικαίου και προσπάθεια αλλαγής συνόρων δια της βίας δεν θα γίνουν αποδεκτές από την πολιτική μας οικογένεια»,  είπε επίσης ο  Πρωθυπουργός.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει επιλέξει στρατόπεδο είναι δεδομένο. Αυτό όμως σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογεί τις ψυχροπολεμικού τύπου δηλώσεις και αύξηση της έντασης με την Ρωσία σε διμερές επίπεδο. Άλλο πράγμα επιμένουμε, η συμμαχική στάση , η πολιτική διαφωνία και άλλο πράγμα η έξαρση του αντιρωσικού πνεύματος. Που δεν δικαιολογείται ούτε με την επίκληση του διεθνούς δικαίου για την ρωσική εισβολή που είναι δεδομένο ότι παραβιάζεται. Γιατί αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι υπέρμαχος του δικαίου, του ανθρωπισμού, είναι κατά της αλλαγής συνόρων, κατά της αυθαίρετης χάραξης συνόρων, κατά των εγκλημάτων πολέμου κλπ, όφειλε να μιλήσει με τις ίδιες λέξεις για τη Γάζα.
Όλα τα άλλα είναι αποτρόπαιες υπεκφυγές ενός πολιτικού που δεν έχει κανέναν ηθικό φραγμό, προκειμένου να υπηρετήσει με βάναυσο , σχεδόν βάρβαρο τρόπο εγκλήματα, αρκεί να τα κάνει η “σωστή πλευρά της ιστορίας” και κυρίως αρκεί να ωφεληθεί ο ίδιος….