«Φεγγαράκι μου λάμπρο» και στο Πανεπιστήμιο! Στο δρόμο που χάραξε η «φεγγαρόλουστη» Δόμνα Μιχαηλίδου

Τον περασμένο Δεκέμβριο η Δόμνα Μιχαηλίδου ήταν υφυπουργός Παιδείας και έλεγε το αμίμητο:

«Λέτε, ότι έχουμε δύο ή τρία σχολεία στα οποία τα παιδιά θα χρειαστεί να περπατούν ένα ή δύο χιλιόμετρα την ημέρα και αυτό είναι πάρα πολύ. Εδώ θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσουμε. Δεν θα κάνω επίκληση στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, ο οποίος λέει ότι είναι καλό και σωστό να περπατούμε όλοι οκτώ χιλιόμετρα τη μέρα. Αυτά μας λέει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας. Μακάρι να ήταν χαμηλότερο, να μπορούσαμε να τα κάνουμε και εμείς. Δεν ξέρω αν πλέον το καταφέρνετε. Εγώ δυστυχώς δεν το καταφέρνω πλέον…Όμως, όταν ζητούμε από παιδιά Γυμνασίου και όχι Δημοτικού, που μπορώ να καταλάβω ότι υπάρχει και ένα πρόβλημα ασφάλειας, να περπατούν ένα, ενάμιση χιλιόμετρο την ημέρα για να πάνε στο σχολείο τους, δεν είναι ένα πρόβλημα το οποίο η εκπαιδευτική κοινότητα και εγώ ως υπεύθυνη σ’ αυτό το Υπουργείο, αλλά και ως εκπαιδευτικός η ίδια, θεωρώ ότι είναι αποτρεπτικό, ότι είναι εξαιρετικά υψηλό»…

Η κυρία Μιχαηλίδου «ανασχηματίστηκε» και είναι πια στο υπουργείο Εργασίας. Όπως μας πληροφορεί με το βιογραφικό της έφυγε για την Αγγλία στα 17  και έκανε όλες τις σπουδές της  στα Οικονομικά στη Μεγάλη Βρετανία. Συνεπώς δεν έχει ιδέα τι σημαίνουν οι Πανελλήνιες Εξετάσεις, ούτε τι είναι το δημόσιο πανεπιστήμιο που η κυβέρνηση στην οποία είναι υπουργός θέλει με μανία να διαλύσει…

Να ενημερώσουμε και την κυρία Μιχαηλίδου και τους συναδέλφους της υπουργούς ότι το «σύστημα» της για εκπαίδευση δια πεζοπορίας, εφαρμόζεται ήδη στην Ελλάδα και το διαπιστώσαμε στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου , εκεί που λειτουργεί  τμήμα της  Καλών Τεχνών (τμήματα Θεατρικών Σπουδών και Παραστατικών και Ψηφιακών Τεχνών).

Για να πάνε στο Πανεπίστημιο οι φοιτητές που νοικιάζουν διαμερίσματα στην πόλη -φοιτητική εστία δεν υπάρχει- πρέπει κάθε μέρα να περπατάνε από 2 έως τρία χιλιόμετρα στο «πήγαινε» και άλλα τόσα στα γύρνα. Εξαρτάται από ποιο σημείο της πόλης ξεκινούν… Για να μην πλήττουν , έχουν κάποιες φορές -ειδικά τα βράδια- να αντιμετωπίσουν αγέλες αδέσποτων σκύλων, για τους οποίους ο δήμος δεν έχει κάνει τίποτα. Σε αυτές τις περιπτώσεις κάνουν τη διαδρομή πιο γρήγορα κι έτσι είναι πιο κοντά στις συμβουλές του ΠΟΥ που επικαλέστηκε η κυρία Μιχαηλίδου στη Βουλή!

Γιατί πηγαινοέρχονται με τα πόδια οι φοιτητές; Γιατί ουδείς έχει φροντίσει να υπάρχει ένα λεωφορείο που θα μπορούν να χρησιμοποιούν! Μοναδική εναλλακτική λύση είναι να πάρουν ταξί! Πέντε ευρώ για να πάνε και πέντε για να γυρίσουν. Σύνολο 10 ευρώ! Ποσό απαγορευτικό για τη συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητών που με χίλια ζόρια βγάζουν το μήνα.Οι οικογένειες τους δεν έχουν τη δυνατότητα να τους χρηματοδοτήσουν και για το ταξί. Αυτά είναι λίγο δύσκολο να τα καταλάβεις όταν «έχει φύγει από τα 17 σου για σπουδές στην Αγγλία», δεν έχεις πληρώσει φροντιστήρια για να δώσεις Πανελλήνιες ,να περάσεις κάπου στην επαρχία και οι γονείς σου να δίνουν αγώνα για να μπορέσεις να πάρεις το πτυχίο σου. Δεν μπορείς να καταλάβεις πως είναι να περνάς το μήνα μετρώντας το κάθε ευρώ, αποφεύγοντας ακόμη και να τρως σωστά. Όσο για τη «φοιτητική ζωή» ,ας πάει η κυρία Μιχαηλίδου ή κάποιος από τους συναδέλφους της ένα βράδυ στο Ναύπλιο για να διαπιστώσει την ερημιά που επικρατεί.

Κι επειδή κάποιοι θα σπεύσουν ότι δεν χάλασε και ο κόσμος που περπατάνε 5 χιλιόμετρα και βάλε οι φοιτητές ,να ρωτήσουμε πως ένα παιδί με κάποιο πρόβλημα υγείας θα πηγαίνει να παρακολουθεί τα μαθήματα του. Πως;

Δεν είναι εξοργιστικό ότι η κυβέρνηση επιθυμεί διακαώς να ιδρύσει ιδιωτικά «πανεπιστήμια» που θα είναι κάτι ανάλογο με τα «κολέγια» που ήδη λειτουργούν στη χώρα εδώ και χρόνια και δεν μπορούν να συγκριθούν με τα δημόσια ΑΕΙ ακόμη και στην προβληματική κατάσταση που τα έχουν οδηγήσει. Δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα ,εκτός βέβαια από την περιφρόνηση του Συντάγματος, αν η κυβέρνηση έδειχνε το παραμικρό ενδιαφέρον για να λειτουργούν τα δημόσια Πανεπιστήμια έστω στο «ρελαντί». Αντιθέτως κάνει ότι μπορεί για να τα απαξιώσει και το «φωνάζει» κιόλας. Δείχνει να επιδιώκει το κλείσιμο τους, μέσω της απαξίωσης τους.

Προφανώς τα όσα αναφέρουμε για τις σχολές που λειτουργούν στο Ναύπλιο είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Θα υπάρχουν κι άλλες περιπτώσεις πολύ πιο δύσκολες που δεν έχουν πέσει στην αντίληψη μας. Και δεν είναι μόνο τα προβλήματα μετακίνησης των φοιτητών. Υπάρχουν πολλά ακόμη και πολύ σοβαρά. Για κανένα απ΄  αυτά δεν γίνεται καν προσπάθεια για να επιλυθούν.

ΥΓ. Σε πολύ λίγα χρόνια σχεδόν τα πάντα θα γίνονται «ψηφιακά». Παρόλα αυτά το τμήμα Παραστατικών και Ψηφιακών Τεχνών δεν έχει καμία βοήθεια. Θα είναι σύμπτωση ότι πολύ γνωστό κολέγιο διαφημίζει τα τελευταία δύο χρόνια ότι λειτουργεί αντίστοιχο τμήμα…