Σχετικά άρθρα
Γράφει ο
ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ ΑΔΑΜΙΔΗΣ
Δικηγόρος-Καθηγητής ΣΣΕ
Εδώ και χρόνια υποστηρίζεται σταθερά, ότι μετατοπίζεται το κέντρο βάρους των αποφάσεων, στα Ανατολικά της Ευρωπαικής Ένωσης. Η μεγάλη διεύρυνση του 2004, που τόσο προβληματισμό προκάλεσε ως προς τον χρόνο της και ως προς το κατά πόσο έπρεπε να ακολουθήσει την εμβάθυνση των θεσμών του Ευρωπαικού οικοδομήματος, επανέφερε σε τροχιά προόδου, τους Ευρωπαίους συγγενείς, που επί δεκαετίες ήταν εγκλωβισμένοι στα ιδεολογικά, κοινωνικά και οικονομικά γκουλάγκ της Σοβιετίας. Οι νεοσσοί της Ευρωπαικής Ιδέας, αποδείχθηκαν σπουδαίοι στις επιδόσεις και τις διεκδικήσεις τους. Από τη μια οι Βάλτες, που χαρακτηρίστηκαν ως και Τίγρεις για την οικονομική τους πρόοδο και τα άλματά τους, με πρώτη την Εσθονία στον τομέα των ψηφιακών εφαρμογών και από την άλλη οι χώρες της Κεντρικής Ευρώπης, που ώσαν να μην πέρασε ούτε μια μέρα, αναδείχθηκαν σε αυτονόητο πυρήνα αναφοράς για τις Ευρωπαικές διεργασίες και πράγματα.
Πρωταγωνιστικό σε κάθε περίπτωση ρόλο, ανάπτυξε και κατοχύρωσε η Πολωνία. Η μεγάλη αυτή χώρα, που έχει τον μεγαλύτερο πληθυσμό σε σχέση με τα νέα μέλη, τη λαμπρή Ιστορία και πολιτισμό, αλλά και την αδιαμφισβήτητη αγωνιστικότητα των ανθρώπων της. Που και όταν ακόμα το γεωπολιτικό μοίρασμα του κόσμου, τους κατέταξε σε ένα στρατόπεδο, που τόσο δεινά τους είχε μόλις προκαλέσει, με χαρακτηριστικότερα τη σφαγή του ανθού της Πολωνικής κοινωνίας στο δάσος του Κατίν και την εξόντωση του Ελεύθερου Πολωνικού Στρατού, δεν έχασαν την αγωνιστική τους διάθεση. Διατήρησαν άσβεστη την πίστη τους στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και δεν έπαψαν να αποζητούν τρόπους και μέσα αμφισβήτησης του ολοκληρωτισμού. Η δημιουργία της Αλληλεγγύης ήταν επιστέγασμα και απόδειξη του φρονήματός τους και συνετέλεσε στην ανατροπή του καθεστώτος και τον απογαλακτισμό από τη Σοβιετική Ένωση.
Οι Πολωνοί δεν αρκέστηκαν στην επιτυχία ένταξής τους στις μεγάλες Δυτικές Συμμαχίες. Εργάστηκαν σκληρά και διεκδίκησαν τη διάκρισή τους. Οι οικονομικές τους επιδόσεις ήταν τέτοιες, που δημιούργησαν ανάστροφο κύμα εργατικού δυναμικού με τη δημιουργία ευκαιριών, προοπτικής και δικαιολογημένης επιστροφής των νέων ανθρώπων τους, που αναζήτησαν στη δεκαετία του 90, το μέλλον τους στο εξωτερικό. Ήταν και η μόνη από τις νέες χώρες, που πήρε, μέσω πολιτικού στελέχους της, την κορυφαία σε κύρος και ισχύ για τα Ευρωπαική δεδομένα, θέση του Προέδρου του Ευρωπαικού Συμβουλίου.
Η Πολωνία όμως, δε διστάζει να δείξει τα δόντια της, με τον πλέον αποφασιστικό και ίσως απροσδόκητο τρόπο, όταν θεωρεί ότι διακυβεύονται ζωτικά εθνικά της συμφέροντα. Συνεπικουρείται και από άλλες χώρες, που ανήκουν σε αυτές της μεγάλης διεύρυνση του 2004 και συγκροτούν κατά βάση τον άξονα του Visegrand. Πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα η στάση τους έναντι της Ουκρανίας. Της χώρας δηλαδή, που η Πολωνία υπερθεμάτισε στην κινητοποίηση για τη στήριξή της και την υιοθέτηση των πλέον σκληρών κυρώσεων σε βάρος της Ρωσίας, αλλά και για την οποία δε διστάζει και απαγόρευση εισαγωγής των σιτηρών της να θεσπίσει και σε διακοπή της παροχής πολεμικού υλικού να προβεί. Έσπευσαν αναλυτές να αποδώσουν τις κινήσεις αυτές στην προσπάθεια του κυβερνώντος κόμματος να διατηρήσει την εκλογική του βάση στους αγρότες εν όψει των εκλογών του επόμενου μηνός. Δεν πρέπει ωστόσο να παραβλεφθεί πως και η αντιπολίτευση, που ομνύει στο όνομα της Ευρώπης, ζήτησε ακόμα σκληρότερα μέτρα.
Η πρακτική των μονομερών απαγορεύσεων, που οι Πολωνοί, οι Σλοβάκοι και οι Ούγγροι, θεσπίζουν για την εισαγωγή των Ουκρανικών σιτηρών, δεν μπορεί να αξιολογηθεί με κατανόηση, ως μια ενέργεια που απορρέει από εθνικές ευαισθησίες. Ακυρώνει και ανατρέπει τα θεμέλια πάνω στα οποία οικοδομήθηκε η Ευρωπαική Ένωση και λειτουργεί η Ευρωπαική Επιτροπή. Το πλαίσιο δηλαδή που εξασφάλισε την ανάπτυξη και την πρόοδο των τριών ‘εξεγερμένων’ κρατών. Που δεν μπορεί να τύχει επιλεκτικής εφαρμογής. Γιατί ο δρόμος της προσφοράς, συνεπάγεται και την ανταπόδοση. Είναι πυρήνας του Ευρωπαικού κεκτημένου. Που η Ενωμένη Ευρώπη δεν έχει άλλη επιλογή, παρά να το περιφρουρήσει.
