«Αφήσαμε το τιμόνι στην αδιαφορία»-Γιάννης Αγγελάκας

Ο Γιάννης Αγγελάκας συνθέτης, τραγουδοποιός, ποιητής και συγγραφέας εκφράζει την ντροπή που νιώθει όποιος θέλει να τον θεωρούν ακόμη άνθρωπο σε αυτή τη χώρα. Την εκφράζει αναδημοσιεύοντας ένα κείμενο του Γεράσιμου Λυκιαρδόπουλου. Όσο δεν παραδεχόμαστε ότι έχουμε αφήσει στο τιμόνι του καραβιού μας την Αδιαφορία τόσο η πορεία μας προς τα βράχια θα είναι αναπόφευκτη, όπως και η καταστροφή μας…

Η δημοσίευση του Γιάννη Αγγελάκα
Άλλη μια μέρα γεμάτος ντροπή γι’ αυτό το παρανοημένο μόρφωμα που μας προέκυψε ως πατρίδα.
Σας παραθέτω αυτούσιο το κείμενο του αγαπημένου μου συγγραφέα-ποιητή και υπέροχου άνθρωπου Γεράσιμου Λυκιαρδόπουλου, από το βιβλίο του: Της στιγμής (εκδόσεις Πανοπτικόν, σελ. 46-47, α΄έκδοση 1991)

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ
Κάποτε ἡ κραυγή «ἄνθρωπος στή θάλασσα!» ὑποχρέωνε τήν κοινότητα ἐνός καραβιοῦ νά ἐπιστρατεύσει ὅλες τίς ὑλικές καί ἠθικές δυνάμεις της γιά νά σώσει αὐτόν πού βρισκόταν σέ κίνδυνο. Ἡ ἐπιστράτευση τῆς κοινότητας ἦταν ὁλοκληρωτική, ἐσωτερική, ἐνστικτώδης, δηλαδή ἀνάλογη σέ δύναμη καί ὁμόλογη σέ ποιότητα πρός τά φυσικά στοιχεῖα πού ἀπειλοῦσαν τό κινδυνεῦον μέλος της. Γιατί ἀλίμονο στό σκάφος ἐκεῖνο πού θά μποροῦσε νά ἀδιαφορήσει σέ μιά τέτοια κραυγή. Θά ἦταν ἕνα σκάφος καταδικασμένο καί τό ἴδιο σέ χαμό, ἕνα σκάφος καταραμένο, ἄρρωστο, ταμένο τοῦ Διαόλου.
Τί συμβαίνει, λοιπόν, στό δικό μας σαστισμένο ταξίδι; Ὁλόφωτο πλέει τό καράβι μας στά κύματα τῶν πνιγμένων πού κανείς δέν τούς ἄκουσε ποτέ. Μά ἄν δέν ξυπνήσουμε στήν ὥρα μας, θά ξυπνήσουμε αὔριο πεθαμένοι – σπασμωδικά, δουλευτάδικα φαντάσματα πάνω σέ τοῦτο τό ἄσκοπο πλεούμενο. Μέ ὅλους τούς νόμους καί τούς προφῆτες νά σαπίζουνε στό ἀμπάρι. Μέ τήν παντιέρα κουρέλι καί τή χολέρα νά κόβει βόλτες ἐκεῖ πού ἠχοῦσαν κάποτε τραγούδια. Γιατί παρατήσαμε τό τιμόνι στήν Ἀδιαφορία. Γιατί σαϊτέψαμε ἀπό ἀνία τό ἐρημικό πουλί πού κάθησε κάποτε στήν πρύμη μας.