«Περί Δημοκρατίας» και ο επίκαιρος Ουμπέρτο Έκο

Γράφει ο

ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΟΥΜΠΑΚΗΣ

Η βουλευτικές εκλογές τις 25-6-2023 στην Ελλάδα δώσανε τα εξής αποτελέσματα: Συμμετοχή – 52,84%,  Άκυρα/Λευκά – 1,11%, Αποχή – 46,04%.  (Στοιχεία από τη καταμέτρηση  99,99% των ψηφοδελτίων στις 27-6-2023.)

Η διαδικασία διεξήχθη χωρίς προβλήματα, σύμφωνα με τον νόμο που ψήφισαν οι ίδιοι οι βουλευτές για να βολεύει τους ίδιους, λύγο σαν το ρητό ‘’Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει’’, μόνο που δεν πληρώνει, ο ‘’Γιάννης’’ αλλά ο έλληνας πολίτης. Τα Μέσα Μαζικής Παραπληροφόρησης επικεντρώθηκαν στο να πείσουν ότι η Ελλάδα χρειάζεται ισχυρή κυβέρνηση. Οι κυβερνήσεις όμως πρωτίστως πρέπει να είναι αποτελεσματικές, διότι οι δικτατορικές κυβερνήσεις είναι ισχυρές, αλλά καταρρέουν, ως μη αποτελεσματικές για τους στόχους που θέτει ο κυρίαρχος λαός που εξουσιάζουν. Αποτελεσματική είναι μία κυβέρνηση η οποία όταν λέει ότι θα πατάξει τον πληθωρισμό, τη διαφθορά, την εγκληματικότητα ή άλλον δείκτη ευημερίας, ο πολίτης βλέπει ή αισθάνεται την υποχώρηση του πληθωρισμού, τη διαφθορά κλπ, δηλαδή διαπιστώνει ότι το αποτέλεσμα της διακυβέρνησης ανταποκρίνεται στις προεκλογικές εξαγγελίες της.

Για παράδειγμα: Η κυβέρνηση της δικτατορίας 1967-74 ήταν ισχυρή, αλλά έχασε τμήμα του ελληνισμού στην Κύπρο, αναποτελεσματική για τα εθνικά συμφέροντα. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ήταν ισχυρή αλλά παρέδωσε το ιερό όνομα της Μακεδονίας μας σε αλλοεθνείς, αμαχητί, χωρίς όφελος για το έθνος. Η σημερινή κυβέρνηση θα είναι ισχυρή με τους 158 βουλευτές της στην βουλή, αλλά μήπως δεν αποδεχθεί αποτελεσματική για τα εθνικά μας συμφέροντα, όπως δείχνουν κάποια δείγματα γραφής;

Το κυβερνόν κόμμα ψηφίστηκε από το 0,4056 x 52,84% = 21,43% των εγγεγραμμένων στους εκλογικούς καταλόγους ελλήνων ενώ καταλαμβάνει το 158/300 = 52,67% των εδρών της Ελληνικής Βουλής. Αυτό το δώρο εδρών στην βουλή με το σύστημα ενισχυμένης αναλογικής, για να είναι ισχυρή μια κυβέρνηση, ξεπερνά κατά πολύ ποσοστιαία τα δώρα που κάνουν στο σούπερ μάρκετ, όπου στα δύο ρολά χαρτιά υγείας δίνουν ένα ρολό δώρο. Μάλλον το κέρδος, στην περίπτωση της βουλής, είναι μεγαλύτερο από τα κέρδη που έχουν οι εμπορικές εταιρίες για να κάνουν τα δώρα τους.

Στην βουλή τα ποσοστά που καταλαμβάνουν σήμερα τα κόμματα είναι τα εξής:

Το 46,04% των εγγεγραμμένων στους εκλογικούς καταλόγους Ελλήνων πολιτών, δηλαδή το μεγαλύτερο και ουσιαστικά ‘’πρώτο κόμμα’’, δεν θα έχει φωνή στην Βουλή των Ελλήνων, ένα άλλο μικρό ποσοστό 1,11% (περίπου 111.000 πολίτες) αγνοείται τελείως η ύπαρξη του, βάζοντας στο ίδιο νομικό καλάθι τα άκυρα με τα λευκά ψηφοδέλτια. Εάν τα άκυρα μπορεί να είναι σφάλματα άθελα ή ηθελημένα, τα λευκά ψηφοδέλτια όμως είναι συνειδητή ψήφος, είναι ψήφος μη αποδοχής όλων αυτών που ζητούν την ψήφο των ψηφοφόρων. Ενισχύοντας την αντιπροσωπευτική δημοκρατία που έχουμε σήμερα, διαφέροντας από την αρχαία άμεση δημοκρατία μπήκε και ένα όριο (κόφτης) στο 3% έτσι ώστε ψηφοφόροι που έχουν μια άποψη εκφραζόμενη ποσοστιαία κάτω του 3% των ψηφίσαντες, να μην αντιπροσωπεύονται στην Ελληνική Βουλή. Βέβαια τέτοιος κόφτης υπάρχει και στο αναλογικότερο εκλογικό σύστημα διότι δεν μπορεί να μπει στη βουλή εκπροσώπηση κάτω του ενός (1) βουλευτή που αντιπροσωπεύει το 1/300 = 0,3% των ψήφων. Στον εκλογικό νόμο αυτό το φυσιολογικό όριο, δεκαπλασιάστηκε στο 3% με την ενισχυμένη αναλογική, μάλλον για να είναι πιο δημοκρατικός ο νόμος. Εάν το όριο αυτό αυξηθεί στο 30% θα είναι δημοκρατικότερο το σύστημα ενισχυμένης αναλογικής;         

Στην αγορά (σούπερ μάρκετ) η μη αποδοχή προϊόντος που προσφέρει (π.χ. ψωμί, γάλα) από τους πελάτες σημαίνει ότι η αγορά δεν θα ανταμειφτεί για την πώληση προϊόντος, θα μένει χωρίς τα χρήματα του πελάτη. Όμως στην περίπτωση της βουλής, αυτή ανταμείβεται για υπηρεσίες που το 46,04% των ελλήνων κρίνανε ότι δεν τους εκφράζουν, δεν συμφωνούν ή είναι αντίθετοι. Στην βουλή που εκλέχτηκε στις 25-6-2023 το 46,04% + 1,11% = 47,15%, σχεδόν η μισή Ελλάδα, πρέπει να πληρώνει κάποιους που δεν τους θέλει, δεν θέλει τους κομματικούς σχηματισμούς τους, δεν την εκφράζουν, τους κρίνει ανίκανους να επιλύσουν τα σύγχρονα προβλήματα τους, δεν μπορούν να υπερασπίσουν τα εθνικά συμφέροντα.

Κάτι επιβεβαιωμένο ιστορικά, διότι το πρώτο και τρίτο κόμμα στην βουλή (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) δεν αποπληρώσανε τα δάνεια τους, 430εκ + 320εκ = 750εκ. Ευρώ, ούτε τα εξυπηρετούν ενώ ζητούν από τους ψηφοφόρους να τους αναθέσουν τη διαχείριση της οικονομίας της Ελλάδας, της οποίας υποτίθεται οι έλληνες πολίτες είναι κυρίαρχοι, να διαχειριστούν τα εισοδήματά τους, την ακεραιότητα της και το μέλλον των παιδιών τους. Το δεύτερο κόμμα παρέδωσε σε αλλοεθνείς το ιερό για τους Έλληνες όνομα των Μακεδόνων που διέδωσαν τον ελληνικό πολιτισμό σε όλο το γνωστό αρχαίο κόσμο, δημιουργώντας την ελληνιστική εποχή, βάση του σύγχρονου Ευρωπαϊκού πολιτισμού. Ακόμα εισπράττουμε οι έλληνες για τα επιτεύγματα της ελληνικής φυλής, των Μακεδόνων. Επιπλέον μετέτρεψε το ΟΧΙ σε ΝΑΙ, στο δημοψήφισμα που έκανε, ξεφτιλίζοντας την έννοια των δημοψηφισμάτων.

Με την ανικανότητα διαχείρισης του κράτους και τις αποτυχημένες πολιτικές των κυβερνήσεων των τριών μεγάλων πολιτικών κομμάτων στην βουλή διώξανε την τελευταία δεκαετία από την χώρα πάνω από μισό εκατομμύριο, Έλληνες επιστήμονες, σπουδαγμένους στην Ελλάδα, την αφρόκρεμα. Η νέα νεοδημοκρατική διακυβέρνηση πόσους θα εκπατρίσει;

Η επίσημη ονομασία της χώρας μας είναι Ελληνική Δημοκρατία, δηλαδή Δημοκρατία των Ελλήνων και όχι της Ελλάδος. Έλληνες δεν ζούνε μόνο στην γεωγραφική έννοια Ελλάδα, νότια της χερσονήσου του Αίμου (Βαλκάνια στα τουρκικά). Έλληνες υπάρχουν παντού στον κόσμο, όπου τους διασπείρανε διαχρονικά οι ανίκανες κυβερνήσεις που εδρεύουν στην Αθήνα. Ενώ η δημοκρατία μας δεν είναι Ελλαδική στην πραγματικότητα οι ψηφοφόροι της Ελληνικής Δημοκρατίας είναι μόνο οι Ελλαδίτες, διαμένοντες στην Ελλάδα. Στις φετινές εκλογές ένας πολύ μικρός αριθμός των Ελλήνων της διασποράς, αναπόσπαστο τμήμα του έθνους μας, αυτών που εκπατρίσανε οι κυβερνήσεις της Αθήνας κατάφερε να εκφράσει την άποψη του για τους εκπροσώπους του στην Βουλή των Ελλήνων. Αυτός ο αποκλεισμός μελών του έθνους μας που διαμένουν μακριά δεν εμπίπτει στην έννοια κράτους δικαίου, όπου υποτίθεται ότι όλοι οι πολίτες του έχουν ίσα δικαιώματα.          

Λένε ότι αυτό το παιχνίδι των εκλογών και διακυβερνήσεων είναι δημοκρατικό, και οδηγεί στο κράτος δικαίου όμως μέχρι τώρα δεν αποδείχτηκε. Διότι θεμελιώδης αρχή του κράτους δικαίου είναι η διάκριση των εξουσιών, νομοθετικής, εκτελεστικής και δικαστικής. Η αρχή αυτή διατυπωμένη από τον γάλλο φιλόσοφο Charles-Louis Montesquieu (Σαρλ Λουί Μοντεσκιέ), είναι η βάση στην οποία αναπτύσσεται η πολιτική και κοινωνική οργάνωση του σύγχρονου κόσμου, εκφράζοντας τις φιλελεύθερες ιδέες του Μοντεσκιέ και της εποχής γέννησης του αστικού κράτους. Η διάκριση εξουσιών δεν είναι κάτι καινούργιο για μας, τις ίδιες απόψεις είχε διατυπώσει ο Αριστοτέλης, ακόμα και ο Όμηρος αναφέρεται στο θέμα αυτό. Το αντίθετο η συγκέντρωση των εξουσιών στα χέρια ενός ατόμου ή ομάδα ατόμων (Junta, χούντα στα ισπανικά) είναι ο ορισμός της δικτατορίας.

Στην χώρα μας που η κυβέρνηση προέρχεται από τη Βουλή, δηλαδή η εκτελεστική εξουσία είναι και νομοθετική εξουσία, για ποια διάκριση εξουσιών μιλάμε και δημοκρατία; Ενισχύοντας την απόσταση που έχει η διακυβέρνηση στην Ελλάδα από την έννοια κράτος δικαίου και δημοκρατία τοποθετείται δικαστικός στο ανώτατο αξίωμα της χώρας, Πρόεδρο της Δημοκρατίας, (όχι μια φορά). Το μήνυμα που λαμβάνουν οι δικαστικοί λειτουργοί, με τέτοιες τοποθετήσεις ανώτατων δικαστικών σε πολιτικές θέσεις, μάλλον είναι ότι ‘’κάνοντας τα θελήματα της κυβέρνησης μπορεί να μας βάλουν και Πρόεδροι της Δημοκρατίας’’. Η τοποθέτηση των ανώτατων οργάνων της δικαστικής εξουσίας επίσης  γίνεται από την κυβέρνηση, που σημαίνει ότι και η έννοια διάκριση των εξουσιών κατά Μοντεσκιέ και Αριστοτέλη έχει μεταναστεύσει από την Ελλάδα, εκτός των επιστημόνων.

Το έργο της νομοθετικής εξουσίας, δηλαδή της Βουλής, είναι η σύνταξη νόμων σύμφωνα με τους οποίους θα λειτουργεί το κράτος, ανταποκρινόμενοι στις σύγχρονες ανάγκες του. Υποτίθεται ότι οι νόμοι συντάσσονται μετά από διαβούλευση μεταξύ των βουλευτών εκφραστές των ψηφοφόρων τους. Το αντίθετο της διαβούλευσης μάλλον συμβαίνει, διότι οι βουλευτές των κομμάτων με τους παράλληλους μονολόγους που κάνουν, δεν πείθουν για το ότι γίνεται διαβούλευση, ούτε τα συχνά άδεια βουλευτικά έδρανα πείθουν ότι γίνεται διαβούλευση στη Βουλή. Γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι δεν θα διαβουλευτούν στην Βουλή οι βουλευτές προτιμούν το ‘’αποφασίζουμε και διατάσσουμε’’ παρά τη διαλεκτική με την οποία θα μπορούσε να καταλήξουν στο βέλτιστο νομικό αποτέλεσμα. Γι αυτό ζητούν εκ των προτέρων την πλειοψηφία των εδράνων για να κάνουν ισχυρή κυβέρνηση και να ψηφίζουν ότι θέλουν, χωρίς διαβούλευση. Εάν ο βουλευτής γνωρίζει το θέμα του νομοσχεδίου, ή έστω το έχει διαβάσει δεν ενδιαφέρει τη βουλή, αρκεί να το ψηφήσει. Η παραδοχή ότι δεν διάβασε νομοσχέδιο αλλά το ψήφισε, δεν θεωρείται μειονέκτημα για το βουλευτή σήμερα, αντίθετα χαίρει την εκτίμηση και των άλλων κομμάτων, όχι μόνο του δικού του. Αντίθετα το εργαλείο διαλεκτική, εφεύρεση του Ζήνωνα τον Ελεάτη, που χρησιμοποιούσαν ο Σωκράτης, ο Πλάτων, ο Αριστοτέλης οδηγώντας την αρχαία ελληνική κοινωνία τα φτάσει με επιτεύγματα της τόσο ψηλά που σήμερα θεωρείται άπιαστος στόχος για τους πολιτικούς όλου του κόσμο, στην πατρίδα της την Ελλάδα δεν χρησιμοποιείται.

Η Βουλή ως νομοθετική εξουσία (με τη δήθεν διαβούλευση) είναι που εκδίδει τα νομικά κείμενα, αλλά σύμφωνα με το σύνταγμα (άρθρο 26) δεν είναι μόνο αυτή που κάνει αυτή τη δουλειά. Νομικά κείμενα εκδίδει και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, υπό την μορφή των Προεδρικών Διαταγμάτων, προφανώς χωρίς διαβούλευση. Αυτά συντάσσονται από υπουργό και συνυπογράφει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Τα Προεδρικά Διατάγματα που είναι συνέχεια των Βασιλικών Διαταγμάτων, αντικαθιστώντας τον Βασιλιά με τον Πρόεδρο όχι όμως το ‘’Διάταγμα’’, δεν πείθουν με αυτήν την λέξη ότι έχουν σχέση με δημοκρατία. Δηλαδή ο υπουργός ως εκτελεστική εξουσία συντάσσει νομικό κείμενο, παρακάμπτοντας την νομοθετική εξουσία, της Βουλής, συνυπογράφει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας για να λειτουργεί ομαλά και δημοκρατικά το κράτος; Άλλα νομικά κείμενα που εκδίδονται παρακάμπτοντας τη νομοθετική εξουσία της Βουλής είναι οι Υπουργικές Αποφάσεις (ΥΑ) ή Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις (ΚΥΑ) οι οποίες όλες αρχίζουν με το Αποφασίζουμε. Έννοια πλησίον της δικτατορικής διακυβέρνησης και μακριά από την έννοια δημοκρατία. Πόσο δημοκρατικά λειτουργεί κράτος εάν η νομοθετική εξουσία ενημερώνεται για την έκδοση των Προεδρικών Διαταγμάτων, τις Υπουργικές Αποφάσεις και το περιεχόμενο τους, μαζί με τους υπόλοιπους πολίτες της χώρας όταν δημοσιευθούν στο Φύλλο Εφημερίδας Κυβερνήσεως (ΦΕΚ); Στη δημοκρατία μας χρησιμοποιούνται έννοιες για διακυβέρνηση όπως Υπουργικές Αποφάσεις και Προεδρικά Διατάγματα, τυπικές για δικτατορίες, όμοιες του γνωστού ‘’Αποφασίζουμε και Διατάσουμε’’ της εποχής 1967-74 της χούντας.

Δημοκρατία στην αρχική της έννοια στα ελληνικά σημαίνει ότι ο δήμος, οι πολίτες του δήμου, κρατάνε την εξουσία στα χέρια τους και όχι η εξουσία κρατά το δήμο, τους πολίτες στα χέρια της, όπως συμβαίνει στην ελληνική πραγματικότητα. Το μόνο κοινό σημείο της σημερινής διακυβέρνησης με τη δημοκρατία είναι η διεξαγωγή εκλογών, δηλαδή κάτι σαν εκλεγόμενη μοναρχία, Την επόμενη μέρα των εκλογών, αφού το κυβερνόν κόμμα αναλάβει την εξουσία στην ουσία τίθεται σε λειτουργία μοναρχία (διακυβέρνηση μιας αρχής), ευτυχώς όχι θεσμοθετημένα κληρονομική, όμως στην πραγματικότητα τυπικά κληρονομική. Τα επίθετα Καραμανλής, Παπανδρέου, Μητσοτάκης, κλπ των αντίστοιχων οικογενειών τους συναγωνίζονται τα τελευταία 80 χρόνια ποιος θα αναλάβει περισσότερες φορές τη διακυβέρνηση ώστε να ωφεληθεί ο ίδιος, ζημιώνοντας τη χώρα περισσότερο από τον άλλο. Η διακυβέρνηση της χώρας στην πραγματικότητα είναι Σουλτανάτο, με διαδοχικές αλλαγές του Σουλτάνου με τους αυλικούς του. Η διαφορά του Σουλτανάτου με τη ‘’Δημοκρατία’’ μας είναι ότι το σουλτανάτο φροντίζει για επέκταση της επιρροής και δύναμης του εκτός των συνόρων του ενώ το δικό μας σύστημα φροντίζει για την επέκταση της επιρροής και δύναμης του κυβερνήτη με τους αυλικούς του εντός των συνόρων. Το πολεμικό υλικό που έστειλε η κυβέρνηση μας στην Ουκρανία χωρίς να ρωτήσει κανέναν αρμόδιο επί του θέματος, χωρίς να τηρηθούν οι διαδικασίες που προβλεπόταν από την κείμενη νομοθεσία, δεν έγινε για επέκταση της επιρροής της χώρας στο εξωτερικό, αλλά για να κάνει το ‘’καλό παιδί’’ αγνοώντας τη ζημία που μπορεί να προκαλέσει αυτό στην Ελλάδα. Η πολιτική ζωή της χώρας που διαδραματίζεται, τα τελευταία 80 χρόνια, και όχι μόνο, δεν έχει σχέση με την έννοια Δημοκρατία, για την οποία λαοί και πολιτικοί όλου του κόσμος γνωρίζουν την Ελλάδα ως πατρίδα της, θαυμάζοντας τα αρχαία επιτεύγματα της. Βέβαια δεν υπάρχουν τανκς στην Ελληνική έκδοση, τυπικό αξεσουάρ των κλασικών δικτατοριών, διότι όπως λέει ο Ουμπέρτο Έκο ”Σήμερα μόνο οι ηλίθιοι κάνουν δικτατορίες με τανκς, από τη στιγμή που υπάρχει η τηλεόραση.”