Όσκαρ καλύτερης ταινίας 2023: Οι υποψηφιότητες απ’ τη χειρότερη ως την καλύτερη

Με την 95η απονομή των βραβείων της Ακαδημίας να απέχει μόλις μερικές ώρες ίσως είναι η κατάλληλη στιγμή να ρίξουμε μια τελευταία ματιά στις υποψηφιότητες της μεγάλης κατηγορίας. Πολλά έχουν ειπωθεί τον τελευταίο καιρό σχετικά με τα φαβορί και τα “αουτσάιντερ” για το Όσκαρ καλύτερης ταινίας, με το Everything Everywhere All at ones να δείχνει πως ξεχωρίζει μέχρι στιγμής ανάμεσα στις υπόλοιπες υποψηφιότητες. Η παρακάτω λίστα αποτελεί μια κατάταξη των δέκα ξεχωριστών αυτών ταινιών της φετινής κινηματογραφικής σεζόν (που τελειώνει επισήμως αύριο τα ξημερώματα), βασισμένη κυρίως σε προσωπικές απόψεις. Ακολουθούν λοιπόν οι δέκα υποψήφιες για Όσκαρ καλύτερης ταινίας συμμετοχές από την χειρότερη ως την καλύτερη.

10. Women Talking (Γυναικείες Κουβέντες)

Η φιλόδοξη προσπάθεια της Σάρα Πόλι να θίξει σοβαρότατα ζητήματα ανισοτήτων μεταξύ των δύο φύλων δοκιμάζοντας να τα τοποθετήσει σε ένα σχεδόν αλληγορικό περιβάλλον, δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη από τα βλέμματα της Ακαδημίας. Η ταινία “Γυναικείες Κουβέντες” βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο της Μίριαμ Τόους, πράγματι επιχειρεί με τις καλύτερες προθέσεις να δώσει απαντήσεις σε δύσκολα ερωτήματα, χρησιμοποιώντας πανέξυπνους διαλόγους που κρατάνε το ενδιαφέρον του θεατή, τουλάχιστον σε ορισμένες περιπτώσεις. Ωστόσο η ταινία πλατιάζει επικίνδυνα, καταφεύγοντας σε μια υπερβολική δραματοποίηση ενός καλογραμμένου (και γιατί όχι νικητήριου στην κατηγορία του) σεναρίου, πράγμα που σχεδόν καταστρέφει τους ρυθμούς ανάπτυξης της ταινίας η οποία σταδιακά χάνει το ενδιαφέρον της.

9. Triangle of Sadness (Το τρίγωνο της θλίψης)

Η βραβευμένη με τον Χρυσό Φοίνικα στης Κάννες ταινία του Ρούμπεν Ούστλουντ επίσης καταπιάνεται με σημαντικά κοινωνικά ζητήματα της εποχής, επιχειρώντας να κάνει μια αλληγορική βουτιά στον κόσμο της αυτοκρατορίας του “φαίνεσθε” μέσα από τα μάτια μιας απόλυτης ελίτ. Μία υπερπολυτελής λοιπόν κρουαζιέρα που βγαίνει εκτός ελέγχου, προβάλλει όλες τις αρνητικές επιδράσεις που έφεραν στη ζωή μας τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και η ανάγκη επίδειξης της προσωπικής ζωής των ανθρώπων. Το μεγάλο αρνητικό της ταινίας είναι ότι μάλλον το παρακάνει σε αυτή της τη προσπάθεια σάτιρας του σύγχρονου τρόπου ζωής και οδηγείται σε μια κουραστική ανακύκλωση. Θέματα που αφορούν την αυτοπροβολή των ανθρώπων αναφέρονται ξανά και ξανά, κάνοντας τη διάρκεια της ταινίας να ξεφεύγει σχεδόν βασανιστικά, δημιουργώντας έντονη αίσθηση κόπωσης στον μέσο θεατή.

8. TAR

/>Η ιδιαίτερη ιστορία της συνθέτριας Λίντια Ταρ αποτελεί κατά πολλούς την ταινία της χρονιάς. Πράγματι η ερμηνεία της Κέιτ Μπλάνσετ είναι παραπάνω από αριστουργηματική και θα τη μνημονεύουμε για πολλά χρόνια μετά από την αποψινή τελετή. Στην νέα ταινία του Τοντ Φιλντ θίγεται το τεράστιο ζήτημα της πολιτικής ορθότητας και της υποκριτικής κοινωνίας που σχηματίζεται στις μέρες μας. Πάρα όμως τη συγκλονιστική ερμηνεία της Μπλάνσετ και το υπέροχο σκοτεινό ύφος της ταινίας, ο χρόνος διάρκειας ξεφεύγει πολύ πάνω από το απαραίτητο γεμίζοντας το φιλμ με άχρηστες πληροφορίες που προκαλούν έντονη κούραση.

7. The Fablemans

Η ημι-αυτοβιογραφική ταινία του τεράστιου Στίβεν Σπίλμπεργκ αναμενόταν από νωρίς ότι θα πρωταγωνιστούσε στη μεγάλη κινηματογραφική βραδιά. Ένα γράμμα αγάπης και ευχαρίστησης προς τον κινηματογράφο μέσα από τα μάτια ενός νεαρού δημιουργού στα πρώτα του βήματα ενασχόλησης με την έβδομη τέχνη. Οι προσωπικές αφηγήσεις του Σπίλμπεργκ για τη σχέση με την οικογένεια του και την εβραϊκή του ταυτότητα κάτω από το φως του ήλιου της Αριζόνα και της Καλιφόρνια δεν θα μπορούσαν να μην είναι απίστευτα εκτελεσμένες μέχρι και στην παραμικρή λεπτομέρεια. Το σημαντικό μειονέκτημα της ταινίας είναι η χρήση υπερβολικά πολλών κλισέ σκηνών (πχ καυγάδες δημοφιλών και μη δημοφιλών παιδιών στο λύκειο), πράγματα που έχουμε δει ξανά και ξανά μέσα από ταινίες και σειρές ανεξαρτήτως ποιότητας. Το μεγαλύτερο ατού της ταινίας κατ’ εμέ αποτελεί η τελευταία σκηνή, μια από τις καλύτερες τελευταίες σκηνές που το Hollywood είδε ποτέ (για αυτό αγαπάμε τον Σπίλμπεργκ άλλωστε).

6. Avatar: The Way of Water

Για το μεγαλειώδες κινηματογραφικό επίτευγμα του Τζέιμς Κάμερον τα έχουμε πει αναλυτικά. Όσες φορές και να αναφερθούμε σε αυτό όμως ίσως δεν είναι αρκετό. Ο μεγάλος αυτός δημιουργός κατάφερε ακόμα μια φορά να ξεπεράσει τον εαυτό του οδηγώντας μας σε ένα μεγάλο ταξίδι στα βάθη ενός μακρινού κόσμου που με τα πραγματικά μας μάτια δεν θα βιώσουμε ποτέ. Οπτικά εφέ άλλου επιπέδου (τα οποία θα κερδίσουν σε κάθε τεχνική κατηγορία), μουσική βγαλμένη από τα όνειρα κάθε λάτρη της επιστημονικής φαντασίας και πλάνα που θυμίζουν βραβευμένα ντοκιμαντέρ, συνυφαίνουν την καθολική εικόνα του κινηματογραφικού αυτού επιτεύγματος. Ωστόσο ένα σχετικά αδύναμο σενάριο, από κοινού με την αδικαιολόγητη έκταση της ταινίας αποτελούν ανασταλτικούς παράγοντες για την ανάδειξη του Avatar ως ταινία της χρονιάς.

5. Elvis

/>Ποτέ μου δεν υπήρξα λάτρης των βιογραφικών ταινιών. Ωστόσο αυτή τη φορά δεν μιλάμε για μια απλή βιογραφία, αλλά για μια ασύλληπτη ενσάρκωση της μεγαλύτερης φωνής που πέρασε ποτέ, από τον υποψήφιο για Όσκαρ Α΄ αντρικού ρόλου Όστιν Μπάτλερ, δια χειρός Μπαζ Λούρμαν. Η ταινία χαρακτηρίζεται από ένα εξαιρετικό μοντάζ που κινείται με τρόπο καταπληκτικό παράλληλα με τη γρήγορη και εκρηκτική εξέλιξη του σεναρίου. Η ερμηνεία του Μπάτλερ κλέβει την παράσταση καθιερώνοντας τον εαυτό στα μεγάλα ονόματα του Hollywood, αφού η αρχή έγινε από τον Κουεντίν Ταραντίνο. Σε κάθε περίπτωση το “Elvis” αποτελεί μια ιδιαίτερη και αξιοθαύμαστη βιογραφική ταινία που θέτει σοβαρές υποψηφιότητες για μεγάλα βραβεία.

4. Everything Everywhere All at ones (Τα πάντα όλα)

Το μεγάλο φαβορί της αποψινής βραδιάς αποτελεί η συγκεκριμένη ταινία επίτευγμα σε κάθε δυνατό τομέα. Ένα δύσκολο σενάριο, μια αδιανόητη σκηνοθεσία από τους Ντάνιελ Κουάν και Ντάνιελ Σάινερτ και μια σειρά συγκλονιστικών ερμηνειών από τους Μισέλ Γιάο, Κε Χούι Κουάν και Στέφανι Σου, κατάφεραν να κάνουν τον κινηματογραφικό πλανήτη να συγκλονιστεί από μια ταινία που κυριολεκτικά ανήκει σε κάθε είδος. “Τα πάντα όλα δηλαδή” με τα λόγια να είναι περιττά.

3. Top Gun: Maverick

Τι να πρωτοπεί κανείς για το επίτευγμα των Τομ Κρουζ και Τζόσεφ Κοζίνσκι που “έσωσαν το Hollywood” όπως ανέφερε και ο ίδιος ο Στίβεν Σπίλμπεργκ. Η ακαδημία σπάει το ταμπού των εμπορικών ταινιών για χάρη της απίστευτης αυτής δημιουργίας που έφερε ξανά τον κόσμο στις αίθουσες και έδωσε το επίσημο τέλος της καταστροφικής για τον κινηματογράφο πανδημικής εποχής. Τα μοναδικά πλάνα, η αδρεναλίνη και το αίσθημα ξεγνοιασιάς που κατάφεραν να πετύχουν τα στούντιο της Paramount Entertainment, κάνουν το πρώτο ευχάριστο βήμα επιστροφής σε μια εποχή που ο εμπορικός κινηματογράφος δεν αποτελούσε συνώνυμο των υπερηρωικών ταινιών.

2. The Banshees of Inisherin (Τα πνεύματα του Ινίσεριν)

Είναι τελικά η καθημερινότητα μια ανούσια και άσκοπη πορεία προς τον θάνατο; Τι είναι αυτό που κάνει τελικά τη ζωή ενός ανθρώπου “σημαντική”; Είναι ο κύκλος του; οι στόχοι του; ή μήπως τίποτα από όλα αυτά; Στα ερωτήματα αυτά επιχειρεί να απαντήσει το υποψήφιο για 9 Όσκαρ νέο φιλμ του Μάρτιν ΜακΝτόνα με τίτλο “Τα πνεύματα του Ινισέριν”, παρασέρνοντάς μας σε ένα όμορφο και συνάμα ήρεμο υπαρξιακό ταξίδι. Το συγκλονιστικό αυτό φιλμ έρχεται να ολοκληρωθεί από τις μοναδικές ερμηνείες των Κόλιν Φάρελ, Μπρένταν Γκλίσον, Κέρι Κόντον και Μπάρι Κίγκαν, αποτελώντας την κατ’ εμέ δεύτερη καλύτερη ταινία της χρονιάς και μια από τις καλύτερες των τελευταίων ετών.

1. All Quiet on the Western Front

Το γερμανικό αυτό αριστούργημα αποτελεί (σύμφωνα πάντα με την άποψη του γράφοντος) την καλύτερη ταινία της χρονιάς, που έρχεται να μας θυμίσει τη ματαιότητα του πολέμου, σε μία εποχή γεμάτη ανθρώπους που δηλώνουν “έτοιμοι” να βρεθούν ξανά στα χαρακώματα, αγνοώντας τα διδάγματα του παρελθόντος. Η σκηνοθεσία του Έντουαρντ Μπέργκερ καταφέρνει να αποτυπώσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το κλίμα της εποχής και την αγωνία-φρικαλεότητα της μάχης, ενώ η φωτογραφία του Τζέιμς Φρεντ κινείται καθαρά στα ανώτερα δυνατά επίπεδα, δίνοντας στην ταινία την ψυχρότητα που ταιριάζει με τα ερημικά τοπία της διαλυμένης Ανατολικής Γαλλίας και τα σκοτεινά γεμάτα νεκρούς και αρρώστους χαρακώματα.

Σε κάθε περίπτωση μη χάσετε την αποψινή τελετή απονομής των Όσκαρ καθώς προβλέπονται μεγάλες συγκινήσεις και γιατί όχι ακόμα και μεγαλύτερες ανατροπές.