Την ίδια ώρα που στην κορυφή της στρατιωτικής ηγεσίας το θέμα είναι αν θα πετάξει για τη Ρώμη ο Α/ΓΕΕΘΑ με vip αεροσκάφος ή με αεροσκάφος της γραμμής ,το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων «βράζει»! Η ένταση είναι προσεγγίζει αν δεν είναι μεγαλύτερη από την πρώτη περίοδο των μημονίων! Δεν είναι υπερβολή! Τότε πολιτική και στρατιωτική ηγεσία ήταν συγκαταβατικές αντιλαμβανόμενες το μέγεθος της οργής. Τώρα η αδιαφορία αλλά και οι προκλητικές συμπεριφορές εκπλήσσουν και εξοργίζουν!
Το έγγραφο της ΠΟΕΣ για την υγεία και την ασφάλεια των στρατιωτικών στην εργασία περιλαμβάνει συγκλονιστικά στοιχεία:
ΘΕΜΑ: Υγεία και Ασφάλεια στην Εργασία (Προστασία της Υγείας)
ΣΧΕΤ. : α. ΠΔ 41/2012 (ΦΕΚ Α΄ 91, «Εθνικός κατάλογος επαγγελματικών ασθενειών, σε συμμόρφωση με τη Σύσταση της Επιτροπής 2003/670/ΕΚ της 19.09.2003, «Σχετικά με τον ευρωπαϊκό κατάλογο των επαγγελματικών ασθενειών» (EE L 238/25.9.2003).»)
β. Ν. 3850/2010 (ΦΕΚ Α΄ 84, «Κύρωση του Κώδικα Νόμων για την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων»)
γ. Υπ’ αριθμ. πρωτ. 318/2019 έγγραφό μας
δ. Υπ’ αριθμ. πρωτ. 327/2019 έγγραφό μας
ε. Υπ’ αριθμ. πρωτ. 478/2019 έγγραφό μας
στ. Το από 5-Μαϊ-2022 Δελτίο Τύπου μας
ζ. Υπ’ αριθμ. πρωτ. 760/2021 έγγραφό μας
η. Υπ’ αριθμ. πρωτ. 1314/2022 έγγραφό μας
θ. Υπ’ αριθμ. πρωτ. 1555/2022 έγγραφό μας
ι. Υπ’ αριθμ. πρωτ. 651/2023 έγγραφό μας
Κύριε Υπουργέ.
Πρόσφατα πληροφορηθήκαμε για ένα ακόμα τραγικό γεγονός, που ήρθε και αυτό να προστεθεί σε μια σειρά όμοιων γεγονότων που, διαφαίνεται ότι, η μοίρα τους είναι να περνάνε «στα ψιλά». Αναφερόμαστε στην είδηση του απαγχονισμού συναδέλφου μας της ΠΑ, που υπηρετούσε σε Μονάδα της Ελευσίνας. Δυστυχώς αν ανατρέξουμε στο διαδίκτυο και στα έγγραφα της Ομοσπονδίας μας, θα διαπιστώσουμε την έκταση τέτοιων ειδήσεων που αφορούν στρατιωτικούς, η οποία είναι αποκαρδιωτική. Ας θυμηθούμε μερικά «ενδεικτικά» περιστατικά, τόσο κατά τη διάρκεια της Υπηρεσίας, όσο και εκτός:
Ανατρέχοντας σε έγγραφά μας [ενδεικτικά ως σχετικά (γ) έως (ε) και (ι), τα οποία επισυνάπτουμε στο παρόν], διαπιστώνει κανείς ότι το ζήτημα λαμβάνει διαστάσεις επιδημίας: εμφάνιση ψυχοσωματικών ενδείξεων και ψυχικών νόσων, εγκεφαλικά επεισόδια, λιποθυμικά επεισόδια, καρδιολογικά συμπτώματα (ανακοπές, στηθάγχη, εμφράγματα κλπ), κάποια εκ των οποίων που έχει επιχειρηθεί να αντιμετωπισθούν από Διοικήσεις σχεδόν ως φυσιολογικά.
Η Ομοσπονδία μας έχει γνωστοποιήσει κατ’ επανάληψη το πρόβλημα και, δυστυχώς, οι απαντήσεις περιορίζονται στην εκδήλωση ενός γενικού ενδιαφέροντος για το προσωπικό σε συνδυασμό με τη συνηθισμένη, πλέον, επίκληση του υφιστάμενου κανονιστικού και θεσμικού πλαισίου, το οποίο όμως έχουμε εκφράσει κατ’ επανάληψη την άποψη ότι δεν τηρείται. Τι αναδεικνύουμε διαρκώς;
Κύριε Υπουργέ.
Το στρατιωτικό προσωπικό των ΕΔ, όλων των προελεύσεων, ξεκληρίζεται εν καιρώ ειρήνης και μάλιστα με κάθε δυνατό τρόπο: καθ’ οδόν για την εργασία, κατά την υπηρεσία, από άγχος, από καρδιολογικά προβλήματα, από αυτοκτονίες, από εκπυρσοκροτήσεις, από καταπλακώσεις κλπ. Ακόμα σοβαρότερα όμως, δεν έχουμε πειστεί ότι η Ηγεσία έχει αντιληφθεί το πραγματικό μέγεθος του προβλήματος.
Οι στρατιωτικοί θέλουν έργα και τα χρειάζονται άμεσα. Το μείζον παράπονο του κλάδου μας είναι ότι, ενώ οι στρατιωτικοί είναι πάντα εκεί, η Πολιτεία είναι πάντα απούσα κι όταν αποφασίζει να δηλώσει την παρουσία της, το κάνει με ψίχουλα και υπό τύπον ελεημοσύνης με το πρόσχημα ότι «δεν έχει» (ιδέτε οικονομική ενίσχυση 600 € έναντι 150 στις ΕΔ, ΚΥΑ νυκτερινής αποζημίωσης, απλήρωτη εργασία, ανεπαρκής νόμος «μέριμνας» κλπ).
Αν και έχουμε προτείνει κατ’ επανάληψη λύσεις προκειμένου η Ηγεσία να αποδείξει εμπράκτως το ενδιαφέρον της, δυστυχώς αυτές δεν αντιμετωπίζονται με τη δέουσα σοβαρότητα. Τι άλλο πρέπει να συμβεί στις ΕΔ; Με την τραγική αφορμή, λοιπόν, της νέας αυτοκτονίας συναδέλφου μας, ενός ακόμα νέου ανθρώπου, που, φοβούμαστε ότι, απλώς θα προστεθεί στον κατάλογο των στατιστικών δίχως να σηματοδοτήσει ανάληψη ενεργειών, θα επαναφέρουμε συνοπτικά κάποιες βασικές από τις προτάσεις μας με την ελπίδα ότι θα ξεκινήσει να αλλάζει κάτι άμεσα:
α. Να αναγνωρίσει επιτέλους η Πολιτεία διά της επίσημης θεσμοθέτησή τους το σιωπηρό δολοφόνο (εργασιακό άγχος και σύνδρομα), όπως έχουμε εισηγηθεί τεκμηριωμένα [ιδέτε σχετικό (ζ), το οποίο σας επαναδιαβιβάζουμε].
β. Να επαναφέρετε την αυτόματη τιμαριθμική προσαρμογή και να αναπροσαρμόσετε το ισχύον μισθολόγιο σε ρεαλιστικά επίπεδα, ώστε οι στρατιωτικοί, που συχνά μένουν με υπαιτιότητα της Υπηρεσίας με ένα μισθό στο σπίτι, να μην αναγκάζονται να ψάχνουν για δεύτερη δουλειά και να αποζημιώνονται με βάση αυτά που πραγματικά προσφέρουν αναγνωρίζοντας την προσφορά τους. Υπενθυμίζουμε ότι η «πρώτη» δουλειά εμπεριέχει θεσμοθετημένη απλήρωτη εργασία.
γ. Ζητείστε την άποψη των στελεχών για την επαγγελματική τους ικανοποίηση διασφαλίζοντας την ανωνυμία τους. Αφού διαρκώς ισχυρίζεστε ότι όλα βαίνουν καλώς, τι ακριβώς φοβάστε από τη γνώμη των υφισταμένων σας;
δ. Επιλύστε τα προβλήματα των στρατιωτικών, τα οποία χρονίζουν και γιγαντώνονται. Αντιληφθείτε την πραγματική έκταση του προβλήματος με βάση τα γεγονότα και όχι με βάση όσα σας μεταφέρουν οι επιτελείς σας.
ε. Αποδώστε Δικαιοσύνη. Οι στρατιωτικοί με το επίσημο πρόσχημα ότι «πρώτα εκτελείς και μετά αναφέρεσαι παραπονούμενος» διαρκώς εργάζονται υπό τη δαμόκλειο σπάθη της διοικητικής αυθαιρεσίας και της ελαστικοποίησης του κανονιστικού και θεσμικού πλαισίου πάντοτε υπέρ της Υπηρεσίας. Υπερασπιστείτε στην πράξη το προσωπικό σας.
στ. Γνωστοποιήστε τα στατιστικά αναφορικά με τους θανάτους στις ΕΔ τα τελευταία 30 χρόνια. Το προσωπικό οφείλει να ξέρει σε υπό ποιες συνθήκες εργάζεται.
ζ. Είναι γνωστό ότι υπάρχουν τηλεφωνικές γραμμές ψυχολογικής υποστήριξης και έτεροι εσωτερικοί μηχανισμοί. Προφανώς (εκ του αποτελέσματος) κρίνονται ανεπαρκείς. Ενισχύστε τους.
Κύριε Υπουργέ.
Υπάρχουν πάρα πολύ σοβαρά ερωτήματα που οφείλουν να απαντηθούν, διότι πρέπει επιτέλους η Πολιτεία να μας εξηγήσει τι είδους Ένοπλες Δυνάμεις επιθυμεί να έχει.
Την καθημερινότητά των στρατιωτικών συνθέτουν γεγονότα που δεν μπορούν (και δεν επιτρέπεται) ούτε να ωραιοποιηθούν, ούτε να καλυφθούν. Οι θάνατοι, οι αυτοκτονίες, οι παραιτήσεις, το μειωμένο ενδιαφέρον στις κατατάξεις ή τις παραγωγικές σχολές, η αύξηση των προβλημάτων υγείας είναι στοιχεία που δεν δύνανται να παρερμηνευθούν. Ακόμα σοβαρότερα, αντικατοπτρίζουν όλη την αποτυχία των ΕΔ σε επίπεδο πρόληψης και μέριμνας για το προσωπικό. Κάντε επιτέλους κάτι. Ακούστε την οργή, την αγανάκτηση, την απογοήτευσή μας. Κι αν δεν μπορείτε, «ακούστε» τα στατιστικά.