The Menu: Μια αλληγορική ιστορία τρόμου που μιλάει στο σήμερα

Η μαγειρική είναι κάτι παραπάνω από μια διαδικασία παρασκευής φαγητού, παραπάνω από μια επιστήμη. Η μαγειρική είναι τέχνη, αυτό τουλάχιστον είναι το “μότο” της ζωής του Σεφ Σλογιάκ, τον ρόλο του οποίο υποδύεται ο μοναδικός Ρέιφ Φάινς στην τελευταία αλληγορική ταινία του Μαρκ Μίλοντ “The Menu”. Μια τέχνη της οποίας η μαγεία έχει χαθεί, έχει εμπορευματοποιηθεί και έχει παραδοθεί άνευ όρων σε μια παγκόσμια ελίτ, όπως άλλωστε συμβαίνει σχεδόν με τα πάντα στις μέρες μας. Τι θα γινόταν όμως αν για λίγο αφήναμε πίσω μας το θεαθήναι και εστιάζαμε στη γεύση και την ουσία; Αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα κλίθηκε να απαντήσει το φιλόδοξο αυτό κινηματογραφικό εγχείρημα προσεγγίζοντας τόσο το μαζικό κοινό όσο και κάποια φεστιβαλικά χαρακτηριστικά.

Όταν ένα γκρουπ πάμπλουτων ανθρώπων από κάθε μήκος και πλάτος του κόσμου ενώνεται σε ένα απομακρυσμένο ιδιωτικό νησί προκειμένου να βιώσει την “απόλυτη γαστρονομική εμπειρία”, βρίσκεται αντιμέτωπο με μια σειρά παράδοξων γεγονότων που θα τοποθετήσουν τον καθένα ξεχωριστά σε ένα παιχνίδι ζωής και θανάτου.

Η ιστορία της ταινίας ξεδιπλώνεται σταδιακά μέσα από την παρουσίαση ενός μενού εστιατορίου. Πριν το σερβίρισμα του κάθε πιάτου γίνεται μια λεπτομερής παρουσίαση από τον Σεφ, η οποία δεν εστιάζει στα υλικά που αποτελούν το εκάστοτε πιάτο αλλά στη βαθύτερη έννοια που το φαγητό-δημιούργημα αυτό αντιπροσωπεύει. Μέσα από αυτή τη σταδιακή παρουσίαση αποκαλύπτονται και οι βασικοί χαρακτήρες με τα πιο σκοτεινά τους μυστικά να βγαίνουν στη φόρα.

Όπως ήταν αναμενόμενο η ερμηνεία του Ρέιφ Φάινς (English Patient, Grand Budapest Hotel) κλέβει την παράσταση προσδίδοντας στην ταινία έναν διαφορετικό αέρα. Ο καταξιωμένος ηθοποιός επιτυγχάνει (με ένα σενάριο που δεν τον ευνοεί) να δώσει στον χαρακτήρα που υποδύεται βάθος και μυστήριο, δημιουργώντας μια ικανοποιητική ναρκισσιστική και απόμακρη περσόνα χωρίς να προβαίνει σε υπερβολές που θα έδιναν την αίσθηση μιας κακόγουστης καρικατόυρας. Αξιομνημόνευτη είναι επίσης και η ερμηνεία της Άνια Τέιλορ-Τζοι (Peaky Blinders, Queen’s Gambit) στον ρόλο της νεαρής και αντισυμβατικής Μάργκοτ, με τη νεαρή ηθοποιό να δημιουργεί ακόμα μεγαλύτερες προσδοκίες για το μέλλον της καριέρας της.

Όσον αφορά το σεναριακό και σκηνοθετικό κομμάτι η ταινία δεν καταφέρνει να διαφοροποιηθεί αισθητά από μια κοινή ιστορία τρόμου, καταφεύγοντας μάλιστα σε αρκετά κλισέ που συναντάμε στο συγκεκριμένο είδος. Οι διάλογοι είναι αδιάφορα μέτριοι ενώ κάποιες σκηνές, ιδιαίτερα στο πρώτο μέρος της ταινίας, είναι σχεδόν πρόχειρα γυρισμένες. Ωστόσο ο αλληγορικός χαρακτήρας της υπόθεσης, που στηρίζεται σε ένα ασυνήθιστο κόνσεπτ όπως αυτό της μαγειρκής, από κοινού με την ατμόσφαιρα μυστηρίου που δημιουργείται καταφέρνουν να τονώσουν το ενδιαφέρον της ταινίας, το οποίο διατηρείται μέχρι και την τελευταία σκηνή.

Συνοψίζοντας, εάν προσδοκάτε να παρακολουθήσετε μια ταινία με αρκετά ποιοτική γραφή και σκηνοθεσία που θα μπορούσε να κερδίσει τις εντυπώσεις κάποιου σημαντικού φεστιβάλ τότε το “The Menu” ίσως να μην είναι η καταλληλότερη ταινία για εσάς. Αν όμως αυτό που ζητάτε είναι μια ιστορία με στοιχεία τρόμου για να περάσετε χαλαρά το βράδυ σας, τότε ίσως η ταινία αυτή να σας εκπλήξει ευχάριστα, μέσα από την πρωτοτυπία της ιστορίας η οποία δεν διστάζει να θίξει και σοβαρά κοινωνικά ζητήματα. Εξάλλου αυτή είναι και η ουσία του κινηματογράφου, να μπορείς να απολαύσεις και να λάβεις τα θετικά χαρακτηριστικά κάθε ταινίας χωρίς να επιβαρύνεις το μυαλό σου με περιορισμούς. Όπως είπε λοιπόν και ο Σεφ Σλογιάκ στην ταινία «Μη φάτε απλά για να τραφείτε, εστιάστε στη γεύση».