Η υποχώρηση του Ερντογάν για μια φωτογραφία στη Μέκκα

Της ΛΙΑΝΑΣ ΜΥΣΤΑΚΙΔΟΥ

Ο Ερντογάν μας έχει συνηθίσει σε συχνές αλλαγές πολιτικής στάσης.  Πάμπολλα τα παραδείγματα. Έσκιζε τα ιμάτια του ότι δεν θα εκδώσει τον τουρκικής καταγωγής Γερμανό  δημοσιογράφο που συνέλαβε ως τρομοκράτη. Με ένα τηλεφώνημα της Μέρκελ ο δημοσιογράφος επέστρεψε στην χώρα του. Το ίδιο έγινε και με τον Καθολικό  ιερέα Σαντόριο. Και ο Μακρόν από  «εγκεφαλικά νεκρός» έγινε φίλος.

Το αποκορύφωμα όμως αφορά τη δίκη για τη δολοφονία του δημοσιογράφου Τζεμάλ Κασικτσί Κασόγκι.  Ο δημοσιογράφος δολοφονήθηκε και τεμαχίστηκε μέσα στο Προξενείο της Σαουδικής Αραβίας στην Κωνσταντινούπολη το 2018.  Ο Φάκελος της δολοφονίας μετά από αίτημα της Σαουδικής Αραβίας,  εστάλη με εντολή του υπουργού δικαιοσύνης  στο Ριάντ ,  για να εκδικαστεί εκεί η υπόθεση και να τιμωρηθούν οι ένοχοι. …Για ποιο λόγο υποχώρησε η Άγκυρα στα αιτήματα του Ριάντ; Ποια είναι τα ανταλλάγματα; Μήπως είναι το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο , η οικονομική ενίσχυση; Ή μήπως  είναι η πρόσκληση του βασιλιά προς τον Ερντογάν να προσευχηθούν μαζί στη Μέκκα μετά τη λήξη του Μήνα των Νηστειών; Μια φωτογραφία όλη η υπόθεση. Αρκεί να φωτογραφηθεί δίπλα στο βασιλιά για να κομπάζει ότι του απονεμήθηκε η ηγεσία του Ισλάμ.

Η απονομή Δικαιοσύνης γίνεται εξ ονόματος του λαού, Άρα ενέχει άσκηση κυριαρχικού δικαιώματος.  Απεμπολή η χώρα κυριαρχικά δικαιώματα για το ίματζ του σουλτάνου. Έτσι ασκείται η αξιοπρεπής πολιτική εντός κι εκτός. Το πρόβλημα βρίσκεται όχι σε αυτόν που το δημιουργεί αλλά σε αυτούς που το αποδέχονται.