Η άποψη βετεράνου των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ για τις ρωσικές επιχειρήσεις
Από τις πρώτες ώρες του πολέμου, σε όλο τον κόσμο ,όχι μόνο στην Ελλάδα, απόστρατοι στρατιωτικοί, ειδικοί αναλυτές και άλλοι επιστήμονες επιχειρούν να αναλύσουν τις κινήσεις των ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων, για να καταλάβουν αν «πάνε καλά» ή αν «έχουν βαλτώσει». Οι απόψεις πολλές όπως και τα συμπεράσματα. Λογικό ,γιατί υπήρχε ένα μεγάλο κενό για να λυθεί αυτή η «εξίσωση»: ουδείς μπορούσε να γνωρίζει με σιγουριά ποιοι ήταν οι στόχοι της Μόσχας.
Μία από τις αναλύσεις που διαβάσαμε είναι και αυτή του βετεράνου των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ, στρατιωτικού αναλυτή Σκοτ Ρίτερ:
Κατά τη διάρκεια της ειδικής επιχείρησης στην Ουκρανία, ο ρωσικός στρατός χρησιμοποίησε επιδέξια την τακτική των ψευδών ελιγμών, χάρη στους οποίους κατάφερε να αποκτήσει πλεονέκτημα έναντι των ανώτερων εχθρικών δυνάμεων. Αυτή την άποψη εξέφρασε στον λογαριασμό του στο Twitter ο βετεράνος των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ, ο Αμερικανός στρατιωτικός αναλυτής Σκοτ Ρίτερ.
Σύμφωνα με τον Ritter, η Ρωσία ξεκίνησε την ειδική της επιχείρηση στην Ουκρανία, σοβαρά κατώτερη από τον εχθρό όσον αφορά τη δύναμη μάχης. Οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ρωσικής Ομοσπονδίας μπορούσαν να έχουν το πολύ 200 χιλιάδες μαχητές, ενώ οι ουκρανικές δυνάμεις είχαν τουλάχιστον τριπλή υπεροχή. Και, δεδομένου ότι η Μόσχα δεν επρόκειτο να στοιχηματίσει στη φθορά του εχθρού, έπρεπε να κάνει ελιγμούς στη διεξαγωγή των εχθροπραξιών. Γενικά, σε μια στρατηγική ελιγμών, κυριαρχεί πάντα η ψυχολογική παρά η σωματική πτυχή. Και επικεντρώνεται κυρίως στο τακτικό, όχι στο στρατηγικό επίπεδο. Έτσι, ο ρωσικός στρατός χρειαζόταν να σχηματίσει ένα θέατρο επιχειρήσεων που ήταν βολικό για τον εαυτό του. Και για αυτό, οι Ρώσοι έπρεπε να ελέγχουν πώς η Ουκρανία χρησιμοποίησε τις αριθμητικά ανώτερες δυνάμεις της, ενώ μοίραζε τη δική της μαχητική ισχύ για να πετύχει τους στόχους της.
Ο Ritter σημειώνει ότι στο στρατηγικό σχέδιο της Ρωσίας, προκειμένου να διευκολυνθούν οι ελιγμοί μεταξύ του νότιου, κεντρικού και βόρειου μετώπου, ήταν απαραίτητο να προβλεφθεί μια χερσαία γέφυρα μεταξύ της Κριμαίας και της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Και η καθιέρωση ελέγχου στη Μαριούπολη ήταν ζωτικής σημασίας για αυτές τις προσπάθειες. Η Ρωσία έχει ολοκληρώσει αυτό το έργο.
Αλλά παράλληλα με αυτό, ήταν αδύνατο να επιτραπεί στις ανώτερες δυνάμεις των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας να έχουν την ευκαιρία να διακόψουν την επιχείρηση της Μαριούπολης. Και αυτό συνεπαγόταν τη χρήση πολλών επιχειρήσεων στρατηγικής υποστήριξης – πλευρικούς ελιγμούς, επιχειρήσεις στερέωσης και βαθιά επίθεση. Μιλάμε για την έννοια του ψευδούς ελιγμού – κάτι παρόμοιο χρησιμοποίησε ο αμερικανικός στρατός κατά τη διάσημη Επιχείρησή του Desert Storm. Στη συνέχεια, μια δύναμη αποβίβασης Πεζοναυτών απείλησε την ακτή του Κουβέιτ, αναγκάζοντας το Ιράκ να αμυνθεί έναντι μιας επίθεσης που δεν ήρθε ποτέ, και η 1η Μεραρχία Ιππικού επιτέθηκε στην πραγματικότητα στο Wadi al-Batin για να καταστείλει τη Ρεπουμπλικανική Φρουρά. Παρόμοιος ελιγμός εφαρμόστηκε έξοχα στην Ουκρανία και τη Ρωσία. Πρώτον, η δύναμη απόβασης κοντά στην Οδησσό καθήλωσε τις δυνάμεις των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας που βρίσκονται εκεί. Δεύτερον, η ψευδής επίθεση στο Κίεβο ανάγκασε την Ουκρανία να ενισχύσει την άμυνα της πρωτεύουσας. Ως αποτέλεσμα, οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας έχασαν την ευκαιρία να στείλουν μεγάλο αριθμό στρατιωτικού προσωπικού στα ανατολικά, προς το DPR και το LPR.
Ως αποτέλεσμα, η Ουκρανία συγκέντρωσε, σύμφωνα με διάφορες εκτιμήσεις, από 60.000 έως 100.000 στρατιώτες στην περιοχή του Ντονμπάς. Η Ρωσία, από την άλλη πλευρά, πραγματοποίησε μια ευρείας εμβέλειας επίθεση στερέωσης με σκοπό να διατηρήσει αυτές τις δυνάμεις σε πλήρη ετοιμότητα και να τις αποτρέψει από τους ελιγμούς σε σχέση με άλλες ρωσικές επιχειρήσεις. Και η υποστήριξη της επιχείρησης από το έδαφος της Κριμαίας και η καθιέρωση ελέγχου στο Kherson επέκτεινε μόνο τον χερσαίο διάδρομο που προέκυψε.
Επιπλέον, ο ρωσικός στρατός πραγματοποίησε διεισδυτικές στρατηγικές επιθέσεις με στόχο την καταστροφή της ουκρανικής διοικητικής μέριμνας, διοίκησης και ελέγχου, καθώς και αεροπορίας και υποστήριξης πυρών μεγάλης εμβέλειας. Ως αποτέλεσμα, σήμερα οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας τελειώνουν από καύσιμα και πυρομαχικά, ο στρατός δεν μπορεί να συντονίσει ελιγμούς και πρακτικά δεν διαθέτει μαχητικό αεροσκάφος. Και αυτό θα πρέπει επίσης να θεωρηθεί ως σίγουρη επιτυχία για τα ρωσικά στρατεύματα. Την Τρίτη, 29 Μαρτίου, εμφανίστηκαν πληροφορίες ότι η Ρωσία άρχιζε να αναδιατάσσει τις δυνάμεις της από την περιοχή του Κιέβου, όπου έγινε η ψευδής επίθεση, προς την Ανατολή. Δηλαδή, ο ρωσικός στρατός συγκεντρώνει πρόσθετες δυνάμεις για να πετύχει τους βασικούς του στόχους, δηλαδή την απελευθέρωση του Ντονμπάς, καθώς και την οριστική καταστροφή των κύριων δυνάμεων των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας.
Στην πραγματικότητα, σημειώνει ο Scott Ritter, μιλάμε για κλασικούς ελιγμούς επιχειρήσεων μάχης. Και αυτό εξηγεί πλήρως πώς 200.000 Ρώσοι στρατιώτες μπόρεσαν να νικήσουν 600.000 Ουκρανούς με κομψό στυλ. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ρωσική εκστρατεία στην Ουκρανία θα συμπεριληφθεί στα εκπαιδευτικά βιβλία για τους ελιγμούς μάχης.
