Οι προδιαγραφές ενός σύγχρονου φιλελληνισμού

Στο μυαλό του κάθε πολιτισμένου ανθρώπου ανά τον κόσμο, ανεξαρτήτως εθνικότητας, η Ελλάδα είναι η Χώρα που γέννησε τη δημοκρατία, το τελευταίο σύνορο της Ευρώπης και το προπύργιο του δυτικού πολιτισμού. Το ανυπέρβλητο μεγαλείο της ελληνικής κλασικής παιδείας και η ηρωική απόκρουση των βαρβαρικών ορδών προκαλούσαν διαχρονικά τον θαυμασμό, γεννώντας φιλελληνικά συναισθήματα στις ψυχές των καλλιεργημένων ανθρώπων παγκοσμίως. 

Ο όρος «φιλέλληνας» είναι σε χρήση ήδη από την αρχαιότητα, με τον Ηρόδοτο να αποκαλεί έτσι τον Φαραώ των Αιγυπτίων Άμασι, επειδή προσέφερε αφιερώματα σε ελληνικές πόλεις και συνέδραμε στο χτίσιμο του ναού του Απόλλωνα στους Δελφούς. Χρησιμοποιήθηκε όμως κατά κόρον κατά τη διάρκεια του Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα του 1821, αφού έτσι χαρακτηρίζονταν οι ξένοι υπήκοοι, κυρίως από τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Αγγλία, την Ιταλία αλλά και τις ΗΠΑ, που εκδήλωσαν με λόγια και έργα, ή, συχνά, θυσιάζοντας ακόμα και τη ζωή τους, την αγάπη τους για την Ελλάδα και τον ελληνισμό. Κορυφαίο παράδειγμα, ο επιφανής Λόρδος Βύρων (1788-1824), που με το θάνατό του στο Μεσολόγγι, αναδείχθηκε σε διαχρονικό σύμβολο του φιλελληνισμού. 

Τι ήταν όμως αυτό που γέννησε τότε στις καρδιές τόσων ξένων, επώνυμων και ανώνυμων, φιλελληνικά αισθήματα και τους έκανε να υποστηρίξουν ενώπιον των κυβερνήσεων των Χωρών τους τα συμφέροντα της Ελλάδας; Αναμφίβολα, ο θαυμασμός προς την ελληνική κλασική παιδεία και η βεβαιότητα για την ελληνική γενεαλογική καταγωγή των απογόνων του Ομήρου, του Σωκράτη, του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη, ήταν ο κυρίαρχος λόγος. Χαρακτηριστική είναι η αποδοκιμασία και η βαθιά αποστροφή του Γάλλου διαφωτιστή Βολταίρου προς «τους Τούρκους κατακτητές της κλασικής γης». Κίνητρα φιλελληνισμού, όμως, αποτέλεσαν τότε και ο δίκαιος χαρακτήρας του ελληνικού αγώνα, η αποφασιστικότητα και η προσήλωση στον εθνικό στόχο παρά τις αιματηρότατες θυσίες, αλλά και η πρωτοφανής αντοχή που επέδειξαν οι Έλληνες απέναντι σε έναν βάρβαρο και αριθμητικά υπέρτερο αντίπαλο. 

Εν όψει της φετινής συμπλήρωσης 200 χρόνων εθνικής ανεξαρτησίας, είναι ευκαιρία να τιμήσουμε τους φιλέλληνες, παλαιότερους (όπως ο Λόρδος Βύρων και εκατοντάδες άλλοι), νεότερους, (όπως ο Γάλλος Πρόεδρος Βαλερύ Ζισκάρ ντ’ Εστέν) αλλά και σύγχρονους (όπως οι Αμερικανοί Γερουσιαστές Ρόμπερτ Μενέντεζ και Κρις Βαν Χόλεν). Κυρίως όμως, είναι ευκαιρία να αναλογιστούμε σοβαρά τις απαιτούμενες προδιαγραφές ενός νέου φιλελληνικού κινήματος. 

Η τεράστια αξία της γεωστρατηγικής θέσης της Ελλάδας στον παγκόσμιο χάρτη είναι αναντίρρητη. Αυτό όμως, ως δεδομένο και μόνο, δεν είναι αρκετό. Πρέπει να δείχνουμε συνεχώς ως Χώρα τέτοια δείγματα γραφής, ώστε οι ισχυροί διεθνείς δρώντες να μας αντιλαμβάνονται ως ισχυρό πυλώνα αξιοπιστίας, σταθερότητας και διεθνούς νομιμότητας στην εύθραυστη και ασταθή αυτή γειτονιά του πλανήτη. Γι’ αυτό και πρέπει να βγάλουμε προς τα έξω το πιο αποφασιστικό μας πρόσωπο, όπως αυτό που έδειξε η Χώρα το περασμένο έτος κατά την αντιμετώπιση των τουρκικών προκλήσεων σε Έβρο και Ανατολική Μεσόγειο. Όταν οι ξένοι, είτε είναι Κυβερνήσεις, είτε πολιτικοί, είτε απλοί πολίτες, διακρίνουν αποφασιστικότητα, διακρίνουν ανυποχώρητο σθένος και αντοχή απέναντι στις απειλές και τους εκβιασμούς των Τούρκων κυβερνώντων που συμπεριφέρονται εν είδει bully (νταή) προς όλους τους γειτονικούς λαούς, τότε θα γυρίσουν να μας κοιτάξουν με σεβασμό και με φίλα αισθήματα. Τότε θα ενσκύψουν στο δίκαιο των ελληνικών θέσεων απέναντι στις μαξιμαλιστικές αιτιάσεις ενός κράτους ταραξία, που αμφισβητεί καθημερινά τα εθνικά δίκαια και επιδιώκει να στερήσει τα νησιά μας από τις θαλάσσιες ζώνες τους και τη Χώρα μας από την ίδια την ύπαρξή της. Όσο πιο αποφασισμένοι και προσηλωμένοι φανούμε στην επίτευξη των εθνικών στόχων (όπως ακριβώς οι πρόγονοί μας το ’21), τόσο περισσότεροι θα είναι εκείνοι στο εξωτερικό που θα αρχίσουν να διάκεινται φιλικά προς την Ελλάδα.    

Σε απόλυτη αντιδιαστολή, τι να πρωτοθαυμάσει ένας πολιτισμένος άνθρωπος του σύγχρονου κόσμου από την παλαιά ή τη σύγχρονη Τουρκία; Τις λίμνες και τα ποτάμια αίματος από τις πολλαπλές γενοκτονίες και βαρβαρότητες του παρελθόντος; Τις απειλές, τις προκλήσεις και τις παράνομες σημερινές στρατιωτικές επεμβάσεις στο έδαφος ξένων χωρών; Ή μήπως την βάναυση καταπάτηση των ατομικών ελευθεριών των Τούρκων πολιτών; Εκτός αν είναι θαυμαστής αυταρχικών και αναθεωρητικών καθεστώτων σκληρής ισχύος, όπως κάποτε θαύμαζαν κάποιοι την Γερμανία του Τρίτου Ράιχ… 

 Ευκαιρία τιμής λοιπόν, το 2021, των παραδοσιακών φίλων της Ελλάδας, αλλά και ευκαιρία για νέους φίλους, εταίρους και συμμάχους! Ευκαιρία επίσης αξιοποίησης των υπαρχόντων, όπως οι δύο προαναφερθέντες φιλέλληνες Αμερικανοί Γερουσιαστές, οι οποίοι μπορούν, λόγω των θέσεων που κατέχουν, να επηρεάσουν την γραφειοκρατία του Λευκού Οίκου και όχι μόνον προς αμοιβαία ωφέλεια Ελλάδας και ΗΠΑ, αλλά και προς το γενικότερο όφελος της ειρήνης, της ασφάλειας και της σταθερότητας στην περιοχή!