“Τα 10 καλά του κακού 2020”! Μας τα επισημαίνει ο Δρ Δημ.Σταθακόπουλος

Αναντίρρητα το 2020 ήταν μια χρονιά  καμπής  ιστορικού  χρόνου  που θα μνημονεύεται  στο μέλλον ως παγκόσμια συλλογική μνήμη .

Κάνοντας  μια αναδρομή  στην ιστορία  θα δούμε  κατά  κανόνα  τέτοια  έτη, με πολέμους  , δυστυχήματα , καταστροφές, λιμούς, λοιμούς, σεισμούς , καταποντισμούς, πυρκαγιές  , πλημμύρες  , ηφαίστεια  , αεροπορικά  , σιδηροδρομικά  , ναυτικά  , αυτοκινητιστικά  , αρρώστιες  και πανδημίες  με οικονομικές  υφέσεις  και την πλειοψηφία  του πληθυσμού  της γης σε φτώχεια και κάτω των ορίων αυτής.

Εν τούτοις  , η ανθρωπότητα  επιζεί , αυξάνεται πληθυσμιακά  και ξεπερνά φυσικά εμπόδια , ή δικά της παθογενή, παρά τις ανισορροπίες  , κατακτώντας  γνώση  και εμπειρία  . Ο καθ’ ομοίωση Θεού για τους πιστεύοντες, ή ο πίθηκος που έγινε homo sapiens για άλλους, με την φαντασία  , συχνά την περιέργεια  και απληστία του, μα κυρίως  την πνευματική  του ελπίδα  ( * μεγάλη συζήτηση  τι είναι  αυτό  ) πορεύεται  στο χωροχρονικό συνεχές  του , κυρίως  μέσα σε φαντασιακό  μέχρι να πεθάνει  και να συνεχίσουν  με την σκυτάλη  οι νεώτεροι έως το τέλος  του πλανήτη που μας φιλοξενεί  περιστρεφόμενος γύρω από το αστέρι του ( ήλιο ). ** σήμερα  έκλεισε  άλλη μία  τέτοια περιστροφή, που  γιορτάζεται στην υφήλιο  με τοπικά  ή διεθνή  έθιμα.

Δεν ήμουν  ούτε  είμαι αισιόδοξος ,  ούτε όμως απαισιόδοξος.  Πραγματιστής / ρεαλιστής  είμαι  σταθερά: ” όπως τον βρίσκω  τον καιρό,  έτσι τον αρμενιζω – με μπουνάτσες  και μποφώρια ταξιδεύουν τα βαπόρια  – ο καλός  ο καπετάνιος  στη  φουρτούνα  φαίνεται  ” κλπ . Θα  έρθει  άλλη μια χρονιά  ( 2021 ) που ομοίως  θα έχει  απ’ όλα , αφού:  ” έτσι είναι η ζωή  και πως να την αλλάξεις , άλλοι κλαίνε  κι ‘άλλοι γελάνε  δηλαδή ” ( Β. Μοσχολιού, σε στίχους Γ. Λογοθέτη και μουσική  Δ. Μούτση ).

Υπό αυτό  το πρίσμα , έχοντας  υπόψιν και σεβόμενος τους νεκρούς από τον ιό, τους νοσούντες,  τους ψυχικά  αδύναμους, την  πολυεπίπεδη  οικονομική ύφεση και αρρυθμία , την καραντίνα  με τα προβλήματα  που δημιούργησε ,  τις  θεωρίες  συνωμοσίας , καθώς και το ότι όλοι μεγαλώσαμε  κατά ένα έτος,  άρα  είμαστε αναπόφευκτα ένα χρόνο  πιο κοντά  στον βιολογικό  μας  θάνατο ( τα μόνα  σίγουρα  στη ζωή είναι οι φόροι  και ο θάνατος,  Β. Φραγκλίνος ) , βλέπω  τα καλά  της χρονιάς που πέρασε:

1. Επιζήσαμε όσοι είμαστε  εδώ τώρα.

2. Συντηρηθήκαμε και αντέξαμε οικονομικά έστω και με απώλειες  που  συσσωρεύθηκαν σε όσες έχουμε από το 2010.  * κάποιοι  μάλιστα  έχουν πλουτίσει  απ’ την όλη κρίση,  μην το κρύβουμε . Κανόνας  των κρίσεων είναι οι ευκαιρίες  για κάποιους.

3. Η ανθρωπιστική  επιστήμη  μπόρεσε να κερδίσει  πάλι  μια μάχη  . Έχει δώσει  άπειρες,  επί χιλιάδες  χρόνια  και θα δώσει  και άπειρες  στο μέλλον. Δεν τελειώσαμε.  Λάθη  και επιφυλάξεις  είναι εύλογες , λόγω της φύσης  του  ανθρώπου.  Όμως προτιμώ  αυτή την επιστήμη  από την επιστήμη  στην υπηρεσία  του πολέμου.

4. Συσφίξαμε τις σχέσεις  μας, ενώ διαλύθηκαν  όσες  δεν είχαν βάσεις  ( κοινωνικές  , επαγγελματικές,  φιλικές  , συναισθηματικές  ).

5. Είμαστε  ήδη στην εποχή  του homo informaticus , κάτι που πλέον θα είναι ο κανόνας, σε  εργασία  , επικοινωνία  , επιστήμη  , συνέδρια,  δημοσιεύσεις  , ακόμα  και  σχέσεις , μέχρι  πόλεμο  & ειρήνη   ! Χρειάζεται  χρόνος  προσαρμογής  και ζυγιστάθμιση  λαθών για την μη αποξένωση  και τη δυνατότητα  κατ’ ιδίαν επαφών.

6. Δεν ταξίδεύσαμε,  μείναμε  στον τόπο μας  και ” ξαναγνωριστήκαμε  ” βρίσκοντας  χρόνο  να κάνουμε  εκείνα  που θέλαμε,  αλλά  ποτέ πριν την καραντίνα δεν βρίσκαμε χρόνο . Θα ξαναταξιδέψουμε,  θα  ξαναδιασκεδάσουμε  μουσικά και ποικιλοτρόπως, θα αθληθούμε πάλι. Θα τα ξεπεράσουμε όλα ,  έχοντας  ν’ αντιμετωπίσουμε τις νέες προκλήσεις  που  σίγουρα  θα έρθουν.

7.  Όπως  λέω και γράφω εδώ και χρόνια, δεν έγινε πόλεμος  με την Τουρκία , όπως οι “σειρήνες” σας έχουν τρελάνει , ενώ αρχίσαμε να οικοδομούμε δική μας ατζέντα  ( κάλιο  αργά  παρά  ποτέ  ) , αντί απλά να προσπαθούμε  να αντικρούσουμε την ατζέντα  της Τουρκίας.

8. Διαλύθηκε  κάθε ψευδαίσθηση  των ροζ συννεφάκηδων κατευναστών της Γείτονος.  Η αντιμετώπιση  της Τουρκίας  γίνεται  μόνο με σοβαρότητα, σθένος  και ενότητα  αποτρεπτικής χάραξης  πορείας . Αρχίζουμε να το καταλαβαίνουμε  μέσα  από τα παθήματα που μας γίνονται  μαθήματα .

9. Μάθαμε, κατανοήσαμε, ότι η   ανθρωπότητα  και η Ελλάδα  έχουμε  μόνο  μια επιλογή: Την  αλληλεγγύη . Να παύσει  αυτή η μικροψυχία και απέχθεια  που νιώθει  ο ένας  για τον άλλον  ,  πασίδηλα  ορατή  στα μέσα κοινωνικής  δικτύωσης . Μέχρι κι εγώ απέκτησα haters ( μισούντες) ,  χωρίς να είμαι  πολιτικός  ή celebrity  , απλά  και μόνο  επειδή  με καλούν τα ΜΜΕ να πω την γνώμη μου επί θεμάτων  της  επιστήμης  μου. Μια γνώμη που δεν έχει  πολιτικές  / οικονομικές  συνέπειες επάνω  τους,  εν τούτοις  δεν διαφωνούν απλώς,  θέλουν να σε ξεφτιλίσουν με κακόβουλα  συκοφαντικά  σχόλια. Καταστάσεις που προϋπήρχαν , αλλά  με τα social media   πλέον έχουν βγει  σωρηδόν  στην επιφάνεια .

10. Για  όλα τα παραπάνω  θεωρώ  ιστορική  χρονιά το  2020,  που όπως όλα τα σημαντικά  στην ιστορία του  ανθρώπου  είχε  ένταση  ρήξεις, πόνο, ξεκαθαρίσματα , τομές , χάραξη νέας  πορείας , επαναπροσδιορισμό και κυρίως έδωσε  ελπίδα πως όλοι μαζί τα καταφέρνουμε , αφού  τίποτα δεν είναι  δεδομένο  και επίπεδο  στη ζωή.

Ναι λοιπόν,  αντέξαμε και είμαστε  εδώ  να αντιμετωπίσουμε  το 2021 , όπως αντιμετώπισαν  το 1821,   200 χρόνια  πριν  , οι πρόγονοί  μας .

Μια νέα χρονιά που δεν μας υπόσχεται –   εγγυάται  ανεμελιά  χαρά  και πλούτη,   μόνο  αγώνα  δυσκολίες αρρώστιες  και θάνατο , όπως  κάθε χρονιά,  αλλά  μέσα  σε  όλα θα έχει και  άνοιξη  που φέρνει  αναγέννηση  .

” Και με  φως  και με θάνατον ακαταπαύστως”  πορευόμαστε , όπως  έγραψε  ο Κάλβος .

Αν κάποιοι  όλα  αυτά  τα  θεωρείτε  πεσιμιστικά , σας εγγυώμαι πως  ΔΕΝ  είναι/ είμαι.

Ρεαλιστικά  Ναι  είναι ,  αλλά  συνάμα  είναι και η βάση  για να πάρουμε δύναμη ( αμπάριζα ) να ” νικήσουμε ” και ας ξέρουμε  πως  στο  τέλος  της  διαδρομής θα ηττηθούμε με το βιολογικό  θάνατό μας , όμως θα έχουμε  κερδίσει  στο  ταξίδι  ” του Οδυσσέα ” , αφήνοντας  το  αποτύπωμά  μας  , τη σκυτάλη  που θα πάρουν  οι επόμενοι.  Αυτό  δεν  γίνεται  επί  χιλιάδες χρόνια  ;

Είμαστε ταυτόχρονα  σημαντικοί  και  παραδόξως ασήμαντοι.

Ο κόσμος μας χρειάζεται  ,  αλλά  συνεχίζει  και χωρίς  εμάς.

Σας εύχομαι  να  βιώσετε αυτό  που επιθυμείτε  στην ένταση  που  θέλετε  , αρκεί  να είναι  για  το καλό  σας και το καλό  όλων μας , δηλ. του δημοσίου  συμφέροντος  .