Τα φέρετρα από την Κορέα και οι αντιδράσεις σε μια Ελλάδα σε κρίση

Γράφει ο Δημήτρης Σταυρόπουλος

Η 4^η Μαρτίου του 1955, ήταν μια  μαύρη και θλιβερή μέρα.

Η χώρα και οι ένοπλες δυνάμεις πενθούσαν, καθώς στο λιμάνι του Πειραιά, διαδραματίζονταν σκηνές αρχαίας τραγωδίας.

Με το αμερικανικό μεταγωγικό πλοίο USS General R. M. Blatchford, έφταναν οι σοροί των Ελλήνων οπλιτών και αξιωματικών που σκοτώθηκαν στον πόλεμο της Κορέας.

Τα 172 φέρετρα  ήταν τυλιγμένα με την ελληνική σημαία.

 Μάνες, αδελφές, σύζυγοι περίμεναν εκεί υποβασταζόμενες να μην λυγίσουν, ζώντας ένα ανείπωτο δράμα. 

Άλλες βουβές, άλλες έτοιμες να καταρρεύσουν….

Τους νεκρούς υποδέχτηκαν στην ακτή Βασιλειάδη οι μαυροντυμένες μητέρες τους, με τον Βασιλιά Παύλο και τον αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης Παναγιώτη Κανελλόπουλο, την ηγεσία του στρατεύματος και τιμητικό απόσπασμα του Πολεμικού Ναυτικού.

Μετά από την επιμνημόσυνη δέηση τα φέρετρα των οπλιτών μεταφέρθηκαν με πομπή στρατιωτών στο Γ’ νεκροταφείο της Κοκκινιάς και των αξιωματικών στο Α’ νεκροταφείο της Αθήνας….

Συνολικά  από το 1950 έως το 1955 που διήρκεσε η ελληνική στρατιωτική παρουσία στην κορεατική Χερσόνησο στάλθηκαν 10.225 αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και στρατιώτες .

 Οι νεκροί στο Στρατό έφτασαν τους 183 και οι τραυματίες τους 610. 

Το ελληνικό αεροπορικό απόσπασμα είχε 12 νεκρούς και τέσσερα αεροπλάνα κατεστραμμένα.

Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Ο πόλεμος είχε ξεσπάσει στις 25 Ιουνίου 1950, όταν ο στρατός της Βόρειας Κορέας εισέβαλε στον Νότο.

Στρατιωτικές ομάδες από τα μέλη του ΟΗΕ κλήθηκαν να βοηθήσουν τους Νοτιοκορεάτες….

Την απόφαση για την αποστολή  ελληνικού στρατού πήρε η τότε κυβέρνηση του Κέντρου υπό τον Νικόλαο Πλαστήρα.

 Την ίδια πολιτική ακολούθησαν και οι επόμενες κυβερνήσεις του Σοφοκλή Βενιζέλου και του Αλέξανδρου Παπάγου.

Η Κυβέρνηση Πλαστήρα που πήρε την πρώτη απόφαση υπακούοντας στα κελεύσματα των αμερικανών καταψηφίστηκε στη Βουλή το Σεπτέμβριο του 1950. 

Την διαδέχθηκε η κεντροδεξιά κυβέρνηση του Σοφοκλή Βενιζέλου με αντιπροέδρους τον Γεώργιο Παπανδρέου και τον Κωνσταντίνο Τσαλδάρη.

η Ελλάδα, λοιπόν, έστειλε ένα τάγμα πεζικού και ένα σμήνος αεροπορίας που αποτελούνταν από περισσότερους από 2.000 στρατιώτες, εκ των οποίων, οι περισσότεροι ήταν εθελοντές.

 Ανάμεσα τους βρισκόταν και ιερείς, οι οποίοι ζήτησαν να ακολουθήσουν τους έλληνες στρατιώτες στο μέτωπο της Κορέας.

Η αποστολή των Ελλήνων σε έναν πόλεμο τόσο μακρινό προκάλεσε αρνητικές αντιδράσεις στην ελληνική κοινωνία. 

Οι ετοιμοπόλεμοι αξιωματικοί και στρατιώτες είχαν αποκτήσει την εμπειρία τους στον εμφύλιο πόλεμο. 

Στην Κορέα πήγαν γιατί η ελληνική κυβέρνηση έπρεπε να ανταποδώσει στην Αμερική τη βοήθεια της για την εξόντωση των κομμουνιστών.

 Ουσιαστικά δεν είχε άλλη επιλογή από το να στείλει στρατεύματα….
 Τα μέλη του εκστρατευτικού σώματος, εκπαιδεύτηκαν στην περιοχή της Λαμίας και στις 15 Νοεμβρίου 1950 επιβιβάστηκαν στο αμερικανικό οπλιταγωγό «Τζένεραλ Χαν» με προορισμό την Κορέα….

ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ

Μετά από 24 ημέρες έφτασαν στο λιμάνι Πουσάν.

 Όταν κατέβηκαν από το πλοίο αντίκρισαν ένα χιονισμένο τοπίο. Εκτός από τον εχθρό έπρεπε να αντιμετωπίσουν και τις δύσκολες καιρικές συνθήκες, με τις θερμοκρασίες να φτάνουν στους -20 βαθμούς Κελσίου. 

Η πρώτη απώλεια ήταν ένας στρατιώτης που αποκοιμήθηκε μέσα σε ένα αυτοκίνητο και πέθανε από το κρύο.

 Η συμβολή της ελληνικής αποστολής στον πόλεμο, ήταν τεράστια.

Ανακάλυψαν αμερικανούς στρατιώτες που είχαν χαθεί, εξόντωσαν μια ομάδα Κινέζων και έδωσαν καταφύγιο σε ανήλικους Κορεάτες στο ελληνικό στρατόπεδο.

 Οι έλληνες στρατιώτες πολέμησαν γενναία και έδωσαν σκληρές μάχες, εκ των οποίων ξεχώρισαν οι φονικές μάχες στο ύψωμα Χάρρυ και στο ύψωμα 381.

 Ποτέ δεν υποχώρησαν παρά μόνο σε μια περίπτωση, όταν κατά λάθος δέχθηκαν επίθεση από τους συμμάχους τους Αμερικάνους….

Η φονικότερη μάχη για τους Έλληνες ήταν αυτή στο ύψωμα Σκοτς (ύψωμα 313) που κράτησε επτά ημέρες. Μετά από τρεις μέρες σφοδρών συγκρούσεων οι Έλληνες στρατιώτες κατέλαβαν στις 5 Οκτωβρίου 1951 το ύψωμα Σκοτς κοντά στον ποταμό Ιμτζίν.

 85 Έλληνες τραυματίστηκαν και 28 έχασαν τη ζωή τους σε μια πραγματική κόλαση πυρός.

Η ΧΩΡΑ ΣΕ ΤΡΑΓΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Εκατόν ογδόντα τρεις νέοι Έλληνες  για τα ιδανικά του ελευθέρου κόσμου, γύρισαν στην πατρίδα, μέσα σε φέρετρα.

 Και δίπλα στους νεκρούς η  τεράστια οικονομική αιμορραγία της χώρας που μόλις έβγαινε από τον Εμφύλιο Πόλεμο:

Οι στρατιωτικές δαπάνες αντί να μειωθούν αυξάνονται.

Τα μακροχρόνια προγράμματα για την εκβιομηχάνιση της χώρας μπαίνουν στα συρτάρια και οι πιστώσεις προς τη βιομηχανία περικόπτονται με υπόδειξη των Αμερικανών συμβούλων που εντέλλονται την στροφή στην γεωργία και τον τουρισμό.

 Οι τιμές στα είδη πρώτης ανάγκης παίρνουν ανησυχητικές διαστάσεις.

 Η γενική ύψωση των διεθνών τιμών λόγω του πολέμου στην Κορέα επιδρά καθοριστικά και στην Ελλάδα.

Ο κίνδυνος εκτίναξης του πληθωρισμού είναι άμεσος και η κυβέρνηση μελετά την εφαρμογή συστήματος διανομών με το δελτίο.

Μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση οι λαϊκές τάξεις ξεσηκώνονται. 

Στην Ανατολική Μακεδονία , τη Θράκη, τη Θεσσαλία  οι καπνοπαραγωγοί μαζί με τους καπνεργάτες , οργανώνουν πορείες διαμαρτυρίας για τα προϊόντα τους που παραμένουν απούλητα στη Θεσσαλονίκη, την  Κομοτηνή, την Καρδίτσα, τη Λάρισα, το Αγρίνιο και σ’ άλλες πόλεις.

 Στο πόδι βρίσκονται και οι σιτοπαραγωγοί οι οποίοι με μαζικές πορείες ζητούν ικανοποιητικές τιμές στα προιόντα τους.

Με απεργίες αντιδρούν και οι εργαζόμενοι. 

Παρά το ότι το εργατικό κίνημα είναι αποδυναμωμένο ξεσπούν απεργιακοί αγώνες στις τράπεζες ενώ σε αρκετά εργοστάσια κηρύσσονται στάσεις εργασίας. 

Το καλοκαίρι του 1951 μυρίζει μπαρούτι.

Οι Αμερικανοί σύμβουλοι, έχοντας ουσιαστικά τη διεύθυνση της οικονομίας στα χέρια τους, δεν επιτρέπουν να δοθούν αυξήσεις ή παροχές.

Οι δημόσιοι υπάλληλοι αψήφησαν τις εκκλήσεις του Βενιζέλου και κατέβηκαν αρχικά σε μια 24ωρη απεργία στις 28 Ιουνίου η οποία στη συνέχεια μετατράπηκε σε διαρκείας.

 Η κυβέρνηση κατέφυγε στην καταστολή ενώ οι επικεφαλής της ΑΔΕΔΥ εκλιπαρούν τους αμερικανούς για λίγα ψίχουλα ώστε να μπορέσουν να σπάσουν την απεργία.

 Οι αμερικανοί είναι ανένδοτοι. 

Ο πρέσβης ο περιβόητος Πιουριφόι, που κυβερνά ως πραγματικός γκαουλάιτερ τη χώρα, καλεί τους συνδικαλιστές και τους βάζει πάγο. 

Τελικά με το καρότο ( λίγα ψίχουλα, όπως η παροχή μισού μισθού) και το μαστίγιο  (απειλή για πολιτική επιστράτευση και παραπομπή των πρωταιτίων στα στρατοδικεία) η απεργία σπάει.

Ο Σοφοκλής Βενιζέλος αναγκάζεται ν’ απευθύνει διάγγελμα από το ραδιοφωνικό σταθμό της Αθήνας για να εκθέσει την τραγική οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα.

 Μιλά στις 16 Ιουνίου του 1951 και από τις πρώτες του φράσεις αναφέρεται στον πόλεμο της Κορέας και τις συνέπειές του στην ελληνική οικονομία.

Ειπε ότι λόγω της κρίσης στην Κορέα οι στρατιωτικές δαπάνες αντί να μειωθούν αυξήθηκαν κατά 651 δις. δραχμές, ενώ ταυτόχρονα η αμερικανική βοήθεια περικόπηκε κατά 65,5 εκατομμύρια δολάρια. 

Σημείωσε ότι η γενική άνοδος των τιμών διεθνώς λόγω του πολέμου στην Κορέα είχε επίδραση και στην Ελλάδα και προειδοποίησε για τον κίνδυνο του πληθωρισμού, απορρίπτοντας παράλληλα τα αιτήματα για αυξήσεις και παροχές…

Πηγές

Ημεροδρομος

Η Μηχανή του Χρόνου