Ο Αλεξάκης μιλά στον Α.Κακαρά για το Κίνημα του Ναυτικού και τη συμμετοχή αξιωματικών του ΣΞ!

Μια συνέντευξη με τον Αντιστράτηγο Ι. Αλεξάκη  δεν μπορεί παρά να είναι άκρως ενδιαφέρουσα. Ειδικά όταν την έχει πάρει ο συγγραφέας και απόστρατος αξιωματικός του ΠΝ, ο αείμνηστος Αντώνης Κακαράς. Ο Αλεξάκης “έφυγε” το 2015. Είχε δώσει τη συνέντευξη στον Αντώνη Κακαρά τον Ιούνιο του 2002.Είναι εξαιρετικά αποκαλυπτικά όσα είχε πει. Όπως πάντα τα κείμενα και οι συνεντεύξεις του Αντώνη Κακαρά είναι μεγάλα σε όγκο γιατί οι συζητήσεις που έκανε με τους πρωταγωνιστές της σύγχρονης στρατιωτικής μας ιστορίας δεν ήταν επιδερμικές και βιαστικές. Ο Αντώνης Κακαράς δεν ήταν δημοσιογράφος αλλά συγγραφέας. Ίσως γι΄ αυτό έκανε τόσο καλές συνεντεύξεις! Θα δημοσιεύσουμε το κείμενο της συζήτησής του με τον Ι.Αλεξάκη σε συνέχειες.

Σήμερα το πρώτο μέρος:

Ο Αλεξάκης κατάγεται από το Ηράκλειο Κρήτης, όπου γεννήθηκε το 1938. Αποφοίτησε της ΣΣΕ το 1959. Τα στοιχεία προέρχονται από το ΦΥΛΛΟΝ ΜΗΤΡΩΟΥ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΥ απ’ όπου, εκτός των άλλων μαθαίνουμε πως ΄΄Ξέναι γλώσσαι Αγγλικά (Λ.Καλώς)- Σερβοκροατικά (Άριστα)΄΄. Οι σημαντικοί σταθμοί στη δημόσια ζωή του, για τους οποίους και έγινε γνωστός, είναι η εμπλοκή του ως μάρτυρα υπεράσπισης στη δίκη του ΑΣΠΙΔΑ, η σύλληψή του ως ενεχόμενου στην οργάνωση για το ΄΄Κίνημα του Ναυτικού΄΄ και η υπηρεσία του στην ΚΥΠ. Στην υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ, από κατηγορίας που τον προόριζε ο Παπαπούλος, μετατρέπεται όχι σε έναν αλλά σε  ΄΄δέκα μάρτυρες υπερασπίσεως΄΄ όπως γράφει το ρεπορτάζ.

Στις 21-7-1973 τιμωρείται από τον Διοικητή ΑΣΔΕΝ με 20 ημέρες φυλάκιση διότι «…ως εγνώρισεν ημίν η ΑΣΔΕΝ …ως προκύπτει εκ του ανακοινωθέντος εις τον τύπον πορίσματος επί του κινήματος του ναυτικού, ούτος τουλάχιστον ετέλει εν γνώσει, και δεν ανέφερεν ως όφειλεν, εις τας προϊσταμένας του αρχάς…» .

Στις 23 Σεπτεμβρίου 1973 ο αρχηγός στρατού τιμωρεί με τετράμηνη αργία διά προσκαίρου παύσεως τον Αλεξάκη. Σύμφωνα με την απόφαση είπε κάτι που έδωσε λαβή στο Ζαγοριανάκο να καταλάβει περισσότερα. «…φέρεται ειπών εις απότακτον αξιωματικόν ΄΄κάνετε τίποτα εσείς στην Αθήνα και εγώ εντός μιας ώρας τους δένω εδώ΄΄ εννοών τους εν Σύρω συναδέλφους του, …» κ. λ.π. Καλά κατάλαβε ο Ζαγοριανάκος πως ο Αλεξάκης είχε συγκεκριμένη αποστολή να ΄΄καθαρίσει΄΄ το τοπίο στη Σύρο, όπου θα κατέφθανε ο στόλος με το ΄΄κίνημα του ναυτικού΄΄.

Αργότερα υπηρετεί με τη μεταπολίτευση στην ΕΛΔΥΚ αλλά και στην ΚΥΠ στα Τμήματα ασφάλειας και αντικατασκποπίας. Εδικά για το διάστημα αυτό τα ΜΜΕ ασχολήθηκαν μαζί του πολύ και ήταν από πλευράς του σωστή επιλογή, το ότι απέφυγε να προβληθεί ο ίδιος μέσα απ’ αυτά.

Δημοσίευμα στο ΒΗΜΑ δίνει τη διάσταση της εμπλοκής του Αλεξάκη σε διένεξη με τον Αβέρωφ. Εξ ου και δυσμενής μετάθεσή του από την ΚΥΠ επισύρει την οργή του Παναγούλη που προβαίνει σε δηλώσεις.

Για την εμπλοκή του με τους ΄΄Ελεύθερους Έλληνες΄΄ και το ΄΄Κίνημα του Ναυτικού΄΄ η αρμόδια επιτροπή Νομαρχίας Αθηνών αναγνώρισε στον Αλεξάκη την ιδιότητα του Αγωνιστή κατά του δικτατορικού καθεστώτος και εξέδωσε σχετική βεβαίωση με την οποία γνωστοποιείται η απόφαση υπ’ αριθ. 30100/7-11-1988 του Νομάρχη Αθηνών που κύρωσε το πρακτικό υπ’ αριθμ 48/18-8-1988 της επιτροπής.

Και στον αξιωματικό αυτόν αναφέρεται το υλικό της δικογραφίας για το ΄΄Κίνημα΄΄, όπως και ο Σοφοκλής Τζανετής σε έκθεσή του που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Πολιτικά Θέματα αριθ.1133/30-1-1998 με τίτλο ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ.

Ο Αλεξάκης στη συνέντευξη που ακολουθεί, απέφυγε να εκθέσει ποιοι είναι οι διευκολυνθέντες από τον Αβέρωφ στην υπόθεση ΄΄Πυτζάμα΄΄ στην οποία και ήταν κύριος μάρτυρας. Μιλάει όμως και αποκαλύπτει πλήθος λεπτομερειών για μεγάλο φάσμα θεμάτων που απασχόλησαν τον Τύπο εκείνα τα χρόνια.

΄΄Έφυγε» τιμώμενος τον Δεκέμβρη του 2015

 Η συνέντευξη-συζήτηση:

 .-          Αυτή τη στιγμή μου είπες τους συλληφθέντες από το στρατό ξηράς, για το κίνημα του ναυτικού. Κατ’ αρχήν θέλω να μου πεις πόσοι ήταν εν ενεργεία, αν υπήρχαν άλλοι εν ενεργεία συλληφθέντες για το κίνημα του ναυτικού και ποιες ήταν οι συνέπειες για σένα.

Α.        Για τους απόστρατους να μη μιλήσω; Γιατί από αυτούς ήταν ο στρατηγός ο Φέτσης, ο Μουστακλής, ο Βαρδάνης και από τους εν ενεργεία μόνος εγώ, ο μοναδικός ήμουν εγώ. Συνελήφθη βέβαια για την περίπτωση του ναυτικού και ο Ευστράτιος Δεμέστιχας, ο ταγματάρχης τότε Ευστράτιος Δεμέστιχας, όχι γιατί συμμετείχε στο ναυτικό αλλά γιατί γνώριζε για το ναυτικό και δεν το αποκάλυψε. Και δεν το ανέφερε. Συνελήφθη και αυτός και μάλιστα ήμασταν μαζί.

.-          Της οικογένειας Δεμέστιχα.

Α.        Ο Αντιστράτηγος Δεμέστιχας, πρώην διοικητής της …….πέθανε έτσι;

.-          Τι άλλες συνέπειες είχες στρατηγέ εκτός από την κράτηση για την οποία είναι γνωστά τα πράγματα;

Α.        Υπηρετούσα στη Σύρο από το 1970. Η γυναίκα μου έμενε εδώ, στην Αθήνα. Σε κάποια φάση το 1972 η γυναίκα μου έκανε κάποια εγχείριση στο μαιευτήριο «Λητώ» του Νέου Ψυχικού, γυναικολογικής φύσεως, και ήμουν στην Αθήνα. Όταν έβγαινε από το χειρουργείο, κατά το μεσημέρι, κατά τις δύο η ώρα, ήρθε ο Μουστακλής με τη γυναίκα του. Εκεί προτού καν μπει στο δωμάτιο μου λέει ο Μουστακλής «άσε τη γυναίκα μου να περιποιηθεί τη δικιά σου, κι έλα να τα πούμε». Για το Μουστακλή πως γνωρίστηκα και λοιπά και τι εμπιστοσύνη υπήρχε μεταξύ μας, θα σας τα πω εν συνεχεία. Εκεί λοιπόν μπήκαμε στο αποχωρητήριο και συζητήσαμε για την κατάσταση.

.-          Ποια κατάσταση στρατηγέ;

Α.        Συζητήσαμε για την κατάσταση. Μου είπε ότι αν συμβεί κάτι εκεί, ποιες είναι οι δυνατότητες. Του είπα «άκουσέ με Σπύρο, έχω λόχο διακοσίων και πλέον ατόμων. Δεύτερον έχω πολλούς φίλους εκεί ομοϊδεάτες μας τους οποίους επηρεάζω και υπακούνε. Πάρα πολλούς μέσα στο στρατόπεδο τους οποίους κάνω ότι θέλω».

.-          Στη Σύρο;

Α.        Στη Σύρο, για τη Σύρο μιλάμε. «Και αν συμβεί οτιδήποτε μέσα σε μισή ώρα τους συλλαμβάνω όλους στη σειρά. Τα έχω ρυθμίσει». Ο Μουστακλής με ακούει. «Σε μισή ώρα Σπύρο τους έχω όλους δεμένους».

.-          Εννοούσατε προφανώς τις αρχές στο στρατόπεδο.

Α.        Το διοικητή μου, το στρατιωτικό διοικητή στη Σύρο.

.-          Ποιος ήταν τότε;

Α.        Αν θυμάμαι καλά, γιατί είχαν περάσει πολλοί, ένας Αντώνιος Λέτσας. Μου λέει «πως θα γίνει το βράδυ να πάμε στον Περίδη;». Του λέω «Σπύρο μου να πάμε στον Περίδη γιατί έχω απαυδήσει και τα παίζω όλα για όλα». Πήγα λοιπόν το βράδυ, τα μεσάνυχτα στο σπίτι του στρατηγού Περίδη, στου Παπάγου, στην οδό αν θυμάμαι καλά 25^ης Μαρτίου. Ο Περίδης, σεμνός και με πολύ μυαλό άνθρωπος και σοβαρός μου λέει, ήμουν λοχαγός τότε, «κύριε Αλεξάκη, ότι πούμε εδώ θα το ξέρω εγώ, εσύ και ο Μουστακλής. Ο Μουστακλής, τον ξέρεις και εμένα με έχεις ακούσει. Οι τρεις μας. Δεν πρόκειται να πάει το όνομά σου παραπέρα».

.-          Λοχαγός λοιπόν, τάξεως 59, με το Μουστακλή στο σπίτι του Περίδη.

Α.        Μου λέει λοιπόν «κατόπιν τούτου, ό,τι και να συμβεί, δεν ξέρεις τίποτα. Ό,τι και να συμβεί.» Ότι πρόκειται να γίνει κάποια ενέργεια από το  ναυτικό, χοντρά μου τα είπε, και «…εκεί στη Σύρο είναι η βάση που θα καταληφθεί από το ναυτικό για… τις διαπραγματεύσεις με τη χούντα. Στάσιμος στόλος. Θα έρθει ένα κλιμάκιο εκεί με το Σπύρο μαζί και κάνα δυο άλλα άτομα, που θα έρθουν πιο μπροστά, και με την οργάνωση που έχεις κάνει θα καταλάβετε το στρατόπεδο και τις …που θα σου πούνε. Και γι’ αυτό είναι σωστό να μείνεις σε ένα ξενοδοχείο, για να μπορέσουν αυτοί που θα έρθουν με το πλοίο της γραμμής, και δεν χρειάζεται να σε ξέρουν οι άλλοι, αφού σε ξέρει ο Μουστακλής, δεν χρειάζεται κανείς άλλος να σε ξέρει, θα πρέπει να σε δουν μέσα στο ξενοδοχείο, διότι που να κυκλοφορήσουν έξω και που να κυκλοφορήσεις εσύ».

.-          Ένα λεπτό, τι ήθελε να πει με αυτό ο Περίδης;

Α.        Προκαταβολικώς θα ερχόταν το κλιμάκιο Μουστακλής, Φέτσης, Κονοφάος, οι απόστρατοι που δεν ήταν στο ναυτικό, θα με βρίσκανε μέσα εμένα, θα τους έλεγα πως θα καταλάβαιναν πως έχω οργανώσει και λοιπά και θα κινούμαστε με το λόχο, με αυτά.

.-          Αυτά το καλοκαίρι του 72.

Α.        Όχι το καλοκαίρι του 72. Τώρα Δε θυμάμαι ακριβώς ποια χρονολογία ήταν.

.-          Όταν γεννούσε η σύζυγός σας.

Α.        Εγώ έφυγα, πήγα στη Σύρο, είχα ένα σπίτι γιατί έμενα μόνος, η γυναίκα μου έμενε εδώ, το εγκατέλειψα και πήγα και εγκαταστάθηκα στο ξενοδοχείο της πόλης. Και έμενα στο ξενοδοχείο και ανέμενα να έρθει, όποτε θα γινόταν το κίνημα, το Σπύρο Μουστακλή με την ομάδα της διοίκησης θα έλεγα. Εκεί πέρα που θα το έκανε στρατιωτική διοίκηση, έτσι μου είχε πει ο Περίδης. Πέρασε ένας χρόνος, εγώ βέβαια είχα οργανωθεί, είχα πολλούς αξιωματικούς που δεν τους είχα πει ποτέ περί τίνος πρόκειται, αλλά ήξερα πού θα χτυπήσω και ήσαν πολλοί δημοκρατικοί αξιωματικοί οι οποίοι το έλεγε η καρδούλα τους για να ενεργήσουν αν χρειαζόταν.

.-          Στρατηγέ ένα λεπτό. Κατάλαβα λοιπόν αυτήν την προετοιμασία της Σύρου για να υποδεχθεί το κλιμάκιο διοικήσεως το οποίο θα ερχόταν με Φέτση, Μουστακλή, Κονοφάο…

Α.        Δεν ήξερα ποιοι θα ερχόντουσαν. Εμένα μου είπαν θα είναι ο Σπύρος με τέσσερα – τρία άτομα τα οποία θα έρθουν με το πλοίο της γραμμής, θα εγκατασταθούν σε ένα ξενοδοχείο και από εκεί και πέρα σε εκείνο το ξενοδοχείο θα ειδωθούμε.

.-          Άρα η εκτίμησή σου είναι ότι εκείνοι θα ήταν τα άτομα;

Α.        Μετά τα έμαθα.

.-           Να ξεκαθαρίσουμε νωρίτερα κάτι. Ανέφερες ότι είχες ήδη προσεταιριστεί αξιωματικούς …

Α.        Όχι τους είχα μυήσει, γιατί και εγώ δεν ήμουν …{ήταν}.δημοκρατικοί αντιχουντικοί. Με αυτήν την έννοια, φανατικοί αντιχουντικοί με τους οποίους παλεύαμε και ανταλλάσσαμε απόψεις.

.-          Όχι ότι είχατε κάνει οργάνωση, δεν είχατε κάνει οργάνωση. Αλλά ήσασταν μια παρέα δημοκρατικών αντιχουντικών αξιωματικών….

Α.        Οι οποίοι είχαν προσωπικό στη διάθεσή τους, δεν ήταν σε γραφεία μόνο, αλλά

είχαν λόχους, όπως είχα εγώ διακόσια – διακόσια πενήντα άτομα και με υπάκουαν με τον τρόπο μου, έτσι είχαν και ορισμένοι από αυτούς.

.-          Ερχόμαστε στην εκδήλωση του κινήματος. Μέχρι τότε ….

Α.        Θα φτάσω εκεί. Εγώ εκμεταλλευόμουν και το άλλο. Είχα καταφέρει να μπαίνω στο στρατόπεδο όποτε ήθελα, νύχτα μέρα, μόνος… χωρίς οικογένεια. Τη νύχτα που ήσαν οι εφοδεύοντες αξιωματικοί: ένας υπολοχαγός, ένας λοχαγός, ένας ταγματάρχης έλεγα: «να πούμε στο διοικητή να σας αντικαταστήσω εγώ». Και πήγαινα κάθε βράδυ και έκανα εφόδους για τον τάδε για τον τάδε, με έγκριση της μονάδας, με έγκριση του στρατοπέδου. Κι έτσι είχα το ελεύθερο να μπαίνω οποιαδήποτε ώρα θέλω στο στρατόπεδο, σκόπιμα βέβαια. Δεν ήμουν κορόιδο να πηγαίνω κάθε μέρα να κάνω εφόδους. Όταν λοιπόν εξερράγη το κίνημα, εγώ δεν το ήξερα. Είδα από τις τηλεοράσεις και λοιπά και λοιπά, ειδοποιώ τη γυναίκα μου η οποία δεν ήξερε και λέω «κοίταξε να δεις, θα με πιάσουν». Και γιατί θα με πιάσουν; Αφού πιάσανε το Μουστακλή, αφού ο Μουστακλής θα ερχόταν στη Σύρο, και τίποτα να μην είχα, λογικό ήταν να πήγαιναν στον Αλεξάκη. Ήμαστε στενοί φίλοι, θα σας πω για το Μουστακλή, στενοί φίλοι οικογενειακοί. Λέω «θα με πιάσουν και έχε το υπόψη σου». Πέρασαν είκοσι μέρες και δε με πιάσανε. Και λέω «τη γλίτωσα», γιατί ήλπιζα ότι θα τη γλιτώσω. Γιατί είδα ότι τον Μουστακλή τον πιάσανε και έπαθε το ατύχημα, επομένως δεν υπήρχε περίπτωση ο Μουστακλής να μιλήσει και να ξαναγεννηθεί και να πει «θα μιλήσω». Δεν μιλούσε ο Μουστακλής, ο μόνος που τον ήξερα χρόνια ήμουν εγώ, να πει για τον Αλεξάκη; Αδύνατον. Μπορεί να έλεγε για όλους, για τον Αλεξάκη ποτέ. Τόσο πολύ με αγαπούσε ο Μουστακλής. Κατόπιν αυτού…..

.-          Από τη μύηση που έγινε στο σπίτι του Περίδη μέχρι την εκδήλωση, μέχρι τις συλλήψεις, υπήρξε ξανά δραστηριότητα δική σου με τους υπολοίπους του κινήματος;

Α.        Μα δεν ήξερα κανέναν από το κίνημα. Δεν τέλειωσα ακόμα. Εκτός από το Μουστακλή δεν γνώριζα κανένα. Ήξερα ότι θα γίνει το κίνημα του ναυτικού και μου είπε ο Περίδης τότε «δεν θα πω το όνομά σου», «μάλιστα θα πω» μου είπε ο Μουστακλής, «γιατί με τρώνε ποιόν έχουμε στη Σύρο και τι θέλετε και δεν θέλετε, τι άλλο θέλετε μέχρι να φτάσω να τους πω αλλά το όνομά σου δεν πρόκειται να πω πουθενά». Είπα λοιπόν ότι αφού είδα ότι πέρασαν είκοσι μέρες και δεν συνελήφθηκα και πίστευα ότι δεν θα συλληφθώ, διότι ο Περίδης…. ο Μουστακλής δεν μιλάει, νομίζοντας ότι κανείς άλλος δεν το γνώριζε το όνομά μου….στις είκοσι λοιπόν του μηνός ζητάω μια άδεια τετραήμερη να πάω να δω την οικογένειά μου, στις 21 του μηνός. Μου λένε λοιπόν «να πας, αλλά θα έρθει μαζί σου και ο υποδιοικητής Γιαννόπουλος Νικήτας διότι την άλλη μέρα πρέπει να πάτε και στην ΑΣΔΕΝ μαζί για κάποιο υπηρεσιακό θέμα». Ταξιδεύαμε με το βαπόρι, εγώ βέβαια επειδή υπέθετα ότι κάτι μπορεί να μου συμβεί, είχα στη βαλίτσα μου τη στολή μου, τα τσιγάρα μου, ήμουν οργανωμένος, τα ξυριστικά μου…. αφού φτάσαμε στην Αθήνα, μου λέει ο υποδιοικητής «θα τα πούμε αύριο στην ΑΣΔΕΝ». Εγώ έφυγα τελευταίος, κοίταζα από το βαπόρι μόλις κατέβηκε ο κόσμος, κοίταζα να δω τι συμβαίνει, να δω κάποια ύποπτη κίνηση, οπότε είχα πει και στη γυναίκα μου «μην κατεβείς στον Πειραιά να με πάρεις γιατί είναι νύχτα, το βαπόρι μας φτάνει 11:30». Αφού έφυγε ο κόσμος και δεν έβλεπα κανέναν, ψάχνω να βρω ταξί, οπότε μια στιγμή πέρασε ένα αυτοκίνητο, έρχονται με βάζουν στη μέση, και κατεβαίνει ο Μάριος ο Μπουρδάκος, ο διοικητής της ΕΣΑ Πειραιώς, του λόχου ΕΣΑ Πειραιώς, συμμαθητής μου στη Σχολή….. μου λέει «Γιάννη ήρθα εγώ να σε συλλάβω και δεν άφησα άλλους που δεν σε ξέρουν, για μη σε ταλαιπωρήσουν κιόλας. Και θα σε πάω στο ΕΑΤ – ΕΣΑ, όχι στον Πειραιά. Λοιπόν πες μου, πρόκειται να αντιδράσεις; Διότι αν μου δώσεις το λόγο σου ότι δεν πρόκειται να …να διώξω τα άλλα αυτοκίνητα.». Πήγα στο ΕΑΤ – ΕΣΑ τη νύχτα, μετά τις 12:30, με παράδωσε σε έναν που ήταν αξιωματικός υπηρεσίας, Βασίλειος Πολύζος, υπολοχαγός τότε, αν θυμάμαι καλά, υπολοχαγός ή λοχαγός. Νόμιζα ότι θα πήγαινε το θέμα καλά και θα έλεγα «ειδοποιήστε τη γυναίκα μου ότι είμαι εδώ γατί με περιμένει». Πα Πα Πα, εκείνη τη στιγμή μόλις το είπα, ο Μπουρδάκος εξαφανίζεται, οι άλλοι λένε «ποια γυναίκα σου; Εδώ προσπάθησες να χύσεις αδελφών αίμα, ποια γυναίκα σου; Πάρε τη βαλίτσα σου και …». Με πέταγαν από τη μια μεριά στο διάδρομο στην άλλη, να με χτυπάνε, μετά με βάλανε σε ένα κελί στην απομόνωση, στο ΕΑΤ – ΕΣΑ. Μου πήραν και τα πράγματα, και τα τσιγάρα… ούτε κρεβάτι. Ξημερώνει η νύχτα, με είχαν χωρίς κρεβάτι, μόνο ένα τραπεζάκι, μου φέρανε χαρτί και μολύβι και μου λένε «κάτσε και γράφτα». Λέω «τι να γράψω; Σας λέω τι μου είχε πει ο Περίδης». «Θα ανοίξεις το στόμα σου». Με ταλαιπωρούσαν, με χτυπούσαν, δεν με ενδιέφερε εμένα αυτό. Λέω «τι να γράψω; Δεν έχω ιδέα». «Δεν έχεις ιδέα; Που ήθελες… .όλα μας τα είπε ο Μουστακλής». Εγώ, σας λέω τόσο βέβαιος, ποτέ δεν μου πέρασε από το μυαλό ότι ο Μουστακλής… έξι μέρες με είχαν έτσι, χωρίς κρεβάτι, χωρίς αυτό, με χαρτιά…. εγώ δεν έγραψα τίποτα, έκανα μια αναφορά μόνο, αναφορές έκανα και έγραφα ότι «η γυναίκα μου με περιμένει, θα με αναζητεί, θα σας κάνει ρεζίλι διότι θα ψάχνει, ειδοποιήστε την τουλάχιστον πού είμαι». Τις σκίσανε και μου είπαν «γράψε», μα τι είναι αυτά; Ξέρετε όλοι οι ναυτικοί τις γράφανε τις απολογίες τους χειρόγραφα, εγώ δεν το έγραψα. Μετά το εξαήμερο με πήγαν στο Χατζηζήση….

.-          Για να ξεκαθαρίσουμε κάτι, επειδή ανέφερες ότι όλοι οι ναυτικοί τα γράψανε. Δεν γράψανε όλοι, γράψανε οι πιο πολλοί. Βασανίστηκαν μερικοί από αυτούς, τους ταλαιπώρησαν δηλαδή, αρκετούς από αυτούς.

Α.        Και εμένα όταν με είχαν σε απομόνωση επί έξι μέρες δεν μου έδιναν τίποτα, ούτε φαΐ, μόνο με τσάι, μου φέρνανε το πρωί ένα τσάι, το απόγευμα άλλο, δύο μήνες που κάθισα δεν με βγάλανε στη βεράντα ούτε μια φορά, να πάρω λίγο ήλιο. Τρίτον ότι με προπηλάκιζαν, μου δώσανε τη βαλίτσα παραδείγματος χάριν όταν πήγαιναν να με βάλουν στο κελί και με πετούσαν μέσα, φαντάροι έτσι; Όχι αξιωματικοί, φαντάροι, με πετούσαν από τη μια μεριά του τοίχου στην άλλη. Αυτά. Δεν έφαγα όμως ξύλο. Ότι δεν κοιμήθηκα έξι μέρες χωρίς κρεβάτι…

.-          Είδες εκεί να βασανίζουν άλλους;

Α.        Όχι. Είχαν κλειστά δεν είδα κανένα. Τους άκουγα μόνο. Θα σας πω και άλλα, μη με διακόπτετε γιατί έχω και μια εξασθένιση της μνήμης στα πρόσφατα. Τελικά η γυναίκα μου δεν το ήξερε. Γύριζε τα στρατόπεδα και ρωτούσε και αντί άλλου πήραν το λάστιχο, καλοκαίρι ήταν, οι σκοποί τη βρέχανε με το λάστιχο, για να σηκωθεί να φύγει.

.-          Δεν το κατάλαβα αυτό, ρίχνανε με το λάστιχο νερό στη σύζυγό σας;

Α.        Για να σηκωθεί να φύγει. Τελικά το έμαθε από τη Ντόιτσε Βέλε ότι είμαι στο ΕΑΤ – ΕΣΑ. Και πήρε τηλέφωνο, λέει «το είπε η Ντόιτσε Βέλε γιατί με κοροϊδεύετε;». Της είπαν «αύριο ελάτε να τον δείτε». Και ύστερα από ένα μήνα, δεν ξέρω πόσο, μου είπαν «ξυρίσου, έλα κάνε – ράνε» στα καλά καθούμενα και μετά μου λένε «τώρα πας να δεις τη γυναίκα σου, δε μιλάς τίποτα, δεν θα αναφέρεις τίποτα, θα τη δεις τρία λεπτά και θα φύγεις». Αυτό ήταν όλο που την είδα. Βγήκα από τη φυλακή, διοικητής ήταν τότε ο Σπανός που βγήκα, μου λέει «Αλεξάκη, για σένα επειδή είσαι του στρατού ξηράς, δόθηκε αμνηστία», με κρατάν από το πρωί αλλά μου λένε «για σένα δεν έχει αποφασιστεί. Θα το δούμε γιατί είσαι κρατούμενος στρατιωτικός». Κατά τις επτά – οχτώ η ώρα μου λένε «εντάξει, θα φύγεις», με βάζουν σε ένα αυτοκίνητο, με παρατάνε στο ΝΙΜΙΤΣ σε μια πιάτσα ταξί και από εκεί πήρα ταξί και πήγα σπίτι μου. Μου λένε «δεν επιτρέπεται να βγαίνεις. Είσαι σε κατ’ οίκον περιορισμό. Όπου θα θες να πας, θα παίρνεις τηλέφωνο εμένα και θα σου εγκρίνω εγώ» μου λέει ο Σπανός. Πράγματι μετά λίγες μέρες επειδή εγώ είχα λόχο, μεγάλο λόχο, είχαμε κέντρο νεοσύλλεκτων και οι λόχοι μας ήταν πάνω από διακόσια άτομα, και είχα υλικά είχα αυτά τα οποία δεν τα παρέδωσα, και ζήτησα, πήρα τηλέφωνο και λέω «θέλω να παραδώσω το λόχο μου». Και μετά από λίγες μέρες με παίρνουν και μου λένε «μπορείς να φύγεις απόψε, να παραδώσεις το λόχο σου αύριο και να ξαναγυρίσεις την ίδια μέρα». Έτσι πράγματι πήγα. Την άλλη μέρα παρουσιάστηκα στο στρατόπεδο. Οι λόχοι εκεί, τα κτίρια ήσαν ενιαία, δύο άλφα των λόχων. Δηλαδή ήταν περίπου πέντε – έξι, το διοικητήριο, μετά ο πρώτος λόχος, ο δεύτερος λόχος, ο τρίτος λόχος, συνεχόμενα χωρίς διακοπή το ένα από το άλλο. Και οι θάλαμοι ήσαν στο πάνω μέρος. Ο λόχος μου που έπρεπε να παραδώσω ήταν ο τελευταίος. Δηλαδή έπρεπε να περάσω κάπου εξήντα μέτρα για να πάω στο λόχο. Πηγαίνοντας λοιπόν στο λόχο το πρωί, είχανε βγάλει τους εφέδρους αξιωματικούς και τους φαντάρους όλους και με γιουχάιζαν και με βρίζανε σαν τον Ιουδαίο.

.-          Τους στρατευσίμους τους είχαν υποχρεώσει να σας προπηλακίζουν από τα παράθυρα;

Α.        Από τα παράθυρα, οοοο, να με φωνάζουν. Πήγα λοιπόν και παρέδωσα το λόχο μου και μετά πήγα στο διοικητή, του λέω «τι είναι αυτή εδώ η κατάσταση;», έκανε πως δεν ήξερε. Με ρεζιλέψανε. Το στρατόπεδο από την πόλη πολύ μακριά, ούτε αυτοκίνητο δεν μου βάλανε να πάω και έψαχνα με οτοστόπ να περάσει, ούτε τηλέφωνο δεν με αφήσανε να κάνω, να ζητήσω ένα ταξί για να φύγω και έκανα οτοστόπ και πέρασε ο αντιδήμαρχος ο χουντικός και με πήρε και μου λέει «τι είναι αυτά; Ούτε ένα αυτοκίνητο δεν σου έβαλαν;». Μετά λίγο καιρό στο σπίτι μου με ειδοποιούν, μου λένε «από αύριο θα έρχεσαι στη διεύθυνση πεζικού, κανονικό ωράριο, διότι είσαι εκτός οργανικής δύναμης, αντί να είσαι στο σπίτι σου να έρχεσαι να δουλέψεις εδώ». Πήγα λοιπόν την πρώτη μέρα και εκεί βρίσκω τον Ευστράτιο το Δεμέστιχα, μαζί πηγαίναμε χαμένοι και οι δύο, και μας είχαν σε ένα δωμάτιο μαζί, μας δίνανε από τους φακέλους των αξιωματικών και φτιάχναμε περιληπτικά σημειώματα, από το πρωί μέχρι το βράδυ και μετά φεύγαμε. Από εκεί ξέρω για το Δεμέστιχα ότι είχε συλληφθεί μαζί μου, αργότερα από μένα, ότι το πρωί του κινήματος του ναυτικού, τότε που συλλάβανε, πήγε και είπε στο Σταθόπουλο ότι «ξέρεις σήμερα άκουσα κάτι ότι θα σας συλλάβουν» και εξ αυτού το πράγματος τον πιάσανε και αυτόν. Ο χουντικός αυτός, απ’ ότι ήξερα στην ομάδα του Σταματελόπουλου. Και αφού έμεινα εκεί κάνα δυο τρεις μήνες στη διεύθυνση πεζικού με το Δεμέστιχα σε ένα δωμάτιο μαζί, μας ήρθε ένα χαρτί με τετράμηνο αργία χωρίς απολογία, χωρίς τίποτα…

.-          Δεν σε καλέσανε σε ανακριτικό;

Α.        Όχι με τίποτα. Σε τετράμηνο αργία και πήγα σπίτι μου. Και ήρθε η μεταπολίτευση και εκείνη τη στιγμή εγώ επανερχόμουν στο στρατό. Έχετε καμία απορία μέχρι εδώ;

.-          Έμαθες ποτέ στρατηγέ ποιος {είπε το όνομά σου};

Α.        Αργότερα. Θα σου τα πω όλα. Όταν καταλάγιασε πήγα στον Περίδη και του λέω «στρατηγέ, τι συνέβη;». Μου λέει «άκουσε να δεις Αλεξάκη, ερχόταν οι ναυτικοί κάθε βδομάδα εδώ, ο ένας μετά τον άλλο και μου λέγανε ‘ποιόν έχουμε στη Σύρο;’ και τους έλεγα ‘μη σας νοιάζει, είναι τακτοποιημένος, θα σας περιμένει στην προβλήτα, τι άλλο θέλετε; Δεν χρειάζεται το όνομα, θα σας τα πω την ώρα που θα ξεκινάτε’. ‘Είναι εντάξει, είναι εν ενεργεία;’, ‘Είναι λοχαγός’, ‘Μα πες μας το όνομα’». Αυτό λέει συνεχίστηκε έξι μήνες μέχρι που τους το είπα. Στα συμβούλια που τους κάνανε το είπαν όλοι και το μάθανε όλοι. Και στις καταθέσεις τους στο ΕΑΤ- ΕΣΑ το είπαν όλοι.

.-          Δεν το είπαν όλοι, ένας το είπε.

Α.        Όλοι το είπαν, ο Γκιόκεζας το είπε, τρεις τέσσερις το είπαν. Έχω μαρτυρικές καταθέσεις. Και μάλιστα ήξεραν και το δέντρο μου ότι είμαι ανιψιός του στρατηγού εν αποστρατεία Αλεξάκη, ότι είμαι από την Κρήτη……

Αύριο το δεύτερο μέρος: Πως έζησε τον ΑΣΠΙΔΑ στη Κύπρο και τι λέει για τους στρατηγούς “ανδρείκελα του Ιωαννίδη”

Militaire.gr