“Ηθικό, Εθνικό Φρόνημα και Πολεμική Αρετή”

Γράφουν οι

Αναστάσιος Φαραντάτος , Σχης ε.α.
Χρήστος Χρηστίδης , Ανχης ε.α.

Φωτογραφία: ΝΙΚΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

Στην επικαιρότητα εδώ και πολλούς μήνες είναι η αυξημένη προκλητικότητα των Τούρκων η οποία εκφράζεται με αμφισβήτηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, με παράνομη συμφωνία με τη Λιβύη για την ΑΟΖ, με έρευνες στην ΑΟΖ της Κύπρου κλπ
Οι Έλληνες πολίτες θυμούνται καλά, όσοι βέβαια υπηρέτησαν στις Ένοπλες Δυνάμεις, ότι οι επικεφαλής στρατιωτικών τμημάτων κατά την εκπαίδευση ή αγημάτων κατά τις παρελάσεις πολλές φορές αναφωνούσαν ως ερώτημα «ΗΘΙΚΟΝ;» για να πάρουν την απάντηση από τους άνδρες τους «ΑΚΜΑΙΟΤΑΤΟΝ». Μάλιστα όσο πιο ηχηρή η απάντηση τόσο πιο υψηλό ήταν το ηθικό.
Το ηθικό είχε άμεση σχέση με την αντοχή στις κακουχίες, την αποφασιστικότητα στην εκτέλεση και το θάρρος του τμήματος.
Όλοι μας είχαμε την εμπειρία μιας αποτυχίας είτε προσωπικής είτε κάποιου μέλους του οικογενειακού μας περιβάλλοντος όπου η συμβουλή ήταν «μη στεναχωριέσαι μωρέ, ψηλά το κεφάλι» δίνοντας ηθικό και κουράγιο στον παθόντα για να συνεχίσει την προσπάθεια.
Στα νοσοκομεία πόσες φορές γιατροί και οι νοσοκόμες δεν συμβουλεύουν τους ασθενείς και τους συγγενείς τους να έχουν κουράγιο και δύναμη για να αγωνισθούν για κάποιο σοβαρό θέμα υγείας, προσπαθώντας έτσι να τους ανεβάσουν το ηθικό;
Όλοι λοιπόν οι άνθρωποι έχουμε αντίληψη του τι σημαίνει για κάποιον να έχει υψηλό ηθικό, δηλαδή να μην τα παρατάει εύκολα και να πιστεύει ότι θα νικήσει. Όταν το ηθικό μετουσιώνεται σε συλλογική συνείδηση τότε μιλάμε για Εθνικό Φρόνημα.
Το Εθνικό Φρόνημα πηγάζει από την κοινή μας καταγωγή και συνείδηση της ιστορίας μας και είναι η συλλογική αποφασιστικότητα που έχει το έθνος να υπερασπίσει τα ιερά, τα όσια, τις παραδόσεις και τα έθιμα της φυλής του. Είναι η αντανακλαστική αντίδραση του Έθνους σε κάθε πρόκληση που τον φέρνει στη θέση να αγωνιστεί «υπέρ βωμών και εστιών».
Οι Έλληνες ουδέποτε υπήρξαμε ως έθνος φιλοπόλεμοι ούτε πολεμοκάπηλοι, αντιθέτως υπήρξαμε θιασώτες της ειρήνης, της προόδου και ευημερίας χωρίς όμως να υποχωρούμε όταν τα κυριαρχικά μας δικαιώματα απειλούνται ή όταν ομοεθνείς μας βρίσκονται σε άμεσο κίνδυνο. Άλλωστε όπως έχει πει και ο πατέρας της Ιστορίας Ηρόδοτος «Ουδείς γαρ ούτω ανόητος εστί όστις πόλεμον προ ειρήνης αιρέεται· εν μεν γαρ τη οι παίδες τους πατέρας θάπτουσι, εν δε τω οι πατέρες τους παίδας» (Κανένας δεν είναι τόσο ανόητος ώστε να προτιμά τον πόλεμο από την ειρήνη. Στην ειρήνη, οι γιοι θάβουν τους πατεράδες τους. Στον πόλεμο, οι πατεράδες θάβουν τους γιους).
Όμως όσο απευκταίο και να είναι, κάποτε ίσως χρειαστεί να πολεμήσουμε.
Και εδώ είναι που το Εθνικό Φρόνημα θα πρέπει να μετουσιωθεί σε Πολεμική Αρετή, δηλαδή σε ένα σύνολο σωματικών, πνευματικών και ψυχικών δυνάμεων του Έθνους των Ελλήνων που θα το καταστήσουν ικανό να δώσει μάχη υπό τα όπλα μέχρι της τελικής νίκης, δηλαδή μέχρι τη συντριβή του αντιπάλου ή έστω της επιβολής της δικής μας θέλησης έναντι της δικής του. Άλλωστε είναι ορθή η ρήση του Αριστοτέλη «Πόλεμος γαρ σχολείον αρετής εστί»
Είναι όμως το ελληνικό κράτος και η εκάστοτε κυβέρνηση αντάξια μια τέτοιας αποστολής που έχει άμεση σχέση με την επιβίωση του Έθνους και την ακεραιότητα της πατρίδας μας; Τι έχουν κάνει οι ελληνικές κυβερνήσεις για να προετοιμάσουν το ένοπλον Έθνος ώστε να ανταποκριθεί σε μια τέτοια πρόκληση; Πώς το κράτος μας εξυψώνει, στους νέους μας κυρίως, το Εθνικό Φρόνημα; Πώς τέλος η κάθε κυβέρνηση καλλιεργεί την πολεμική αρετή του έθνους;
Ας δούμε μερικά ενδιαφέροντα πράγματα:
α. Στα Ίμια απεσύρθησαν τα στρατιωτικά τμήματα και η Ελληνική Σημαία από ελληνικό έδαφος, οι βιαστές της ελληνικής γης έφυγαν ατιμώρητοι, δεν εκδικηθήκαμε τον θάνατο των τριών ηρώων συναδέλφων μας, τα ελληνικά όπλα δεν ήχησαν ποτέ και η κυβέρνηση ευχαρίστησε τις ΗΠΑ
β. Έκτοτε όχι μόνον δεν έλαβαν οι κυβερνήσεις τα προσήκοντα μέτρα για την αναβάθμιση των Ενόπλων μας Δυνάμεων αλλά αντιθέτως μείωσαν τη θητεία στο ελάχιστο, ως η χώρα μας να κατείχε στο χάρτη τη θέση της Ελβετίας. Μήπως αγνοούν οι πολιτικοί ταγοί μας τη λατινική ρήση «Si vis pacem para bellum» (Αν θες ειρήνη να ετοιμάζεσαι για πόλεμο);
γ. Ο Στρατός Ξηράς αποδιοργανώθηκε με το κλείσιμο στρατοπέδων και την υπηρέτηση των κληρωτών, σε παγκόσμια πρωτοτυπία, όχι σε κέντρα προσαρμογής των νεοσυλλέκτων στη ζώνη συγκοινωνιών αλλά με κατευθείαν κατάταξη στις μονάδες της ζώνης μάχης. Πρόβατα επί σφαγήν.
δ. Ο εκάστοτε πρωθυπουργός και πρόεδρος της κυβερνήσεως αρνείται πεισματικά να αναλάβει το συνταγματικό του καθήκον, αυτό της διοικήσεως των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας και το μεταθέτει με ειδικό νόμο στις πλάτες του Α/ΓΕΕΘΑ. Σε όλα τα σοβαρά κράτη ο Ανώτατος Διοικητής των Ενόπλων Δυνάμεων είναι ο πρόεδρος (προεδρική δημοκρατία) ή ο πρωθυπουργός (προεδρευομένη δημοκρατία), είναι δηλαδή αυτός που είναι ο υπόλογος έναντι του κυρίαρχου λαού για την έκβαση του πολέμου και ως τέτοιος φροντίζει να έχει πάντα ετοιμοπόλεμες ένοπλες δυνάμεις με ικανότητα αποτροπής κάθε επίδοξου επιβουλέα. Εμείς εδώ, πάλι ελληνική πρωτοτυπία εκ του πονηρού, βάζουμε ως Αρχιστράτηγο τον εκάστοτε Α/ΓΕΕΘΑ, οπότε όταν η έκβαση είναι δυσμενής, ο μεν πρωθυπουργός και η κουστωδία του να διαφύγουν στο εξωτερικό ο δε Αρχιστράτηγος να συνθηκολογήσει ατιμάζοντας τα ελληνικά όπλα. Σε περίπτωση επιτυχίας φυσικά τις δάφνες θα δρέψει η εκάστοτε κυβέρνηση.
ε. Είναι χαρακτηριστικό της αδιαφορίας του εκάστοτε πρωθυπουργού, ότι στο Μαξίμου δεν έχει ούτε έναν στρατιωτικό στην ομάδα των συμβούλων του. Τους δε αρχηγούς τους αγνοεί παντελώς όταν πρόκειται για προαγωγές ανωτάτων αξιωματικών, εγχειρίζοντάς τους το γνωστό μπιλιετάκι κάθε φορά την περίοδο των κρίσεων. ( Καλό είναι να θυμόμαστε την παραίτηση του Α/ΓΕΣ Αντγου Κων/νου Ζιαζιά τον Ιούλιο του 2012, ο οποίος αρνήθηκε να παραλάβει λίστα με ονόματα αξιωματικών για προαγωγές και αποστρατείες, υποκύπτοντας έτσι σε πιέσεις της πολιτικής ηγεσίας)
στ. Όταν και σε μια χώρα που η ιστορία της και η πίστη της είναι οι ακρογωνιαίοι λίθοι της ύπαρξής της, κυβέρνηση και αντιπολίτευση (νυν κυβέρνηση) παραδίδουν το ιερό όνομα της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ μας σε αλλοεθνείς και δεν πέφτει πιστολιά, τότε ας μην αναμένουμε τίποτε περισσότερο από ένα καταρρακωμένο εθνικό φρόνημα.
ζ. Όταν υπό το πρόσχημα επεισοδίων αναβάλλονται στρατιωτικές παρελάσεις και απαγορεύονται στους παρελαύνοντες να τραγουδήσουν στρατιωτικά εμβατήρια και οι ψυχωμένοι ΟΥΚάδες στέλνονται στο ναυτοδικείο ή οι αμετανόητοι Ευέλπιδες, που αντί να εκτελέσουν τη διαταγή, τραγουδούν το «Μακεδονία ξακουστή» μεταφέροντας στο αίμα τους το πνεύμα του Παύλου Μελά, τιμωρούνται από τον διοικητή τους με αυστηρότατες ποινές, ας μην περιμένουμε η πολεμική μας αρετή να βελτιωθεί
η. Όταν βλέπουμε την εκάστοτε στρατιωτική ηγεσία να γίνεται θεραπαινίδα των λαθρομεταναστών, οι οποίοι υπό το πρόσχημα του πρόσφυγα κατακλύζουν τη χώρα μας, ας μην αναμένουμε ο λαός να αυξάνει την εμπιστοσύνη του στις Ένοπλες Δυνάμεις
θ. Όταν η βουλή διά νόμου καταργεί το γένος από τις προϋποθέσεις συμμετοχής των υποψηφίων σε ανώτατα στρατιωτικά ιδρύματα και σχολές, ανοίγοντας έτσι την κερκόπορτα σε κάθε αλλοεθνή να φέρει την τιμημένη στολή του Έλληνα Αξιωματικού και Υπαξιωματικού, επειδή ήταν απλώς καλός στα μαθήματα, τότε όλα δείχνουν ότι το Εθνικό φρόνημα και η πολεμική αρετή είναι σε βαθεία κρίση.
Αν σε όλα τα παραπάνω προσθέσουμε την απώλεια των εισοδημάτων λόγω των περικοπών, τη δυσβάσταχτη φορολογία για την αποπληρωμή υπόπτων δανείων, την ανεργία, τη διάλυση της παιδείας, την ανύπαρκτη δημόσια υγεία και ασφάλιση, την παντελή απουσία της Εκκλησίας, τις αντισυνταγματικές αποφάσεις της βουλής των Ελλήνων, την προσφυγή των κυβερνήσεων στις μεγάλες δυνάμεις όπου επαιτούν και ζητούν να μας σώσουν από τον κακό μας γείτονα και τέλος τα άθλια ΜΜΕ που αντί να υπηρετούν την αλήθεια για τον λαό έχουν γίνει όργανα προπαγάνδας μιας δωσίλογης πολιτικής ελίτ τότε ευκόλως αντιλαμβανόμεθα ότι όχι πολεμική αρετή δεν καλλιεργούμε, όχι εθνικό φρόνημα δεν εξυψώνουμε αλλά ούτε καν ηθικό έχουμε!
Πόσο ηθικό μπορεί να έχει ένας εξαθλιωμένος οικονομικά οικογενειάρχης ή ένας άνεργος χωρίς μέλλον;
Πόσο εθνικό φρόνημα μπορεί να έχει ένας λαός που ενώ διακήρυξε τόσο δυνατά την αντίθεσή του με τη συμφωνία των Πρεσπών, τελικά οι πολιτικοί μας εκτέλεσαν τις εντολές που πήραν; (άπαντες και όλων των χρωμάτων)
Το κρίσιμο τεστ του Εθνικού φρονήματος έρχεται δυστυχώς σε δύσκολες για την κοινωνία μας συνθήκες.
Θυμόμαστε τις εικόνες της επιστράτευσης στον πόλεμο του 40 και ακόμη του 74 όπου οι επίστρατοι πήγαιναν να καταταγούν με το χαμόγελο στα χείλη. θυμόμαστε και τις εκατόμβες των νεκρών μας.
Ίσως μόνον ένας πόλεμος(*) αποδείξει την πολεμική αρετή των Ελλήνων ή καταδείξει την πλήρη ανυπαρξία της.
Μπορούμε να πολεμήσουμε; το κράτος μάς έχει προετοιμάσει για τέτοια περίπτωση; Τι μέτρα έχουν λάβει οι ελληνικές κυβερνήσεις και οι πρωθυπουργοί για την προς πόλεμο προπαρασκευή; Και ποιος ο ρόλος της εκάστοτε στρατιωτικής ηγεσίας; (Υπενθυμίζουμε εδώ για την ιστορία ότι τον Ιούλιο 2017 ο Αρχηγός των ΕΔ της Γαλλίας στρατηγός Πιερ Βιλιέ παραιτήθηκε εξηγώντας στη βουλή ότι με τις περικοπές της κυβέρνησης Μακρόν δεν θα ήταν σε θέση να εξασφαλίσει την εύρυθμη λειτουργία του στρατού, την προστασία των Γάλλων και της Γαλλίας τόσο στο εσωτερικό όσο και το εξωτερικό).
Θέλουμε τέλος να πολεμήσουμε; μέχρι πότε θα μας ξεφτιλίζουν; Ας θυμόμαστε πάντα τον Δημοσθένη «Πόλεμος ένδοξος, ειρήνης αισχράς αιρετώτερος» (Είναι προτιμότερος ο ένδοξος πόλεμος από μια αισχρή ειρήνη)

(*) Πόλεμος πάντων μεν πατήρ εστί, πάντων δε βασιλεύς. Και τους μεν θεούς έδειξε, τους δε ανθρώπους, τους μεν δούλους εποίησε, τους δε ελευθέρους. (Ηράκλειτος, 544-484 π.Χ., Ίων φιλόσοφος)