Υποστηριξε το militaire
Αμυντική Βιομηχανία Άποψη
29/12/2020 | 06:16 (ενημερώθηκε 3 έτη πριν)
Militaire News

7 + 1 Προτάσεις για την Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία 

7 + 1 Προτάσεις για την Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία 

Του Χρήστου Ν. Πετράκου,

π. Αντιπροέδρου της ΕΑΣ ΑΕΒΕ

Μέλους της ΚΕΑ του ΣΥΡΙΖΑΠΣ

Θα ξεκινήσω με μια προσωπική διευκρίνηση, ο λόγος για τον οποίο επιμένω να ασχολούμαι και να αρθρογραφώ για την Ελληνική Δημόσια Αμυντική Βιομηχανία είναι η αδυναμία μου, σχεδόν απόλυτη, να συμβιβαστώ με την κατάσταση στην οποία βρίσκεται και στη την οποία παραμένει. Με ευθύνη και της Κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ που δεν τόλμησε να αναμετρηθεί συνολικά με το πρόβλημα.

Η Ελλάδα μετά το 1974 αποφάσισε, ως στρατηγική επιλογή, να θεμελιώσει την δική της κρατική Αμυντική Βιομηχανία ιδρύοντας νέες αμυντικές βιομηχανίεςΕΑΒ και ΕΒΟαλλά και εξαγοράζοντας ιδιωτικές όπως την αρχαιότερη αμυντική βιομηχανίαΠΥΡΚΑΛκαι αργότερα την ΕΛΒΟ, τις οποίες πλαισίωσε με τις βιομηχανίες αμυντικού υλικού του ιδιωτικού τομέα.

Η σημερινή κακή κατάσταση της κρατικής Αμυντική Βιομηχανία με τα μεγάλα ταμειακά ελλείμματα και τις ζημιές δείχνει ότι αφενός τα στρατηγικά και επιχειρησιακά σχεδία που εφαρμόστηκαν ήταν ανεπαρκή και αφετέρου ότι η διαχείριση, ο έλεγχος και ο συντονισμός των κρατικών Αμυντική Βιομηχανία, διαχρονικά και από όλες τις κυβερνήσεις, παρά την οικονομική υποστήριξης τους από το κράτος (μετοχοποιήσεις χρεών προς το δημόσιο, εγγυήσεις του δημοσίουμέχρι πρότινος, ανάθεση συμβάσεων κ.α.) δεν ήταν αναποτελεσματική με αποτέλεσμα να αποτύχει ο βασικός στόχος εδραίωσης και ανάπτυξης της εγχώριας Αμυντική Βιομηχανία σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.

Οι βασικές αιτίες αυτής της κατάστασης είναι γνωστές: έλλειψη σχεδίου, ανικανότητα διοικήσεων, κομματικοποίηση, αναξιοκρατία, αδιαφάνεια, επίδραση εξωθεσμικών παραγόντων, αποτυχία απόκτησης αντισταθμιστικών ωφελημάτων από τις τεράστιες αγορές αμυντικού των τελευταίων 30 ετών, συμβάσεις με χαμηλή εθνική συμμετοχή ή ακόμα και όταν η εθνική συμμετοχή ήταν ικανοποιητική αυτή αφορούσε σε εργασίες χαμηλής τεχνολογικής στάθμης, ελάχιστη έως ανύπαρκτη υποστήριξη της Έρευνας και Ανάπτυξης (R&D), με αποτέλεσμα την σταδιακή υποβάθμιση της βιομηχανικής υποδομής και κουλτούρας κ.α.

Παρά ταύτα, η κατάσταση στη Αμυντική Βιομηχανία αν και κακή, και επιδεινούμενη, είναι αναστρέψιμη. Μια χώρα με ισχυρή βιομηχανία και πολύ περισσότερο αμυντική, αποκτά ένα συγκριτικό πλεονέκτημα τόσο σε οικονομικό επίπεδο όσο και σε διπλωματικόδιαπραγματευτικόαμυντικό και τελικά αποτρεπτικό. Επιπροσθέτως τα εθνικά θέματα και η διεθνής κατάσταση επιβάλουν επιτακτικά την ανάκαμψη της Αμυντικής Βιομηχανίας και κυρίως την ανάπτυξη της ώστε να διεκδικήσει μια βαρύνουσα θέση στο ευρωπαϊκό αμυντικό γίγνεσθαι.

Η επίτευξη του εθνικού στόχου ανάκαμψης και ανάπτυξης της αμυντικής βιομηχανίας προϋποθέτει μεταξύ άλλων:

  1. Εθνικό Στρατηγικό Σχέδιο για την Αμυντική Βιομηχανία με ορίζοντα δεκαπενταετίας με πυρήνα τις κρατικές αμυντικές βιομηχανίες και την συμμετοχή των ιδιωτικών αμυντικών βιομηχανιών υπό έναν ενιαίο φορέα εποπτείας και συντονισμού.
  2. Ίδρυση Φορέα Οργάνωσης και Διαχείρισης Αμυντικής Βιομηχανίας ο οποίος θα αναλάβει τον παραπάνω εποπτικό και συντονιστικό ρόλο που αφορά κυρίως στις αρμοδιότητες της ΓΔΑΕΕ και όχι μόνο, με στόχο την εκπόνηση, εισήγηση και υλοποίηση ενός Εθνικού Στρατηγικό Σχεδίου για την Αμυντική Βιομηχανία Θα έχει το δικό του budget και το δικό του προσωπικό, το οποίο θα αξιολογείται για τα αποτελέσματα του.
  3. Διατήρησης του δημόσιου ελέγχου των κρατικών Αμυντικών Βιομηχανιών, δηλαδή του πυρήνα της εγχώριας Αμυντικής Βιομηχανίας, ως επιλογή στρατηγικής σημασίας, εφαρμόζοντας σύγχρονες διαδικασίες διοίκησης σε ένα αυστηρό πλαίσιο ελέγχου συγκεκριμένων και μετρήσιμων στόχων. Οι κρατικές αμυντικές βιομηχανίες λόγω της μοναδικής τεχνογνωσίας, τεχνολογίας και εξοπλισμού που διαθέτουν, συνάρτηση του εξειδικευμένου προσωπικού και της μακροχρόνια δραστηριοποίησή τους  καθίστανται εκ των πραγμάτων ο πυρήνας ανάπτυξης της εγχώριας Αμυντικής Βιομηχανίας 
  4. Ενεργό συμμετοχή στους θεσμούς του ΝΑΤΟ και κυρίως της Ευρωπαϊκής Ένωσης αξιοποιώντας τις δυνατότητες που μας παρέχουν (EDA, NAMSA, Προγράμματα R&D, προγράμματα συμπαραγωγής με ισχυρές αμυντικές βιομηχανίες κ.α.). Η Ελλάδα είναι από τους μεγαλύτερους αγοραστές οπλικών συστημάτων στον κόσμο και στην Ευρώπη κα συνεπώς θα πρέπει όχι απλώς να διεκδικήσει αλλά να απαιτήσει αυξημένο ρόλο στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, (βλ. χρηματοδότηση).
  5. Αναθεώρηση των διαδικασιών σύναψης συμβάσεων προμήθειας αμυντικού υλικού από το εξωτερικό με στόχο την υποχρεωτική παραχώρηση εξελιγμένης τεχνογνωσίας ή/και τεχνολογίας από τον προμηθευτή.
  6. Έγκαιρη ενημέρωση και προγραμματισμός της εγχώριας Αμυντικής Βιομηχανίας για τις εξοπλιστικές ανάγκες των Ενόπλων Δυνάμεων 
  7. Ενίσχυση της Έρευνας και Ανάπτυξης στο τομέα των αμυντικών τεχνολογιών. Αξιοποίηση της τεχνογνωσίας της θυγατρικής στην Αρμενία και διασύνδεση με κέντρα έρευνας και τεχνολογίας

+ 1. Όλα αυτά, απολύτως απαραίτητα για να υπάρχει επόμενη μέρα στην «αργοπεθαίνουσα», σήμερα, Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία, απαιτούν μια ελάχιστη ωριμότητα από το πολιτικό προσωπικό και το πολιτικό σύστημα αφού η συνεννόηση και συμφωνία του είναι απαραίτητη για την επιτυχία κάθε σχεδίου για την οργάνωση και τη διαχείριση της Ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίας

Μοιραστείτε αυτό το άρθρο Facebook Twitter LinkedIn Email Pinterest
booksandtoys

Δείτε επίσης