Σχετικά άρθρα
Σαν σήμερα είναι μια επέτειος στην οποία ποτέ δεν δίναμε μεγάλη σημασία. Έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα στην χώρα αλλά και στην Ευρώπη,η 7η Φεβρουαρίου και η επέτειος της υπογραφής της Συνθήκης του Μάαστριχτ τέτοια μέρα το 1992,αποκτούν μια άλλη σημασία.
Στις 10 Δεκεμβρίου 1992, ολοκληρώθηκαν οι διαπραγματεύσεις για την υιοθέτηση της Συνθήκης του Μάαστριχτ, η οποία υπογράφτηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1992 και αποτελεί σήμερα την πιο αμφιλεγόμενη συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Είναι γνωστή ως «Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση» και αποτελεί την τρίτη κατά σειρά θεμελιώδη συνθήκη, ύστερα από τη «Συνθήκη της Ρώμης» το 1957 και την «Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη» το 1986.
Τέθηκε σε ισχύ την 1η Νοεμβρίου 1993. Με την επικύρωσή της, η Ε.Ε. αρχίζει να υφίσταται. Με την προσθήκη δύο νέων τομέων στην ήδη υπάρχουσα Ευρωπαϊκή Κοινότητα – δικαιοσύνη και εσωτερικές υποθέσεις και κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας – οι 3 πυλώνες της Ένωσης καθιερώνονται. Οι πολίτες των 12 κρατών μελών έλαβαν, επίσης, την ευρωπαϊκή υπηκοότητα. Έχουν πλέον το δικαίωμα να μετακινούνται και να ζουν οπουδήποτε στην Ε.Ε. και να ψηφίζουν στις ευρωεκλογές.
Το Μάαστριχτ αποτέλεσε, επίσης, τη βάση για την οικονομική και νομισματική ένωση
που οδήγησαν στη συνέχεια στο ευρώ. Το άρθρο 73β της Συνθήκης του Μάαστριχτ προβλέπει απαγόρευση «οποιουδήποτε περιορισμού των κινήσεων κεφαλαίων», ενώ με το άρθρο 102α υιοθετείται η «αρχή της οικονομίας της ανοιχτής αγοράς με ελεύθερο ανταγωνισμό».
Η Επικουρικότητα αποτελεί μία από τις βασικές αρχές της Ε.Ε. που προβλέπει ότι η Ένωση δεν αναλαμβάνει δράση σε ζητήματα που δεν εμπίπτουν στην αρμοδιότητά της, εκτός εάν η τελευταία είναι περισσότερο αποτελεσματική σε σχέση με τη δράση που αναλαμβάνεται σε εθνικό, περιφερειακό ή τοπικό επίπεδο.
Αργότερα, η ΕΕ προχώρησε ένα βήμα παραπέρα. Στο επίκεντρο βρέθηκε η συζήτηση για την αναθεώρηση της Συνθήκης της Λισαβόνας, διαδόχου του Μάαστριχτ και τη δημιουργία του μόνιμου μηχανισμού στήριξης για την αποτροπή της εκδήλωσης νέων κρίσεων στην ευρωζώνη.
Η Συνθήκη του Μάαστριχτ τέθηκε σε ισχύ τελικά το 1993, συναντώντας αρκετές δυσκολίες. Το δανικό δημοψήφισμα ήταν το πρώτο που την απέρριψε, για να υιοθετηθεί τελικά από τη χώρα την επόμενη χρονιά με μικρές αλλαγές. Αλλά και η αντίδραση της Γαλλίας δεν ήταν τόσο ενθουσιώδης: στο δημοψήφισμά της αποδέχτηκε τη συνθήκη με μικρή διαφορά. Στη Γερμανία, κλήθηκε το Συνταγματικό Δικαστήριο να επιληφθεί του ζητήματος, που την ενέκρινε τελικά. Η συνθήκη ψηφίστηκε από το ελληνικό Κοινοβούλιο τον Ιούλιο του 1992.
