24 Ιουλίου 1974:Αρχίζει η μεταπολίτευση και η εποχή των ΟΦΑ (όπου φυσάει ο άνεμος) και στις ΕΔ

Του Αναστασίου Φαραντάτου, Σχη ε.α.,

Αναπλ. ΓΓ ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ

Κάθε χρόνο τέτοιες ημέρες εορτάζεται η πτώση της χούντας και η αποκατάσταση της δημοκρατίας.

Για την περίοδο 1967-74 έχουν γραφτεί τόσα πολλά και από τις δύο πλευρές. Θα σταθώ μόνον στο ότι οι κυβερνήσεις κρίνονται εκ του αποτελέσματος και όχι εκ των προθέσεών τους. Οπότε όσα καλά και αν έκανε η τότε στρατιωτική κυβέρνηση, όπως λένε οι υποστηρικτές της, υπάρχει ένα γεγονός τόσο σοβαρό για την ελληνική ιστορία, για το οποίο η περίοδος εκείνη έχει γραφτεί με μαύρο μελάνι. Και αυτό το γεγονός είναι η απώλεια των εδαφών της Κύπρου μας και τα θύματα της τουρκικής εισβολής. Και μόνον για το γεγονός αυτό θα έπρεπε όλοι που είχαν κυβερνήσει από το 1967-74 να είχαν αυτοκτονήσει, ως εξιλέωση για την αποτυχία τους να υπερασπισθούν την Κύπρο μας. Διότι ακόμη και αν υποθέσουμε ότι η προδοσία της Κύπρου δεν ήταν ηθελημένη αλλά κάποιοι ξεγελάστηκαν από τους Αμερικανούς, δεν συγχωρείται σε αυτά τα υψηλά επίπεδα η βαριά αμέλεια. Διότι απλούστατα όταν χάνεται εθνικό έδαφος από κακούς χειρισμούς της κυβερνήσεως, τότε μιλάμε για εσχάτη προδοσία.

Όμως ο σκοπός αυτού του κειμένου δεν είναι να αναλύσω τα της επταετίας. Σκοπός αυτού του κειμένου είναι να αναδείξω την φαυλότητα και την υποκρισία κάποιων γελοίων, οι οποίοι πάντοτε επιπλέουν με όλες τις καταστάσεις. Αυτοί τους οποίους αποκαλούμε ΟΦΑ (Όπου Φυσσάει ο Άνεμος).

Γνωρίζουμε από την ιστορία μας ότι οι Έλληνες ήταν πάντα διχασμένοι. Βασιλικοί και Βενιζελικοί, Δεξιοί και Αριστεροί της περιόδου 1944-49, χουντικοί και «αντιστασιακοί» (ελάχιστοι), πασόκοι και νεοδημοκράτες και σήμερα αχταρμάς. Μέσα από τις φατρίες και τις πολιτικές αντιπαραθέσεις υπήρχαν πάντοτε άνθρωποι που είτε σιωπούσαν για να μην εκτεθούν είτε υποστήριζαν – και μάλιστα ενθέρμως – την κάθε κατάσταση αλλά μετά από κάθε αναπάντεχη αλλαγή έκαναν στροφή 180 μοιρών υποστηρίζοντας τους μέχρι τότε αντιπάλους τους. Ειδικά στο στράτευμα αυτά τα φαινόμενα ήταν έντονα.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα έχουμε όλοι υπ’ όψιν μας. Θα αναφερθώ σε κάποια:

–Εύελπις της διοικούσης τάξεως που συγκέντρωνε στα σκαλάκια του ανοιχτού γυμναστηρίου τους πρωτοετείς και τους διέταζε να φωνάζουν συνθήματα όπως «ζήτω ο στρατός-κάτω ο κομμουνισμός» και «ζήτω η 21^η Απριλίου», επί δημοκρατίας εφέρετο ως μέγας προοδευτικός αξιωματικός. Ζει ανάμεσά μας!

–Διμοιρίτης στη Σχολή Ευελπίδων επί χούντας που έβαζε τους ευέλπιδες να φωνάζουν «ζήτω η εθνοσωτήριος επανάστασις» εμφανίσθηκε επί πασοκοκρατίας ως ανώτατος αξιωματικός και μέγας θιασώτης της δημοκρατίας. Ζει ανάμεσά μας!

–Ανώτατος αξιωματικός ε.α. παντοδύναμος επί πασοκοκρατίας, λύνων και δένων στο επιτελείο, ενώ μετετέθη το 1973 στην Κύπρο, όπου δεν πήγαινες αν δεν ήσουν πιστός στο καθεστώς-με δεδομένο ότι όσοι εστάλησαν στη μεγαλόνησο το 1973 δεν θα αντιδρούσαν σε ένα σχεδιαζόμενο πραξικόπημα κατά του Μακαρίου-σήμερα εμφανίζεται ως ότι βιαίως τον έστειλαν σε δυσμενή μετάθεση και φυσικά μέγας αντιχουντικός! Ζει ανάμεσά μας!

–Εύελπις επί χούντας (για να μπεις τότε σε στρατιωτικές σχολές σε περνάγανε κόσκινο) και σήμερα υψηλά ιστάμενος κρατικός παράγων αριστερόστροφης πολιτικής φιλοσοφίας, φέρεται ότι έκανε αντίσταση κατά της χούντας …όταν ακόμη ήταν εύελπις!! Οι συμμαθητές του γελάνε…και εμείς μαζί. Ζει ανάμεσά μας!

Μήπως θα πρέπει όλοι αυτοί οι τύποι ΟΦΑ να σιωπούν και να κρύβονται, αντί να εκμεταλλεύονται την ανοχή των συναδέλφων τους; Τουλάχιστον έτσι θα δείξουν ότι σέβονται τη δημοκρατία.