«Φιλελληνισμός, μια Ιδέα αφορμή για διεθνή αλληλεγγύη τότε… και τώρα;»

To Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, με την ευκαιρία της Εθνικής Εορτής της 25^ης Μαρτίου, διοργάνωσε εκδήλωση – ημερίδα με θέμα «Φιλελληνισμός, μια Ιδέα αφορμή για διεθνή αλληλεγγύη τότε… και τώρα;», στο  αμφιθέατρο του Μουσείου Ακρόπολης.

Την εναρκτήρια ομιλία έκανε ο Αναπληρωτής Υπουργός Εθνικής Άμυνας, Δημήτρης Βίτσας.

 Παρευρέθηκαν ο Αντιπρόεδρος της Βουλής Τάσος Κουράκης, εκπρόσωποι κομμάτων και βουλευτές, εκπρόσωπος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδας, ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Ναύαρχος Ευάγγελος Αποστολάκης ΠΝ, ο Αρχηγός ΓΕΣ Αντιστράτηγος Βασίλειος Τελλίδης, ο Αρχηγός ΓΕΑ Αντιπτέραρχος (Ι) Χρήστος Βαΐτσης, πρέσβεις και εκπρόσωποι διπλωματικών αποστολών στην Αθήνα από 14 χώρες, ανώτατοι αξιωματικοί και αντιπροσωπείες των Στρατιωτικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, εκπρόσωπος της Περιφέρειας Αττικής και άλλοι.

 Παρευρέθηκε και χαιρέτισε η Γενική Γραμματέας του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, Μαρία Ανδρεαδάκη – Βλαζάκη, η οποία κάλεσε  τις διπλωματικές αντιπροσωπείες να ξεναγηθούν, κατά τη διάρκεια του διαλείμματος, στις αίθουσες του Μουσείου Ακρόπολης και ιδιαίτερα στην αίθουσα του Παρθενώνα, εκεί όπου εκτίθεται ένα ακρωτηριασμένο «θαύμα του κόσμου», συμβάλλοντας με την παρέμβαση αυτή στην διεκδίκηση της επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα και αναδεικνύοντας τη διεκδίκηση αυτή, ως μία εκ των επίκαιρων διαστάσεων του σύγχρονου Φιλελληνισμού.

 Η εκδήλωσε ξεκίνησε με τον χαιρετισμό του ο Επιτίμου Προξένου της Αϊτής, Ιβέλτ Λεμπρέν, ο οποίος και ανέγνωσε την επιστολή του τότε Προέδρου της χώρας αυτής, Ιωάννου Βόγιερ, προς τον Αδαμάντιο Κοραή, με την οποία η χώρα της Αϊτής αποτέλεσε την πρώτη κρατική οντότητα που αναγνώρισε την Επανάσταση του ’21 (15 Ιανουαρίου 1822).

 Η Ημερίδα περιελάμβανε τις εξής ενότητας:

 Α΄ Ενότητα: Φιλελληνισμός Σήμερα. Η Ευρώπη των Θεσμών και η Ευρώπη των Λαών. Παράγοντες ακύρωσης της διεθνούς αλληλεγγύης.

 Β΄ Ενότητα: Φιλελληνισμός ως ιδεολογικό και πολιτικό κίνημα στα Επαναστατικά χρόνια. Φιλελληνισμός και φιλοσοφική σκέψη.

 Γ΄ Ενότητα: Ο Φιλελληνισμός στη Τέχνη.

 Εισηγητές των Ενοτήτων ήταν μέλη ΔΕΠ Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων και Ανωτάτων Στρατιωτικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων.

 Ακολουθούν αποσπάσματα της ομιλίας του ΑΝΥΕΘΑ Δημήτρη Βίτσα:

 Πριν από όλα θα ήθελα να εκφράσω τα συλλυπητήρια μου για την απώλεια ανθρώπων, θυμάτων μιας άφρονος  μισαλλοδοξίας, την οποία απερίφραστα καταδικάζουμε και εκφράζουμε τη συμπαράστασή μας στη βελγική κυβέρνησης, το βελγικό λαό και σε όλους αυτούς τους ανθρώπους, οι οποίοι δουλεύουν για την ειρήνη για την αλληλεγγύη και τη συναδέλφωση και στέκονται χωρίς κόπο απέναντι στο μίσος. Στέκονται με περίσκεψη, με κουράγιο, με υπομονή και αποφασιστικότητα για μια ενωμένη Ευρώπη και όχι μια Ευρώπη που θα χτίζει μικρά φρούρια μέσα της, για μια Ευρώπη της δημοκρατίας, για μια Ευρώπη της αλληλεγγύης.

Η σημερινή μας εκδήλωση ξεκίνησε από μια απλή σκέψη, που μοιράστηκε μαζί μου πριν καιρό ο κύριος Τριγάζης, ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Λόρδος Μπάυρον, που μας τιμά εδώ και με την παρουσία του.

Δεν θεώρησα ότι θα έπρεπε να σταθούμε μόνο στα ζητήματα του φιλελληνισμού αλλά ότι θα πρέπει να κάνουμε μια ημερίδα για τη διεθνή αλληλεγγύη. Μέσα στη καθημερινότητα  της δουλειάς μας στην κυβέρνηση, στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και στις Ένοπλες Δυνάμεις, μέσα από την ευθύνη του συντονιστικού για την προσφυγική κρίση, όποτε ζητούσα πληροφόρηση για την πορεία της Ημερίδας αυτής διαπίστωνα, όχι μόνο την επικαιρότητα του θέματος, αλλά και εντυπωσιαζόμουν με το πλήθος των πτυχών που ο καθένας μπορεί να εντοπίσει πάνω στο ζήτημα.

Ο Φιλελληνισμός αποτέλεσε ένα ιδεολογικό και πολιτικό κίνημα  που αναπτύχθηκε κυρίως σε ευρωπαϊκές αλλά και σε άλλες χώρες και στην Αμερική. Αποσκοπούσε στην ηθική και υλική ενίσχυση των Ελλήνων πριν και κατά τη διάρκεια και μετά την Επανάσταση του 1821, απόρροια των ιδεών του Διαφωτισμού και του Ρομαντισμού.  Το κίνημα αυτό, όμως, δεν περιορίζεται μόνο σε εκείνη την εποχή. Ο φιλελληνισμός αποτέλεσε και εξακολουθεί να αποτελεί διαχρονικό φαινόμενο.

Στη διάρκεια του 20ου Αιώνα, σε όλες τις κρίσιμες καμπές για την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό,  εκδηλώθηκαν φιλελληνικά κινήματα. Από την Μικρασιατική Καταστροφή του 1922, τις κινήσεις συμπαράστασης υπέρ της δοκιμαζόμενης Ελλάδας από τη στρατιωτική χούντα της  21ης Απριλίου 1967, έως το Φεβρουάριο του 2012 στις μεγάλες κινητοποιήσεις στις πλατείες των ευρωπαϊκών πρωτευουσών, κεντρικό σύνθημα ήταν «είμαστε όλοι Έλληνες», με την έννοια της έκφρασης μιας διάθεσης των ευρωπαϊκών λαών, να σταθούν ενάντια στην επιλογή η οποία αφορούσε την κοινωνική και οικονομική λιτότητα.

Σήμερα, ο Φιλελληνισμός δεν μπορεί παρά να είναι ένα συνώνυμο της αγάπης για τον άνθρωπο, την ειρήνη, τη δημοκρατία και την ευρωπαϊκή ιδέα. Σήμερα που οι προσφυγικές ροές είναι ένα κεντρικό ζήτημα, το οποίο έχει τρία βασικά κομμάτια που θα πρέπει κοινά να αντιμετωπίσουμε.

Πρώτον να σταματήσουν οι πολεμικές συρράξεις. Πρέπει να επέλθει μια σταθεροποίηση, ιδιαίτερα στον ευαίσθητο χώρο της Μέσης Ανατολής. Η Ελλάδα δουλεύει για αυτό και με τις συμφωνίες που έχει κάνει και με την Κύπρο, το Ισραήλ, την Αίγυπτο και την Ιορδανία.

Το δεύτερο αφορά τις ίδιες τις προσφυγικές ροές. Εμείς εδώ στην Ελλάδα, όταν λέμε ότι είμαστε φιλόξενοι εννοούμε το εξής: Η πρώτη μας ερώτηση στον πάσχοντα, δεν είναι “από πού είσαι;”, δεν είναι “τι χρώμα έχεις;”, αλλά “πως μπορούμε να σε βοηθήσουμε;”. Και σε αυτή τη λογική πρέπει να αποδυθούμε όχι μόνο η κυβέρνηση αλλά όλες οι πολιτικές δυνάμεις και ο ελληνικός λαός.

Τρίτο, πρέπει να αποδυθούμε σε μια προσπάθεια δικαίου. Το προσφυγικό ζήτημα δεν αφορά, δεν είναι ένα ζήτημα διαχείρισης ανάμεσα στην Τουρκία και την Ελλάδα. Είναι ένα ζήτημα, καθαρά ευρωπαϊκό και κάθε χώρα θα πρέπει να αναλάβει το δικό της βάρος. Αυτό το βάρος είναι παρακαταθήκη για το μέλλον.  

Militaire.gr