Μήπως χρειάζεται σύσκεψη πολιτικών αρχηγών για τον δικό μας “εθνικό όρκο”;

Του ΠΑΡΙ ΚΑΡΒΟΥΝΟΠΟΥΛΟΥ

Δεκατέσσερις συσκέψεις πολιτικών αρχηγών έχουν γίνει κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης. Απ΄ αυτές μόνο οι πέντε  είχαν αντικείμενο αμιγώς “εθνικό θέμα”.

18 Φεβρουαρίου του 1992 υπό τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή συζητήθηκε το σκοπιανό. Ίδιο θέμα είχε και οι συσκέψεις της 13ης Απριλίου, της 14ης Ιουνίου 1992 και της 10ης Μαίου 1992, όπου εξετάσθηκαν πιο γενικά οι εξελίξεις στα Βαλκάνια.

Πέρασαν 11 χρόνια για να έχουμε σύσκεψη με θέμα εθνικό. Στις 15 Απριλίου 2004 έγινε συμβούλιο πολιτικών αρχηγών με θέμα το Κυπριακό και το σχέδιο Ανάν.

Έκτοτε έγιναν συσκέψεις για θέματα σοβαρά μεν αλλά που δεν είχαν σχέση με τις απειλές που έχει να αντιμετωπίσει η χώρα από τους γείτονές της.

Η κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην περίμετρο των συνόρων μας είναι άκρως ανησυχητική! Η Τουρκία του  έχει αποθρασυνθεί και ο Ερντογάν συμπεριφέρεται ως παράφρων. Δεν είναι…Ξέρει πολύ καλά τι κάνει.

Στην Κύπρο οι πιέσεις για ένα σχέδιο “λύσης” που όλα δείχνουν ότι θα είναι μια ταπεινωτική ήττα, εντείνονται μέρα με τη μέρα.

Στα Βαλκάνια η Αλβανία ανεβάζει τόνους έναντι της Ελλάδας σε κάθε ευκαιρία, αντλώντας το θράσος της από τους προστάτες της και μόνο.

Αυτά και πολλά άλλα θα έπρεπε φυσιολογικά να έχουν προκαλέσει συναγερμό στην πολιτική ηγεσία της χώρας. Και ίσως –λέμε τώρα– μια σύσκεψη πολιτικών αρχηγών για να καθοριστεί με σαφήνεια μέχρι που φθάνουν τα  όρια ανοχής μας και πως θα πρέπει να αντιμετωπιστούν οι προκλήσεις. Απ΄ όπου κι αν προέρχονται. Μια σύσκεψη πολιτικών αρχηγών μετά από την οποία δεν θα γινόταν καμία απολύτως δήλωση. Γιατί το θέμα δεν είναι να γίνουν δηλώσεις, αλλά να χαραχθεί μια ενιαία εθνική στρατηγική την οποία θα τηρεί με ευλάβεια όποιος κι αν είναι πρωθυπουργός.

Δυστυχώς δεν διαπιστώνουμε να υπάρχει τέτοια διάθεση! Μακάρι οι πολιτικοί μας να έδειχναν τον ίδιο ενθουσιασμό στα εθνικά θέματα μ΄αυτόν που επιδεικνύουν  μήνες τώρα για το ΕΣΡ και την αδειοδότηση των τηλεοπτικών σταθμών.

Δεν αρκούν οι κομματικές ανακοινώσεις και οι υποδείξεις του ενός κόμματος προς το άλλο για να αντιμετωπιστούν τα πολύ σοβαρά θέματα που απειλούν τη χώρα. Και σοβαρό θέμα δεν είναι μόνο το χρέος, οι δόσεις και οι υποδόσεις και οι τηλεοπτικές άδειες. Σοβαρό θέμα είναι η επιβίωση της χώρας όχι με βάση τους οικονομικούς δείκτες μόνο αλλά και τους…γεωγραφικούς! Αν δεν το ΄χουν καταλάβει οι πολιτικοί μας ο Ερντογάν ζητά ανοιχτά κάθε μέρα αλλαγή συνόρων. Και για να δούμε και λίγο παραπέρα ο κόσμος ολόκληρος βρίσκεται σε μια πρωτοφανή αναταραχή η οποία για πρώτη φορά μετά από πολλές δεκαετίες έχει κάνει τη λέξη πόλεμος να ακούγεται ως ένα περίπου αναμενόμενο ενδεχόμενο! Τα όσα γίνονται στη Συρία με τις μεγάλες δυνάμεις να “τρώνε τις σάρκες” τους και αθώο κόσμο να χάνει κάθε μέρα τη ζωή του δεν πρέπει να αφήνουν αδιάφορους τους πολιτικούς μας. Η αναταραχή κάνει πάντα τους λύκους να χαίρονται. Κι εμείς γειτονεύουμε με πολλούς.

Ίσως λοιπόν θα ήταν λογικό να συγκληθεί μια σύσκεψη αρχηγών για τα εθνικά θέματα…Είναι το λιγότερο που μπορεί να γίνει αλλά δεν είναι ασήμαντο να υπάρξει κι ένας δικός μας “εθνικός όρκος”…