Υποστηριξε το militaire
Breaking News Άμυνα Διεθνή
28/06/2016 | 06:19 (ενημερώθηκε 8 έτη πριν)
Militaire News

ΣΥΡΙΑ: Γιατί μια νίκη της Δύσης κατά του ISIS δεν αρκεί! Ανάλυση

ΣΥΡΙΑ: Γιατί μια νίκη της Δύσης κατά του ISIS δεν αρκεί! Ανάλυση

Γράφει ο Πολυδεύκης

Από το Νοέμβριο του 2015 οι ΗΠΑ αποφάσισαν την ενίσχυση των δυνάμεών τους στη Μέση Ανατολή με το αεροπλανοφόρο Truma, ενώ στην πορεία απέστειλαν προσφάτως και το αεροπλανοφόρο Eisenhower για την αντικατάστασή του, επιδεικνύοντας έτσι την αποφασιστικότητά τους στην από αέρος υποστήριξη των επιχειρήσεων εναντίον του ISIS. Το ανωτέρω σε συνδυασμό με την ρωσική εμπλοκή στη Συρία και την χρήση των Κούρδων ως συμμαχική δύναμη στο έδαφος δείχνουν ότι αργά ή γρήγορα το ISIS θα καταρρεύσει, με σημείο έναρξης την πτώση της Raqqah που αποτελεί το προπύργιό του. Ωστόσο ποια θα είναι η επόμενη μέρα για τον κόσμο;

Το ISIS επέδειξε μία πρωτόγνωρη ανάπτυξη στη Μέση Ανατολή, εκμεταλλευόμενο την ανυπαρξία οργανωμένων κρατών και την άνοδο της «Αραβικής Άνοιξης». Εξοπλίστηκε ευρέως από άραβες επιχειρηματίες που επιθυμούσαν την προώθηση του ισλαμισμού με εξτρεμιστικές μεθόδους και ο συνδυασμός οικονομικής υποστήριξης και υψηλού ηθικού, λόγω του φονταμενταλισμού των οπαδών του, οδήγησε στη σημείωση σημαντικών επιτυχιών, με μεγαλύτερη ίσως τον παραγκωνισμό άλλων παραδοσιακών δυναμεων της jihad, όπως η Al Qaeeda!

Είναι ευρέως γνωστό πως το ISIS ήρθε ακόμα και σε συρράξεις με το παρακλάδι της Al Qaeeda στη Συρία, την Al Nusra. Ο λόγος ήταν η σύγκρουση συμφερόντων στην ανεύρεση νέων οπαδών-μαχητών, κάτι εξαιρετικά κρίσιμο για την επιβίωση τέτοιων ομάδων. Δεν ήταν λίγες οι φορές που μαχητές της Al Nusra μεταπηδούσαν στο ISIS λόγω των επιτυχιών που αυτό είχε επιδείξει και της διαφαινόμενης παράστασης νίκης, εναντίον του Assad, αλλά ακόμα και των δυτικών συμφερόντων στην περιοχή. Ωστόσο όπως είπαμε αυτή η επιτυχία δεν κράτησε για πολύ.

Η ανυπαρξία μίας αξιόπιστης αραβικής σουνιτικής επιλογής δεν αφήνει περιθώρια για πανηγυρισμούς στις επιτυχίες που σημειώνονται εναντίον του ISIS σε Συρία και Ιράκ. Η τρομοκρατική οργάνωση διατηρεί το πνευματικό πόλο έλξης νέων τζιχαντιστών και μέρος της δύναμής του, ικανό να δώσει την απαραίτητη ώθηση για αντεπιθέσεις, όπως έγινε στην περίπτωση της Παλμύρας, όπου οι προελαύνουσες δυνάμεις του συριακού στρατού υποχρεώθηκαν σε υποχώρηση. Αυτό σημαίνει πως μία στρατιωτική, ολοκληρωτική επιτυχία εναντίον του ISIS αποτελεί ακόμα μεσοπρόθεσμο, έως και μακροπρόθεσμο, ενδεχόμενο. Ωστόσο αν θέλει αυτή να έρθει, θα σημειωθεί στη Συρία, όπου το επιτρέπουν περισσότερο οι καταστάσεις. Τούτο οφείλεται στο γεγονός ότι η πλειοψηφία των τζιχαντιστών στη χώρα του Assad είναι μουσουλμάνοι που ξεκίνησαν την εξτρεμιστική τους πορεία, ως αντιφρονούντες προς το καθεστώς και όχι ως τρομοκράτες που επιθυμούσαν την έλευση των έσχατων ημερών των προφητειών του Ισλάμ. Αυτό σημαίνει ένα πράγμα: Η λαϊκή κυριαρχία του ISIS στη Συρία είναι περιορισμένη συγκριτικά με το Ιράκ.

Το γεγονός ότι τα τελευταία τέσσερα χρόνια η Al Nusra έχει αποτελέσει αιχμή του δόρατος εναντίον του συριακού καθεστώτος οδηγεί στο συμπέρασμα ότι μία ενδεχόμενη απώλεια του προπυργίου του ISIS στη χώρα, της Raqqah, θα οδηγήσει σε μαζική λιποταξία από τη μία τρομοκρατική οργάνωση προς την άλλη. Άλλωστε ακόμα και οι ΗΠΑ δεν έχουν ασχοληθεί σημαντικά με την Al Nusra, παρά μόνο μετά από πιέσεις της Μόσχας και τούτο μεταφράστηκε απλά ως περιορισμένη υποστήριξη των τρομοκρατών της. Οι μοναδικοί που συγκρούονται με το παρακλάδι της Al Qaeeda ενεργά στη χώρα είναι οι συριακές δυνάμεις και η Ρωσία. Το δε γεγονός ίδρυσης ενός σουνιτικού κράτους στο χώρο των προφητειών του Ισλάμ είναι προϊόν εκμετάλλευσης και από την Al Nusra, η οποία θέλει να καταστήσει εαυτόν, εκπρόσωπο των απανταχού σουνιτών, κυρίως για την ικανοποίηση της ανάγκης προσέλκυσης ακόμα περισσότερων μαχητών.

Οι φιλοδοξίες της Al Qaeeda στη Συρία δε διαφέρουν από αυτές που η οργάνωση διέθετε σε Αφγανιστάν και Πακιστάν, όταν και εδραιώθηκε. Η χώρα, που ταλανίζεται από ακυβερνησία τα τελευταία πέντε χρόνια, αποτελεί τον πρώτο στόχο για την εγκαθίδρυση ενός ακόμα προπυργίου, το οποίο θα τροφοδοτεί σε έμψυχο δυναμικό και σε χρήμα την οργάνωση. Δεν είναι τυχαίο ότι υπάρχουν πληροφορίες για μετακίνηση ηγετικών στελεχών της οργάνωσης από τη μεθόριο Πακιστάν-Αφγανιστάν στη Συρία, προκειμένου να διαλύσουν τις ενστάσεις των τοπικών μουσουλμανικών ένοπλων ομάδων για την ίδρυση ενός χαλιφάτου. Τέτοια είναι και η περίπτωση του αιγύπτιου Saif El Adel, ο οποίος είναι από τα ιδρυτικά στελέχη της οργάνωσης, στενός συνεργάτης του Bin Laden και επικυρηγμένος από τις ΗΠΑ με $ 5,000,000.

Άλλωστε η Al Qaeeda αποδεικνύει στο πέρασμα του χρόνου, ότι η επιβίωσή της δεν είναι τυχαία. Αποτελεί το πιο έξυπνο, άρτια δομημένο και πλέον αξιόπιστο, τζιχαντιστικό κίνημα, σε αντίθεση με τον εξτρεμισμό του ISIS, ο οποίος απέδωσε μόνο πρόσκαιρα αποτελέσματα. Η διαφορά τους φαίνεται από το γεγονός ότι η οργάνωση-δημιούργημα του Bin Laden διαθέτει μεγαλύτερες συμπάθειες στον σουνιτικό κόσμο, οι οποίες είναι ικανές να συμβάλουν στην εγκαθίδρυση σουνιτικού χαλιφάτου για λογαριασμό της οργάνωσης. Ενδεχόμενη κατάταξη της «Ahrar Al Sham», της μεγαλύτερης ένοπλης ισλαμικής εθνικιστικής οργάνωσης της Συρίας, στους κόλπους της Al Nusra θα σηματοδοτούσε μία καταστροφική εξέλιξη στη μάχη εναντίον του τζιχαντισμού, αφού θα έθετε τον δυτικό κόσμο, ξανά στο σημείο από το οποίο ξεκίνησε τον αγώνα του – ίσως και ένα βήμα πιο πίσω.

Ένα επίσης σημαντικό γεγονός είναι η ανανέωση της Al Qaeeda με νέες τεχνικές και «τεχνικό» προσωπικό, το οποίο έχει ενταχθεί στους κόλπους του ISIS. Το «Ισλαμικό Κράτος» επέδειξε μία πρωτοφανή ικανότητα προσαρμογής στις απαιτήσεις ενός σύγχρονου πεδίου μάχης, με ιδιαίτερες ικανότητες στον υβριδικό πόλεμο. Οι τρομοκρατικές του ενέργειες διέθεταν μεγαλύτερη ποικιλομορφία κατά την εκτέλεσή τους, ανέπτυξε ένα δίκτυο (επίδοξων) τρομοκρατών σε όλο τον κόσμο, κυρίως με τους επονομαζόμενους «μοναχικούς λύκους», εισέβαλε με πυρήνες του εντός των μεταναστευτικών ρευμάτων από τη Μέση Ανατολή προς την Ευρώπη και ανέπτυξε ιδιαίτερες ικανότητες στο διαδίκτυο.

Υπό αυτές τις συνθήκες μία νίκη εναντίον του ISIS σε Συρία και Ιράκ θα ήταν ανούσια και άνευ σημασίας, αφού θα ενίσχυε, ποσοτικά αλλά και ποιοτικά, τη μεγαλύτερη τρομοκρατική οργάνωση των τζιχαντιστών, με χρόνια εμπειρία και δράση. Ακόμα χειρότερα θα έφερνε την Al Qaeeda προ των πυλών του μισητού, για τους τζιχαντιστές, Ισραήλ και θα επιτύγχανε ίσως την ανατροπή του Assad σε αντάλλαγμα επιβεβαίωσης των τζιχαντιστικών προφητειών εγκαθίδρυσης ισλαμικού κράτους στη Συρία, που θα αύξανε από μόνο του την ανάπτυξη εξτρεμιστικών πυρήνων σε όλο τον κόσμο. Η Δύση, για άλλη μία φορά, φαίνεται ότι διαβαίνει την ατραπό ενός φαύλου κύκλου έλλειψης προνοητικότητας, μη θέλοντας να δει πιο μακριά από το σήμερα και θέτοντας ως αυτοσκοπό την πτώση του συριακού καθεστώτος ή την διάλυση μίας τρομοκρατικής οργάνωσης και όχι του φαινομένου εν γένει, που παράγει βία και τρομοκρατία. Μέχρι να γίνει αυτό κατανοητό ο εξτρεμισμός θα αποτελεί μέρος της ζωής μας και θα αναπαράγεται εις το διηνεκές.

Militaire.gr

Μοιραστείτε αυτό το άρθρο Facebook Twitter LinkedIn Email Pinterest
booksandtoys

Δείτε επίσης