“Που πήγε το 1,2 δις ευρώ που πήραν τα ΕΑΣ”! Μια εξήγηση από πρώην στέλεχος της εταιρείας

Ο πρώην πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος των Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων Παναγιώτης Μοσχολιός απαντά με κείμενό του στα ερώτημα που θέσαμε χθες για το που δαπανήθηκε το 1,2 δις ευρώ που πήραν από το το 2003 ως το 2012, ως επιδότηση. 

Οι δικοί μας προβληματισμοί αναφέρονται σε άλλο κείμενο του Militaire.gr.

Το κείμενο:

Κύριε Καρβουνόπουλε,

Σας ευχαριστώ για την φιλοξενία του άρθρου μου στην ιστοσελίδα militaire στις 15/2. Με αφορμή τα εύλογα ερωτήματά σας παρακαλώ σημειώστε τα εξής:

1. Κατά την υποβολή των φακέλων τεκμηρίωσης προς την επιτροπή ανταγωνισμού, μεταξύ των άλλων, εδόθησαν αναλυτικά στοιχεία για την οικονομική εκμετάλλευση της εταιρίας την περίοδο 2004-2011, ανάλυση πωλήσεων ανά κατηγορία προϊόντων σύμφωνα με όσα ορίζουν οι κοινοτικοί κανονισμοί ως αμιγώς αμυντικά, ανάλυση των επιδοτήσεων ανά κατηγορία, ανάλυση των εσόδων-εξόδων & εισροών-εκροών κ.λ.π.
2. την περίοδο 2004-2011 τα έσοδα, από τιμολογήσεις, ανήλθαν σε 480 εκατ. ευρώ (αντίστοιχα οι ταμειακές εισροές ήταν περίπου 50% των εσόδων), συνήψε συμβάσεις με το ΥΕΘΑ 125 περίπου εκατ. ευρώ (με λήψη προκ/λων περίπου 50 εκατ. ευρώ) και είχε δαπάνες (εκροές) περίπου 1,4 δις. Ευρώ. Οι δαπάνες αφορούσαν το 53% δαπάνες μισθών & αμοιβές-παροχές τρίτων (εκ των οποίων 37,7% κοστολογήθηκαν ως υποαπασχόληση), 18,6% & πρώτες ύλες και 17,9% καταβληθέντες τόκοι.
3. Οι επενδύσεις την ίδια χρονική περίοδο ανήλθαν περίπου συνολικά σε 90 εκατ. ευρώ και αναλύονται ως εξής: 10 εκατ. ευρώ επενδύσεις που χρηματοδοτήθηκαν από το ΥΕΘΑ για μηχανήματα Αιγίου, 43 εκατ. ευρώ επενδύσεις που χρηματοδοτήθηκαν άμεσα από την εταιρία για εξοπλισμούς, μηχανήματα κ.α. πάγια, 30 εκατ. ευρώ δαπάνες της εταιρίας για έρευνα και ανάπτυξη συμπεριλαμβανομένων εξοπλισμών, συμπληρωματικών εγκαταστάσεων μηχανολογικού εξοπλισμού, ελεγκτήρων κ.λ.π. & 10 εκατ. ευρώ κατ ́ εκτίμηση δαπάνη της εταιρίας για προγράμματα εκπαίδευσης.
4. Από τα ανωτέρω στοιχεία, για την περίοδο 2004-2011, προκύπτει ταμειακό έλλειμμα ύψους 1 δις. Ευρώ περίπου που καλύφθηκαν με 914 εκατ. ευρώ δανεισμό με την εγγύηση του δημοσίου, 10 εκατ. ευρώ επιδότηση επένδυσης για το εργοστάσιο Αιγίου από το ΥΕΘΑ & με 158 εκατ. ευρώ άμεση χρηματοδότηση από το δημόσιο (κατά συνέπεια οι άμεσες επιδοτήσεις από το δημόσιο ανήλθαν συνολικά σε 1,082 δις. Ευρώ και όχι σε 1,3 δις. Ευρώ που υπολόγισε η επιτροπή ανταγωνισμού)
5. Όλα αυτά τα χρόνια το δημόσιο αποδέχονταν την ελλειμματική λειτουργία της εταιρίας με βασική δικαιολογία ότι έπρεπε να διατηρούνται σε παραγωγική ετοιμότητα οι γραμμές παραγωγής χωρίς βέβαια να έχει γίνει κάποιου είδους αξιολόγηση περί της αμυντικής χρησιμότητας όλων. Όμως η αντιφατική πολιτική του δημοσίου ήταν εξόχως παροιμιώδης. Το δημόσιο, ως μέτοχος, επιδοτούσε άμεσα και έμμεσα την εταιρία χωρίς να επιβάλλει στις διοικήσεις την υλοποίηση των εξυγιαντικών δράσεων που είχαν προβλεφθεί με το επιχειρησιακό σχέδιο συγχώνευσης. Παράλληλα το δημόσιο ως βασικός πελάτης ανέθετε συμβάσεις με τιμές κάτω του πλήρους λειτουργικού κόστους με το επιχείρημα ότι η διαφορά του κόστους καλύπτονται μέσω των επιδοτήσεων. Όπως είναι προφανές η αντιφατική αυτή πολιτική διαμόρφωσε αντίστοιχες αντιλήψεις διότι ακόμα και ικανές διοικήσεις γνωρίζοντας ότι η θητεία τους δεν θα είναι πάνω από μερικούς μήνες και διαπιστώνοντας ότι δεν βρίσκεται στην agenda των εκπροσώπων του δημοσίου ο έλεγχος των ελλειμμάτων απέφευγαν να «ανοίξουν» δυσάρεστα ζητήματα. Βέβαια ορισμένες περιόδους υπήρχαν εξαιρέσεις σε αυτό τον κανόνα αλλά είναι προφανές ότι η εξυγίανση της εταιρίας απαιτεί συστηματική και διαχρονική προσπάθεια και προσήλωση.

6. Όπως αντιλαμβάνεστε με αυτά τα δεδομένα θα ήταν άδικο να χρεώνουμε στους εργαζόμενους και στους εκπροσώπους τους ευθύνες με βάση την διαχρονική στάση του δημοσίου και των διοικήσεων. Πάντως είναι δίκαιο να προσθέσουμε ότι, μετά το 2011 και τον κίνδυνο να κλείσει η εταιρία ή να οδηγηθεί σε εκκαθάριση, διαμορφώθηκε σταδιακά κλίμα συναινέσεως, τουλάχιστον με το μεγαλύτερο μέρος των εκπροσώπων των εργαζομένων, την περίοδο των διαπραγματεύσεων με την τρόικα για το σχέδιο αναδιάρθρωσης 2013 με διαδικασίες συνεχούς διαλόγου και ενημέρωσης που επέβαλλε η κ. Γεννηματά Φ. σε συνεργασία με τον κ. Οικονόμου Α. και είναι ειλικρινά κρίμα που δεν υλοποιήθηκαν οι δράσεις του σχεδίου αναδιάρθρωσης του 2013 και δεν διατηρήθηκε το κλίμα συναίνεσης.

Με εκτίμηση Παναγιώτης Μοσχολιός