Ο Ολάντ στο κόκκινο χαλί της Ηρώδου Αττικού και οι Έλληνες των γερμανικών ψυχιατρείων

Στο ίδιο έργο θεατές με λίγο διαφορετικό θίασο. Κάθε φορά που κάποιος ηγέτης “μεγάλης” ευρωπαϊκής χώρας επισκέπτεται την Ελλάδα, το σύνδρομο του “ιθαγενή” ξυπνά όχι στους πολίτες αλλά στους πολιτικούς αυτής της χώρας. Η επίσκεψη Ολάντ και επί Σαμαρά και επί Τσίπρα, αλλά και εκείνη της Μέρκελ, έλαβαν…επικές διαστάσεις από τα ΜΜΕ της χώρας και ειδικά τα τηλεοπτικά δίκτυα κρατικά και ιδιωτικά.

Οι κλειστοί δρόμοι που ταλαιπωρούν εκατομμύρια πολιτών, τα κόκκινα χαλιά στην Ηρώδου Αττικού με τα αγήματα των Ευζώνων και άλλα πολλά παράγουν μια εικόνα που δεν έχει σχέση με την αυτονόητη θερμή αλλά και αξιοπρεπή υποδοχή που πρέπει να έχει κάθε ξένος ηγέτης,αλλά αγγίζει τα όρια της δουλοπρέπειας.

Όλη αυτή η επίδειξη “κιτς” υποδοχής, “σκεπάζει” πάντα την ουσία αυτών των επισκέψεων που τα τελευταία χρόνια,χρόνια της κρίσης έχει ακόμη μεγαλύτερη σημασία. Κανείς από τους “μεγάλους” που ήρθαν δεν είχε την πρόθεση να δώσει αλλά μόνο να πάρει. Δεν ήρθε κανείς για να συζητήσει πραγματικά τι πάει λάθος, αλλά για να επιβεβαιώσει ότι το θανατηφόρο όπως αποδεικνύεται “φάρμακο” της δήθενα “εξυγίανσης” είναι το μοναδικό που υπάρχει κι εμείς πρέπει να το αποδεχτούμε.

Και το κάνουμε είτε στο κόκκινο χαλί της Ηρώδου Αττικού πατάει η Μέρκελ,είτε ο Ολάντ,είτε οποιοσδήποτε άλλος από τους…μεγάλους. Απλά έτσι για την …αντίσταση λέμε και μια κουβέντα ,όπως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος στο δείπνο με τον Ολάντ που μίλησε για τις “εμμονές των εταίρων”. Κι εμείς οι δημοσιογράφοι σπεύδουμε να το παρουσιάσουμε ως …αντίσταση.

Όλα αυτά τα ζούμε γιατί αυτή η χώρα κυβερνάται πολλές δεκαετίες τώρα από ηγεσίες …της φωτογραφίας. Από πολιτικούς που έχουν την αγωνία και το άγχος όχι να κυβερνήσουν τη χώρα αλλά να …φωτογραφηθούν με κάποιον “μεγάλο”. Ο Τσίπρας και ο Καμμένος είχαν τον Ολάντ και ο Μεϊμαράκης στη Μαδρίτη αγκαλιάστηκε με τη Μέρκελ για να έχει τη δική του φωτό! Κανένας από τους τρεις τους δεν έχει κάτι να μας πει για το πως θα βγούμε απ΄ αυτή τη τραγωδία . Σχέδιο και πρόταση δεν έχει πια κανείς. Όλοι τους …συμφώνησαν ότι το “θανατηφόρο” φάρμακο είναι η λύση μοναδική και μας βάζουν να το πιούμε στάλα ,στάλα.

Ο Ολάντ ήρθε για δικούς του επικοινωνιακούς λόγους. Να “ψηλώσει” λίγο το πολιτικό του μπόϊ που στην Γαλλία αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη όλο και μικραίνει. Ήρθε για να εμφανιστεί ως ο ηγέτης που “έσωσε” τη μικρή Ελλάδα και την κράτησε στην ΕΕ! Αν αυτό λέγεται σωτηρία είναι αληθεια ότι έπαιξε έναν μικρό ρόλο. Και μαζί μ΄ αυτό να πάρει φθηνά κι ότι άλλο μπορεί. Σιδηρόδρομους, ενέργεια,ότι τέλος πάντων βγάζουμε στο σφυρί. Όπλα δεν ζήτησε να πουλήσει γιατί ξέρει ότι αυτό το …προϊόν θα αναλάβουν να μας το προμηθεύουν οι άλλοι “μεγάλοι” πέραν του Ατλαντικού.

Η είδηση της ημέρας κατά τη γνώμη μας δεν ήταν η επίσκεψη του Ολάντ στην Ελλάδα. Ήταν το ρεπορτάζ που δημοσίευσε το Έθνος και σύμφωνα με το οποίο οι ψυχιατρικές κλινικές της Γερμανίας γεμίζουν από νέους Έλληνες μετανάστες που δεν αντέχουν την πίεση ,την απαξίωση και την καταστροφή της ζωής και των ονείρων τους.

Δεν αρκούν οι κορώνες στα επίσημα δείπνα για τις “εμμονές των εταίρων” μας. Πρέπει να φωνάξουμε, να ουρλιάξουμε κι επιτέλους να προετοιμαστούμε για να αρχίσουμε να λέμε τα όχι που έπρεπε εδώ και χρόνια να έχουμε πει.