Ο κόσμος το 2017: Ζητείται ελπίς με την πολιτική να περνά στα χέρια κροίσων!

Της ΛΙΑΝΑΣ ΜΥΣΤΑΚΙΔΟΥ

Ο τίτλος του αριστουργήματος του Αντώνη Σαμαράκη ταιριάζει απόλυτα στην ψυχοσύνθεση μας.

Σε κάθε αλλαγή χρόνου οι ευχές για ένα καλύτερο νέο έτος αναπτερώνουν το ηθικό των ανθρώπων. Φέτος είναι ίσως η πρώτη φορά που όσες ευχές και αν ανταλλάξαμε  δεν νιώσαμε ούτε μια αχτίδα ελπίδας στις ψυχές μας.

Μια μουντάδα, μια απογοήτευση έχει πλακώσει στις καρδιές μας σαν ένα βαρύ και ασήκωτο φορτίο. Τα τρομοκρατικά χτυπήματα, οι πόλεμοι στη γειτονιά μας, η πολύχρονη οικονομική κρίση δεν αφήσουν κανένα περιθώριο αισιοδοξίας.   

Βλέπουμε μπροστά μας το τείχος να υψώνεται όλο και πιο πολύ και εμείς κουρνιάζουμε στο κουρνιαχτό μας.  Κανείς δεν πιστεύει τους επίδοξους σωτήρες. Κανείς δεν ελπίζει τίποτα και από κανέναν. Αυτή είναι η πραγματική αλήθεια.

Μέχρι τώρα πιστεύαμε στην κοινοβουλευτική δημοκρατία, στην λαϊκή κυριαρχία. Βέβαια, υποψιαζόμασταν ότι οι πολιτικοί  μερικές φορές δημιουργούνται, όπως περιγράφει ο Κονσταντίν Στανισλάβσκι στο έργο του “ένας ηθοποιός δημιουργείται”. Σε λίγες μέρες όλα αυτά ανατρέπονται.  Πλουτοκράτες του πλανήτη που χρησιμοποιούσαν  μέχρι σήμερα ως μαριονέτες τους,  τους πολιτικούς, αναλαμβάνουν τη διακυβέρνηση της παγκόσμιας  υπερδύναμης.

Ο νέος Αμερικανός Πρόεδρος των ΗΠΑ θα αναλάβει τα ηνία του κόσμου έχοντας στο πλευρό του όλους τους δισεκατομμυριούχους φίλους  του. Για παράδειγμα το υπουργείο εξωτερικών θα το αναλάβει ο Ceo  της Exxon Mobil Rex Tillerson. Ένας διορισμός που μας υπενθύμισε το ημιτελές έργο του Πιερ Πάολο Παζολίνι  με τίτλο “Πετρέλαιο”  , το οποίο έγραφε ο συγγραφέας το 1975 λίγο πριν δολοφονηθεί.

Ο Παζολίνι στο έργο του θίγει τις σκοτεινές σχέσεις των κυβερνήσεων με τις πετρελαϊκές εταιρίες.  Φήμες της εποχής έλεγαν ότι αυτά που έγραφε υπήρξαν η αιτία της δολοφονίας του.

H Exxon Mobil είναι ένας κολοσσός που μπορεί να ασκήσει δική του εξωτερική πολιτική ανεξάρτητα από την εκάστοτε αμερικανική κυβέρνηση. Άλλωστε, ο Tillerson  δεν υπάκουσε στα μέτρα εναντίον της Ρωσίας που έλαβε ο Πρόεδρος Ομπάμα και σύναψε φιλία με τον Πούτιν. Στη συνέχεια Mobil και  Rosneff έκαναν από κοινού έρευνες μαύρου χρυσού στο Β.Πόλο. Οι Ρώσοι, βέβαια,  τίμησαν με το μετάλλιο φιλίας τον υποψήφιο υπουργό των Eξωτερικών.

Αναμφισβήτητα όλοι αυτοί οι κροίσοι θα φροντίσουν πρώτα για το συμφέρον τους. Δεν είναι άνθρωποι που τους ενδιαφέρει η φιλανθρωπία. Συνεπώς, τι ελπίδες  μπορεί να έχουν οι πολίτες της γης πέρα από την επιστροφή στην εποχή της γαλέρας!

Ο Αϊζενχάουερ στην αποχαιρετιστήρια ομιλία του  στις 17.1.1961 χαρακτήρισε επικίνδυνο για την πατρίδα του το military-industrial complex. Ζήτησε να μην επιτραπεί στον επικίνδυνο αυτό συνδυασμό να επηρεάζει την αμερικανική κυβέρνηση. Σίγουρα  θα τρίζουν τα κόκκαλα του βλέποντας τη νέα κυβέρνηση της χώρας του.

Ζητείται λοιπόν ελπίς , τέλειωσαν τα παραμύθια με τις νεράιδες  και βγήκαν στην επιφάνεια οι δράκοι…