Ο Καραγκιούλ “φωνή” του Ερντογάν γράφει: “Σύντομα θα μιλάτε για Ισλαμοφασιστές”

Ο İbrahim Karagül, Τούρκος αρθρογράφος και αρχισυντάκτης της ερντογανικής εφημερίδας Yeni Safak, σε άρθρο του με τίτλο: «Το νέο πεδίο της εξωτερικής παρέμβασης.Σύντομα θα μιλάνε για Ισλαμοφασίστες», αναφέρει τα εξής: Η «ισλαμοφοβία» και η «τουρκοφοβία» αποτελούν δύο όρους που χρησιμοποιούνται από τη Δύση (Ισλαήλ-ΗΠΑ) και έχουν ως στόχο να οικοδομήσουν έναν αυξανόμενο ρατσισμό στην Ευρώπη. Πολύ σύντομα θα παρουσιάσουν και άλλους όρους όπως, «ριζοσπαστικό Ισλάμ», «ισλαμιστές τρομοκράτες» και «ισλαμοφασισμός».

Ο Χρήστος Μηνάγιας ειδικός στα θέματα της Τουρκίας σε δύο διαφορετικές συνεντεύξεις του στο Militaire.gr  ( στις 1-11-2016 και στις 10-04-2017) ,είχε αναφερθεί στους τουρκικούς σχεδιασμούς αναφορικά με την επεμβατική τους πολιτική πέραν των συνόρων. Σε ό,τι έχει να κάνει με τις κατηγορίες που εκτοξεύει ο Karagül κατά της Δύσης, αυτός ας αναλογισθεί ότι το εν λόγω θέμα το έχουν αναδείξει πριν από πέντε μήνες έγκριτοι Τούρκοι αρθρογράφοι με δημοκρατικές και όχι ισλαμοφασιστικές αντιλήψεις.

Τι είχε πει ο Χρήστος Μηνάγιας στις συνεντεύξεις του:

“Σε ό,τι αφορά στο δεύτερο ερώτημα, για επεμβατική πολιτική πέραν των συνόρων ή μη, επισημαίνεται ότι, η Τουρκία του Ερντογάν επενδύει σε τέσσερα μέτωπα.

Το πρώτο εστιάζεται στη Δύση (πλην Ελλάδος) και έχει ως κύριο άξονα τον πολυπολιτισμό και την ισλαμοφοβία. Φυσικά στο μέτωπο αυτό περιλαμβάνεται και η τυχοδιωκτική πολιτική της Άγκυρας αναφορικά με το προσφυγικό-μεταναστευτικό. Επίσης, από την μια πλευρά ο Ερντογάν κατηγορεί τη Δύση για ισλαμοφοβία, ενώ από την άλλη οι απόψεις και οι ενέργειες του υποκρύπτουν έναν συνεχώς κλιμακούμενο ισλαμοφασισμό. Ειδικότερα, για το θέμα της ισλαμοφοβίας, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η άποψη έγκριτων Τούρκων αρθρογράφων, οι οποίοι αναφέρουν ότι, η ισλαμοφοβία και ο ισλαμοφασισμός είναι δίδυμα αδέλφια όπου το ένα τροφοδοτεί το άλλο. Αξιοσημείωτο είναι ότι, οι αρθρογράφοι αυτοί, εμμέσως, κατηγορούν τον Ερντογάν  ως ισλαμοφασίστα, ο οποίος με την πολιτική που εφαρμόζει τροφοδοτεί την ισλαμοφοβία στη Δύση. Με την ίδια διαδικασία σκέψης, αντί να αποκαλούμε τον Ερντογάν ως Σουλτάνο ή Νεοοθωμανό, τίτλοι που του δίνουν κύρος στη χώρα του, μήπως θα έπρεπε να τον αποκαλούμε ως ισλαμοφασίστα αφού και αρκετοί Τούρκοι ασπάζονται την άποψη αυτή;”

Στη δεύτερη συνέντευξη,την πιο πρόσφατη έλεγε:

“Η ισλαμοφοβία και η τουρκοφοβία εντάσσονται σε μια ευρύτερη στρατηγική της Άγκυρας, η οποία, σε συνδυασμό με τον πολυπολιτισμό και το προσφυγικό, προσβλέπει σε μια επεμβατική πολιτική πέραν των συνόρων, κατά βάση προς δυσμάς. Μάλιστα αυτό που προκαλεί έντονη ανησυχία έχει να κάνει με το γεγονός ότι, το ερντογανικό κατεστημένο προχώρησε ένα βήμα περαιτέρω, επιδιώκοντας να μεταπλάσει την ισλαμοφοβία και την τουρκοφοβία, σε ισλαμοφασισμό και τουρκοφασισμό αντίστοιχα. Στο σημείο αυτό, ας προβληματιστούμε από δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα. Το πρώτο αφορά σε πρόσφατη προεκλογική συγκέντρωση στο Εσκισεχίρ, όπου ο Ταγίπ Ερντογάν απευθυνόμενος στους Τούρκους που διαμένουν στο εξωτερικό, είπε τα εξής: «Η απάντηση σας στην Ευρώπη για τις αδικίες που υφίστασθε είναι μια. Αντί για τρία παιδιά να αποκτήσετε πέντε παιδιά.». Και το δεύτερο έχει να κάνει με τον αντιπρόεδρο της τουρκικής κυβέρνησης Bεϊσί Καϊνάκ, ο οποίος επικαλούμενος πληροφορίες από το Ιράν ανέφερε ότι τρία εκατομμύρια παράνομοι μετανάστες στην πλειοψηφία τους Αφγανοί και Πακιστανοί κινούνται με προορισμό την Τουρκία, επισημαίνοντας ότι αυτοί έχουν ως πρόθεση να μην παραμείνουν στην Τουρκία αλλά να μεταβούν στην Ευρώπη. Ήδη οι πρώτοι έχουν φθάσει στην πόλη Van της ανατολικής Τουρκίας. Πέραν από αυτούς, ο Καϊνάκ επεσήμανε ότι 300.000 Σύριοι πρόσφυγες που βρίσκονται στην Τουρκία σχεδιάζουν να περάσουν στην Ευρώπη, ενώ σύμφωνα με άλλες πληροφορίες, η Τουρκία εκτιμά ότι θα υπάρξει ένα νέο κύμα Σύριων προσφύγων από την περιοχή δυτικά του Χαλεπίου. Διαπιστώνεται λοιπόν ότι, η τουρκική επεμβατική πολιτική πέραν των συνόρων αποκτά ακόμη μια διάσταση, τη δημογραφική. Φυσικά, αυτή αν συνδυασθεί με τη γήρανση του πληθυσμού των ευρωπαϊκών χωρών, καθώς επίσης με την ίδρυση πολιτικών φορέων ελεγχομένων πλήρως από την Άγκυρα στις εν λόγω χώρες, καθίσταται σαφής η απειλή που δημιουργείται, της οποίας τα ποιοτικά χαρακτηριστικά την καθιστούν ασύμμετρη”.