Ο εμπρησμός του Ράιχσταγκ-27 Φεβρουαρίου 1933

Στις γερμανικές εκλογές της 22ας Ιουλίου του 1932, οι ναζί βουλευτές έφτασαν να αριθμούν τους 230 και να τρομοκρατούν το Ράιχσταγκ (τη βουλή), ενώ η ανεργία και η φτώχεια έπλητταν τη χώρα. Ο πρόεδρος Χίντεμπουργκ κάλεσε τον Αδόλφο Χίτλερ σε κυβέρνηση συνεργασίας με πρωθυπουργό τον βαρόνο Φραγκίσκο φον Πάπεν. Ο Χίτλερ αρνήθηκε. Τον ενδιέφερε η εξουσία. Νέες εκλογές, στις 6 Νοεμβρίου 1932, έριξαν τη δύναμη των ναζί υπέρ των κομμουνιστών που με τους σοσιαλδημοκράτες συγκέντρωσαν το 38%.

Οι χρηματοδότες του Χίτλερ πίεσαν τον Χίντεμπουργκ να δώσει την εντολή στους ναζί «προκειμένου να αποφευχθεί κυβέρνηση λαϊκού μετώπου». Τέτοιο ενδεχόμενο δεν υπήρχε καθώς οι κομμουνιστές ακολουθούσαν το δόγμα του Στάλιν ότι «η σοσιαλδημοκρατία και ο φασισμός δεν είναι αντίπαλοι αλλά δίδυμα» και οι σοσιαλδημοκράτες διαφωνούσαν με την πρακτική του «υπαρκτού σοσιαλισμού». Ο φον Πάπεν εκδηλώθηκε υπέρ του Χίτλερ. Την 1η Φεβρουαρίου 1933, ο Χίντεμπουργκ διέλυσε τη βουλή και προκήρυξε νέες εκλογές, για τις αρχές Μαρτίου. Αυτές, οι ναζί δεν ήταν διατεθειμένοι να τις χάσουν.

Στις 27 Φεβρουαρίου 1933, ο συνεργάτης του Χίτλερ, Χέρμαν Γκέρινγκ, έδωσε εντολή στους δικούς του να βάλουν φωτιά στο Ράιχσταγ. Ενοχοποιήθηκαν ένας Γερμανός και τρεις Βούλγαροι κομμουνιστές (ανάμεσά τους και ο μελλοντικός ηγέτης της Βουλγαρίας και τότε μέλος του προεδρείου της 3ης Διεθνούς, Γκεόργκι Δημητρώφ). Η προβοκάτσια αποκαλύφθηκε στο δικαστήριο, ενώ ένας διανοητικά καθυστερημένος Ολλανδός, ο Μάριος φαν ντερ Λούμπε, εκτελέστηκε ως αυτουργός αλλά οι εκλογές είχαν ήδη γίνει. Περίπου 800.000 «αγανακτισμένοι» ναζί είχαν κινητοποιηθεί, ενώ η χιτλερική προπαγάνδα δεν άφηνε περιθώρια στους αντιναζί να πάρουν ανάσα.

Ο Χίτλερ εξασφάλισε το 44% των ψήφων που, μαζί με το 8% των εθνικιστικών κομμάτων, του έδωσε την πολυπόθητη εξουσία.

ΠΗΓΗ: historyreport.gr