Σχετικά άρθρα
Η προσπάθεια εξουδετέρωσης της προσπάθειας στρατιωτικών να θεσμοθετήσουν έναν φορέα μέσα από τον οποίο θα μπορούν να εκφράζονται αυτηρά για τα εργασιακά τους ζητήματα, είχε πολλές φάσεις τα τελευταία χρόνια. Κυνηγητό,απειλές,δικαστικές διώξεις…Το τελευταίο εύρημα είναι η απαξίωση. Σε κάποιο βαθμό αυτή η “επιχείρηση” έχει αποτέλεσμα. Τα τελευταία δυο χρόνια υπήρξαν “νεόκοποι σωτήρες” που λειτούργησαν όπως συνδικαλιστές άλλων εργασιακών ομάδων. Αυτό προκάλεσε προβληματισμό και επιφυλακτικότητα σ΄ ένα σημαντικό αριθμό στρατιωτικών, εν ενεργεία και αποστράτων.
Η συζήτηση στη Βουλή δημιούργησε σκεπτικισμό σε πολλούς. Δεν πρέπει να μπουν όλοι στο ίδιο τσουβάλι. Ποιοι δημιούργησαν και συντηρούν αυτό το κλίμα διχασμού είναι γνωστό.
Από την άλλη κι όσοι δεν έχουν ευθύνη πρέπει να προβληματιστούν και να αντιμετωπίσουν την προσπάθεια φίμωσης δια της απαξίωσης για την οποία γράψαμε, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο: με ψυχραιμία.
Το κείμενο που ακολουθεί ,γραμμένο από απόστρατο που έχει ασχοληθεί στο παρελθόν σοβαρά και δυναμικά με τα θέματα των στρατιωτικών είναι ενδεικτικό του κλίματος. Η διαπίστωση ότι με την κατάσταση που επικρατεί μόνο τις κυβερνήσεις βολεύει πρέπει να προβληματίσει άπαντες.
Το κείμενο:
Κύριε Καρβουνόπουλε,
Οφείλω να ομολογήσω ότι την υπόθεση που συζητήθηκε στη Βουλή τελευταία και αφορά και τον «συνδικαλισμό» εν ενεργεία και αποστράτων, δεν την έχω παρακολουθήσει σε βάθος. Όμως ως ουδέτερος παρατηρητής, με αρκετή απόσταση από κρατικά και κομματικά λιβάδια θα ήθελα να παρατηρήσω τα ακόλουθα:
Δυστυχώς τα pokemon έχουν πράγματι εισβάλλει στο εν ενεργεία και εν αποστρατεία προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων. Είναι ιδιαίτερα ανθεκτικά στην εξουδετέρωση τους και αναπαράγονται με γοργό ρυθμό. Είναι μικροσκοπικά και μεταφέρονται εύκολα κάνοντας αισθητή την παρουσία τους σε κάθε ενέργεια ή δράση των φορέων τους.
Το απέδειξαν και προχθές στο κοινοβούλιο. Αντί οι αντίπαλες ομάδες να αδράξουν της ευκαιρίας να δημιουργήσουν τις βάσεις για ένα συμπαγές και κοινά αποδεκτό συνδικαλιστικό φορέα, χωρίστηκαν σε ομαδούλες παλεύοντας όλοι για κάτι. Οι μεν για να διατηρήσουν την καρέκλα τους (ζήλεψαν την τρέχουσα πολιτική πραγματικότητα), υμνώντας τον Υπουργό που έσωσε(;) τους στρατιωτικούς και παλεύει για το καλό τους, οι δε γιατί είδαν ότι τώρα είναι η ευκαιρία να γίνουν και αυτοί οι μελλοντικοί υμνητές του μελλοντικού χαλίφη στο σάπιο βασίλειο της Δανιμαρκίας!
Για τους αποστράτους ας μην συζητήσουμε. Αυτοί το παιχνίδι αυτό το έπαιξαν χρόνια πριν. Έτσι ενώ έγιναν σοβαρά βήματα για δημιουργία ισχυρότατων διεκδικητικών φορέων στο παρελθόν, οι ελάχιστες μειοψηφίες, πάντα με την απάθεια ή την ανοχή των μεγάλων πλειοψηφιών, παρέδωσαν κάθε ελεύθερη φωνή σε κομματικά κιόσκια αφεντάδων ανταλλάσσοντας τις υπηρεσίες τους αυτές για μία θέση σε κάποια εξέδρα, διεκδικώντας και αυτοί μία βουλευτική αποζημίωση ή κάποιο προεδρικό γραφείο κρατικής εταιρείας.
Οι κρατικές ενώσεις αποστράτων παραμένουν, οι απόστρατοι αποτελούν ίσως μοναδικό φαινόμενο σε αυτόν τον πλανήτη να είναι υποχρεωτικά γραμμένοι και να πληρώνουν συνδρομή σε κρατική στάνη, θέλουν δεν θέλουν, όταν ακόμα και για το ανθρώπινο φύλο γίνεται τόση συζήτηση για ελεύθερη επιλογή του. Εκεί ρατσισμός, εδώ;
Έτσι ανενόχλητο το σύστημα προχωρά, κυβερνά, κατευθύνει, κοροϊδεύει και γελά πίσω από τις πλάτες υψηλόβαθμων, χαμηλόβαθμων νυν και πρώην, αμφισβητώντας ευθέως την νοημοσύνη τους και την ικανότητα τους να φέρουν στολές και παράσημα που άλλοτε αγωνίζονταν και κέρδιζαν την ελευθερία της πατρίδας μας.
Με εκτίμηση
«Φυλλομάντης»
Κείνο που σου προσάπτουνε τα χελιδόνια είναι η άνοιξη που δεν έφερες.
Οδυσσέας Ελύτης
