ΚΥΠΡΟΣ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ 1974: Η προδοσία και η τραγωδία! Γράφει ο Π.Ήφαιστος

Γράφει ο

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΗΦΑΙΣΤΟΣ

 Καθηγητής διεθνών σχέσεων-Στρατηγικών Σπουδών

Τμήμα διεθνών και ευρωπαϊκών σπουδών Πανεπιστήμιο Πειραιώς

Εάν ερωτήσεις σήμερα, 15 Ιουλίου 2016 στον δρόμο ή σε μια αίθουσα πανεπιστημίου, οι πλείστοι δεν θα ξέρουν ότι είχαμε χούντα από το 1967 μέχρι το 1974, ότι οι πράκτορες που δεν τους άξιζε να φέρουν την στολή του Έλληνα αξιωματικού εκτέλεσαν ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα της σύγχρονης ιστορίας ίσως μεγαλύτερο και από την Μικρασιατική καταστροφή. Μεγαλύτερο γιατί οι συνθήκες και οι ιστορικοί συσχετισμού αρχές της δεκαετίας του 1920 ήταν διαφορετικοί. Το πραξικόπημα στην Κύπρο το 1974 για να το εκτελέσει κάποιος πρέπει να ήταν ένας συνδυασμός προδότη, νηπίου, τρελού και παρανοϊκού.

Πολλοί κατηγορούν για πολλά τον Αρχιεπίσκοπο και Πρόεδρο της Κύπρου Μακάριο. Όσο προχωρούμε και όσο περισσότερο βιώνουμε, σπουδάζουμε, συναρτούμε γεγονότα και κυρίως όσο περισσότερο τα συνδέουμε με το στρατηγικό περιβάλλον της εποχής αλλά και με τα βιώματά μας στο νεοελληνικό κράτος τις τελευταίες δεκαετίες, τόσο περισσότερο πειθόμαστε ότι ένα ήταν το μοιραίο και μεγάλο σφάλμα του Μακαρίου: Όντας Εθνάρχης εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων ενός διαχρονικά Ελληνικού νησιού πίστεψε ότι υπάρχει εθνικά ανεξάρτητη Ελλάδα με την οποία μπορούσε να ενωθεί η Κύπρος σε συμμαχία με τους κυβερνώντες στην Αθήνα. Υπολόγισε πολύ στην Αθήνα, συνέπραξε με την Αθήνα και τελικά υποχώρησε δεχόμενος της συμφωνία της Ζυρίχης.

Προηγήθηκε για όσους δεν γνωρίζουν ο μεγαλύτερος και τελευταίος σύγχρονος αγώνας Ελευθερίας των Ελλήνων με μορφές ηρωικές όπως ο Αυξεντίου, ο Μάτσης και ο Παλληκαρίδης οικομενικής και διαχρονικής εμβέλειας. Αμέσως μετά το πολιτικό και διπλωματικό έγκλημα της Ζυρίχης τα πράγματα για την Ελλάδα και την Κύπρο εξελίχθηκαν σύμφωνα με την λογική των πραγμάτων.

Μια Ελλάδα διαιρεμένη μετά τον εμφύλιο πόλεμο προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της και να επουλώσει τις πληγές της. Ανέφικτο. Λογικότατα μετά τον εμφύλιο το κρατικό σύστημα περιέπεσε στα χέρια της δύναμης που συνέδραμε την πλευρά που «νίκησε» (κακοτυχία μας το ίδιο θα γινόταν αν «νικούσε» η άλλη πλευρά). Δεν θα επεκταθώ αλλά θα μόνο τούτο. Εγώ και μερικοί ακόμη που μελετήσαμε τον Ψυχρό Πόλεμο, τις στρατηγικές δομές, τα πεδία των στρατηγικών αντιπαραθέσεων, τις ψυχροπολεμικές λογικές των ηγεμονικών δυνάμεων και τον τρόπο που αντιμετώπιζαν τους συμμάχους, την στρατηγική σημασία της Τουρκίας και τον βαθμό εξάρτησης κρατών όπως η Ελλάδα, απλά φρίξαμε όταν τυχαία μελετήσαμε την «υπόθεση Άτσεσον».

Αφήσαμε την συγγραφή μιας μελέτης για μετά λόγω άλλων προτεραιοτήτων. Φρίττεις όμως όταν μελετήσεις λεπτομερέστερα τι γινόταν στην Αθήνα την περίοδο 1960-1967. Μέσα από τα Αμερικανικά αρχεία –μέσα μόνο από τα αρχεία αυτά τα συμπεράσματα είναι επισφαλή, καθότι πρέπει η ανάλυση να συνδέεται με την στρατηγική και περιφερειακή δομή– κατανοήσαμε γιατί φτάσαμε στο 1967 και στην συνέχεια στο 1974, ή αν θέλετε και στην συνέχεια στο φασιστικό, αντιδημοκρατικό και ανελεύθερο σχέδιο Αναν το 2004 [«ΠΛΑΙΣΙΟ ΑΡΧΩΝ ΓΙΑ ΜΙΑ ΔΙΚΑΙΗ ΚΑΙ ΒΙΩΣΙΜΗ ΛΥΣΗ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΜΕ ΓΝΩΜΟΝΑ ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΔΙΚΑΙΟ, …» http://wp.me/p3OlPy-lc ]. Φτάσαμε επίσης, στα σημερινά μνημόνια. Γιατί κάνουμε μεγάλο λάθος αν δεν κατανοήσουμε ότι η ανορθολογική μας πορεία μετά το 1945 που οδήγησε στον άσκοπο εμφύλιο δεν σχετίζεται με όλα τα γεγονότα μέχρι και σήμερα.

Μια πρώτη σκέψη μου ήταν να γράψω ένα «ελαφρύ» σύντομο βιβλίο με τίτλο «Από τον Γέρο στον Ανδρέα και από τον Ανδρέα στον Γιωργάκη: Το τρίγωνο της καταστροφής». Ο λόγος που δεν το έγραψα ακόμη είναι επειδή θα τους αδικούσα καθότι πολλοί άλλοι δεν υστερούν. Αναφέρω μόνο ότι άφωνοι μάθαμε ότι ο ΓΠ ή «Γέρος της Δημοκρατίας» υποσχέθηκε να κάνει πραξικόπημα κατά του Μακαρίου στην Κύπρο και να δεχθεί να ανέβουν στο νησί πάνω στην Κύπρο (Καρπασία). Κάποιες άλλες επίσης θολές αναφορές σε Καστελλόριζο και αλλού. Και όλα αυτά όταν ο Μακάριος ήλεγχε το 95% του πληθυσμού, όταν η Μεραρχία που βρισκόταν στην Κύπρο ήταν διχασμένη και όταν οι Τούρκοι σχεδίαζαν να προχωρήσουν νότια προς ζώνες που δεν οριοθετήθηκαν. Οι «θερμοκέφαλοι» είπε με νόημα ο Αρχηγός του Αμερικανικού Επιτελείου σε μια σύσκεψη του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ, θα αρχίσουν τα επεισόδια». «Ξέρουμε πως γίνονται αυτά τα πράγματα». Τελικά ο βασικός λόγος που δεν έγινε επειδή αρνήθηκε ο Γρίβας και φοβήθηκε ο «Γέρος» (το τι υποτιμητικά είπαν για αυτό οι Αμερικανοί στις συζητήσεις τους δεν περιγράφεται).

«Μπαλκονάτο» και αναξιόπιστο μεταξύ άλλων. Προχωρώντας περαιτέρω εντόπισα τρία ή τέσσερα πραξικόπηματα στο υπόβαθρο των διαδηλώσεων, των απίστευτα δημαγωγικών λόγων στα μπαλκόνια και των υποκριτικών σχέσεων της μετά-εμφυλιακής Ελλάδας της δεκαετίας του 1960. Δεν τόλμησαν το πραξικόπημα στην Κύπρο. Η Ελλάδα πάντως πήρε τον κατήφορο όταν μια από τις ομάδες έκανε τελικά το πραξικόπημα, οι Συνταγματάρχες.

Οι Κύπριοι με τους Ελλαδίτες στρατιώτες που βρέθηκαν στην Κύπρο έδωσαν μια από τις πιο ένδοξες μάχες. Προσωπικά ήμουν εκεί αλλά ας το αφήσουμε για μια άλλη βιωματική –η πιο αληθινή και η πιο κοντά στην πραγματικότητα– αφήγηση. Απέναντι σε ένα ασύγκριτα ισχυρότερο στρατό αντιστάθηκαν ηρωικά. Λέω μόνο ότι ο πανίσχυρος τουρκικός στρατός χρειάστηκε ενάμιση μήνα για να προχωρήσει 15 χιλιόμετρα, στην σημερινή διαχωριστική γραμμή. Από κάποιους θεωρείται στρατιωτικό θαύμα (μου το είπε σε μια δεξίωσή όντας μέλος της διπλωματικής αντιπροσωπείας στις Βρυξέλλες)  ο στρατιωτικός ακόλουθος της Ισραηλινής πρεσβείας στην Λευκωσία το 1974. Αργότερα το έψαξα και έμαθα ότι επειδή ο τουρκικός στρατός ήταν ένας από τους ισχυρότερους του ΝΑΤΟ και με δεδομένο τον Ψυχρό Πόλεμο οι μεγάλες δυνάμεις προσπαθούσαν να καταλάβουν πως έγινε να ηττηθεί από διάσπαρτους φαντάρους στερούμενους πληροφοριών και ηγεσίας οι οποίοι μάλιστα μόλις είχαν μεταξύ τους εμφύλιο πόλεμο. Όντως έτσι ήταν ο Τουρκικός στρατός κατά βάση ηττήθηκε, είχε τεράστιες απώλειες και πολλοί Έλληνες στρατιώτες έφυγαν από τις φυλακές της ΕΟΚΑ Β και πήγαν κατευθείαν στο μέτωπο. Αυτά παθαίνουμε οι νεοέλληνες κάθε τόσο και λιγάκι. Πολλές οι περιπτώσεις φαινομενικά διαφορετικές πλην μορφικά πανομοιότυπες.

Και πάλι για τους νεότερους που δεν ξέρουνε, να θυμίσουμε ότι η Χούντα μετά από πολλά ιλαρά, τραγικά και εγκληματικά στην Ελλάδα, προχώρησε στην δημιουργία της ΕΟΚΑ Β (καμιά σχέση με τον Εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα). Μια οργάνωση στην οποία συμμετείχαν λίγοι πράκτορες, καλυπτόταν από τους χουντικούς αξιωματικούς που βρισκόταν στην Κύπρο, οι οποίοι μύησαν πολλά νεαρά Ελληνόπουλα που έκαναν την θητεία τους σε συνομωσίες υποσχόμενοι … Ένωση και με την οποία συνοδοιπόρησαν οι συνήθεις δειλοί, καθώς και όσοι πάνε όπου φυσάει ο άνεμος. Τονίζω και υπογραμμίζω ότι δεν πρέπει να ενοχοποιούμε για αυτό το έγκλημα την Ελληνική κοινωνία ή τα νέα παιδιά που παρασύρθηκαν νομίζοντας ότι θα κάνουν την Ένωση.

15 Ιουλίου λοιπόν συντελείται ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα και προσφέρεται η αφορμή (αφορμή καθότι «δικαίωμα» δεν είχαν, εξ ου και οι αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας) στην Τουρκία να εισβάλει και να καταλάβει το 37% της Κύπρου. Έκτοτε συντελέστηκαν πολλά άλλα εγκλήματα. Το αμίμητο «η Κύπρος είναι μακριά» που τάχιστα έγινε … «δόγμα», η αποστασιοποίηση της Αθήνας για την τύχη εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων, η συνοδοιπορία της Αθήνας στην αμίμητη ΔΔΟ (Διζωνική, Δικοινοτική Ομοσπονδία, ένα δηλαδή ανέφικτο και μη βιώσιμο σύστημα) και το σχέδιο Αναν με το οποίο συνέπλευσαν αναρίθμητοι, δυστυχώς και πολλοί φορείς επιστημονικών τίτλων.

Τελειώνω υπογραμμίζοντας δύο πράγματα.

Πρώτον, όπως άρχισα αυτό το σύντομο κείμενο υπογραμμίζω ότι το προδοτικό και άφρων πραξικόπημα στην Κύπρο το 1974 που κατέστρεψε την Κύπρο υποτίθεται έφερε την δημοκρατία στην Ελλάδα. Δεν την έφερε. Έφερε στην εξουσία το ίδιο εξαρτημένο σύστημα. Με κυριολεκτικά γελοίο τρόπο «συγκρούονταν» κολλώντας ταμπέλες στην πλάτη όπως συντηρητικός, προοδευτικός, αριστερός, δεξιός, και άλλες ονοματολογίες της εποχής των δουλοπαροίκων [ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΈΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΤΟΥ ΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟΎ ΚΑΙ Η ΚΑΤΆΛΗΞΉ ΤΟΥ: ΚΑΤΕΞΟΥΣΙΑΣΜΟΣ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΩΝ,ΤΟΚΟΓΛΥΦΩΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΩΝ http://wp.me/p3OqMa-138] για να φανερωθούν τι είναι όταν πέταξαν το προσωπείο: Μορφικά πανομοιότυπα ορφανά, θα έλεγε ο Κονδύλης, του Ψυχρού Πόλεμου και αυτοματοποιημένων ενστίκτων που τους κολλούν στην ιδιοτελή καρέκλα της εξουσίας.

Δεύτερον, 42 χρόνια μετά το πραξικόπημα και την εισβολή η Αθήνα συνεχίζει να υπνώττει και να μην κατανοεί ότι τα περί ΔΔΟ στην Κύπρο αποτελούν την μεγαλύτερη στρατηγική της παγίδευση μετά την Εθνική Ανεξαρτησία, πριν δύο δηλαδή αιώνες. Αυτό γιατί αποτελεί μεγάλη αυταπάτη και απίστευτη πολιτική και πνευματική ελαφρότητα όταν κανείς πιστεύει πως εάν εκατοντάδες χιλιάδες Κύπριοι μπουν σε τροχιά εξάρτησης από την Τουρκία –αυτό σημαίνει ΔΔΟ!– θα επιβιώσει το νεοελληνικό κράτος. Αυτές οι εκατοντάδες χιλιάδες θα είναι στρατηγικοί όμηροι της Τουρκίας και μέσο εκβιασμού του νεοελληνικού κράτους. Πέραν όλων των άλλων γνωστών και αυτονόητων, βεβαίως, για τα οποία μπορούν να ερωτηθούν οι πρώην κάτοικοι της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου, της Τενέδου και άλλων πανάρχαιων Ελληνικών τόπων της Μικράς Ασίας.

Υστερόγραφο.

Επειδή γράφτηκε και αναρτήθηκε αμέσως ενδέχεται να υπάρχουν φραστικά και ορθογραφικά άρθρα για τα οποία θα επανέλθω

Π. Ήφαιστος – P. Ifestos

www.ifestos.edu.gr / www.ifestosedu.gr – [email protected]