Οι παθογένειες του παρελθόντος οι Ένοπλες Δυνάμεις και η αξιολόγηση των στελεχών

Γράφει ο Βασίλειος  Ζορμπάς

Αξιωματικός ε.α

       Ο Έλλην νομοθέτης με τον Ν3883/2010 επιχείρησε να προσαρμόσει τη διοικητική νομοθεσία, ώστε να εξασφαλίζεται με αξιοκρατικά, διαφανή,  τυποποιημένα και επαγγελματικά κριτήρια η υπηρεσιακή εξέλιξη των στελεχών των ΕΔ. 

       Ο χώρος των ΕΔ, δεν μπορούσε παρά να επηρεάζεται διαχρονικά, από τον τρόπο οργανώσεως και λειτουργίας του ευρύτερου διοικητικού συστήματος της χώρας μας, με όλα τα πλεονεκτήματα αλλά και τις παθογένειες που το διέπουν. Πολλές από τις παθογένειες αυτές, περιγράφει εύστοχα ο νομοθέτης στην Αιτιολογική Έκθεση του ως άνω νόμου, αναφέροντας επί παραδείγματι: ‘’… επιχειρείται να καταπολεμηθεί το προϋπάρχον καθεστώς ανασφάλειας και φαινομένων κομματικοποίησης των ΕΔ, όπως είχε διαμορφωθεί από τον ισχύοντα νόμο και των πολλαπλών τροποποιήσεών του, αλλά και να προστατευθεί η υπηρεσιακή ευρυθμία και συνοχή’’. Ουδεμία σοβαρή προσπάθεια αλλαγής της παλαιάς νοοτροπίας και των συντεχνιακών μας πρακτικών δεν μπορεί να καρποφορήσει, αν δεν αντιμετωπισθούν οι παθογένειες αυτές, οι οποίες  υπονομεύουν κάθε δυνατότητα προόδου και εκσυγχρονισμού.

       Υπό τις ανωτέρω συνθήκες, τα Ανώτατα Συμβούλια των Κλάδων και το ΣΑΓΕ, με τον τρόπο που λειτουργούν κατά τις συνεδριάσεις τους, τις αποφάσεις που λαμβάνουν και τα μηνύματα που εκπέμπουν προς το προσωπικό, αποτελούν ίσως τον ‘’καταλύτη’’ για την επίτευξη των πρωταρχικών στόχων που θέτει ο κοινός και ο συντακτικός νομοθέτης [αρχές του δημοκρατικού πολιτεύματος, της ισότητας και της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητος (άρθρα 1, 4 και 5 του Συντάγματος)]. Κατά την λήψη των αποφάσεων, οι κ. Αρχηγοί έχουν μία ψήφο και σε περίπτωση ισοψηφίας, υπερτερεί η ψήφος του Προέδρου (στο ΑΣΣ ως primus inter pares). Τα μέλη των Συμβουλίων οφείλουν να καταθέτουν ευθαρσώς την άποψή των, έτσι ώστε να ανταποκρίνονται στα καθήκοντά τους, να διασφαλίζεται η ορθότητα και η αιτιολογία των αποφάσεων, παράλληλα δε να προστατεύεται το κύρος και η αξιοπρέπειά τους. Άλλωστε, τυπικά αλλά και ουσιαστικά, έχουν το βαθμό, την εμπειρία και τις γνώσεις που απαιτούνται για να ενεργήσουν ανάλογα. 

       Η διαδικασία προς τον εκσυγχρονισμό δεν είναι εύκολη ούτε μπορεί να αποτελέσει μια ‘’ενέργεια με τον αυτόματο πιλότο’’, σε ένα περιβάλλον που έχει επηρεασθεί επί δεκαετίες από ‘’στρεβλές νοοτροπίες και πρακτικές’’. Απαιτείται να καταρτισθεί και να τηρηθεί πιστά από την Ιεραρχία ένας αξιόπιστος, δίκαιος και μακροπρόθεσμα εφαρμόσιμος σχεδιασμός. 

       Η εξάλειψη, κατά το δυνατόν, των παθογενειών μας αποτελεί sine qua non προϋπόθεση για την αρτιότερη αξιολόγηση και αξιοποίηση του προσωπικού και την ενίσχυση της εμπιστοσύνης των στελεχών στην Ιεραρχία. Άλλως, θα μας ταλανίζει ο ίδιος ‘’φαύλος κύκλος’’ των τελευταίων δεκαετιών, όμως έτσι το πρόβλημα διαιωνίζεται  και καλείται πάντα να το λύσει ο επόμενος… Μέχρι τότε, τα νεώτερα στελέχη θα έχουν φτάσει και αυτά, στις ανώτατες βαθμίδες της Ιεραρχίας.

Militaire.gr