Η ΕΑΑΣ και η επέτειος των Δεκεμβριανών

Του Νίκου Παπαναστάση, Αντισυνταγματάρχη ε.α

Την περασμένη  βδομάδα, γιορτάστηκε στο χώρο του λεγόμενου «Συντάγματος Μακρυγιάννη» η επέτειος  των «Δεκεμβριανών». Για τον ακροδεξιό –φασιστικό χώρο, η γιορτή αυτή αποτελεί καθιερωμένο ετήσιο επαναλαμβανόμενο γεγονός, όπου κι εφέτος συμμετείχαν σ’ αυτό, μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού ακροδεξιές οργανώσεις – σφραγίδες, λίγοι  νοσταλγοί της χούντας,  ελάχιστα θλιβερά υπολειμμάτα φιλοβασιλικών οργανώσεων κι ακόμη λιγότεροι παλιομοδίτικοι  πολιτευτές της ακροδεξιάς.

Η αναβίωση αυτής της επετείου για τον ακροδεξιό – φασιστικό χώρο, δεν αποτελεί  πρόθεση απότισης τιμής προς αυτούς που θεωρούν «ήρωες», όσο κυρίως αποσκοπεί στο «φωτισμό» των ελλοχευόντων υπαρκτών κινδύνων απ’ τους σύγχρονους εχθρούς του «έθνους»,  δηλαδή τους «προδότες κομμουνιστές».

Ανάμεσα στις «απαστράπτουσες χάντρες» αυτής της φασιστο-ακροδεξιάς σύναξης, εμβληματική ήταν και η παρουσία της διοίκησης της Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού, της ΕΑΑΣ.

Η διοίκηση της Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού, η ΕΑΑΣ, ήταν εκεί και «συνεόρτασε» την επέτειο με τους  ναζιστές της  εγκληματικής οργάνωσης  της «ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ» (εξάλλου είναι γνωστές και δημοσιοποιημένες οι αμοιβαία δεδηλωμένες προθέσεις συνεργασίας τους στο πρόσφατο παρελθόν).  Η διοίκηση της ΕΑΑΣ ήταν εκεί, συγχρωτιζόμενη με τους θιασώτες της κτηνωδίας, του μισανθρωπισμού,  του ναζισμού.  Επέλεξε να τοποθετηθεί στην ίδια πλευρά με τα απομεινάρια των δύσοσμων χιτλερικών κοπράνων, με τούς πρεσβευτές της άποψης ότι τα καταγεγραμμένα στην ιστορική λαϊκή μνήμη εγκλήματα, αυτά που καθορίζουν  τη συλλογική συνείδηση όσων θέλουν να μετέχουν σε αυτό που ονομάζεται «ανθρωπότητα»,  ποτέ δεν συνέβησαν. «Γιόρτασε» μαζί με τα αποτρόπαια ναζιστόμουτρα, αυτά  που διακηρύσσουν ότι  το «ολοκαύτωμα δεν υπήρξε», που ερμηνευόμενο σημαίνει πως οι Έλληνες Εβραίοι της Θεσσαλονίκης, των Ιωαννίνων, της Βέροιας δεν υπήρξαν ποτέ, όπως δεν  εξοντώθηκαν επίσης ποτέ από τους Ναζί.

Η διοίκηση της Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού, η ΕΑΑΣ, στου «Μακρυγιάννη»,  στάθηκε στο πλευρό των σκοτεινών σύγχρονων εκφραστών της λεγόμενης «Πανελλήνιας Απελευθερωτικής Οργάνωσης» της προδοτικής «ΠΑΟ», αποδεχόμενη συνάμα τα μηνύματα που αποπνέει το «δοσιλογικό» της υπόβαθρο.  Μηνύματα και  μνήμες ανασυρμένα  από ένα   αραχνιασμένο άθλιο παρελθόν, κατάλοιπο της  Γερμανοναζιστικής προδοτικής οργάνωσης, που τότε, σε συνεργασία με τα γερμανοντυμένα κι ορκισμένα στο Χίτλερ «Τάγματα Ασφαλείας» στόχευαν κάθε αντιστεκόμενο κατά του κατακτητή.

Η διοίκηση της Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού, η ΕΑΑΣ, «γιόρτασε» και χαιρέτισε την εκεί παρουσία μεταξύ άλλων και του Πανελλήνιου Συνδέσμου Μαχητών και Φίλων της Εθνικής Αντιστασιακής Οργανώσεως «Χ». Τους  ιδεολογικούς απόγονους των καταδικασμένων στη συνείδηση του λαού μας, τους αλήστου μνήμης  «ΧΙΤΕΣ». Τους  σύγχρονους ομοϊδεάτες  εκείνων που εξοπλισμένοι με όπλα – δώρα  του υποχωρούντος κατοχικού γερμανικού στρατού, ανενδοίαστα και ιταμά άνοιξαν πυρ εναντίον της ειρηνικής λαϊκής διαδήλωσης στην οδό Πανεπιστημίου στις 15/11/1944, με τα  Αγγλικά κατοχικά τμήματα στη συνέχεια  να τρέχουν να τους  προστατέψουν.

«Γιόρτασε» μαζί  με την Βασιλική Εθνική Οργάνωση τη ΒΕΟ ή τους εκπροσώπους της εκδοτικής εταιρείας των χουντοαναγνωσμάτων «ΠΕΛΑΣΓΟΣ».

Τέλος, η διοίκηση της Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού, η ΕΑΑΣ, «συνεόρτασε» πανηγυρικά και κατέθεσε μαζί με όλους αυτούς τους άθλιους τιμητές  των αποβρασμάτων της ιστορίας,  στεφάνι δάφνινο. Στεφάνι που στο κόστος του συμμετείχε ερήμην του ο κάθε απόστρατος αξιωματικός. Αγνόησαν σκόπιμα την πραγματική θέληση των απόστρατων,  γιατί γνώριζαν ότι ο πατριωτισμός, το ήθος και η αξιοπρέπειά τους, θα απέτρεπαν αυτή την ατιμωτική για το χώρο τους συμμετοχή.

Οι εκπρόσωποι της ΕΑΑΣ, στις γιορτές τιμής της δωσιλόγων, «έσφιξαν»  χωρίς ντροπή το χέρι  των επιγόνων όσων υπήρξαν δεκανίκια των Κατακτητών και των Κουίσλιγκ.  Αυτών, που τόσο οι σε αποστρατεία όσο και οι σε ενέργεια στρατιωτικοί, έχουν χρέος να σταθούν εμπόδιο στην ύπουλη  προσπάθειά διείσδυσής τους στο χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας.  «Γιόρτασε» η διοίκηση της ΕΑΑΣ,  μ’ αυτούς που γλαφυρά περιέγραψε ο Χίτλερ στο  βιβλίο του «Ο Αγών μου» (Mein kampf) : «Ο νικητής, αν είναι έξυπνος, θα εμπιστευτεί σε πρόσωπα της εθνικότητας του ηττημένου λαού, που δεν έχουν ούτε χαρακτήρα, ούτε τιμή, το ρόλο του δεσμοφύλακα.». 

Επειδή όμως το κάθε νόμισμα έχει και την άλλη  του πλευρά, δεν μπορούν να θεωρηθούν τυχαίες κι ασύνδετες με το ακροδεξιό σινάφι που  νταραβερίζεται η διοίκηση της ΕΑΑΣ, οι πρόσφατες δημοσιοποιημένες αρνητικές θέσεις της, ταυτισμένες σε σημαντικό βαθμό με τις θέσεις της Χρυσής Αυγής, οι σχετιζόμενες με το συνδικαλισμό στις Ένοπλες Δυνάμεις. Όμως αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα, που αναδεικνύει καθαρά, ένα ακόμη ύπουλο πρόσωπο αυτής της Ένωσης, κάτι που θ’ αναλυθεί σύντομα.    

Κλείνοντας, γίνεται κατανοητό ότι κανείς δεν θ’ ασχολούνταν με τ’ απαράδεκτα δρώμενα της διοίκησης της ΕΑΑΣ, αν αυτή δεν ήταν ένα Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου (ΝΠΔΔ), εποπτευόμενο απ’ το Υπουργείο Άμυνας, δηλαδή την Κυβέρνηση, μέσω του Γενικού Επιτελείου Στρατού, χρηματοδοτούμενη υποχρεωτικά απ’ το υστέρημα των αποστράτων  που εντάσσονται σ’ αυτήν αναγκαστικά μετά την αποστρατεία τους. Άρα οι ευθύνες της κυβέρνησης για όλα τα παραπάνω είναι υπαρκτές και τεράστιες. Η δε στάση της απέναντι στα γεγονότα αυτά, αποκτά ενδεχόμενα, ακόμη και τη διάσταση της σκοπούμενης ανοχής, με την ενοχή της δεδομένη.