Πως ο Ερντογάν διέψευσε τις ελπίδες των δυτικών για την “ισλαμοδημοκρατία”

Της ΛΙΑΝΑΣ ΜΥΣΤΑΚΙΔΟΥ

Όλος ο πλανήτης  ονειρευόταν να δημιουργηθεί μια Μουσουλμανο-δημοκρατική σύνθεση στα πρότυπα του χριστιανοδημοκρατισμού, με στόχο την ανάπτυξη, τον εκσυγχρονισμό και τον εκδημοκρατισμό των 57 Μουσουλμανικών χωρών.

Πολλοί πίστευαν ότι η Τουρκία είναι η καταλληλότερη χώρα για να γίνει πρότυπο στις υπόλοιπες.  Τα πρώτα βήματα του Ερντογάν  όταν ανέλαβε την εξουσία το  2002 καλλιέργησαν κάποιες ελπίδες.  Αρκεί να θυμηθεί κανείς τι έλεγε την εποχή εκείνη σε πολλά θέματα και να τα συγκρίνει με αυτά που κάνει τώρα.

Ενδεικτικό παράδειγμα αυτά που έλεγε για τη Γενοκτονία των Αρμενίων: “Είναι ανθρωπιστικό καθήκον να αντιληφθεί και να μοιραστεί κανείς  τη μνήμη του πόνου που έζησαν οι Αρμένιοι την εποχή εκείνη. Εάν θέλουμε να μετατρέψουμε τις πικρίες μας σε φιλία πρέπει να αντιμετωπίσουμε με κατανόηση τη διαφορετικότητα και όχι με εμπάθεια.  Εύχομαι οι Αρμένιοι που έχασαν τη ζωή τους  στις αρχές του 20^ου αιώνα, υπό τις συνθήκες που επικρατούσαν τότε, να αναπαύονται εν ειρήνη.  Εκφράζω τα συλλυπητήρια μου στους απογόνους τους.”

Όλες οι ελπίδες, όμως, αποδείχθηκαν φρούδες.  Μέσα σε λίγο διάστημα η διακυβέρνηση της Τουρκίας μετατράπηκε από στρατοκρατούμενη δημοκρατία σε ισλαμοφασιστική.

Μετά την αποτυχία αυτή εμφανίστηκαν οι Μουσουλμάνοι αδελφοί, αλλά και το εγχείρημα αυτό ναυάγησε και εξαερώθηκε.

Το τελευταίο διάστημα πρωταγωνιστεί ο αιμοσταγής ISIS που φιλοδοξεί να μετατρέψει σε κόλαση όλο τον πλανήτη.  Τα εγκλήματα που διαπράττει είναι ειδεχθή. Υπάρχουν βέβαια κάποιες ενδείξεις  για την διάλυση και εξαφάνιση του.  Τα μέλη του  απομακρύνονται από τη Λιβύη, τη Συρία και το Ιράκ.

Με την δολοφονία του ηγέτη τους του Μπαγντατί το τέλος φαίνεται ακόμα πιο ορατό .. Σε λίγο καιρό θα αποτελεί μια θλιβερή ανάμνηση.

Το όραμα, όμως της μουσουλμανικής δημοκρατίας απομακρύνεται καθημερινά.  Η Μέση Ανατολή θα περάσει όπως φαίνεται από δύσκολα στάδια. Για παράδειγμα η Τουρκία και το Πακιστάν  από τη στρατοκρατία πέρασαν στον ισλαμοφασισμό και ίσως επιστρέψουν ξανά στα στρατιωτικά πραξικοπήματα.

Θα πρέπει οι όποιες δημοκρατικές δυνάμεις έχουν απομείνει σε αυτό τον γεωγραφικό χώρο να προσπαθήσουν να καλλιεργήσουν τις αξίες που πρεσβεύει ο δυτικός πολιτισμός, για να μπορέσουν να ξεφύγουν από το σκοταδισμό, την οπισθοδρόμηση , να εκσυγχρονιστούν και να εκδημοκρατιστούν.