Ελληνοτουρκικά: Ζεϊμπέκικα, κουμπαριές και F-16 η διαχρονική ελληνική πολιτική

Του ΠΑΡΙ ΚΑΡΒΟΥΝΟΠΟΥΛΟΥ

Η επίσκεψη Ερντογάν ολοκληρώθηκε αφήνοντας πίσω Έλληνες πολιτικούς να κάνουν αυτό που ξέρουν καλύτερα: να διαφωνούν χωρίς τέλος σε συζητήσεις που δεν έχουν στόχο να καταλήξουν κάπου, αλλά μόνο να προκαλέσουν εντυπώσεις.

Δεν είναι η πρώτη φορά που τα ελληνοτουρκικά αντιμετωπίζονται τόσο επιδερμικά. Ανεξάρτητα ποιος κυβερνά και ποιος είναι αντιπολίτευση το σκηνικό είναι ίδιο… Όλοι κάνουν κριτική σ΄ όλους και λένε ότι “εμείς θα τα κάναμε καλύτερα”…. Τι ακριβώς έχουν κάνει και κάνουν; Υπήρξε ποτέ κάποια μακρόπνοη στρατηγική στο θέμα ελληνοτουρκικά; Ξέρουμε τι θέλουμε να πετύχουμε ή ο μοναδικός στόχος μας είναι απλά να κερδίσουμε χρόνο τον οποίο δεν ξέρουμε τι να τον κάνουμε;

Μετά από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Ανδρέα Παπανδρέου, που κλήθηκαν να διαχειριστούν τα ελληνοτουρκικά έχοντας στο μυαλό τους κάποια στοιχειώδη έστω στρατηγική και άποψη, οι κυβερνήσεις που ακολούθησαν λειτούργησαν αποσπασματικά και κυρίως χωρίς να υπάρχει μια συνέχεια πολιτικής από κυβέρνηση σε κυβέρνηση. Στο μόνο που είχαν συνέχεια,ήταν οι αγορές όπλων που κι αυτές όμως όπως φάνηκε δεν έγιναν σχεδόν ποτέ στη βάση κάποιου στρατηγικού σχεδίου. Έγιναν με τη λογική να “ευχαριστήσουμε” και να “χαϊδέψουμε” όσους θέλαμε να πιστεύουμε ότι θα μας “προστατεύσουν” στα δύσκολα!

Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν υπέρ της ελληνοτουρκικής προσέγγισης.

Τον Ιούνιο του 1997, τιμήθηκε με το μέγα βραβείο ελληνοτουρκικής φιλίας «Ιπεκτσί» για τις δράσεις του υπέρ της προσέγγισης της Ελλάδας με την Τουρκία. Η κυβέρνησή του αγόρασε 40 αεροσκάφη F-16 ,που προστέθηκαν στα πρώτα 40 που είχε αγοράσει ο Ανδρέας Παπανδρέου,μαζί με 40 Mirage 2000.

Η επιστροφή του Ανδρέα Παπανδρέου στην εξουσία το 1993 έφερε το Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα Ελλάδας-Κύπρου,το οποίο είχε ενοχλήσει Τουρκία και ΗΠΑ. Και μετά ήρθε η κυβέρνηση Σημίτη!

Τα Ίμια προκάλεσαν ένα μπαράζ αλόγιστων αγορών όπλων ,μεταξύ των οποίων και 60 F-16. Αυτά τουλάχιστον πετάνε ,γιατί τα περισσότερα από τα υπόλοιπα οπλικά συστήματα που αγοράστηκαν τα ΄χουμε και τα βλέπουμε. Παρά τα δισεκατομμύρια που σκορπίσαμε για να αγοράσουμε όπλα, η πολιτική των κυβερνήσεων Σημίτη στα ελληνοτουρκικά ήταν σαφώς υποχωρητική. Το …ζεϊμπέκικο του Γιώργου Παπανδρέου με τον μακαρίτη πια Τούρκο ΥΠΕΞ Ι.Τζεμ να χτυπά παλαμάκια είναι η εικόνα που σημάδεψε την πολιτική των κυβερνήσεων της εποχής,στα ελληντουρκικά.

Ο Κώστας Καραμανλής που ακολούθησε δεν έκανε κάτι διαφορετικό. Πρόσθεσε ακόμη 30 F-16 στο οπλοστάσιο για να γίνει κουμπάρος στο γάμο της κόρης του Ερντογάν.

Όλα αυτά τα χρόνια η Τουρκία προωθούσε την δική της στρατηγική στο Αιγαίο,όχι μόνο με αγορές. Από τις παραβιάσεις χωρίς να το καταλάβουμε είχαμε μπει στην εποχή των γκρίζων ζωνών.

Φθάσαμε στην εποχή της πρώτης-δεύτερης φοράς Αριστερά. Δεν θα παρασυρθούμε από την καλή παρουσία του Τσίπρα δίπλα στον Ερντογάν στο Μέγαρο Μαξίμου. Καλές ήταν οι δηλώσεις του και τα όσα είπε στον Τούρκο πρόεδρο. Αλλά και μ΄ αυτή τη κυβέρνηση τι ακριβώς επιδιώκουμε στα ελληνοτουρκικά ακόμη δεν έχουμε καταλάβει. Νομίζουμε ότι εξακολουθούμε να “κερδίζουμε χρόνο” τον οποίο όμως δεν έχουμε αποφασίσει τι να τον κάνουμε! Και στο μεταξύ είμαστε έτοιμοι να δώσουμε 1,5 δις για να εκσυγχρονίσουμε τα F-16 που αγόρασαν οι προηγούμενοι.

Το μεγάλο μας πρόβλημα,όπως γράψαμε δεν είναι η Τουρκία. Είμαστε εμείς. Αν δεν συνεννοηθούμε για το τι θέλουμε να πετύχουμε και πως θα το καταφέρουμε, θα εξακολουθούμε να πορευόμαστε με την ανεξήγητη πολλές φορές τουρκοφοβία μας που μας κάνει να αναζητούμε πάντα κάποιον προστάτη, τον οποίο πληρώνουμε ακριβά.