ΕΚΛΟΓΕΣ ΟΛΛΑΝΔΙΑ: Ανταπόκριση από Χάγη στην οποία κρίνεται η τύχη της ΕΕ

“Γράμμα από τη Χάγη” που σήμερα έχει τραβήξει πάνω της τα βλέμματα όλου του πλανήτη! Οι Ολλανδικές εκλογές όχι μόνο δεν είναι αδιάφορες, αλλά θα κρίνουν πολλά για το μέλλον της Ευρώπης. Το αποτέλεσμά τους ίσως να ΄ναι η αρχή ενός νέου δρόμου που θα την οδηγήσει στην “αναγέννηση” ή στη διάλυση και τον ακροδεξιό “μεσαίωνα”.

Το Militaire.gr έχει τη τύχη να φιλοξενεί την ανταπόκριση ενός έμπειρου στα διεθνή ζητήματα δημοσιογράφου. Ο Γιώργος Βλαβιανός προϊστάμενος του τμήματος διεθνών ειδήσεων του Star βρίσκεται στη Χάγη και στέλνει ένα πρώτο γράμμα από την πιο “καυτή“,σήμερα πρωτεύουσα της Ευρώπης

Το ενδιαφέρον για τις “αδιάφορες” μέχρι σήμερα εκλογές στην Ολλναδία

Του Γιώργου Βλαβιανού

Η Ευρώπη περιμένει με αγωνία το αποτέλεσμα των σημερινών εκλογών στην Ολλανδία. Για πρώτη φορά στη μεταπολεμική της ιστορία, η χώρα της τουλίπας βλέπει τη διεθνή κοινότητα να ενδιαφέρεται τόσο πολύ για τις κοινβουλευτικές της εκλογές. Ο λόγος απλός. Θα επιβεβαιωθούν οι Κασςάνδρες που βλέπουν επέλαση λαϊκιστικών και ακροδεξιών δυνάμεων στην ευρωπαϊκή ήπειρο με απώτερη συνέπεια το ξήλωμα του πουλόβερ της ευρωπαϊκής ενοποίησης που άρχισε με το Brexit; Είναι πιθανό ένα Nexit που διακαώς επιζητεί ο ακροδεξιός λαϊκιστής Βϊλντερς;

Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι φόβοι μάλλον δεν θα επιβεβαιωθούν. Αλλά, υπάρχει ένα τεράστιο αλλά… μπορούμε πλέον να έχουμε εμπιστοσύνη στις δημοσκοπήσεις;

Η εκλογική επιρροή του ακροδεξιού, ισλαμοφοβικού Γκέερτ Βίλντερς βαίνει μειούμενη σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις. Ο Μαρκ Ρούτε που διεκδικεί μία τρίτη θητεία ως πρωθυπουργός της Ολλανδίας δείχνει να καταλαμβάνει περισςότερες από 25, στη Βουλή των 150 εδρών. Εύκολα γίνεται αντιληπτό, ότι εφόσον το πρώτο κόμμα παίρνει τόσο μικρό ποσοστό, πόσο δύσκολος θα είναι ο σχηματισμός κυβέρνησης. Οι αναλυτές εδώ στη Χάγη θεωρούν βέβαιο ότι η επόμενη κυβέρνηση θα είναι τετρακομματική. Ενδεχομένως να χρειαστούν και πέντε κόμματα για να φθάσουν τον μαγικό αριθμό των 76 εδρών που χρειάζονται. Οι διαπραγματεύσεις για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο ίσως διαρκέσουν και μήνες… Η Ολλανδία πάντως είναι συνηθισμένη σε αυτό το πολιτικό σκηνικό. Η σημερινή κυβέρνηση είχε σχηματισθεί από τους Φιλελεύθερους με 40 έδρες και τους Εργατικούς με 36. Ο Ρούτε δηλαδή χάνει περίπου το 35% της δύναμης τους, ενώ οι Εργατικοί καταποντίζονται. Φθάνουν δεν φθάνουν τις 12 έδρες. Ο “πολύς” Γερούν Ντάισελμπλουμ κινδυνεύει να χάσει την έδρα του.

Η έκπληξη αναμένεται να είναι οι Πράσινοι, με αρχηγό τον 30χρονο Γέσσε Κλάφερ. Οι δημοσκοπήσεις του δίνουν μέχρι και 18 έδρες που σημαίνει ότι θα παίξει στρατηγικό ρόλο στη μετέπειτα πορεία της πολιτικής ζωής της χώρας.

Μετά τη ρητορική διαμάχη με τη Τουρκία και την τηλεοπτική αναμέτρηση της μιςής ώρας, μεταξύ Ρούτε και Βϊλντερς δεν θα είναι λίγοι οι ψηφοφόροι μικρών κεντρώων κομμάτων που θα διαρρεύσουν προς τη δεξιά φιλελεύθερη παράταξη ώστε να αποτραπεί η εκλογική κυριαρχία του Βίλντερς. Πάντως με τις μέχρι σήμερα προκλογικές δηλώσεις των αρχηγών των κομμάτων δεν υπάρχει ένα που να έχει αφήσει έστω μία χαραμάδα, ότι θα σκεπτόταν να σχηματίσει κυβέρνηση με τον ακροδεξιό Βίλντερς, ο οποίος ορκίζεται στο κλείσιμο των τεμενών στην Ολλανδία, στην απαγόρευση του Κορανίου και στο κλείσιμο των συνόρων. Ο “γραφικός” αυτός πολιτικός, που εμφανίσθηκε στο τελευταίο debate με τον Ρούτε φορώντας αλεξίσφαιρο γιλέκο…, έχει κάνει την παρακάτω δήλωση: “Υπόσχομαι στους Ολλανδούς ένα πράγμα. Θα κάνουμε την Ολλανδία δική μας και πάλι (κάτι από την αντίπερα όχθη του Ατλαντικού μου θυμίζει αυτό), θα κλείσουμε τα σύνορα και θα διαθέσουμε τα χρήματα που διαθέτουμε για τους άλλους- για την Αφρική, τις Βρυξέλλες, την Ελλάδα, τους αιτούντες άσυλο στην Ολλανδία- στους Ολλανδούς και στην Ολλανδία”.

Με τις δηλώσεις αυτές και την επιρροή που φαίνεται να έχουν τέτοιοι πολιτικοί στα χαμηλότερα κοινωνικά ευρωπαΪκά στρώματα γίνεται εμφανής ο κίνδυνος που αντιμετωπίζει η κοινή ευρωπαϊκή προοπτική. Γι’ αυτό και η ανησυχία. Δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι ουσιαστικά, η συνθήκη του Μάαστριχτ (ολλανδική πόλη στην περιφέρεια Λίμπουργκ της νοτίου Ολλανδίας, προπύργιο της ακροδεξιάς!!), που θα έδινε ένα ευρωπαϊκό Σύνταγμα ουσιαστικά πέθανε μετά τον θρίαμβο του “Tegen” (Εναντίον)  που ψήφισαν οι Ολλανδοί σε ποσοστό άνω του 60%, σε δημοψήφισμα την 1 Ιουνίου του 2005…